MAS MAAGANG nagising si Tasha kinabukasan. Nakapulupot sa kanyang katawan ang mga bisig ni Marcos. She turned her gaze to Marcos' face sleeping peacefully next to her. Kalmado ang mukha nito, napakasarap pagmasdan. Parang wala na ang sakit na iniinda kagabi. Hinawakan niya ang sentido nito, tama nga siya. Hindi na ito mainit.
She slowly removed his arms. Nang hindi ito magising ay dahan-dahan siyang bumaba ng kama. Dahan-dahan lang rin ang kilos at galaw niya papuntang comfort room.
Pagkabalik, nakita niyang nakatihaya na ito. Nakapikit pa rin pero nakapatong ang kaliwang braso nito sa pagitan ng noo at mata. Nang maramdam nito ang mga yabag niya ay iminulat nito ang kanang mata.
Nakangiti siyang dahan-dahang lumapit sa nakahiga pa ring si Marcos, nakasunod naman ang tingin nito sa kanya. Kung noo'y naiilang siya kapag nakatitig ito sa kanya, ngayon ay wala na. Ah hindi, kaunti pa pala kapag nakakaloko itong ngumingiti kapag nakatingin sa kanya.
"Ayos na ba'ng pakiramdam mo?" tanong niya ng dahan-dahan makalapit dito at makaupo sa gilid ng kama.
Inalis ni Marcos ang braso sa noo. Patagilid itong humiga nang hindi inaalis ang tingin sa mukha niya. "Good morning, love."nakangiti nitong sabi sa paos at mababang tono.
Napakasarap niyon sa tainga. Nakagat niya ang ibabang labi dahil sa biglang pagbilis ng kabog ng puso niya. "G-good morning rin."
Tinapik nito ang espasyo ng kama na hinigaan niya. "Higa ka ulit."
Marahan siyang tumawa. "Bakit ba?"
"Please?" he's giving her that looks again.
Bahagyang naitirik niya ang mata bago humiga ulit. Marcos pulled the covers on for the both of them. His arm wrapped around her waist as he pulled her closer to him. Marcos buried his face in her chest while her chin rested on his head.
Ilang sandali rin silang nagtagal sa gano'n.
"Hindi na ba masakit ang ulo mo?" tanong niya rito habang sinusuklay-suklay niya ang buhok nito gamit ang mga daliri niya.
Umangat ito ng tingin sa kanya. "If I'mma say that I feel better now. Would you make love to me?"
Inirapan niya ito. "Akala ko ba nag-usap tayong next week na?"
"Yeah. But I can't help it whenever you were this close to me." he bit his lip, looking at her lips.
Namumula si Tasha na umiwas ng tingin sa binata."Tss. Tama na nga. Bumangon na tayo." pilit niyang kinalas ang kamay ni Marcos na nakapulupot sa kanya ngunit hindi siya hinayaan ng binata. Kinubabawan siya nito.
"Isang round lang, love. Please?" sumamo nito.
Pinanliitan niya ito ng mata. "Not gonna happen." wika niya bago pilit na umalis sa bisig nito.
"Okay-okay. Just a kiss then! Torrid."
Napasinghap naman si Tasha sa kapursigiduruhan ni Marcos.
"Alam mo, Marcos—"
"Come on, Tash. It's just a kiss!"
Sandali niyang tinapunan ito ng nakakamatay na tingin. "Fine." napabuga na lang ng hangin na sumusuko si Tasha.
Nakakaloko siyang tinitigan ni Marcos. "Masyado mo akong tinatakam." before she could say anything Marcos pressed his lips against her. His soft lips covered hers in a passionate kiss. He reluctantly kissed him back. A soft moan escape from her lips as he bit her lower lip and his tongue inserted at her mouth. Before she could even response, he pulled away. She gave him a confusable look.
Marcos grinned. "Ngayon alam mo na kung paano ang pakiramdam nang tinatakam?" He raised an eyebrow at her, smirking.
Pinaikot ni Tasha ang mga mata sa inis. "Ikaw itong nagpupumilit diyan tapos isisisi mo sa akin?"
May nakapaskil pa ring nakakalokong ngiti sa mukha nito. "Nakakainis ka kasi, e."
"Ah-ha. Ako pa talaga ang nakakainis?" salubong ang kilay niyang asik niya kay Marcos.
Mariin itong naglapat ng labi. "Sino ba namang hindi maiinis sa ginagawa mo sa akin? Kagabi pa ako nag—"
"May sakit ka nga di ba? Gusto mong payagan pa rin kitang makipag-sex kahit alam kong hindi maayos ang pakiramdam mo?" Mataas na ang boses na singit niya sa sasabihin pa ni Marcos.
Natameme naman ang binata sa sinabi niya. Siya nama'y nakataas lang ang kilay rito.
"Okay. I'm sorry. I shouldn't have—" natigilan ito nang makitang umiwas siya ng tingin rito at parang hindi siya interesado sa pinagsasabi nito.
"I'm sorry, Tash." hinawakan nito ang baba niya dahilan para mapatingin siya rito.
Marahang pinalis niya ang kamay nito. "Bumangon na tayo. May pasok pa tayo pareho." wika niya bago nagpumilit na bumangon.
Pinigilan naman siya ni Marcos, hinawakan ang magkabilang balikat niya gamit ang braso nito at niyakap siya ng mahigpit. "Later. Please." bulong nito sa tainga niya.
Nakakailang 'please' na ba ito sa kanya ngayong umaga? Lalaki talaga, gagawin at sasabihin lahat makuha lang ang gusto.
"We still have things to do, Marcos. At hindi puro kahalayan iyon gaya ng iniisip mo. Kaya bumangon na tayo kasi mali-late na—"
"Kiss me." napamaang naman siya sa sinabi nito. Umangat na naman ito ng tingin sa kanya. "Just kiss me, love. Hindi na kita kukulitin..."
She looked up at him. Both of their eyes glued to each other.
"Isa ka na lang talaga, Marcos. Isang-isa na lang talaga—"
He cut her off again, using his lips. She moaned when he bit her lower lip, asking for an entrance into her mouth which she granted. He deepened the kiss once he slid his tongue into her mouth, their tongues both dancing against one another. Nakakahalina ang bawat halik nito sa kanya. Napahawak siya sa buhok ni Marcos nang dahan-dahang dumaosdos sa panga at leeg niya ang halik nito. Napanganga siya nang marahan itong dumila sa leeg niya at sunod-sunod pang marahan na sumipsip.
While he continued kissing and sucking her neck she could feel his hand moving down to the hem of her shirt and easily enters into it. She felt his fingers brush against her belly. The fire in her stomach burned down into her core. Hindi na ni Tasha pinigilan pa si Marcos. Gusto rin naman niya ang ginagawa nito. Tataas pa sana ang mga kamay nito ng bigla na lamang itong sunod-sunod na bumahing sa leeg niya.
Pareho silang sandaling natigilan. Hindi niya naman napigilang marahang tumawa.
"I'm sorry." He mumbled shyly.
Tasha laugh lightly. "Next time."
"Yeah. Think so." Marcos chuckled softly, biting his lip.
Magaan niyang hinalikan ito sa noo. Natawa siya ng makitang nakabusangot ang mukha nito. Dismayadong ibinaon ang mukha sa leeg niya.
"Bangon na." natatawang aniya.
"Yeah." He grunted.
SABADO NG gabi, eksaktong alas-siyete ng gabi nag-uumpisa ang party ng daddy ni Khai. Suot niya ang isang maroon dress na hindi aabot sa tuhod niya. Hapit iyon sa may bandang baywang niya pagkatapos pinaresan niya ng flat sandals, medyo matangkad naman siya kaya ayos lang. Inilugay lang rin niya ang hanggang dibdib niyang buhok at naglagay lang ng dalawang hairpin sa may bandang noong buhok, ini-ekis niya iyon. Naglagay lang rin siya ng kaunting make-up sa mukha.
Sukbit niya ang paboritong gitara ng papasok siya sa gate ng mga Muaza. Naanyayahan kasi siya ni Mr. Muaza na kumanta na noong una'y inalok pa siya ng pera. Subalit tinanggihan niya iyon, sinabi niyang regalo na lang niya para rito at sa esposa nito. Naging mabait naman kasi sa kanya ang mag-asawa kapag paminsan-minsan siyang dumadalaw sa bahay ng mga ito, siyempre kapag inaaya lang siya ni Khai.
Maraming dumalo sa ika- fiftieth birthday ng professor nila. May mga professor roong galing sa department nila at sa iba pang departments. Pareho kasing professor ang parents ni Khai sa unibersidad nila. May mangilan-ngilan ring mga estudyante sa school nila.
Inilibot niya ang paningin, may maliit na parang stage sa gilid ng garden. Maraming balloons na makukulay na alam niyang pakana ni Khai, siya lang naman kasi ang kilala niyang mahilig pa rin sa balloon kahit dise-nuebe anyos na. Sa may bandang gilid ng swimming pool ang buffet table, sa harap niyon ang mga mesa.
"Tash!" rinig niyang may sumigaw, alam niyang si Khai iyon. "Tash!" Sinundan niya ang boses. Nakita niyang papalapit na si Khai sa kanya.
Sinalubong niya naman ito ng masayang ngiti. Tulad niya ay simple lang rin ang suot nito. Mas branded nga lang.
"Halika, nandoon sina Daddy." aya nito sa kanya tapos hinawakan ang pulsuhan niya. Itinuro pa ang direksiyon ng mga magulang nito.
Sa kabila ng maraming bisita ay nakita naman nila ang mga magulang nito na nakikipag-usap sa kapwa nito mga professor.
"Mom! Dad!" pasigaw na tawag ng kaibigan sa mga magulang nito.
Malakas kasi ang musika na pumapaalinlang sa paligid.
"Hi, Tasha. It's been a long time. How are you, híja?" Salubong na bati sa kanya ni Mrs. Muaza. Hinalikan pa ang pisngi niya. Gumanti rin naman siya.
"Ayos lang naman po, Ma'am." Magalang na ganting bati niya rito. "Happy birthday, Sir." Baling niya sa Daddy ni Khaireen.
"Thank you, híja. I can't wait for you to sing. Wish you a goodluck, Tash." masayang wika nito. Tulad rin kasi niya ay mahilig rin ito sa musika, minsan na siyang tinuruan nito mag-piano ng nakaraang taong kaarawan ni Khai.
"Kayo naman po, Sir. Mas magaling pa rin po kayo sa akin." birong-totoo niyang sabi.
"Oo nga po, Dad. Legendary po kaya kayo." singit ni Khai.
Nagkatawanan naman ang mga tao sa paligid.
"O' siya. Let's start the party na? Mukha wala naman na tayong hinihintay." wika ni Mrs. Muaza.
Nagsipag-tanguan naman ang mga naroon. Ang pamilya Muaza naman ay pumunta na sa harapan
Habang nagsasalita si Mr. Muaza naramdaman niyang may tumabi sa kanyang napakapamilyar na amoy at presensiya.
"You look lovely tonight, love." bulong nito.
Nakagat niya ang ibabang labi. Kahit alam niyang si Marcos nga ang tumabi sa kanya, hindi pa rin niya maiwasang pamulhan ng mukha. "Thanks." bulong rin niya. "Anong ginagawa mo dito?" tanong pa niya.
"Ahm. Kasi lahat ng professor sa university inimbitahan ni Professor Muasa? And because I'm also a professor?" sarkastiko pa nitong sagot.
Oo nga naman. Hindi niya naisip na makikita ito rito. Hindi naman kasi niya alam na mahilig rin ito sa mga ganitong okasyon.
"Hindi ko naman kasi alam na mahilig ka sa mga ganito." bulong niya ng hindi lumilingon sa binata.
Nakita niya sa gilid ng kanyang mata na napahalukipkip ito. "Actually, hindi ko naman talaga gustong pumunta rito. Kaso,.." humarap ito sa kanya, siya nama'y nanatiling nakatagilid. ".... nandito ka e."
Ibinuka niya ang bibig para sumagot rito pero bago pa man narinig na niya ang tawag ni Mr. Muaza.
".... would like to call on Miss Natasha Gail."
Tumikhim siya bago inayos ang sukbit na gitara. Tinapunan niya ng alanganing ngiti si Mr. Muaza bago umakyat ng stage. Inabutan naman siya ng operator ng guitar cord. Siya na ang nagkabit niyon sa gitara niya.
Saglit niyang iwinaglit si Marcos sa isipan niya dahil kung hindi baka hindi niya magawa ng maayos ang pagkanta. Huminga siya ng malalim saka ngumiti sa harap ng mga tao bago hinawakan ang mic.
"Good evening." aniya sa mic.
Mahina siyang kumuskos sa gitarang hawak. Binalingan niya ng tingin ang kinaroroonan ng may kaarawan. "Once again, happy birthday Sir Muaza. Thank you for inviting me here. This is a pleasure, Sir." ngumiti lang sa kanya ang professor.
Can you feel the love tonight- Nina (Rendition)
Nakapikit siyang nagsimulang kumanta.
There's a calm surrender to the rush of day
When the heat of a rolling wind can be turned away
An enchanted moment, and it sees me through
It's enough for this restless warrior just to be with you
Sa pagmulat niya ng mata ay napako ang tingin niya kay Marcos.
And can you feel the love tonight
It is where we are
It's enough for this wide-eyed wanderer
That we got this far
Malambong ang matang nakatingin lang ito sa kanya. Marahan siyang napangiti at sandaling inalis ang tingin rito.
And can you feel the love tonight
How it's laid to rest
It's enough to make kings and vagabonds
Believe the very best
Hanggang sa matapos ang kanta ay hindi na siya nakatingin rito. Hindi niya kaya, masyadong nakakatunaw ang titig nito sa kanya. Kung maaari lang ayaw niya munang titigan ito sa ngayon. Alam niyang siya rin naman ang susuko.
The next song she sang 's titled 'Wonderful tonight' kung saan sumayaw ang mag-asawang Muaza. Theme song kasi raw ito ng mag-asawa. Nakita pa niya si Khaireen na maligayang-maligaya na nakikita ang mga magulang. Nag-thumbs-up pa ito ng binalingan siya. Wala namang umagaw sa momentum na iyon ng mag-asawa.
Dalawa pang kanta bago siya bumaba ng stage. Pagkababa ay naghanap agad siya ng maiinom. Nawala na sa isip niya si Marcos.
Maya-maya at nakaramdam siya ng pamimigat ng puson kaya madali siyang pumunta ng banyo. Alam naman na niya ang pasikot-sikot ng bahay ng mga Muaza.
Pagkalabas niya ay nakaabang na si Marcos sa pinto. Magsasalita pa lang siya ay hinatak na siya nito, hinawakan ang pulsuhan niya.
"Marcos! Ano ka ba? Baka may makakita sa atin?!" mahinang singhal niya rito.
Mahina itong natawang nilingon siya. "Relax, love. I have something to show you." kinindatan pa siya nito.
Naiinis man ay wala na siyang nagawang sumunod rito. Panaka-naka rin siyang lumilingon-lingon sa paligid, nagbabantay baka may makakita sa kanilang magkasama.
Maya-maya ay pumasok sila sa isang magarbong pintuan na kung saan alam niyang nakapwesto ang piano, minsan na rin siyang napunta roon.
Binitawam ni Marcos ang pulsuhan niya at naupo sa piano stool na naroon. "Come on, love." aya nito sakanya, tinapik pa ang bakanteng espasyo ng upuan.
Nagtataka siya kung bakit nito alam ang lugar na iyon. Alam na alam pa nito kung saan dapat dumaan, kung saan hindi sila masyadong makikita ng mga tao.
Tumalima siyang naupo katabi nito.
"Listen, 'kay?" she nodded. Nakangiti itong nag-umpisa.
Napa-awang ang labi ni Tasha. Hindi niya akalain marunong— hindi— na magaling itong tumugtog ng piano.
Namamangha niyang tinapunan ng tingin ang mukha ng binata. Seryoso itong tumitipa sa keyboard. Puno ng intensidad ang nakarehistro sa mga mata ni Marcos.
Napangiti siya ng matapos nito ang kanta. Tinugtog nito ang kinanta niya kanina. Can you feel the love tonight.