Το χτύπημα στην πόρτα έκανε την Αυγή να κλείσει βιαστικά το ημέρολόγιο και να το κρύψει κάτω από το στρώμα του κρεβατιού της.
"Ναι;"
Η πόρτα άνοιξε και μπήκε ο Αλέξης. Τα μάτια του την κοίταξαν ερευνητικά καθώς την πλησίαζε : "Είσαι καλά; Γιατί δεν ξάπλωσες;"
Η Αυγή τώρα που γνώριζε την σχέση του πατέρα του με την μητέρα της και τον τρόπο που εκείνος της είχε φερθεί ήταν ακόμη πιο σίγουρη οτι η απαγωγή των οραμάτων της είχε συμβεί και οτι ο Νικόδημος ήταν πράγματι ο υπεύθυνος. Όλα αυτά την έκαναν να αισθάνεται επιφυλακτικά απέναντι στον Αλέξη. Αν ήταν και αυτός σαν τον πατέρα του; Ευτυχώς τα αισθήματά της για εκείνον δεν είχαν προλάβει να μεγαλώσουν και έτσι μπορούσε να δει ξεκάθαρα τα πράγματα.
"Είμαι καλύτερα. Με ήθελες κάτι;"
"Ναι θέλει να σου μιλήσει ο Κωνσταντίνος. Θέλει να σου ζητήσει να είσαι δίπλα στον παππού σου στην γιορτή της Άνοιξης."
Μπήκαν στο γραφείο του βασιλιά. Ο Νέστορας καθόταν σε μια πολυθρόνα απέναντί στον Κωνσταντίνο και οι δυο τους ήταν απορροφημένοι στην συζήτησή τους. Πρώτος την είδε ο βασιλιάς που χαμογέλασε αλλά η Αυγή παρατήρησε οτι το χαμόγελό του έμοιαζε περισσότερο με μορφασμό.
"Έλα Αυγή, κάθισε." Της έδειξε την δεύτερη πολυθρόνα που βρισκόταν μπροστά στο γραφείο του.
Εκείνη κάθισε και περίμενε.
" Σε λίγες μέρες στο βασίλειό μας γίνεται η γιορτή της Άνοιξης. Είναι μια πολύ σημαντική γιορτή γιατί ο κόσμος θεωρεί οτι από αυτήν θα εξαρτηθεί η ευημερία του βασιλείου.
Μετά τα τελευταία άσχημα γεγονότα ο κόσμος είναι ανήσυχος αλλά πιστεύω οτι η παρουσία σου θα τους κάνει να αισθανθούν καλύτερα, βλέπεις όλοι μιλάνε για εσένα και τις ικανότητές σου. Το μόνο που θα πρέπει να κάνεις είναι να σταθείς δίπλα στον παππού σου κατά την διάρκεια της τελετής."
Η Αυγή έψαξε με το βλέμμα της τον Αλέξη που είχε σταθεί ακίνητος δίπλα στην πόρτα. Την κοίταξε και εκείνος περιμένοντας την απάντησή της. Αισθανόταν περίεργη την ατμόσφαιρα στο δωμάτιο να υπήρχε κάτι που της έκρυβαν. Θυμήθηκε τις προειδοποιήσεις για τον παππού της αλλά η θέση της ήταν δύσκολη. Δεν μπορούσε να αρνηθεί κάτι που της πρότεινε ο βασιλιάς.
"Χρειάζεται να συμμετέχω και εγώ σε αυτή την γιορτή;"
Ο παππούς της ήταν αυτός που απάντησε: " Δεν είναι τίποτα φοβερό. Μια μικρή τελετή γίνεται που έχει συμβολικό χαρακτήρα. Δεν χρειάζεται να έχεις δυνάμεις για αυτό. Θα τα κάνω όλα εγώ."
Η Αυγή μπορούσε να αισθανθεί περισσότερο παρά να δει ανησυχία στο βλέμμα του βασιλιά. Σκέφτηκε οτι τουλάχιστον ο πατέρας της ήταν κοντά. Αν του μιλούσε θα μπορούσε να την βοηθήσει.
"Καλά λοιπόν. Αφού θεωρείτε οτι χρειάζεται να συμμετέχω..."
Ο παππούς της χαμογέλασε και ο Κωνσταντίνος είπε: " Χαίρομαι που συμφώνησες. Ο Αλέξης θα σου λύσει τις απορίες σου." Αν και συμφώνησε με την πρότασή του ο βασιλιάς δεν έδειχνε ιδιαίτερα ικανοποιημένος, γεγονός που παραξένεψε την Αυγή.
Καθώς ο Αλέξης την συνόδευε στο δωμάτιό της έσπασε την σιωπή ανάμεσά τους: " Δεν έχεις να με ρωτήσεις τίποτα;"
"Όχι." Η ξερή μονολεκτική απάντησή της τον έκανε να στραφεί προς το μέρος της.
"Έγινε κάτι; Γιατί μου φέρεσαι τόσο ψυχρά;"
Γιατί είσαι ο γιος του ανθρώπου που πλήγωσε την μητέρα μου και εμένα. Γιατί δεν ξέρω αν είσαι με το μέρος μου ή μου στήνεις παγίδες. Γιατί δεν ξέρω ποια ήταν η συμμετοχή της οικογένειάς σου στην δολοφονία της μητέρας μου. Γιατί δεν θέλω να αφήσω τα αισθήματά μου για εσένα να μεγαλώσουν. Όλα αυτά τα σκέφτηκε αλλά το μόνο που είπε ήταν : " Δεν έχω και πολύ καλή διάθεση σήμερα."
Ο Αλέξης άπλωσε το χέρι του και έπιασε το δικό της : " Θέλεις να πάμε μια βόλτα;"
Η Αυγή τράβηξε αργά το χέρι της: " Μπα καλύτερα να γυρίσω στο δωμάτιό μου. Θέλω να ξαπλώσω."
Ο Αλέξης την κοίταζέ μέχρι εκείνη να κλείσει την πόρτα πίσω της.
Η Αυγή έβγαλε το ημερολόγιο της μητέρας της από την κρυψώνα που το είχε βάλει και πήγε να καθίσει στην πολυθρόνα κοντά στο παράθυρο. Έπρεπε να μάθει τι ακριβώς είχε συμβεί στην ζωή της μητέρας της. Τι ρόλο είχαν παίξει σε αυτήν όλοι οι άνθρωποι που βρισκόταν γύρω της. Τώρα πήγαινε στα τυφλά και δεν ήξερε από τι και ποιον έπρεπε να φυλαχτεί.
Οι υπόλοιπες εγγραφές της μητέρας της μιλούσαν για την φιλική σχέση που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα σε εκείνη και την βασίλισσα που την επισκεπτόταν συχνά στο πατρικό της. Η Πέτρα απέφευγε να πάει στο παλάτι αφού ήξερε οτι ο Νικόδημος θα καραδοκούσε, περιμένοντας την ευκαιρία να την βρει μόνη της.
Η πρόσκληση από το άλλο βασίλειο στρίμωξε την Πέτρα. Μαζί με το βασιλικό ζεύγος θα πήγαινε και ο Νέστορας και ο Νικόδημος επέμεινε εκείνος να πάρει μαζί του και την μελλοντική αρχιέρεια την Πέτρα. Εκείνη προσπάθησε να το αποφύγει, ακόμη και παριστάνοντας την άρρωστη, αλλά ο πατέρας της επέμεινε, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλο καυγά με την Ορόρα που προσπαθούσε να την προστατεύσει.
Η διαδρομή ήταν μεγάλη για τόσο μεγάλη αντιπροσωπεία και διανυκτέρευσαν τρεις μέρες σε σκηνές.
Η Πέτρα κρυβόταν στην σκηνή της και δεν τολμούσε να ξεμυτίσει αλλά την τελευταία νύχτα ο Νικόδημος μπήκε στην σκηνή της διώχνοντας τις υπηρέτριές της. Η μητέρα της έγραφε:
'Τα μάτια του άστραφταν και η αναπνοή του μύριζε ποτό. Με πλησίασε και τα χέρια του με τράβηξαν κοντά του. Προσπάθησε να με φιλήσει αλλά αντιστάθηκα. Δεν μπορούσα να πιστέψω οτι αυτός ήταν ο άντρας που είχα αγαπήσει.
"Αφησέ με, αλλιώς θα σε μισήσω για όλη μου την ζωή." Είπα θυμωμένη και εκείνος πάγωσε.
"Δεν καταλαβαίνεις οτι σε αγαπάω;" Με ρώτησε πληγωμένος.
"Δεν είναι έτσι η αγάπη. Όταν αγαπάς προσπαθείς να προστατεύσεις τον άλλο από τον πόνο. Δεν τον πληγώνεις με τα ίδια σου τα χέρια."
"Σου είπα οτι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ήμουν υποχρεωμένος να παντρευτώ."
"Και εγώ είμαι υποχρεωμένη να σου ζητήσω να μείνεις μακριά μου. Δεν θέλω να έρθεις άλλη φορά κοντά μου. Εμείς πλέον δεν έχουμε καμία σχέση. Ανήκεις αλλού και εγώ κάποια στιγμή θα ανήκω αλλού."
"Όχι!!! Δεν πρόκειται να αφήσω ποτέ κανέναν να σε πάρει από εμένα." Τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω μου μανιασμένα και προσπάθησε και πάλι να με φιλήσει. Ευτυχώς εκείνη την στιγμή ο υπηρέτης του άρχισε να τον καλεί ψιθυριστά έξω από την σκηνή. Συνήλθε και έφυγε θυμωμένος.
Δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω μαζί του. Φοβάμαι οτι δεν τελειώσαμε εδώ.'