"Mikan? Malalate ka na." Roxy
naalimpungatan ako ng bigla akong yugyugin ni Roxy, pinsan ko.
"Uhm. Sige na babangon na." uminat na ko at kinuha ang cellphone.
Saka namang lumabas ang pinsan ko at sinarado ang pinto.
<45 missed calls from Steve>
<Mika ko good morning ❤.
Sorry sa lahat, maybe this time I will restart all we have done last time, together. Sunduin kita jan sa inyo para sabay tayo papasok.> Steve
napaupo ako sa kama, naalala ko na nagkausap nga pala kami kahapon.
wait.. is this okay na kami?
is this kakalimutan na namin lahat ng nangyari?
is this panibagong simula.??
omg >_<
tiningnan ko ang details ng message 7:04 sya nagtext..
pero alas otso na.
oo alas otso na.
ANO ALAS OTSO NA NGAYON????
tumingin ako sa wall clock at napahampas sa noo.
Susunduin nya daw akooooo anong oras na halaaaaaaaaaaa!!!!!
binuksan ko yung kurtina sa bintana ng kwarto ko. Tanaw naman ang labasan ng bahay namin mula dito kaya sinilip ko kung may lalaki bang naghihintay sakin..
patay.. may nakatayo ngang lalaki. At si Steve yun.
oo ganyan hitsura ni Steve kapag nakatalikodddd omgggggg!!!!!
hindi ko alam gagawin ko
wala pa kong ligo, kain at late na din ako sa first class namin.
pero si Steveee nasa labassss.
"Haaaysss pano kaya tooo. Nakakahiyaa anong oras na my ghad.!"
naghalungkat agad ako ng susuutin ko. Ahh!! bahala na sa school na lang ako kakain.. basta importante makaligo ako.
waaaahhhh nasan na ba mga panty koo hirap hanapin!!
tilililililililitttt... 🎶🎶🎶🎶
<Steve is calling.. swipe right to answer swipe left to reject>
nakooooooo!!!
huhuhuhuhuhu
sinagot ko.
"aa--ahh hello Ste----" ako
"ahm Mika, okay lang naman na umuna na ko mukhang ayaw mo pa ko makasabay sa pagpasok, okay lang naman kung ganon--"
"ahh hindi hindi! actually maliligo pa lang ako hehe kakagising ko lang kasi.. sorry hindi kasi ako nakapag alarm kaya-"
"Alam ko,"
"huh, anong alam mo?" ako.
biglang may kumatok sa pinto ng kwarto ko.
binuksan ko.
"Steveeee???!"
muntik na kong atakihin sa puso, akala ko nasa baba sya bakit nakapasok sya ng bahaaaayyyyyy!!!!!!
"Pinapasok ko na Mikan, isang oras na yang nasa labas, tulog pa more." pangaasar ng pinsan ko.
sabay alis.
lumakad papasok ng pinto si Steve .
ngayon lang may nakapasok na lalaki sa kwarto ko 0_0
napakamot ulo ako
"ahm pasensya ka na ha.. ngayon ko lang kasi nabasa mga texts mo, hindi ko din naman inexpect na-----"
bigla nya kong yinakap.
ng mahigpit.
yung yakap na tulad ng dati.. mahigpit, makahulugan at masarap sa pakiramdam.
niyakap ko din sya pabalik.
pero tinanggal ko din agad.
"ahhh Stevee... sa sala ka na lang muna maghintay kasi-"
"Mika?"
natahimik ako.
tinawag nya pangalan ko ng malambing at malambot na boses.
hindi ko tuloy mapigilang tumingin sa kanya.
"I want you to be in my life forever." Steve
napanganga ako. nagppropose ba sya?? 0_0
"HAHAHA! ano eh bata pa tayo Steve.. wag muna yan no. Ano ka ba haha" ako
tumawa din sya
"Hmm hindi naman ganon iniisip ko, ayoko lang kita mawala." Steve
mas humigpit ang yakap nya.
At kinissan nya ko sa noo.
Hehe ganda ko
"Mika.. sorry sa lahat." umiiyak sya.
ako naman napabuntong hininga lang.
at nakatingin sa kanya.
"Gusto ko na bumalik tayo sa dati. Yung tayo lang lagi magkasama.. pero this time may label na tayo." hinawakan nya ang dalawa kong kamay at tumitig sakin.
"Actually, malaki talaga pagasa ko na magiging okay din ulit tayo. Hindi ko alam kung bakit." niyakap nya ulit ako.
Hinayaan ko lang sya magsalita.
Pero ako, medyo lumuwag na yung pakiramdam ko. Siguro kasi malinaw na sakin lahat.. pero nandun padin yung takot nung nakaraan. Natatakot padin ako.
"Steve..? N-natatakot pa rin ako. "umiyak ako. Para kong nagsusumbong sa kanya. Tutal sya naman may gawa nito. Niyakap nya lang ako ng mahigpit.
"Let me show you na seryoso akong ikaw na yung babaeng gusto kong pakasalan.. Mika.. mahal na mahal kita. Ipapakita ko sayo, papatunayan ko. Hindi na kita sasaktan ulit. Pangako, at kung maulit man ulit yun. Tapusin mo na ko." sagot nya.
Halos matagal din kami nagyakapan, ewan ko pero iba pakiramdam ko ngayon.
Parang hindi pa satisfied yung puso ko
Mikan, its been three years after you cried all the time. Maybe this time pwede ka ng sumaya muli, sa kanya ulit. =)
Dear Mr. Ewan,
Naligo ako ng may ngiti sa labi ko. Kinikilig ako hahaha.
kilig na may halong kirot parin, naniniwala naman ako sa mga sinabi ni Steve lalo na it took 3 years bago ko malaman ang sagot, kung bakit. Ang tanga ko kasi masyado ako nag mukmok ng hindi ko man inisip kung totoo ba lahat ng nakita ko at ano yung reason. Siguro kasi nadala na ko ng galit at emosyon ko. Kaya ang nasa isip ko lang nun ay damhin ang hinanakit at magpakalulong sa lungkot. Pero ngayon.. pwede naman siguro na subukan ko ulit sa kanya?
Na bigyan ko ulit ng pagkakataon na magkonek yung nararamdaman namin?
--Mikan
Pagkabihis ko bumaba na din ako sa sala.
Sabay kaming papasok ni Steve, kinikilig ako. ❤
Tumatalon talon puso ko sa saya.
"Sorry natagalan, may sinulat lang ako." ako, nahihiyang nakatingin kay Steve. Hindi ko sya matingnan ng matagal, nahihiya ako. Na parang ngayon lang ulit kami nagkita pero alam kong mahal namin ang isa't-isa.
"It's okay. Tara na?" Steve tumayo. Kinuha nya bag ko at hinawakan kamay ko.
OMG ❤
" Sana oil" pinsan ko.
"Uhm haha. Tara. =) " humawak na din ako ng mahigpit sa kamay nya. At ang sarap sa pakiramdam.
Lumabas na kami at nagsimulang maglakad..
"Ah, S-steve. Ayoko sana na mailang ako sayo ngayon, dahil alam ko namang may pinagsamahan tayo dati. Pero.." ako, nakayuko habang naglalakad.
"Pero ano?" Steve.
"Sa tuwing iniisip ko yung nangyari satin nung---" bigla akong niyakap ni Steve. Sobrang higpit.
"I know I hurt you, so much. Kaya nga ngayon gusto ko bumawi sa lahat ng nagawa ko sayo. I will bring back the memories that we started to make for, and I will promise it will never ever end. I promise that, Mika." Steve. saka nya ko binitawan.
inangat nya ang mukha ko paharap sa kanya at kinissan ako sa noo.
His eyes are shinning sincerely. It makes my heart melted. Na parang paniwalang-paniwala ako na oo hindi na tayo maghihiwalay ulit, na parang puso ko na ang tumatango sa sobrang galak.
tumango ako sa kanya. At nag holding hands ulit kami.
I knew, but I never expected that I will love him back again.
Tumunog ang cp ni Steve.
"Ah, wait sagutin ko lang..
tumingin ako sa kanya. Habang may kausap sya, pinanood ko kung panong natiis nya din ng 3 taon na hindi kami magsama eh ganong gusto nya padin naman pala ako. Bakit Steve? Bakit ngayon ka lang naglakas loob na ayusin lahat...
haha yes. Actually, kasama ko sya ngayon (sabay tingin sakin si Steve na nakangiti.)"
"Talaga?? Hindi ko inasahan yan pre, pakisabi naman kay Mikan na magpaliwanag sya saming tropa mamaya hahahahaha tara inon na mamaya hahaha!"
nagtaka naman ako narinig ko yung sinabi ng kausap nya sa kabilang linya.
Nag end call na.
"Si Brix. Hahaha." Steve.
"Ah, haha. Bakit daw?"
"Tinatanong nya kung bakit wala pa ko sa school. Sabi ko sinundo kasi kita sa bahay nyo. Nagulat nga eh haha. Hindi naniniwala. Kaya sinabi ko na kasama kita ngayon." Steve.
"Uhmmm. Kaya pala." kinabahan naman ako, alam na nina Brix na okay na kami ulit ni Steve.
"Bakit Mika? Ayaw mo pa bang malaman nila?" Steve
"Hindi naman, baka kasi mabigla sila. Na okay na tayo, alam mo naman"
"Mabibigla sila pero alam ko matagal na nilang gusto to. Yung magka ayos na ulit tayo. =)" Steve.
nakarating na din kami ng school.
Sabay kaming naglakad sa hallway, at kahit sa pagpasok ng room sabay. Parang bumalik ang nakaraan. Yung nakaraang masaya kami at mas dumoble ngayon.
<insert 'No Erase' na song>
Na na na na na na na na 🎶🎶
Woohh oohhh yeahhh
Hooo ooohhh Yeahhh yeahh
yeahh yeaahhh 💕🎶🎶🎶
Dear Mr. Ewan,
Parang biglang nagpatuloy yung nakaraan namin ni Steve, parang naputol nung taong 2016 at nagpapatuloy ngayong 2019.. parang comeback ba haha ❤ Gusto ko isigaw sa buong school na okay na ulit kami. At nagmamahalan na ulit kami. Hindi ko alam anong gagawin ko sa sobrang saya, pero hahayaan ko na munang ang puso ko ang lumasap ng lahat ng saya. At tikman yung saya na para sakin talaga. Alam mo yun, deserve ko naman siguro ang balikan. Dahil mahal pa ko ni Steve.. at mahal ko din sya. ❤
--Mikan.