*ဂ်ိမ္း!!*
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတံခါးပိတ္တြင္လြတ္ထြက္သြားတဲ့စိတ္အစဥ္ကသတိျပန္လည္ကပ္ေရာက္၏။ကိုယ္ဘာေတြမ်ားလုပ္ခဲ့မိသလဲ...ျပန္မစဥ္းစားရဲ။...ရင္ဖိုလို႔လိႈက္ေမာကာ...ၾကည္နူးမိသည့္ခံစားခ်က္နွင့္ေရာျပြန္းေနေသာရွက္ရြံမႈ၊နာက်င္မႈတို႔......တဆက္တည္းအားနာမႈ။
ကို္ယ္က်ဴးေက်ာ္မိသည့္သူ႔နႈတ္ခမ္းပါးတို႔ကတင္းတင္းစိထားဆဲျဖစ္ေၾကာင္းေတြးမိေတာ့ကိုယ့္မ်က္ရည္ကေၾကြက်လာရျပန္၏။ကိုယ့္အနမ္းေတြကဆီကေရွာင္ဖယ္ထြက္သြားသည့္သူ႔အၾကည့္စူးစူးနွင့္မ်က္ရည္စတို႕ခုိေနသည့္မ်က္လံုးေတြကိုျပန္ျမင္ေယာင္လာေတာ့ရင္ဘတ္ကာဆို႕နင့္စူးေအာင့္ျပန္၏။နာက်င္မႈကယ္ေနရာကတိုင္းဆျပရမလဲေလ။
မခ်စ္လို႕မွမဟုတ္တာ...ဆိုတဲ့တိုးငယ္လွတဲ့နႈတ္ခြန္းကဘယ္အတိုင္းအတာထိေပါက္ေရာက္တတ္သလဲကိုယ္ဆက္မေတြးဝံ့။ကိုယေျပာဆိုထုနွက္ေနသည္ကိုေတာင့္ေတာင့္ရပ္ေနကာကိိုယ္ေပးသမ်ွအျပစ္လည္စင္းခံမည္ဟူေသာစိတ္နဲ႔ရပ္ေနေသာအျပစ္သားတေယာက္လို။သူကအျပစ္သားမဟုတ္သလို၊ကိုယ္ဟာလည္းအမႈစစ္တေယာက္မဟုတ္ခဲ့ျပန္ေတာ့ခက္လားေလ။
သူ့ပေယာဂမ်ားေျကာင့္ေၾကြက်ခဲ့တဲ့ကိုယ့္အျဖစ္မွာသူ႕ကေတာ့မထံုမေတးနွင့္ေမတၱာသန္႕သန္႕ေတြသာေပးျပီးကိုယ့္ကိုညွင္းဆဲသူတေယာက္လို႕သာ...စိတ္နာနာေတြးခ်င္မိေတာ့၏။P'ရက္စက္တယ္။ကိုယ့္မွာေတာ့သူ႔မ်က္နွာေငးရင္းအၾကည့္ေတြကိုရိပ္မိမွာစိုးထိတ္မႈနဲ႕ေရွာင္ဖယ္မိသမ်ွ...ထိန္းခ်ဴပ္ခဧ့သမ်ွ…အားနာခဲ့သမ်ွ။သူ႕ဂရုစိုက္မႈေတြေအာက္ေပ်ာ္ဝင္မိသမ်ွ...ျမတ္နိးခဲ့သမ်ွ။သူကေတာ့...မ်က္နွာလႊဲခဲပစ္လုပ္ခ်င္ေနျပန္ေတာ့လည္းရင္နာရတာကိုယ္သည္သာ။
မိုးျခိမ္းသံေတြကအခန္းထဲက်ဳးေက်ာ္လာေတာ့ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့သူဆီခပ္ဖြဖြနင္းေလ်ွာက္ရင္းသြားရ၏။တံခါးကုိေခါက္ဖို႕လက္ျပင္လိုက္ေပမဲ့...ျပန္ရုတ္ျပီးတံခါးေရွ႕ကာထိုင္ခ်မိသည္။
တံခါးနားေလးကိုနားကပ္ကာေရက်သံကိုနားေထာင္ၾကည့္မိျပန္ေတာ့ေရက်သံအစားခပ္တိုးတိုးရိႈက္သံကနွလံုးအိမ္ကိုဓားနဲ႔ထိုးသည္။တခ်က္ရိႈက္သံထြက္လာတိုင္း...တခ်က္ျပီး...တခ်က္...ကိုယ့္နွလံုးသားအားဓားနဲ႔ဖိထိုး၏။
"မျဖဴစင္နိုင္မႈအေပၚအားနာပါတယ္...ညီရယ္~~"
မျဖဴစင္မႈ......
အားနာျခင္းတဲ့လား။...
ကိိုယ္နားပါးတာသူမသိေလေရာ့လားေလ။တံခါးေတြကိုျခားထားေပမဲ့ကိုယ္နဲ႔သူကနွလံူးသားခ်င္းနီးေနၾကတယ္မလား။မျဖဴစင္နိုင္ျခင္းအေပၚေက်းဇူးတင္ပါတယ္P'ရယ္။မခ်စ္နိုင္ထင္လို႕နာက်င္မိသမ်ွ၊ညီအစ္ကိုသံေယာဇဥ္ကိုအေရာင္ဆိုးသူဟုထင္သြားမွာကိုယ္စိုးခဲ့သမ်ွသူကဖံုးကြယ္ခဲ့သည္တဲ့လား။ဘယ္အခ်ိန္ထိကိိုယ့္က္ိုေနာင္တေတြနဲ႕ရွင္သန္ဖို႔သူလုပ္ရက္သနည္း။
ကိုယ္မလိုခ်င္တဲ႔အေရာင္မဲ့ေမတၱာေတြကိုသူကေပးဖို႔ၾကိဳးစားသည္။
ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ိဳးက်သူဘာလို႔ေပးဖို႔ထိန္ခ်ိန္ထားသနည္း။
ညီကကိုယ့္ရဲ႔ျဖစ္တည္မႈတိုင္းနဲ႕သက္ဆိုင္ေနတယ္...ဆိုတဲ့စကားတိုးတိုးကိုနားေဆာင္ျပီးတည္းကကိုယ့္နွလံုးသားကဒူးေထာက္ဖို႕အသင့္ျဖစ္ေနဟန္တူပါသည္။သူသာတေစ့စာေလာက္ပြင့္လင္းေပးပါကကိုယ့္ကပညတ္ခ်က္ေတြကိုမ်က္နွာလႊဲကာ၊ျဖစ္တည္မႈေတြကိုေမ့ျပီးသူ႔ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္းဖို႔အသင့္ပင္။သူခံစားခ်က္ေတြကိုသူနားလည္သလိုကိုယ္ကလည္းကို္ယ့္ခံစားခ်က္ကိုဖြင့္ဟျပထားပါလ်က္သူကဘာကိုျငင္းဆန္ခ်င္သည္တဲ့လဲ။
ကိုယ့္အာရံုေတြေထြကာရီေဝေဝျဖစ္ေနတာမွန္ေပမဲ့အသိစိတ္မေပ်ာက္ေသး။Beerနွစ္ဘူးေလာက္နဲ႔ကိုယ္ကမူးမဲ့သူလို႔သူထင္ေနတာမ်ားလား။မူးေနရင္ေတာင္P'ရင္ခြင္မို႔ကိုယ္ကတိုးဝင္ရဲခဲ့တာ။ဒီလူ႔နႈတ္ခမ္းေတြမို႔ကိုယ္အနမ္းေျခြခဲ့တာ။
ေယာက်ာ္းေလးတေယာက္ျဖစ္ေနလို႔မ်ားရယ္လား။ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းခ်င္းမို႔သူျငင္းဆန္တာလား။straightလို႔ခဏခဏေျပာဖူးတဲ့ကိ္ုယ့္ရဲ႕စကားေတြျဖစ္ေနလို႔သူကမယံုခ်င္တာလား။ကိုယ္gayမဟုတ္ဘူး။ေယာက်ာ္းေလးဆိုတဲ့ျဖစ္တည္မႈနဲ႔သူေတြကိုၾကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး။P'Singဆိုတဲ့သူ႔ကိုမွခ်စ္တာ။ေယာက်ာ္းျဖစ္ေနလို႔ခ်စ္တာမဟူတ္ဘဲကိုယ့္နွလံုးသားပံုအပ္မိတဲ့သူကေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ေနခဲ့တာ။ေယာက်ာ္းေလး၊မိန္းကေလးရယ္ဆိုတဲ့ျဖစ္တည္မႈကိုမဟုတ္ဘဲP'SingကP'Singျဖစ္ေနလို႔ကိုကိုယ္ခ်စ္ခဲ့ေၾကာင္း။သူကဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေနခ်စ္ေနဦးမွာျဖစ္ေၾကာင္း...ကိုယ္ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲခ်င္လာရေတာ့၏။
ေရခ်ိဳးျမန္ျမန္ခ်ိဳးကာထြက္လာဖို႔ေျပာခ်င္ေပမဲ့ကိုယ့္နႈတ္ကမရဲျပန္ေတာ့ေျခလွမ္းေတြကိုယုတ္ကာကုတင္ဆီျပန္လွည့္ရျပန္သည္။ကုတင္တဖက္စြန္းမွာတက္ထိုင္ကာဒူးကိုက်စ္ေနေအာင္ပိုက္ထားမိသည္။ရီေဝေဝျဖစ္ေနသည့္အရွွိန္ကေခါင္းကိုတဆစ္ဆစ္ထိုးကိုက္ေစျပန္၏။တျခိမ္းျခိ္မ္းနဲ႔ေသာင္းက်န္းေနတဲ့မိုးေဒဝါေၾကာင့္နားကိုဖိပိတ္ထားမိ၏။တခ်က္မိုးျခိမ္းတိုင္း...တုန္တုန္သြားေသာကိုယ္ရယ္ပါ။မီးမဖြင့္ထားေသာအခန္းထဲခပ္ဟဟဖြင့္ထားေသလိုက္ကာစၾကားကတလက္လက္ဝင္းေနေသာအေရာင္အဝါတခ်ိဳ႕......။
ကုတင္ေပၚေခြေခါက္လဲွကာေစာင္ကိုေခါင္းျမီးျခံဳလိုက္ျပီးနားကိုဖိအုပ္ထားမိ၏။ဒီေန႔စိတ္ခံစားလြယ္ေနသည္ဟုဆိုရမလား။ကိုယ့္္မ်က္ရည္ေတြကတာက်ိဳးသလိုျဖစ္လာျပန္သည္။ေၾကာက္ပါ၏။မိုးျခိမ္းတာေတြကိုေၾကာက္သလိုသူေက်ာခိုင္းသြားမွလည္းေၾကာက္ပါ၏။
"ဟင့္...အစ္......"
တင္းၾကပ္ၾကပ္ျဖစ္လာတဲ့ရင္နွင့္အစိုင္အခဲတို႔ကပိတ္ဆို႕သလိုခံစားမိေတာ့အသံတိတ္ၾကိတ္သံတို႔ကထြက္ေပၚလာသည္။ျပင္ပမိုးျခိမ္းသံကိုေတာ့အံမတုနိိုင္ေသးပါေလ။
"Kit~~"
ညီေတာင္ျဖစ္ခြင့္မရွွိေတာ့တာလား။P'......
"Kit~~ဖယ္...အဲ့ေစာင္ကိုလႊတ္...ညီ~~"
အတင္းဆြဲဖယ္ေသာP'ေၾကာင့္ေစာင္ကိူလႊတ္ေပးလိုက္မိ၏။နွစ္နဲ႕ခ်ီသ႔ူၾသဇာေတြေအာက္ကိုယ္ဟာအျမဲခေညာင္းေနၾကပင္။
"ဟင့္...ေၾကာက္တယ္။......ေၾကာက္...ေၾကာက္တယ္
P'Sing...အီး...ဟီး"
နားကိုဖိကာအံၾကိတ္ေအာ္ငိုေတာ့သူကကိုယ့္ကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲထည့္၏။ေၾကာက္တယ္...P'နဲ႕ေဝးမွာေၾကာက္တယ္။P'ကိုယ္မဟုတ္တဲ့တျခားသူကိုေရြးသြားမွာေၾကညက္တယ္။ကိုယ့္ေၾကာင့္အေနရခက္ေနမွာေၾကာက္တယ္။ပြင့္လင္းပါလို႔မေတာင္းဆိုေတာ့ပါဘူး...ဒီတိုင္းေလးသာအနားမွာေနေပးပါ။
"ကိုယ္ရွိတယ္ေနာ္...မေၾကာက္နဲ႔။ညီ့နားမွာကိုယ္ရွိတယ္။ဘာမွမျဖစ္ဘူး။...တိတ္...တိတ္...။"
နားကုိဖိထားတဲ့ကိုယ့္လက္ေတြကိုဖယ္ခ်ေပးကာသူလက္ေႏြးေႏြးနဲ႔ခပ္ဖြဖြအုပ္ကိုင္ေပးထားသည္။အျပင္ကအသံေတြကိုမလံုေပမဲ့သူရွိေနသည္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ဟာကိုယ့္စိတ္ေတြဟာလံုျခံဳေနခဲ့ျပန္သည္။
"အိပ္ေတာ့ေနာ္......ညီ။က်ြတ္...က်ြတ္...လိမၼာတဲ႔ကေလးဆိုတာမငိုရဘူးတဲ့...တိတ္ျပီးအိပ္ေတာ့ေနာ္...ကြ်တ္...က်ြတ္......"
သူ႔အက်ီၤစကိုဆြဲကိုင္ထားရင္းသူရင္ခြင္ေႏြးထဲတိုးဝင္မိသည္။ခပ္သင္းသင္းရေနတဲ့...ဆပ္ျပာရည္နံ႔။တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနတဲ့...သူ႔နွလံုးသား......။
ကို္ယ့္နားကိုလက္နဲ့ဖြဖြေလးပြတ္ေပးရင္းကေလးသိပ္သလိုတက်ြတ္က်ြတ္အသံဟာတကၠသိုလ္ပထမနွစ္ေက်ာင္းသားအရြယ္ျဖစ္တဲ့ကိုယ့္မ်က္လံုးတို႕ေမွးစင္းလာေစသည္။......
ငယ္ငယ္ကလိုရင္ခြင္ေႏြးေႏြးထဲခိုဝင္ကာအိပ္စက္ျခင္းဆီအလည္သြားမိသည္။
___________________________________
SOTUS novelကိုဒုတိယမၼိအေနနဲ့ျပန္ေက်ာကာဖတ္ေနရင္းေခါင္းထဲဝင္လာသည္ကညီ့အေၾကာင္း.........။ကိိုယ့္က်ုconfessလာတဲ့ကေလးဟာbeerနွစ္ဗူးရဲ႕အစြမ္းေပလား။စိတ္လြတ္ေနသည့္တခဏတာေျပာခဲ့တာလား။ရင္ထဲရွိတဲ႔အတိုင္းေျပာခဲ့သည္လား။ထိုေန႕ညကအေၾကာင္းမသိဟန္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္မွာရက္သတၱပတ္သံုးခုပင္ရွိေရာ့မည္။ကိုယ္ကသာတသသတမ္းတမိတာ။
မတတ္တေခါက္အၾကင္နာငယ္ငယ္ေၾကာင့္ဒီရင္ထဲဗေလာင္ဆူေျဗာင္းဆန္ခဲ့ေၾကာင္းကိုယ္သာသိ၏။ကေမာက္ကမျဖစ္ခဲ့ရေသာရင္ခုန္မႈကျပန္ေတြးမိတိုင္းအသက္ရႈသံတို႔ကအစျပင္းရွဆဲ။မေသသပ္ခဲ့ေသာစကၠန္႔ပိိုင္းမ်ွအနမ္းတို႔ေၾကာင့္ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ထိစြဲလမ္းသြားရသလဲ......။
နီေဆြးေနေသာပါးျပင္မို႔မို႔ေတြ...။အရည္ၾကည္သိုင္းျခံဳလ်က္မိႈင္းညိွဳ႕ရီေဝေနေသာမ်က္ဝန္း......။နူးညံ့အိစက္ကာခ်ိဳျမေသာနႈတ္ခမ္းပါးေတြ............။ရူးေလာက္ေအာင္စြမ္းသည္မို႔ရူးခါသြားေစဖို႔မ်ားဆႏၵရွိသလား...ညီ။
ကုိယ္ရူးသြားလိမ့္မယ္...ညီ။ထပ္ခါထပ္ခါကိုယ္ကဒီႏြံထဲသက္ဆင္းမိလိမ့္မည္။ကိုယ့္ကေစ့ေအာင္ပိတ္ထားေပးတဲ့တံခါးကိုညီကဘာလို႕ခ်ိဳးဖ်က္ခ်င္ရတာလဲ...ကေလးရယ္။ကို္ယ္ကထုတ္ျပျပီးမခ်စ္တတ္ေပမဲ့ကိုယ္ထုတ္ျပတဲ့အခ်စ္ေတြကိုညီကမျမင္။ညီလိုခ်င္တဲ့ေမတၱာဆိုတာဟိုးကေလးဘဝတည္းကညီ့ဆီပံုအပ္ေပးမိရက္သား။...
ျမတ္နိုးလြန္းလို႕...ညီ။ခ်စ္ေနမိတာေတာင္အားနာလြန္းရတဲ့ညီကကိုယ့္တြက္ုျဖဴစင္လြန္းေနျပန္၏။ကိုယ့္အခ်စ္ေၾကာင့္ညီလူအလယ္မွာမ်က္နွာငယ္ရမယ္ဆို......ကိုယ္တေယာက္တည္းခါးစည္းခံရရင္ေတာ့ကိစၥမရွိေပမဲ့။ညီကိုထိခိုက္လာမွာေတြဆိုကိုယ္တစက္မွသေဘာမေတြ႔တာ...ျမတ္နိုးရတဲ့ညီ...အသိဆံုး။အပူေတြကိုအသက္မေမာတခုအျဖစ္...ခ်မိသံက...ခပ္ျပင္းျပင္း။
ေတြးရင္းကနင့္သည္းလာသည့္အလြမ္းတို႔ေၾကာင့္phဆက္ရန္phကိုကိုင္လိုက္ေပမဲ့တကယ္တမ္းကိုယ္ေရာက္သြားတာကဝင္ေနတဲ့Mailတေစာင္ဆီ။
"Nice!!!"
1st auditionေအာင္ကာ2nd auditionကိုဘယ္ေန႔လာေျဖရမယ္ဆိုတဲ့mailကိုဖတ္ျပီးအားပါးတရျပံဳးလိုက္၏။
BLseriesမို႕auditionဝင္သူေတြနည္းမည္ထင္ခဲ့ေပမဲ့တကယ္ေရာက္သြားေတာ့လူေတြနည္းတာမဟုတ္။ကိုယ္ထက္ရုပ္ရည္ပိုင္းသာတဲ့သူေတြအမ်ားၾကီးၾကားကို္ေနာက္တဆင့္ပါနိုင္ပါ့မလားဆိုတဲ့အေတြးပင္ေတြူပူမိလာသည္အထိပင္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကိုယ္အေကာင္းဆံုးလုပ္ခဲ့တာမို႔ေနာက္တဆင့္တက္ခြင့္ရတာပဲ။ကိုယ္ဒီထက္ပိုၾကိဳးစားရမွာေပါ့။ဒီေန႕အေတြ႕အၾကံဳကေနာက္နွစ္အနည္းငယ္ၾကာရင္ကိုယ္ရဲ႕first stepဆိုျပီးေျပာလို႔ရေကာင္းရနိုင္မယ္ေလ။
ညီ့ကိုဖြင့္မေျပာျဖစ္ေပမဲ့ညီကနားလည္မွာပါ။ဒီကေလးကစိတ္ဆိုးစိတိေကာက္တာသာရွိေပမဲ့ကိုယ့္အေပၚနားလည္အေပးနိုင္ဆံုးမလား။ဒီတေခါက္2nd auditionအေရြးခံရျဖစ္မွအသိေပးရင္ေကာင္းမည္။
phထဲကညီ့ပံုေတြကိုslideshowလုပ္ကာၾကည့္ရင္းစိတ္ရဲ႔မွီတြယ္ရာကညီ့အေၾကာင္းျပန္ေရာက္သြားျပန္ေတာ့အၾကည္ဆံုတိုင္းတခါတေလမ်က္လႊာခ်ေခါင္းငံု႕သြားတတ္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြက...အေတြးထဲတရိပ္ရိပ္......။
ခပ္ေသးေသးနီေထြးေနတဲ့နႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုျမင္ျပန္ေတာ့.........နွလံုးသားတေနရာက...ခပ္ေႏြးေႏြး။
ၾကည္လင္တဲ့အျပံဳးေတြျမင္တိုင္းခုန္လာတတ္တဲ့ရင္နဲ႔အတူတန္ဖိုးထားသင့္ေၾကာင္းကရာနႈန္းျပည့္အေတြးထဲအမိန္႔နာခံသည္။စိုးစံသူကားညီသာျဖစ္ျပန္၏။
ဓာတ္ပံုေလးတစ္ပံုကိုေတာင္ခပ္ဖြဖြနမ္းရိႈက္ဖို႔မရဲတဲ့သူကကုိယ္သာျဖစ္ေနရသည္။စိတ္ထဲမွာပဲရိႈက္လို႔ရင္ထဲမွာပဲနမ္းပါမယ္...ညီ။ဒီလိုပဲနဲ႔ျမတ္နိုးျခင္းဆိုတဲ့စံတစ္ခုနွစ္နဲ႔ခ်ီဖန္တီးေပးခ်င္တာ။ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ့ေမတၲာေတြဆိုတာ...ဒါမ်ိဳးေတြပါပဲ...ညီ။
"ဟား!!"
အသံထြက္ကာတခ်က္ရယ္လိုက္မိ၏။လူၾကီးကအိမ္ထဲမွာပဲေဟာင္ဖြာဖြာလုပ္တတ္သူေတြကိုအိမ္က်ယ္လို႔ေခၚၾကသလိုကိုယ့္ကိုေတာ့စိတ္က်ယ္လို႔ေခၚရေပမည္။ေမတၱာေတြကအသြင္မတူေပမဲ့စစ္မွန္ေနရင္မလြဲတတ္ပါဘူး...ညီ။ကိုယ္တို႕သာစစ္မွန္ေနရင္တေန႔ေန႔ဆိုတာတကယ္ျဖစ္လာပါလိ့္မယ္။
*ညီ~~*
*အြန္း...P'ေျပာေလ။*
ၾကိဳးအဆင့္ဆင့္ကိုျဖတ္သန္းျပီးTowerေတြကတဆင့္phလိုင္းထဲဝင္လာတဲ့ညီ့အသံဟာခ်ိဳလြင္လြင္ျဖစ္ေနဆဲ။ၾကားရသူကိုယ့္ရင္ထဲေအးခ်မ္းသြားသည္ကညီ့ဆုေတာင္းေကာင္းေတြသာေနမယ္။
ခ်စ္လိုက္တာ......ကေလးရယ္။
_
_
_
အုပ္အုပ္ၾတတ္ၾကတ္ျဖစ္ေနတဲ့လူေတြေၾကာင့္ေနာက္က်ိလာသည့္စိတ္...။Headphoneကိုေကာက္တပ္ကာလြယ္အိတ္ထဲထည့္လာတဲ့novelစာအုပ္ကိုဖြင့္ကာျပန္ဖတ္ထားမိ၏။ေဆာင္းထားတဲ့ဦးထုပ္ကိုခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းခ်လိုက္ရင္းေထာင့္တေနရာမွာကပ္ထိုင္ေနလိုက္သည္။ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္ဖို႔ကလည္းလိုေသးသည္။မဟုတ္ေပလား။ကိုယ္လိုခ်င္သည့္characterေတြထဲကKongpob characterျဖစ္သည္။
"Khun Kha~Khun..."
ကိုယ့္ပခံုးကိုလာေတာက္ေသာအထိအေတြ႔......။
headphoneသာတပ္ထားျပီးသီခ်င္းမဖြင့္ထားတာေၾကာင့္နားထဲတိုးဝင္လာတဲ့အသံေလးေၾကာင့္ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္၏။
ဟင္............Kit။ညီကဒီကိုဘယ္လို...ဘယ္လိုလုပ္...။ကိုယ္auditionေျဖတာကိုမ်ားသိသြားတာလား။ကိုယ္ကသာအေတြးေတြနဲ႕ေယာက္ယက္ခတ္ေနစဥ္...သာကေတာ့ကိုယ့္ကိုမွတ္မိပံုမေပၚပါးခ်ိိဳင့္ေတြေပၚသည့္အထိနစ္နစ္နဲနဲျပံဳးျပေန၏။
ေတြ႔တဲ့လူတိုင္းကိုဒီလိုပဲျပံဳးျပေနၾကလားလို႔ကိုယ္ဆူမာနလိုု႔ရနိုင္မလား။
"Khun...က်ြန္ေတာ့္အိတ္ကKhunေနာက္မွာက်န္ခဲ့လို႔ပါခင္ဗ်!...တခ်က္ေလာက္ယူလို႔ရမလားခင္ဗ်"
မသိမသာလက္ကဦးထုတ္ကိုဆြဲခ်လိုက္ျပီးမ်က္နွာကိုကြယ္လိုက္မိ၏။ဒီကေလးကိုယ့္ကိုမေျပာဘဲဘယ္လိုအကြက္ေတြေရြ႔ေနသလဲေပါ့။
"Khunလည္းauditionလာေျဖလာတာလားခင္ဗ်။က်ြန္ေတာ္လည္းလာေျဖတာတေယာက္တည္းျဖစ္ေနတာဗ်။......"
ေဘးခံုမွာလာတိုးကပ္ထိုင္ရင္းတတြတ္တြတ္နဲ႔လာမိတ္ဆက္ေနသည့္ေကာင္ေလးအားတစစီဆြဲစုတ္ခ်င္စိတ္ကတဖြားဖြား......။
"ဟုတ္တယ္......"
အသံကိုေဖ်ာ့ကာေျပာလိုက္ေတာ့နႈတ္ခမ္းေလးမဲ့သြားတာမ်က္လံုးေထာင့္စြန္းကလွမ္းျမင္လိုက္ျပန္ေတာ့ရယ္ခ်င္သည့္စိတ္ကိုခ်ိဳးနွိမ္ထားရသည္။
"က်ြန္ေတာ္နာမည္ကKrist Perawatပါခင္ဗ်။Khunကေရာ......"
အကြက္ထဲဝင္လာျပီမို႔မ်က္နွာတဖက္လွည့္ျပံဳးလိုက္ျပီးခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"S i n g t o P r a c h a y a "
headphoneကိုခ်ြတ္လိုက္ရင္းအိတ္ထဲဖြင့္ထည့္လိုက္သည္။လက္ထဲကစာအုပ္ကိုပိတ္လြယ္အိတ္ထဲထည့္...၊ဦးထုတ္ကိုပါခ်ြတ္ျပီးထည့္ျပီးတိုင္ညီဆီကလႈပ္ရွားမႈတစံုတရာဖမ္းမမိ။
"Kit~~~ဟင္း...ဟင္း"
ေသခ်ာခ်ာေလးျပံဳးျပေျပာလိုက္ေတာ့သြားေလးစိျပီးကိုယ္မ်က္နွာနားကပ္လာတဲ့သူ႔ေၾကာင့္အျမန္ေနာက္ကိုရို႕လိုက္တဲ့ကိုယ့္ရင္မွာ...တဒိန္းဒိန္း။
"P'!Sing kha!!တဟင္းဟင္းမလုပ္ပါနဲ႔Kha!!"
ကို္ယ္ထင္တာကသူအလန္႕တၾကားရွင္းျပလာလိမ့္မည္ေပါ့။သူကေတာ့ကိုယ့္ကိုပင္ျပန္ရြဲ႔ေနေသးသည္။ဘာေလးလား။
"P'ကြ်န္ေတာ့္ကိုဘာလို႕အသိမေပးတာလဲ"
flow changeတာျမန္ေသာညီ့မ်က္နွာငယ္ဟာခ်က္ခ်င္းကိုဆူပုတ္သြား၏။နႈတ္ခမ္းပါးပါးကိုမသိမသာေလးေရ႔ွေထာ္တားျပန္ေတာ့ကုိုယ္မွာသိမ္းပိုက္ခ်င္စိတ္ဥာဥ္ဆိုးေလးထိုးထြက္လာေတာ့အဲ့နႈတ္ခမ္းကိုလက္နဲ႔ခပ္ဖြဖြဆြဲလိမ္ျပီးဖိေပးလိုက္သည္။ပ်ံ႔လြင့္လာမယ္ထင္ထားတဲ့မ်က္ေစာင္းအစားသူ႕နႈတ္ခမ္းကကိုယ့္လက္ညိဳးကိုကိုက္ငံုခဲလာသည္။
"ညီေရာ......ဘာလို႕လာေျဖတာလဲ"
"ငယ္ငယ္တည္းကေျပာဖူးတယ္ေလ။က်ြန္ေတာ့္ဝါသနာလို႕...။က်ြန္ေတာ့္ျဖစ္ခ်င္တဲ့က်ြန္ေတာ့အိမ္မက္လို႔။မမွတ္မိဘူးမလား။"
ဆူေအာင့္ေအာင့္ေျပာလာတဲ့ညီဟာအလိုမက်ဟန္မ်က္ခံုးတို႕ကိုတြန္႔ခ်ိဳးထားသည္။ပါးေလးကိုခပ္ဖြဖြဆြဲလိုက္ျပန္ေတာ့ဟြန္႔ခနဲ႔အသံကထြက္လာ၏။ခ်ြဲလိုက္တဲ့အဆိုးေလး။
"ညီ~ကိုယ္ကactingအေတြ႔အၾကံဳမရွိလို႔။ညီကကူညီေပးေနာ္..."
ငယ္ငယ္ကကေလးသရုပ္ေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ညီ့ကိုအကူအညီေတာင္းျဖစ္ေတာ့ကိုယ့္ကိုလွည့္ၾကည့္လာတဲ့သူ႕မ်က္လံုး......ကိုယ္ဖတ္ေနေပမဲ့ေရာေထြးေနတဲ့အရိပ္တိုင္းကိုဘာသာမျပန္တတ္ခဲ့။
"P'ဆူမယ္ထင္ထားတာ။...ဘာလို႔လဲ"
ဒီကေလးနွယ္...ကိုယ္ကစိတ္ပူလို႔ဟန္႔တာသမ်ွဆူတယ္ထင္ေနေရာ့လား။
"ညီ့ဝါသနာဆို......ညီ့အိမ္မက္ဆို။မျဖစ္သင့္တာမျဖစ္ေအာင္ကိုယ္ကတားတယ္ဆိုေပမဲ့...ညီ့ဝါသနာဆိုတဲ့အရာမွာကိုယ္မတားဘူးေလ။ညီသာျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ၾကိဳးစား။ကိုယ္ကေဘးနားကေနအျမဲအားေပးေနမွာ"
ခ်က္ခ်င္းကိုေဝ့လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးလိုက္ခ်င္ေပမဲ့လူျမင္ကြင္းလိုေနရာမွာမို႕ေက်ာျပင္ကိုသာဖြဖြပုတ္ေပးမိသည္။ညီသိကၡာကိုကိုယ္တိုင္တားထားစည္းေတြနဲ႔တေလတစားထိန္းသိမ္းေပးထားခ်င္တာမ်ိဳး။
ဒါကို...ညီကနားလည္ေပး။ဟူတ္ျပီလား။
"Code-030ကေနCode-035ထိငါးေယာက္ဒီဘက္ကိုလာေပးပါရွင့္!!!"
တဖက္ခံုကလွမ္းေခၚလိုက္တဲ့ညီနာမည္ေၾကာင့္ညီကျပာျပာသလဲထရပ္၏။ယိုင္သြားတာမို႔ေနာက္ေနခါးကိုလက္နွစ္ဖက္နဲ႕ကာထိန္းေပးေတာ့ညီ့ကကိုယ့္လက္ထဲမွာေတာင့္ေတာင့္ေလးရပ္ေန၏။
"P'......P'Sing...က်ြန္ေတာ္codeပါတယ္။...သြား...သြားေတာ့မယ္"
လက္ထဲကအတင္းရုန္းျပီးသူ႔အိတ္ကိုလွမ္းယူသည့္ညီမ်က္နွာသည္ေရာင္နီေျပးလ်က္ဆံပင္ေအာက္ကျမင္ေနရတဲ့နားရြက္ဖ်ားေတြထိပါရဲေနျပန္သည္။ဘာကိုရွက္မွန္းမသိရွက္ေနေသာညီ...
"အင္း...ကိုယ္ဒီကေစာင့္ေနမယ္."
"သြား...သြားျပီ..."
ဟိုေန႔ညကကိုယ့္ကိုလာနမ္းတဲ့အမူးေလးတုန္းကမရွက္ဘဲနဲ႔ခုခါးေလးကိုေနာက္ထိန္းကိုင္ေပးထားတာကိုက်ရွက္သည္းပိုေနေသာKit...။ကိုယ္တကယ္အရူးရင့္ျပီထင္ရဲ႔။
"အင္း...အေကာင္းဆံုးလုပ္ျပခဲ့။ညီ့ကိုယံုတယ္"
ကိုယ့္ကိုေက်နပ္အားရတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ၾကည့္ကာေခါင္းတခ်က္ျငိမ့္ျပသြားေသာကို္ယ့္Kit။ကိုယ္ယံုၾကည့္သည္။ဒီကေလးကျဖစ္ခ်င္တာကိုျဖစ္ေအာင္လုပ္မည့္သူဆိုတာ။ကိုယ္ကသာသူ႔ရဲ႕partnerျဖစ္ပါဝင္နိုင္ေအာင္ဆထပ္တပိုးၾကိဳးစားရမည္ဆိုတာ။ဒီကေလးနားဟာကိုယ္ကလြဲလို႔တျခားသူပူးကပ္ေနမွာသေဘာမက်တတ္သည့္အတၱဆန္ဆန္စိတ္ေလးလည္းကိုယ္မွာရွိေသးတာပဲ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေရစက္ေတြကသိပ္ဆန္းၾကယ္တယ္။
ဘဝဆက္ဆက္တူတူျဖည့္ဆည္းခဲ့တဲ့ပါရမီအထံုကညီနဲ႕ကိုယ့္ကိုအျမဲတူတူရွိေစတယ္။
မေရတြက္နိုင္ခဲ့တဲ့ဘဝေဟာင္းေတြမွာလည္းညီနဲ႔သာေရစက္တူတူခ်ခဲ့ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္နိုင္တယ္။
ၾကမၼာကိုမယံုေပမဲ့ညီ့တူတူရွိေစတဲ့ကံကိုလက္ခံတယ္။ဒါဟာဘဝေဟာင္းကကုသိုလ္ေတြလို႕အတင္းေခါင္းစဥ္တပ္ပစ္မယ္။
ျပီးေတာ့......ျပီးေတာ့......ရတုအဆက္ဆက္ကိုညီနဲ႕ျဖတ္သန္းရင္း......သံသရာကမက်ြတ္မခ်င္းညီနဲ႕ေရစက္ဆံုဖို႔ဆုေတာင္းမယ္။
လူေပါင္းမ်ားစြာထဲကေရြးခ်ယ္ခံထားရတဲ့ကိုယ့္တို႔နွစ္ေယာက္။ဒီseriesကိုအေၾကာင္းျပဳလို႔ညီ့နဲ႕တူတူသက္ဆံုးတိုင္ရွွိခ်င္တယ္။ညီ့ကကိ္ုယ့္တြက္ဘယ္လိုလူဆိုတဲ့ျပယုဂ္တခုကိုနွစ္ေတြခ်ီလို႔ရာစုနွစ္ေတြတိုင္တဲ့အထိအသိမ့္ေမြ႔ဆံုးတန္ဖိုးထားပံုေဖာ္ခ်င္တယ္။ကံကိုမပိုင္ေပမဲ့ညီစိတ္ကိုေတာ့အပိုင္လိုခ်င္တယ္။
ဘယ္အရာမွထာဝရမတည္ျမဲေပမဲ့ကိုယ့္ေမတၱာေတြကတဘဝစာတည္ျမဲလိမ့္မယ္။ေနာက္ဘဝေတြမွာလည္းျမဲနိုင္ေအာင္ကိုယ္ေတာင္းဆုျပဳမယ္။
ကိုယ့္ေမတၱာေတြစစ္မွန္ပါရဲ႕......ညီ။
____________Only One______________
"ညီ......ကိုယ္ညီ့ကိုေခၚသြားစရာရွိတယ္။လိုက္မလား"
main roleအျဖစ္အေရြးခံရျပီးseriesမွာပါမဲ့သူေတြနဲ႔သြားေတြ႔ရကာအေဆာင္ျပန္လာေတာ့ကိုယ့္ဆီလိုက္အိပ္တဲ့P'Singကမနက္ေစာေစာစီးစီးတေနရာသြားမယ္လို႔စကားစေခၚလာသည္။
ခ်င္းမိုင္ကေနဘန္ေကာက္ထိကိုယ္လိုက္လာျပီးမလား။ဒီ့ေနာက္ေတာ့ကိိုယ့္အလံုးစံုသူ႕ဆီသာပံုအပ္မိေတာ့၏။သူကေခၚသြားစရာရွိတယ္ဆိုကိုယ့္ကအင္းေပါ့။
"အြန္း...ဘယ္လဲ။"
ကုတင္ေပၚမွာထထိုင္လိုက္ျပီးေမးဆတ္ေပးေတာ့သူကစာၾကည့္စားပြဲကခံုကိုေနာက္ျပန္လွည့္ထိုင္ရင္း
"အရင္ေရသြားခ်ိဳး။ေစာေစာနိုးတာအေၾကာင္းမဲ့မဟုတ္ဘူး။ညီ......လမ္းမွာေျပာျပမယ္"
ငါးနာရီသာေက်ာ္စရွိေသာနာရီကိုတခ်က္ေမာ့ၾကည့္ရင္းေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ရသည္။သူကတအားတက္ၾကြျပေနတာကိုး။
ေရခ်ိဳးျပီးထြက္လာေတာ့မီးပူတိုက္ျပီးသားအေအးခံျပီးသားအက်ီၤနဲ႔ေဘာင္းဘီကအျပန္႔လိုက္ကုတင္ေပၚမွာအဆင္သင့္။ပူေႏြးေႏြးနဲ႔အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနေသာႏြားနို႔ခြက္နဲ႕မနက္စာေပါင္မုန္႔မီးကင္လည္းထမင္းစားစားပြဲေပၚမွာအခန္႕သား။
ဝရံတာမွာphေျပာေနတဲ့P'ရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့ခပ္ပါးပါးျပံဳးမိ၏။အဝတ္အစားကိုအျမန္လဲရင္းသူျပက္ေပးထားတဲ့မနက္စာကိုစားျပီးသူphေျပာေနတာကိုကိုယ္ကgameေဆာ့ရင္းထိုင္ေစာင့္ေပါ့။
"ညီ...ျပီးျပီလား။သြားစို႔ေလ။"
ကမ္းေပးလာတဲ့လက္တစံုကိုလွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္းgameထဲကထြက္ကာေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထိုးထည့္လိုက္သည္။ေသခ်ာတာကေတာ့ဒီတပြဲသာရံႈးရင္ေတာ့Team Leaderျဖစ္ေသာThon၏reportထုမႈေၾကာင့္ၾကယ္ေတြျပဳတ္ကာrankက်ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
"အင္း......cabငွားထားျပီးျပီလား။"
"အြန္း...ေရာက္ေနျပီတဲ့။...လာ"
ေဘးလြယ္အိတ္ကိုတဖက္ကိုပခံုးကေနတဖက္သိုုင္းလြယ္ကာလည္ပင္းမွာလက္ဆြဲေတာ္cameraကိုခ်ိတ္လ်က္ေရွ႕ကဦးေဆာင္သြားသူေနာက္သုတ္ေျခတင္သာလိုက္ရျပန္္၏။
ကားေနာက္ခန္းမွာဝင္ထိုင္လိုက္ရင္းတျဖည္းျဖည္းခ်င္းစထြက္ေနျပီျဖစ္တဲ့ကားေပၚမွာခုဘယ္ေနရာသြားမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းစစ္ေဆးေရးဝင္ရေတာ့သည္။
"P'ဘယ္လဲဆိုေန..."
"Wat Arum~~~"
ျပံဳးျပီးေျပာလာတဲ့အဲ့စကားေနာက္အတိမ္အနက္ကိုကိုယ္အဲ့ခ်ိန္ကနားမလည္ခဲ့ရိုးမွန္။
___________________________________
TBC>>>
Thanks For Reading My Creation.
#shinnoe61
ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္
180°bow
10.5.2019
Unicode::
*ဂျိမ်း!!*
ခပ်ကြမ်းကြမ်းတံခါးပိတ်တွင်လွတ်ထွက်သွားတဲ့စိတ်အစဉ်ကသတိပြန်လည်ကပ်ရောက်၏။ကိုယ်ဘာတွေများလုပ်ခဲ့မိသလဲ...ပြန်မစဉ်းစားရဲ။...ရင်ဖိုလို့လှိုက်မောကာ...ကြည်နူးမိသည့်ခံစားချက်နှင့်ရောပြွန်းနေသောရှက်ရွံမှု၊နာကျင်မှုတို့......တဆက်တည်းအားနာမှု။
ကိုယ်ကျူးကျော်မိသည့်သူ့နှုတ်ခမ်းပါးတို့ကတင်းတင်းစိထားဆဲဖြစ်ကြောင်းတွေးမိတော့ကိုယ့်မျက်ရည်ကကြွေကျလာရပြန်၏။ကိုယ့်အနမ်းတွေကဆီကရှောင်ဖယ်ထွက်သွားသည့်သူ့အကြည့်စူးစူးနှင့်မျက်ရည်စတို့ခိုနေသည့်မျက်လုံးတွေကိုပြန်မြင်ယောင်လာတော့ရင်ဘတ်ကာဆို့နင့်စူးအောင့်ပြန်၏။နာကျင်မှုကယ်နေရာကတိုင်းဆပြရမလဲလေ။
မချစ်လို့မှမဟုတ်တာ...ဆိုတဲ့တိုးငယ်လှတဲ့နှုတ်ခွန်းကဘယ်အတိုင်းအတာထိပေါက်ရောက်တတ်သလဲကိုယ်ဆက်မတွေးဝံ့။ကိုယပြောဆိုထုနှက်နေသည်ကိုတောင့်တောင့်ရပ်နေကာကိုယ်ပေးသမျှအပြစ်လည်စင်းခံမည်ဟူသောစိတ်နဲ့ရပ်နေသောအပြစ်သားတယောက်လို။သူကအပြစ်သားမဟုတ်သလို၊ကိုယ်ဟာလည်းအမှုစစ်တယောက်မဟုတ်ခဲ့ပြန်တော့ခက်လားလေ။
သူ့ပယောဂများကြောင့်ကြွေကျခဲ့တဲ့ကိုယ့်အဖြစ်မှာသူ့ကတော့မထုံမတေးနှင့်မေတ္တာသန့်သန့်တွေသာပေးပြီးကိုယ့်ကိုညှင်းဆဲသူတယောက်လို့သာ...စိတ်နာနာတွေးချင်မိတော့၏။P'ရက်စက်တယ်။ကိုယ့်မှာတော့သူ့မျက်နှာငေးရင်းအကြည့်တွေကိုရိပ်မိမှာစိုးထိတ်မှုနဲ့ရှောင်ဖယ်မိသမျှ...ထိန်းချုပ်သမျှ…အားနာခဲ့သမျှ။သူ့ဂရုစိုက်မှုတွေအောက်ပျော်ဝင်မိသမျှ...မြတ်နိးခဲ့သမျှ။သူကတော့...မျက်နှာလွှဲခဲပစ်လုပ်ချင်နေပြန်တော့လည်းရင်နာရတာကိုယ်သည်သာ။
မိုးခြိမ်းသံတွေကအခန်းထဲကျုးကျော်လာတော့ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတာကြာပြီဖြစ်တဲ့သူဆီခပ်ဖွဖွနင်းလျှောက်ရင်းသွားရ၏။တံခါးကိုခေါက်ဖို့လက်ပြင်လိုက်ပေမဲ့…ပြန်ရုတ်ပြီးတံခါးရှေ့ကာထိုင်ချမိသည်။
တံခါးနားလေးကိုနားကပ်ကာရေကျသံကိုနားထောင်ကြည့်မိပြန်တော့ရေကျသံအစားခပ်တိုးတိုးရှိုက်သံကနှလုံးအိမ်ကိုဓားနဲ့ထိုးသည်။တချက်ရှိုက်သံထွက်လာတိုင်း…တချက်ပြီး…တချက်…ကိုယ့်နှလုံးသားအားဓားနဲ့ဖိထိုး၏။
"မဖြူစင်နိုင်မှုအပေါ်အားနာပါတယ်…ညီရယ်~~"
မဖြူစင်မှု……
အားနာခြင်းတဲ့လား။…
ကိုယ်နားပါးတာသူမသိလေရော့လားလေ။တံခါးတွေကိုခြားထားပေမဲ့ကိုယ်နဲ့သူကနှလူံးသားချင်းနီးနေကြတယ်မလား။မဖြူစင်နိုင်ခြင်းအပေါ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်P'ရယ်။မချစ်နိုင်ထင်လို့နာကျင်မိသမျှ၊ညီအစ်ကိုသံယောဇဉ်ကိုအရောင်ဆိုးသူဟုထင်သွားမှာကိုယ်စိုးခဲ့သမျှသူကဖုံးကွယ်ခဲ့သည်တဲ့လား။ဘယ်အချိန်ထိကိုယ့်ကိုနောင်တတွေနဲ့ရှင်သန်ဖို့သူလုပ်ရက်သနည်း။
ကိုယ်မလိုချင်တဲ့အရောင်မဲ့မေတ္တာတွေကိုသူကပေးဖို့ကြိုးစားသည်။
ကိုယ်လိုချင်တဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာမျိုးကျသူဘာလို့ပေးဖို့ထိန်ချိန်ထားသနည်း။
ညီကကိုယ့်ရဲ့ဖြစ်တည်မှုတိုင်းနဲ့သက်ဆိုင်နေတယ်…ဆိုတဲ့စကားတိုးတိုးကိုနားဆောင်ပြီးတည်းကကိုယ့်နှလုံးသားကဒူးထောက်ဖို့အသင့်ဖြစ်နေဟန်တူပါသည်။သူသာတစေ့စာလောက်ပွင့်လင်းပေးပါကကိုယ့်ကပညတ်ချက်တွေကိုမျက်နှာလွှဲကာ၊ဖြစ်တည်မှုတွေကိုမေ့ပြီးသူ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်းဖို့အသင့်ပင်။သူခံစားချက်တွေကိုသူနားလည်သလိုကိုယ်ကလည်းကိုယ့်ခံစားချက်ကိုဖွင့်ဟပြထားပါလျက်သူကဘာကိုငြင်းဆန်ချင်သည်တဲ့လဲ။
ကိုယ့်အာရုံတွေထွေကာရီဝေဝေဖြစ်နေတာမှန်ပေမဲ့အသိစိတ်မပျောက်သေး။Beerနှစ်ဘူးလောက်နဲ့ကိုယ်ကမူးမဲ့သူလို့သူထင်နေတာများလား။မူးနေရင်တောင်P'ရင်ခွင်မို့ကိုယ်ကတိုးဝင်ရဲခဲ့တာ။ဒီလူ့နှုတ်ခမ်းတွေမို့ကိုယ်အနမ်းခြွေခဲ့တာ။
ယောကျာ်းလေးတယောက်ဖြစ်နေလို့များရယ်လား။ယောကျာ်းလေးချင်းချင်းမို့သူငြင်းဆန်တာလား။straightလို့ခဏခဏပြောဖူးတဲ့ကိုယ့်ရဲ့စကားတွေဖြစ်နေလို့သူကမယုံချင်တာလား။ကိုယ်gayမဟုတ်ဘူး။ယောကျာ်းလေးဆိုတဲ့ဖြစ်တည်မှုနဲ့သူတွေကိုကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး။P'Singဆိုတဲ့သူ့ကိုမှချစ်တာ။ယောကျာ်းဖြစ်နေလို့ချစ်တာမဟူတ်ဘဲကိုယ့်နှလုံးသားပုံအပ်မိတဲ့သူကယောကျာ်းလေးဖြစ်နေခဲ့တာ။ယောကျာ်းလေး၊မိန်းကလေးရယ်ဆိုတဲ့ဖြစ်တည်မှုကိုမဟုတ်ဘဲP'SingကP'Singဖြစ်နေလို့ကိုကိုယ်ချစ်ခဲ့ကြောင်း။သူကဘာပဲဖြစ်နေဖြစ်နေချစ်နေဦးမှာဖြစ်ကြောင်း…ကိုယ်အော်ဟစ်ပေါက်ကွဲချင်လာရတော့၏။
ရေချိုးမြန်မြန်ချိုးကာထွက်လာဖို့ပြောချင်ပေမဲ့ကိုယ့်နှုတ်ကမရဲပြန်တော့ခြေလှမ်းတွေကိုယုတ်ကာကုတင်ဆီပြန်လှည့်ရပြန်သည်။ကုတင်တဖက်စွန်းမှာတက်ထိုင်ကာဒူးကိုကျစ်နေအောင်ပိုက်ထားမိသည်။ရီဝေဝေဖြစ်နေသည့်အရှှိန်ကခေါင်းကိုတဆစ်ဆစ်ထိုးကိုက်စေပြန်၏။တခြိမ်းခြိမ်းနဲ့သောင်းကျန်းနေတဲ့မိုးဒေဝါကြောင့်နားကိုဖိပိတ်ထားမိ၏။တချက်မိုးခြိမ်းတိုင်း…တုန်တုန်သွားသောကိုယ်ရယ်ပါ။မီးမဖွင့်ထားသောအခန်းထဲခပ်ဟဟဖွင့်ထားသေလိုက်ကာစကြားကတလက်လက်ဝင်းနေသောအရောင်အဝါတချို့……။
ကုတင်ပေါ်ခွေခေါက်လဲှကာစောင်ကိုခေါင်းမြီးခြုံလိုက်ပြီးနားကိုဖိအုပ်ထားမိ၏။ဒီနေ့စိတ်ခံစားလွယ်နေသည်ဟုဆိုရမလား။ကိုယ့််မျက်ရည်တွေကတာကျိုးသလိုဖြစ်လာပြန်သည်။ကြောက်ပါ၏။မိုးခြိမ်းတာတွေကိုကြောက်သလိုသူကျောခိုင်းသွားမှလည်းကြောက်ပါ၏။
"ဟင့်…အစ်……"
တင်းကြပ်ကြပ်ဖြစ်လာတဲ့ရင်နှင့်အစိုင်အခဲတို့ကပိတ်ဆို့သလိုခံစားမိတော့အသံတိတ်ကြိတ်သံတို့ကထွက်ပေါ်လာသည်။ပြင်ပမိုးခြိမ်းသံကိုတော့အံမတုနိုင်သေးပါလေ။
"Kit~~"
ညီတောင်ဖြစ်ခွင့်မရှှိတော့တာလား။P'……
"Kit~~ဖယ်…အဲ့စောင်ကိုလွှတ်…ညီ~~"
အတင်းဆွဲဖယ်သောP'ကြောင့်စောင်ကိူလွှတ်ပေးလိုက်မိ၏။နှစ်နဲ့ချီသ့ူသြဇာတွေအောက်ကိုယ်ဟာအမြဲခညောင်းနေကြပင်။
"ဟင့်…ကြောက်တယ်။……ကြောက်…ကြောက်တယ်
P'Sing…အီး…ဟီး"
နားကိုဖိကာအံကြိတ်အော်ငိုတော့သူကကိုယ့်ကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်၏။ကြောက်တယ်…P'နဲ့ဝေးမှာကြောက်တယ်။P'ကိုယ်မဟုတ်တဲ့တခြားသူကိုရွေးသွားမှာကြေညက်တယ်။ကိုယ့်ကြောင့်အနေရခက်နေမှာကြောက်တယ်။ပွင့်လင်းပါလို့မတောင်းဆိုတော့ပါဘူး…ဒီတိုင်းလေးသာအနားမှာနေပေးပါ။
"ကိုယ်ရှိတယ်နော်…မကြောက်နဲ့။ညီ့နားမှာကိုယ်ရှိတယ်။ဘာမှမဖြစ်ဘူး။…တိတ်…တိတ်…။"
နားကိုဖိထားတဲ့ကိုယ့်လက်တွေကိုဖယ်ချပေးကာသူလက်နွေးနွေးနဲ့ခပ်ဖွဖွအုပ်ကိုင်ပေးထားသည်။အပြင်ကအသံတွေကိုမလုံပေမဲ့သူရှိနေသည်ဆိုတဲ့အသိနဲ့ဟာကိုယ့်စိတ်တွေဟာလုံခြုံနေခဲ့ပြန်သည်။
"အိပ်တော့နော်……ညီ။ကျွတ်…ကျွတ်…လိမ္မာတဲ့ကလေးဆိုတာမငိုရဘူးတဲ့…တိတ်ပြီးအိပ်တော့နော်…ကျွတ်…ကျွတ်……"
သူ့အကျီၤစကိုဆွဲကိုင်ထားရင်းသူရင်ခွင်နွေးထဲတိုးဝင်မိသည်။ခပ်သင်းသင်းရနေတဲ့…ဆပ်ပြာရည်နံ့။တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့…သူ့နှလုံးသား……။
ကိုယ့်နားကိုလက်နဲ့ဖွဖွလေးပွတ်ပေးရင်းကလေးသိပ်သလိုတကျွတ်ကျွတ်အသံဟာတက္ကသိုလ်ပထမနှစ်ကျောင်းသားအရွယ်ဖြစ်တဲ့ကိုယ့်မျက်လုံးတို့မှေးစင်းလာစေသည်။……
ငယ်ငယ်ကလိုရင်ခွင်နွေးနွေးထဲခိုဝင်ကာအိပ်စက်ခြင်းဆီအလည်သွားမိသည်။
___________________________________
SOTUS novelကိုဒုတိယမ္မိအနေနဲ့ပြန်ကျောကာဖတ်နေရင်းခေါင်းထဲဝင်လာသည်ကညီ့အကြောင်း………။ကိုယ့်ကျုconfessလာတဲ့ကလေးဟာbeerနှစ်ဗူးရဲ့အစွမ်းပေလား။စိတ်လွတ်နေသည့်တခဏတာပြောခဲ့တာလား။ရင်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းပြောခဲ့သည်လား။ထိုနေ့ညကအကြောင်းမသိဟန်ဆောင်ခဲ့ကြသည်မှာရက်သတ္တပတ်သုံးခုပင်ရှိရော့မည်။ကိုယ်ကသာတသသတမ်းတမိတာ။
မတတ်တခေါက်အကြင်နာငယ်ငယ်ကြောင့်ဒီရင်ထဲဗလောင်ဆူဗြောင်းဆန်ခဲ့ကြောင်းကိုယ်သာသိ၏။ကမောက်ကမဖြစ်ခဲ့ရသောရင်ခုန်မှုကပြန်တွေးမိတိုင်းအသက်ရှုသံတို့ကအစပြင်းရှဆဲ။မသေသပ်ခဲ့သောစက္ကန့်ပိုင်းမျှအနမ်းတို့ကြောင့်ကိုယ်ဘယ်လောက်ထိစွဲလမ်းသွားရသလဲ……။
နီဆွေးနေသောပါးပြင်မို့မို့တွေ…။အရည်ကြည်သိုင်းခြုံလျက်မှိုင်းညှို့ရီဝေနေသောမျက်ဝန်း……။နူးညံ့အိစက်ကာချိုမြသောနှုတ်ခမ်းပါးတွေ…………။ရူးလောက်အောင်စွမ်းသည်မို့ရူးခါသွားစေဖို့များဆန္ဒရှိသလား…ညီ။
ကိုယ်ရူးသွားလိမ့်မယ်…ညီ။ထပ်ခါထပ်ခါကိုယ်ကဒီနွံထဲသက်ဆင်းမိလိမ့်မည်။ကိုယ့်ကစေ့အောင်ပိတ်ထားပေးတဲ့တံခါးကိုညီကဘာလို့ချိုးဖျက်ချင်ရတာလဲ…ကလေးရယ်။ကိုယ်ကထုတ်ပြပြီးမချစ်တတ်ပေမဲ့ကိုယ်ထုတ်ပြတဲ့အချစ်တွေကိုညီကမမြင်။ညီလိုချင်တဲ့မေတ္တာဆိုတာဟိုးကလေးဘဝတည်းကညီ့ဆီပုံအပ်ပေးမိရက်သား။…
မြတ်နိုးလွန်းလို့…ညီ။ချစ်နေမိတာတောင်အားနာလွန်းရတဲ့ညီကကိုယ့်တွက်ုဖြူစင်လွန်းနေပြန်၏။ကိုယ့်အချစ်ကြောင့်ညီလူအလယ်မှာမျက်နှာငယ်ရမယ်ဆို……ကိုယ်တယောက်တည်းခါးစည်းခံရရင်တော့ကိစ္စမရှိပေမဲ့။ညီကိုထိခိုက်လာမှာတွေဆိုကိုယ်တစက်မှသဘောမတွေ့တာ…မြတ်နိုးရတဲ့ညီ…အသိဆုံး။အပူတွေကိုအသက်မမောတခုအဖြစ်…ချမိသံက…ခပ်ပြင်းပြင်း။
တွေးရင်းကနင့်သည်းလာသည့်အလွမ်းတို့ကြောင့်phဆက်ရန်phကိုကိုင်လိုက်ပေမဲ့တကယ်တမ်းကိုယ်ရောက်သွားတာကဝင်နေတဲ့Mailတစောင်ဆီ။
"Nice!!!"
1st auditionအောင်ကာ2nd auditionကိုဘယ်နေ့လာဖြေရမယ်ဆိုတဲ့mailကိုဖတ်ပြီးအားပါးတရပြုံးလိုက်၏။
BLseriesမို့auditionဝင်သူတွေနည်းမည်ထင်ခဲ့ပေမဲ့တကယ်ရောက်သွားတော့လူတွေနည်းတာမဟုတ်။ကိုယ်ထက်ရုပ်ရည်ပိုင်းသာတဲ့သူတွေအများကြီးကြားကိုနောက်တဆင့်ပါနိုင်ပါ့မလားဆိုတဲ့အတွေးပင်တွေူပူမိလာသည်အထိပင်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကိုယ်အကောင်းဆုံးလုပ်ခဲ့တာမို့နောက်တဆင့်တက်ခွင့်ရတာပဲ။ကိုယ်ဒီထက်ပိုကြိုးစားရမှာပေါ့။ဒီနေ့အတွေ့အကြုံကနောက်နှစ်အနည်းငယ်ကြာရင်ကိုယ်ရဲ့first stepဆိုပြီးပြောလို့ရကောင်းရနိုင်မယ်လေ။
ညီ့ကိုဖွင့်မပြောဖြစ်ပေမဲ့ညီကနားလည်မှာပါ။ဒီကလေးကစိတ်ဆိုးစိတိကောက်တာသာရှိပေမဲ့ကိုယ့်အပေါ်နားလည်အပေးနိုင်ဆုံးမလား။ဒီတခေါက်2nd auditionအရွေးခံရဖြစ်မှအသိပေးရင်ကောင်းမည်။
phထဲကညီ့ပုံတွေကိုslideshowလုပ်ကာကြည့်ရင်းစိတ်ရဲ့မှီတွယ်ရာကညီ့အကြောင်းပြန်ရောက်သွားပြန်တော့အကြည်ဆုံတိုင်းတခါတလေမျက်လွှာချခေါင်းငုံ့သွားတတ်တဲ့မျက်ဝန်းတွေက…အတွေးထဲတရိပ်ရိပ်……။
ခပ်သေးသေးနီထွေးနေတဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုမြင်ပြန်တော့………နှလုံးသားတနေရာက…ခပ်နွေးနွေး။
ကြည်လင်တဲ့အပြုံးတွေမြင်တိုင်းခုန်လာတတ်တဲ့ရင်နဲ့အတူတန်ဖိုးထားသင့်ကြောင်းကရာနှုန်းပြည့်အတွေးထဲအမိန့်နာခံသည်။စိုးစံသူကားညီသာဖြစ်ပြန်၏။
ဓာတ်ပုံလေးတစ်ပုံကိုတောင်ခပ်ဖွဖွနမ်းရှိုက်ဖို့မရဲတဲ့သူကကိုယ်သာဖြစ်နေရသည်။စိတ်ထဲမှာပဲရှိုက်လို့ရင်ထဲမှာပဲနမ်းပါမယ်…ညီ။ဒီလိုပဲနဲ့မြတ်နိုးခြင်းဆိုတဲ့စံတစ်ခုနှစ်နဲ့ချီဖန်တီးပေးချင်တာ။ကိုယ်ပေးချင်တဲ့မေတ္တာတွေဆိုတာ…ဒါမျိုးတွေပါပဲ…ညီ။
"ဟား!!"
အသံထွက်ကာတချက်ရယ်လိုက်မိ၏။လူကြီးကအိမ်ထဲမှာပဲဟောင်ဖွာဖွာလုပ်တတ်သူတွေကိုအိမ်ကျယ်လို့ခေါ်ကြသလိုကိုယ့်ကိုတော့စိတ်ကျယ်လို့ခေါ်ရပေမည်။မေတ္တာတွေကအသွင်မတူပေမဲ့စစ်မှန်နေရင်မလွဲတတ်ပါဘူး…ညီ။ကိုယ်တို့သာစစ်မှန်နေရင်တနေ့နေ့ဆိုတာတကယ်ဖြစ်လာပါလိ့်မယ်။
*ညီ~~*
*အွန်း…P'ပြောလေ။*
ကြိုးအဆင့်ဆင့်ကိုဖြတ်သန်းပြီးTowerတွေကတဆင့်phလိုင်းထဲဝင်လာတဲ့ညီ့အသံဟာချိုလွင်လွင်ဖြစ်နေဆဲ။ကြားရသူကိုယ့်ရင်ထဲအေးချမ်းသွားသည်ကညီ့ဆုတောင်းကောင်းတွေသာနေမယ်။
ချစ်လိုက်တာ……ကလေးရယ်။
_
_
_
အုပ်အုပ်တြတ်ကြတ်ဖြစ်နေတဲ့လူတွေကြောင့်နောက်ကျိလာသည့်စိတ်…။Headphoneကိုကောက်တပ်ကာလွယ်အိတ်ထဲထည့်လာတဲ့novelစာအုပ်ကိုဖွင့်ကာပြန်ဖတ်ထားမိ၏။ဆောင်းထားတဲ့ဦးထုပ်ကိုခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းချလိုက်ရင်းထောင့်တနေရာမှာကပ်ထိုင်နေလိုက်သည်။ကိုယ့်အလှည့်ရောက်ဖို့ကလည်းလိုသေးသည်။မဟုတ်ပေလား။ကိုယ်လိုချင်သည့်characterတွေထဲကKongpob characterဖြစ်သည်။
"Khun Kha~Khun…"
ကိုယ့်ပခုံးကိုလာတောက်သောအထိအတွေ့……။
headphoneသာတပ်ထားပြီးသီချင်းမဖွင့်ထားတာကြောင့်နားထဲတိုးဝင်လာတဲ့အသံလေးကြောင့်ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်၏။
ဟင်…………Kit။ညီကဒီကိုဘယ်လို…ဘယ်လိုလုပ်…။ကိုယ်auditionဖြေတာကိုများသိသွားတာလား။ကိုယ်ကသာအတွေးတွေနဲ့ယောက်ယက်ခတ်နေစဉ်…သာကတော့ကိုယ့်ကိုမှတ်မိပုံမပေါ်ပါးချိုင့်တွေပေါ်သည့်အထိနစ်နစ်နဲနဲပြုံးပြနေ၏။
တွေ့တဲ့လူတိုင်းကိုဒီလိုပဲပြုံးပြနေကြလားလို့ကိုယ်ဆူမာနလိုု့ရနိုင်မလား။
"Khun…ကျွန်တော့်အိတ်ကKhunနောက်မှာကျန်ခဲ့လို့ပါခင်ဗျ!…တချက်လောက်ယူလို့ရမလားခင်ဗျ"
မသိမသာလက်ကဦးထုတ်ကိုဆွဲချလိုက်ပြီးမျက်နှာကိုကွယ်လိုက်မိ၏။ဒီကလေးကိုယ့်ကိုမပြောဘဲဘယ်လိုအကွက်တွေရွေ့နေသလဲပေါ့။
"Khunလည်းauditionလာဖြေလာတာလားခင်ဗျ။ကျွန်တော်လည်းလာဖြေတာတယောက်တည်းဖြစ်နေတာဗျ။……"
ဘေးခုံမှာလာတိုးကပ်ထိုင်ရင်းတတွတ်တွတ်နဲ့လာမိတ်ဆက်နေသည့်ကောင်လေးအားတစစီဆွဲစုတ်ချင်စိတ်ကတဖွားဖွား……။
"ဟုတ်တယ်……"
အသံကိုဖျော့ကာပြောလိုက်တော့နှုတ်ခမ်းလေးမဲ့သွားတာမျက်လုံးထောင့်စွန်းကလှမ်းမြင်လိုက်ပြန်တော့ရယ်ချင်သည့်စိတ်ကိုချိုးနှိမ်ထားရသည်။
"ကျွန်တော်နာမည်ကKrist Perawatပါခင်ဗျ။Khunကရော……"
အကွက်ထဲဝင်လာပြီမို့မျက်နှာတဖက်လှည့်ပြုံးလိုက်ပြီးခပ်ပြုံးပြုံးလေးပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"S i n g t o P r a c h a y a "
headphoneကိုချွတ်လိုက်ရင်းအိတ်ထဲဖွင့်ထည့်လိုက်သည်။လက်ထဲကစာအုပ်ကိုပိတ်လွယ်အိတ်ထဲထည့်…၊ဦးထုတ်ကိုပါချွတ်ပြီးထည့်ပြီးတိုင်ညီဆီကလှုပ်ရှားမှုတစုံတရာဖမ်းမမိ။
"Kit~~~ဟင်း…ဟင်း"
သေချာချာလေးပြုံးပြပြောလိုက်တော့သွားလေးစိပြီးကိုယ်မျက်နှာနားကပ်လာတဲ့သူ့ကြောင့်အမြန်နောက်ကိုရို့လိုက်တဲ့ကိုယ့်ရင်မှာ…တဒိန်းဒိန်း။
"P'!Sing kha!!တဟင်းဟင်းမလုပ်ပါနဲ့Kha!!"
ကိုယ်ထင်တာကသူအလန့်တကြားရှင်းပြလာလိမ့်မည်ပေါ့။သူကတော့ကိုယ့်ကိုပင်ပြန်ရွဲ့နေသေးသည်။ဘာလေးလား။
"P'ကျွန်တော့်ကိုဘာလို့အသိမပေးတာလဲ"
flow changeတာမြန်သောညီ့မျက်နှာငယ်ဟာချက်ချင်းကိုဆူပုတ်သွား၏။နှုတ်ခမ်းပါးပါးကိုမသိမသာလေးရှေ့ထော်တားပြန်တော့ကိုယ်မှာသိမ်းပိုက်ချင်စိတ်ဉာဉ်ဆိုးလေးထိုးထွက်လာတော့အဲ့နှုတ်ခမ်းကိုလက်နဲ့ခပ်ဖွဖွဆွဲလိမ်ပြီးဖိပေးလိုက်သည်။ပျံ့လွင့်လာမယ်ထင်ထားတဲ့မျက်စောင်းအစားသူ့နှုတ်ခမ်းကကိုယ့်လက်ညိုးကိုကိုက်ငုံခဲလာသည်။
"ညီရော……ဘာလို့လာဖြေတာလဲ"
"ငယ်ငယ်တည်းကပြောဖူးတယ်လေ။ကျွန်တော့်ဝါသနာလို့…။ကျွန်တော့်ဖြစ်ချင်တဲ့ကျွန်တော့အိမ်မက်လို့။မမှတ်မိဘူးမလား။"
ဆူအောင့်အောင့်ပြောလာတဲ့ညီဟာအလိုမကျဟန်မျက်ခုံးတို့ကိုတွန့်ချိုးထားသည်။ပါးလေးကိုခပ်ဖွဖွဆွဲလိုက်ပြန်တော့ဟွန့်ခနဲ့အသံကထွက်လာ၏။ချွဲလိုက်တဲ့အဆိုးလေး။
"ညီ~ကိုယ်ကactingအတွေ့အကြုံမရှိလို့။ညီကကူညီပေးနော်…"
ငယ်ငယ်ကကလေးသရုပ်ဆောင်ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ညီ့ကိုအကူအညီတောင်းဖြစ်တော့ကိုယ့်ကိုလှည့်ကြည့်လာတဲ့သူ့မျက်လုံး……ကိုယ်ဖတ်နေပေမဲ့ရောထွေးနေတဲ့အရိပ်တိုင်းကိုဘာသာမပြန်တတ်ခဲ့။
"P'ဆူမယ်ထင်ထားတာ။…ဘာလို့လဲ"
ဒီကလေးနှယ်…ကိုယ်ကစိတ်ပူလို့ဟန့်တာသမျှဆူတယ်ထင်နေရော့လား။
"ညီ့ဝါသနာဆို……ညီ့အိမ်မက်ဆို။မဖြစ်သင့်တာမဖြစ်အောင်ကိုယ်ကတားတယ်ဆိုပေမဲ့…ညီ့ဝါသနာဆိုတဲ့အရာမှာကိုယ်မတားဘူးလေ။ညီသာဖြစ်မြောက်အောင်ကြိုးစား။ကိုယ်ကဘေးနားကနေအမြဲအားပေးနေမှာ"
ချက်ချင်းကိုဝေ့လာတဲ့မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးလိုက်ချင်ပေမဲ့လူမြင်ကွင်းလိုနေရာမှာမို့ကျောပြင်ကိုသာဖွဖွပုတ်ပေးမိသည်။ညီသိက္ခာကိုကိုယ်တိုင်တားထားစည်းတွေနဲ့တလေတစားထိန်းသိမ်းပေးထားချင်တာမျိုး။
ဒါကို…ညီကနားလည်ပေး။ဟူတ်ပြီလား။
"Code-030ကနေCode-035ထိငါးယောက်ဒီဘက်ကိုလာပေးပါရှင့်!!!"
တဖက်ခုံကလှမ်းခေါ်လိုက်တဲ့ညီနာမည်ကြောင့်ညီကပြာပြာသလဲထရပ်၏။ယိုင်သွားတာမို့နောက်နေခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကာထိန်းပေးတော့ညီ့ကကိုယ့်လက်ထဲမှာတောင့်တောင့်လေးရပ်နေ၏။
"P'……P'Sing…ကျွန်တော်codeပါတယ်။…သွား…သွားတော့မယ်"
လက်ထဲကအတင်းရုန်းပြီးသူ့အိတ်ကိုလှမ်းယူသည့်ညီမျက်နှာသည်ရောင်နီပြေးလျက်ဆံပင်အောက်ကမြင်နေရတဲ့နားရွက်ဖျားတွေထိပါရဲနေပြန်သည်။ဘာကိုရှက်မှန်းမသိရှက်နေသောညီ…
"အင်း…ကိုယ်ဒီကစောင့်နေမယ်."
"သွား…သွားပြီ…"
ဟိုနေ့ညကကိုယ့်ကိုလာနမ်းတဲ့အမူးလေးတုန်းကမရှက်ဘဲနဲ့ခုခါးလေးကိုနောက်ထိန်းကိုင်ပေးထားတာကိုကျရှက်သည်းပိုနေသောKit…။ကိုယ်တကယ်အရူးရင့်ပြီထင်ရဲ့။
"အင်း…အကောင်းဆုံးလုပ်ပြခဲ့။ညီ့ကိုယုံတယ်"
ကိုယ့်ကိုကျေနပ်အားရတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်ကာခေါင်းတချက်ငြိမ့်ပြသွားသောကိုယ့်Kit။ကိုယ်ယုံကြည့်သည်။ဒီကလေးကဖြစ်ချင်တာကိုဖြစ်အောင်လုပ်မည့်သူဆိုတာ။ကိုယ်ကသာသူ့ရဲ့partnerဖြစ်ပါဝင်နိုင်အောင်ဆထပ်တပိုးကြိုးစားရမည်ဆိုတာ။ဒီကလေးနားဟာကိုယ်ကလွဲလို့တခြားသူပူးကပ်နေမှာသဘောမကျတတ်သည့်အတ္တဆန်ဆန်စိတ်လေးလည်းကိုယ်မှာရှိသေးတာပဲ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ရေစက်တွေကသိပ်ဆန်းကြယ်တယ်။
ဘဝဆက်ဆက်တူတူဖြည့်ဆည်းခဲ့တဲ့ပါရမီအထုံကညီနဲ့ကိုယ့်ကိုအမြဲတူတူရှိစေတယ်။
မရေတွက်နိုင်ခဲ့တဲ့ဘဝဟောင်းတွေမှာလည်းညီနဲ့သာရေစက်တူတူချခဲ့ခြင်းမျိုးဖြစ်နိုင်တယ်။
ကြမ္မာကိုမယုံပေမဲ့ညီ့တူတူရှိစေတဲ့ကံကိုလက်ခံတယ်။ဒါဟာဘဝဟောင်းကကုသိုလ်တွေလို့အတင်းခေါင်းစဉ်တပ်ပစ်မယ်။
ပြီးတော့……ပြီးတော့……ရတုအဆက်ဆက်ကိုညီနဲ့ဖြတ်သန်းရင်း……သံသရာကမကျွတ်မချင်းညီနဲ့ရေစက်ဆုံဖို့ဆုတောင်းမယ်။
လူပေါင်းများစွာထဲကရွေးချယ်ခံထားရတဲ့ကိုယ့်တို့နှစ်ယောက်။ဒီseriesကိုအကြောင်းပြုလို့ညီ့နဲ့တူတူသက်ဆုံးတိုင်ရှှိချင်တယ်။ညီ့ကကိုယ့်တွက်ဘယ်လိုလူဆိုတဲ့ပြယုဂ်တခုကိုနှစ်တွေချီလို့ရာစုနှစ်တွေတိုင်တဲ့အထိအသိမ့်မွေ့ဆုံးတန်ဖိုးထားပုံဖော်ချင်တယ်။ကံကိုမပိုင်ပေမဲ့ညီစိတ်ကိုတော့အပိုင်လိုချင်တယ်။
ဘယ်အရာမှထာဝရမတည်မြဲပေမဲ့ကိုယ့်မေတ္တာတွေကတဘဝစာတည်မြဲလိမ့်မယ်။နောက်ဘဝတွေမှာလည်းမြဲနိုင်အောင်ကိုယ်တောင်းဆုပြုမယ်။
ကိုယ့်မေတ္တာတွေစစ်မှန်ပါရဲ့……ညီ။
____________Only One______________
"ညီ……ကိုယ်ညီ့ကိုခေါ်သွားစရာရှိတယ်။လိုက်မလား"
main roleအဖြစ်အရွေးခံရပြီးseriesမှာပါမဲ့သူတွေနဲ့သွားတွေ့ရကာအဆောင်ပြန်လာတော့ကိုယ့်ဆီလိုက်အိပ်တဲ့P'Singကမနက်စောစောစီးစီးတနေရာသွားမယ်လို့စကားစခေါ်လာသည်။
ချင်းမိုင်ကနေဘန်ကောက်ထိကိုယ်လိုက်လာပြီးမလား။ဒီ့နောက်တော့ကိုယ့်အလုံးစုံသူ့ဆီသာပုံအပ်မိတော့၏။သူကခေါ်သွားစရာရှိတယ်ဆိုကိုယ့်ကအင်းပေါ့။
"အွန်း…ဘယ်လဲ။"
ကုတင်ပေါ်မှာထထိုင်လိုက်ပြီးမေးဆတ်ပေးတော့သူကစာကြည့်စားပွဲကခုံကိုနောက်ပြန်လှည့်ထိုင်ရင်း
"အရင်ရေသွားချိုး။စောစောနိုးတာအကြောင်းမဲ့မဟုတ်ဘူး။ညီ……လမ်းမှာပြောပြမယ်"
ငါးနာရီသာကျော်စရှိသောနာရီကိုတချက်မော့ကြည့်ရင်းရေချိုးခန်းထဲဝင်ရသည်။သူကတအားတက်ကြွပြနေတာကိုး။
ရေချိုးပြီးထွက်လာတော့မီးပူတိုက်ပြီးသားအအေးခံပြီးသားအကျီၤနဲ့ဘောင်းဘီကအပြန့်လိုက်ကုတင်ပေါ်မှာအဆင်သင့်။ပူနွေးနွေးနဲ့အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေသောနွားနို့ခွက်နဲ့မနက်စာပေါင်မုန့်မီးကင်လည်းထမင်းစားစားပွဲပေါ်မှာအခန့်သား။
ဝရံတာမှာphပြောနေတဲ့P'ရဲ့ကျောပြင်ကိုတွေ့လိုက်တော့ခပ်ပါးပါးပြုံးမိ၏။အဝတ်အစားကိုအမြန်လဲရင်းသူပြက်ပေးထားတဲ့မနက်စာကိုစားပြီးသူphပြောနေတာကိုကိုယ်ကgameဆော့ရင်းထိုင်စောင့်ပေါ့။
"ညီ…ပြီးပြီလား။သွားစို့လေ။"
ကမ်းပေးလာတဲ့လက်တစုံကိုလှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်းgameထဲကထွက်ကာဘောင်းဘီအိတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။သေချာတာကတော့ဒီတပွဲသာရှုံးရင်တော့Team Leaderဖြစ်သောThon၏reportထုမှုကြောင့်ကြယ်တွေပြုတ်ကာrankကျတော့မည်ဖြစ်သည်။
"အင်း……cabငှားထားပြီးပြီလား။"
"အွန်း…ရောက်နေပြီတဲ့။…လာ"
ဘေးလွယ်အိတ်ကိုတဖက်ကိုပခုံးကနေတဖက်သိုုင်းလွယ်ကာလည်ပင်းမှာလက်ဆွဲတော်cameraကိုချိတ်လျက်ရှေ့ကဦးဆောင်သွားသူနောက်သုတ်ခြေတင်သာလိုက်ရပြန်၏။
ကားနောက်ခန်းမှာဝင်ထိုင်လိုက်ရင်းတဖြည်းဖြည်းချင်းစထွက်နေပြီဖြစ်တဲ့ကားပေါ်မှာခုဘယ်နေရာသွားမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းစစ်ဆေးရေးဝင်ရတော့သည်။
"P'ဘယ်လဲဆိုနေ…"
"Wat Arum~~~"
ပြုံးပြီးပြောလာတဲ့အဲ့စကားနောက်အတိမ်အနက်ကိုကိုယ်အဲ့ချိန်ကနားမလည်ခဲ့ရိုးမှန်။
___________________________________
TBC>>>
Thanks For Reading My Creation.
#shinnoe61
ချစ်ခြင်းများဖြင့်
180°bow
10.5.2019