"ฮั่นเจี่ย วันนี้ได้พาเด็กผู้ชายคนหนึ่งมาที่ร้านรึเปล่า?...เขาเป็นยังไงบ้าง?...พาเขามาหาฉัน ฉันต้องการเด็กคนนั้น..เดี๋ยวเราค่อยคุยกันตอนนายมาถึงก็แล้วกัน"
เซียวหลี่วางสายแล้วมองฉีซิ่วหยวนที่นั่งรออยู่ตรงหน้า
"อาจารย์ฉี เด็กนักเรียนของคุณสบายดี อีกสักครู่เขาจะเข้ามาที่นี่ ไม่ต้องเป็นห่วงและช่วยรอสักพักก็แล้วกัน ว่าแต่ อยากดื่มอะไรมั้ยครับ?"
"ไม่เป็นไร ขอบคุณ"
ฉีซิ่วหยวนกวาดตามองรอบๆตัว
"นี่..ออฟฟิศของคุณเหรอ?"
เซียวหลี่ส่ายหน้า
"อาจารย์ฉี คุณตลกแล้ว พวกเราจะมีออฟฟิศแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะครับ? ที่นี่เป็นห้องรับรองครับ ผมมักจะเข้ามาอยู่ที่นี่ตลอด ตอนนี้เลยใช้ห้องนี้จนมันกลายเป็นห้องพิเศษไปแล้ว"
ฉีซิ่วหยวนตอบได้เพียงแค่ 'อ๋อ' ก่อนที่ห้องทั้งห้องจะตกอยู่ในความเงียบกริบอีกครั้ง เขาปล่อยความคิดให้ล่องลอยอยู่ชั่วขณะ สุดท้ายก็อดใจไม่ไหว เปิดปากพูดขึ้นมาอีกครั้ง
"คุณ..เป็นคนเปิดร้านนี้ขึ้นมาเหรอครับ?"
เซียวหลี่มองหน้าเขาแล้วนึกขำขึ้นมา
"ประเมินผมสูงเกินไปแล้วครับ"
ฉีซิ่วหยวนถอนหายใจอย่างโล่งอกในแบบที่ยากจะอธิบายได้ รู้สึกว่าความสบายใจแบบนี้มันออกจะดูเหมือนเป็นการหลอกตัวเองกับคนอื่นอยู่นิดๆเหมือนกัน
เขายกยิ้มฝืนๆ ตอนนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ได้ยินเสียงหัวเราะดังเล็ดลอดมาจากด้านนอกของประตู
"เซียวหลี่ ออกมารับเจ้าหมอนี่ทีสิ! นายนี่ข่าวไวชะมัด เจ้าคนลวงโลกเอ๊ย นายบอกเองว่าไมได้ชอบอะไรแบบนี้ไม่ใช่รึไง ห๊ะ?"
เซียวหลี่เปิดประตู ผู้ชายคนหนึ่งแต่งชุดดำทั้งชุด อุ้มเจียงเสี่ยวจูเดินเข้ามาในห้อง ส่วนชายอีกคนที่เดินชิลๆตามหลังมานั้น ฉีซิ่วหยวนเพิ่งเจอเขาไปเมื่อวานที่ร้าน 'เก้ออัน' นั่นเอง
"เถ้าแก่ฮั่น"
ชายชุดดำวางเจียงเสี่ยวจู่ไว้ตรงโซฟา ฉีซิ่วหยวนสำรวจเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า แก้มของเขาแดงก่ำผิดปกติ สีหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง แล้วยังมีอาการเพ้อไร้สติ พอได้เห็นลูกศิษย์ตนเองเป็นแบบนี้ ฉีซิ่วหยวนก็เกิดความกังวลใจอย่างที่สุด
เขาตรงเข้าไปหาเจียงเสี่ยวจูทันที ตบแก้มแล้วคอยเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ
"เสี่ยวจู เสี่ยวจู"
เจียงเสี่ยวจูหมดสติไปแล้ว
ภายในอกของฉีซิ่วหยวนบีบแน่นด้วยความกังวลใจ เขาอดไม่ไหว เงยหน้าขึ้นมองเซียวหลี่ เซียวหลี่จึงหันหน้าไปถามฮั่นเจี่ย
"เกิดอะไรขึ้นกับเขา?"
"ฉันนึกว่านายอยากลองเนื้อสดดู ก็เลยให้เขากินยาเข้าไป นายไม่ได้อยากจะลอง..."
ดวงตาของเขากวาดมองไปยังฉีซิ่วหยวน ทันใดนั้น ใบหน้าก็ถูกฉาบด้วยความประหลาดใจ จนต้องกระพริบตาปริบๆ ก่อนจะอ้าปากพูดออกมาด้วยความงุนงง
"พ่อหนุ่มรูปหล่อคนนี้ ใช่อาจารย์ของเขารึเปล่า?"
ฉีซิ่วหยวนโกรธจนควันออกหู เขาอยากจะพุ่งเข้าไปต่อยฮั่นเจี่ยแทบบ้าอยู่แล้ว แต่ที่นี่เป็นถิ่นของพวกเขา แล้วเขาก็ได้เจียงเสี่ยวจูกลับคืนมาแล้ว
ต้องอดทนไว้ก่อน อดทนไว้ เขาได้แต่บอกตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ถึงแม้ว่าน้ำเสียงที่ใช้จะยังคงเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองก็ตาม
"ขอโทษที่รบกวนก็แล้วกัน ยังไงก็ช่วยรักษาเขาให้ด้วยเถอะ"
พอได้ยินว่าอย่างนั้น รอยยิ้มของฮั่นเจี่ยก็สว่างสดใสขึ้น
"แบบนี้น่ะ ผมรักษาไม่ได้หรอกนะ ในกรณีแบบนี้ อาหารจานหลักมาอยู่ตรงหน้าแล้ว ใครได้ทานก็ต้องมีแต่ความสุขสำราญอยู่แล้ว ถูกต้องมั้ยล่ะครับ? พวกคุณสองคนตัดสินใจกันเอาเองก็แล้วกัน ว่าใครจะเป็นคนเล่นสนุกกับเขา"
หลังจากพูดจบ เขาก็หันไปสบตากับเสี่ยวหลี่ ก่อนจะหันหลังเดินออกไปอย่างง่ายดาย ชายชุดดำอีกคนก็เดินออกจากห้องตามอีกฝ่ายไปเงียบๆเช่นกัน ฉีซิ่วหยวนเดือดดาลด้วยความกระวนกระวายใจ อยากจะไล่ตามเขาไปแต่เสี่ยวหลี่กลับยื่นแขนมากักตัวเขาไว้
"ไม่ต้องไปฟังเขา เด็กคนนี้ไม่เป็นไรหรอกครับ"
เสียงของเซียวหลี่ช่วยปลอบประโลมความร้อนรนของฉีซิ่วหยวนได้ในทันที
"ให้เขาแช่น้ำเย็นสักพัก นอนพักอีกสักหน่อย เดี๋ยวอาการก็จะดีขึ้นเอง"
เซียวหลี่โน้มตัวลงไปอุ้มเจียงเสี่ยวจูขึ้นมา บุ้ยใบ้ให้ฉีซิ่วหยวนเปิดประตูอีกบานในห้องรับแขก ภายในนั้นมีห้องอาบน้ำแสนหรูหราอยู่ห้องหนึ่ง
เซียวหลี่วางเจียงเสี่ยวจูในอ่างอาบน้ำ แล้วหมุนเปิดน้ำในฝักบัวให้กลายเป็นน้ำเย็นจัด เจียงเสี่ยวจูสะดุ้งโหยงเมื่อน้ำเย็นเฉียบไหลรินรดราดลำตัว ก่อนจะครวญครางออกมา
"พ่อครับ..ช่วยด้วย..อาจารย์...ช่วยผมด้วย..."
วินาทีต่อมาหน้าเขาก็ชุ่มโชก ยากจะบอกได้ว่ามันเปียกเพราะน้ำตาหรือน้ำจากก๊อกกันแน่
ฉีซิ่วหยวนรู้สึกกระวนกระวายและปวดใจ เพียงแค่มองเห็นลูกศิษย์เป็นแบบนั้น จึงอดไม่ได้ที่จะหันไปฟาดเซียวหลี่
"พวกคุณนี่มัน..เจ้าเด็กนี่ไม่ได้เต็มใจสักหน่อย พวกคุณทำแบบนี้ได้ยังไง?"
เซียวหลี่เบนสายตาหลบ ในขณะที่ดึงบุหรี่ออกจากกระเป๋าเสื้อสูทขึ้นมาจุดไม่พูดไม่จาอะไร
ฉีซิ่วหยวนนึกขึ้นได้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเซียวหลี่สูบบุหรี่
นายอยากให้เขาตอบคำถามนายได้ยังไงกัน? นายจะอยากให้พวกแก๊งค์นักเลงผิดกฎหมายนี่ตอบคำถามอะไรของนายกัน?
ฉีซิ่วหยวนถอนหายใจ รู้สึกท้อแท้เต็มทนแล้ว ห้องน้ำทั้งห้อง ได้ยินเพียงแค่เสียงน้ำไหลเท่านั้น
ความหนาวเย็นที่ค่อยๆโปรยปรายลงบนตัวของเจียงเสี่ยวจู ทำให้เขาถึงกับจามออกมาเสียงดัง ดวงตาของเขาค่อยๆกระพริบเปิด ลูกตาค่อยๆขยับเคลื่อนไหว เมื่อมองเห็นฉีซิ่วหยวน ดวงตาของเขาก็สว่างสดใสขึ้นมาทันที แสดงให้เห็นว่าอาการดีขึ้นแล้วและไม่มีอะไรน่ากังวลอีกต่อไป
"อาจารย์..."
เขาเปิดปากเรียกอย่างอ่อนแรง
ฉีซิ่วหยวนปิดน้ำ พับแขนเสื้อขึ้นแล้วดึงเจียงเสี่ยวจูขึ้นจากอ่างอาบน้ำ
"คุณหลี่ พวกเราขอตัวก่อน"
เขาไม่แม้แต่จะสนใจมองว่าเซียวหลี่อยู่ตรงไหนในตอนที่เริ่มจะออกเดิน
"พวกคุณจะออกไปกันทั้งแบบนี้น่ะเหรอ?"
เสียงของเซียวหลี่ทุ้มต่ำแต่ยังคงราบเรียบสงบ หนักแน่น เพียงแค่นั้น ฉีซิ่วหยวนก็ไม่กล้าร้องขออะไรเพิ่มเติมจากเขาแล้ว
"ก่อนอื่นให้ลูกศิษย์ของคุณเช็ดตัวให้ตัวแห้งก่อนดีกว่า ไม่งั้นเดี๋ยวเขาจะไม่สบายได้นะ"
ในขณะที่ปากคาบบุหรี่เอาไว้ เขาเดินเข้าไปเปิดตู้แล้วดึงเอาผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนใหญ่หนานุ่มออกมา
"ผ้าขนหนูพวกนี้ยังไม่เคยใช้มาก่อน คุณใช้ได้ตามสบายเลย"
เขาเหลือบมองเจียงเสี่ยวจูในอ้อมแขนของฉีซิ่วหยวน
"ถ้าคุณไม่สะดวกพาเขาไปส่งบ้าน เดี๋ยวผมจะไปส่งพวกคุณเอง"
"ไม่จำเป็นต้องรบกวนคุณหรอก"
ฉีซิ่วหยวนยังคงไม่มองหน้าเขา
แต่ในตอนนั้น เซียวหลี่เดินตรงไปที่ประตูเสียแล้ว เมื่อเขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น ก็เพียงแค่ยกมือโบกปัดอย่างไม่ชอบใจนัก
"จัดการตัวเองให้เรียบร้อย แล้วค่อยตามมาก็แล้วกัน เดี๋ยวผมจะไปรอที่ประตู"
--------------------------------------------------------
เจ้าของลิขสิทธิ์นิยายต้นฉบับ : Bai Shan Hei Shui
แปลภาษาอังกฤษ : Saehan01
แปลภาษาไทย : HOON
--------------------------------------------------------