รถแท็กซี่ยังไม่ทันจอดดีด้วยซ้ำ ฉีซิ่วหยวนก็โยนธนบัตรลงตรงที่นั่งผู้โดยสารแล้วก็รีบพุ่งตัวออกไปทันที
ด้านหน้าของจินถิ่งมีการจัดแสงไฟให้ดูน่าหลงใหลชวนมอง ฉีซิ่วหยวนสูดหายใจเข้าปอดเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนจะเดินผ่านประตูเข้าไป
"สวัสดีค่ะ ช่วยแสดงบัตรสมาชิกด้วยค่ะ"
พนักงานต้อนรับสาวสวยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไพเราะเสนาะหู
"ผมอยากสมัครสมาชิกครับ"
ฉีซิ่วหยวนตอบกลับ
"ยินดีต้อนรับค่ะ ค่าธรรมเนียมรายปี 800,000 หยวน ค่าธรรมเนียมสมาชิกชำระล่วงหน้า 80,000 หยวน ท่านสามารถรูดบัตรได้ด้านนี้เลยค่ะ"
พนักงานต้อนรับเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ด้านหน้า ฉีซิ่วหยวนเดินตามเธอไปช้าๆ ในขณะที่พยายามมองหาโอกาสที่จะหาทางแอบออกไปด้วย ตอนนั้นเอง เขาก็เห็นคนรูปร่างคุ้นตาเข้า
ชื่ออะไรกันนะ? เขาพยายามจดจำชื่ออีกฝ่ายอย่างสุดความสามารถ
"หลินจวื่อ!"
ชายรูปร่างกำยำคนนั้นเหลียวหน้ากลับมามอง ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาชายหนุ่มหน้าคุ้น
"ฉันนึกว่าตัวเองเข้าใจผิดซะอีก แต่ก็เป็นนายจริงๆด้วย"
ฉีซิ่วหยวนยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร ส่วนหลินจวื่อนั้นได้แต่หุบปากเงียบ
"ดีจริงๆที่นายอยู่ที่นี่"
ฉีซิ่วหยวนตบบ่าเขาอย่างตื่นเต้น
"ฉันลืมบัตรสมาชิก กำลังกังวลอยู่เลยว่าจะเข้าไปได้ยังไง!"
หลินจวื่อยังคงนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา
"เอาอย่างนี้แล้วกัน"
ฉีซิ่วหยวนบีบไหล่หลินจวื่อแน่น
"พาฉันเข้าไปกับนายหน่อยสิ"
ได้ยินเสียงกร๊อบตอนที่มือเขาถูกปัดทิ้ง ฉีซิ่วหยวนถึงกับต้องนวดไล่อาการปวดที่ไหล่ของตน
เขาเหล่มองดูเหล่าผู้ติดตามด้านหลัง ซึ่งแต่ละคนล้วนก็มีท่าทีเคร่งขรึม และกำลังจับตามองเขาอยู่เช่นกัน
"ฉันจำนายได้แล้ว มาหาพี่หลี่อีกงั้นเหรอ?"
"มาหาเซียวหลี่?"
คราวนี้เป็นตาของฉีซิ่วหยวนที่รู้สึกว่าตัวเองพลาดแล้ว
หลินจวื่อส่งสัญญาณให้ชายสองคนตรงเข้ามาประกบด้านหลังฉีซิ่วหยวนแล้วลากเขาออกจากจินถิ่ง
หลินจวื่อเดินตามออกมาด้วยสีหน้าถมึงทึง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเข้มใส่เขา
"นายเป็นแค่อาจารย์สอนหนังสือในโรงเรียน จะไปหาเงินจากไหนมากมายมาเที่ยวคลับเฮ้าส์ราคาสูงแบบนี้ได้ยังไงกัน? แน่นอนอยู่แล้วว่านายคงจะกำลังพยายามเข้ามาสร้างปัญหาในถิ่นของพี่หลี่น่ะสิ! ขอเตือนไว้ก่อนเลยนะ ไอ้สารเลวเอ๊ย พี่หลี่กับเซียวหยางตัดขาดความเป็นพี่น้องกันแล้ว ถ้านายอยากได้อะไร ไปหาเซียวหยางเอง! ถ้าฉันเจอนายอีกล่ะก็ ทันทีที่เจอนาย ฉันจะอัดนายให้เละเลย! ไปซะ!"
ชายสองคนผลักฉีซิ่วหยวนลงพื้นก่อนจะเดินตามหลินจวื่อกลับเข้าไปในจินถิ่ง
"ถิ่นของเซียวหลี่..."
ฉีซิ่วหยวนได้แต่พึมพำกับตัวเองด้วยความสับสน ในขณะที่พยุงตัวลุกขึ้น เขารีบหยิบมือถือในกระเป๋าออกมาเปิดหาเบอร์ติดต่อของเซียวหลี่ทันที ถึงแม้จะคิดว่าคงไม่ได้ติดต่อกันอีกแล้ว แต่กลับไม่มีความกล้าที่จะลบเบอร์โทรนี้ทิ้งได้เลย
ถ้าฉันโทรหา เขาจะรับสายฉันมั้ยนะ? เขาจะช่วยฉันหรือเปล่า? วันนั้นที่เจอกันเขายังเย็นชาและเมินเฉยใส่ฉันเลย ถ้าเขาเมินฉันล่ะ ทำไงดี? ถ้า...ถ้าเขาเป็นคนที่ทำร้ายเจียงเสี่ยวจูล่ะ...
ฉีซิ่วหยวนกดเลขหมายในโทรศัพท์เมื่อนึกไปถึงเจียงเสี่ยวจู สุดท้ายเขาก็จำต้องกดปุ่มโทรออกด้วยนิ้วอันสั่นเทาอย่างช่วยได้
โทรไปแล้ว
"ฮัลโหล"
เสียงเซียวหลี่จากปลายสายนั้นนิ่งสงบแต่แฝงด้วยพลังอำนาจ
"เซียวหลี่ นี่ฉีซิ่วหยวนนะ"
"รอสักครู่นะครับ"
สายตัดไปแล้ว
ฉีซิ่วหยวนรู้สึกท้อแท้กับผลลัพธ์ในครั้งนี้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองมือถือของตนเองด้วยซ้ำ หัวใจของเขาสั่นสะท้านด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ท่วมท้นก่อตัวเป็นระลอกคลื่นอยู่ภายใน ยากจะอธิบายออกมาได้
"อาจารย์ฉี"
เสียงของเซียวหลี่ดังขึ้นอีกครั้ง สร้างความประหลาดใจให้กับฉีซิ่วหยวน จนอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมอง
เซียวหลี่ในชุดสูทลำลองแบบตะวันตก เขาเดินผ่านประตูทางเข้าของจินถิ่งตรงมายังฉีซิ่วหยวนพลางเอ่ยว่า
"อาจารย์ฉี ผมขอโทษจริงๆครับ หลินจวื่อเพิ่งบอกผมเมื่อกี้นี้เอง เขาทำอะไรใจร้อนไปหน่อย อย่าถือสาเขาเลยนะครับ"
"ไม่หรอก ไม่เป็นไร"
ฉีซิ่วหยวนตอบในขณะที่จ้องมองเซียวหลี่ด้วยความสนใจ
เซียวหลี่รู้สึกอึดอัดใจที่ถูกสายตาร้อนแรงคู่นั้นจดจ้องมองมา
"คุณมาหาผมเหรอครับ? ต้องการอะไรรึเปล่า? หรือว่าเซียวหยาง..."
"ไม่ใช่"
ฉีซิ่วหยวนลอบขำกับตนเอง ก็อย่างว่าน่ะนะ เพราะเซียวหยางน่ะแหละ
"ฉันอยากให้นายช่วยเรื่องอื่นน่ะ"
--------------------------------------------------------
เจ้าของลิขสิทธิ์นิยายต้นฉบับ : Bai Shan Hei Shui
แปลภาษาอังกฤษ : Saehan01
แปลภาษาไทย : HOON
--------------------------------------------------------