Chapter 5
“Anak ng?! Hoy sanda…”
Tuuuuuuuuuuuuuuuuut
Talaga naman binabaan ako ah, anak ng…
Hayop ka sabing sandali!
Nasisiraan ka na'ng babae ka!
Anong Tokyo-Tokyo?
Baliw Baliw!
Mabulok ka paghihintay sa'ken, wala akong balak magpunta!
Ano ka sineswerte?
Wahahaha!
Walang tigil kong kasisigaw sa aking selpown. Bwisit na bwisit sa babaeng di ko naman kilala at ni hindi ko pa nakikita.
Buti na lang wala si inay sa bahay dahil kung hindi baka isipin nun eh nababaliw na ako. Nagsasalita at tumatawa akong mag-isa, habang hawak ang selpown. Salamat na nga lang at bitbit ko ito kahapon, kung hindi malamang pinaglalamayan na ako ngayon. At malamang ilang linggo din akong bida sa umpukan ng mga kapitbahay kong tsismosa.
"Iyang si Ken, aba'y nakow iniwan pala ng nobya kaya nagpakamatay!!"
Nyay! Kapag nagkaganun, siguradong hindi matatahimik ang kaluluwa ko. At siguradong hindi ko din sila papatahimikin!!
Red dress, long wavy hair at eyeglasses?
Hanep pormang principal!
At demanding ha, ano ka prinsesa? Pwes, mahal na prinsesa ako ang hari.
Ako ang boss at papakita ko sayo na ako ang dapat na nasusunod.
Tignan naten kung hindi ka sumuko!
Kring Kring!! Kri--!!
"Ano bwahahaha? Suko ka na! hahaha? Baliw, kung si inay nga hindi ko sinusunod, ikaw pa?"
"Hoy Flores?!"
Patay!
Sa pagmamadali ko'ng sagutin ang telepono hindi ko na natignan kung sino ang caller. Akala ko kasi ang prinsesa na. Hindi ako pwedeng magkamali, si boss lang natawag saken sa apelyedo ko.
"Boss, so-sorry kasi..." nauutal kong sagot
"Anak ng tokwa ka Flores, anong oras na? Papasok ka pa ba, saka anong pinagsasabi mo'ng suko, luko ka ba?!"
Patay ulet!!
Mag-aalas onse na pala, napuyat ako ng napurnadang pagpapakamatay.
"Eh boss a-absent muna ho ako ngayon at masamang pakilasa ko".
Nagdahilan na lang ako.
Totoo namang hindi maganda ang pakiramdam ko eh. Nahihiya ako sobra. Kung pwede lang mag-evaporate, ginawa ko na. Siguro kung hindi ko lang siya katropa, malamang matagal na akong nasisante. Computer technician ako at namamasukan ako sa shop na pagmamay-ari niya.
"Paano 'yung tanggap mo'ng laptop dito, ngayon ang tubos nito di ba?"
"Bukas dude este boss, papasok na ako bukas.”
Pinatay ko na din ang tawag niya, sabihin ko na lang kunyare na-lowbat. Baka kasi tumatawag na ang mahal na prinsesa, mas excited akong madinig ang reaksyon nya sa hindi ko pagsipot.
Grabe mag-iisang oras na pero hindi pa din natawag ang baliw na yun ah. Babalik na lang ako sa pagkakahiga, sa totoo lang antok na antok pa ako. Hindi ako kaagad nakatulog kagabi. Pero sino kaya 'yung misteryosang caller na yun?
TEKA!
Anak ng pucha, baka sila Echo lang 'to, nalaman na ba nilang broken-hearted ako at ngayon nga'y mga nang-gu-goodtime.
Pero hindi eh, babae 'yung caller. Hanep naman kung gumastos pa sa talent, edi sila na mayaman. Hahaha!
Pero ang galing lang ha, ang lamig at ang ganda ng boses ng babae. Siguro dj yun at siguradong panget yun sa personal. Ganun naman daw madalas, pag maganda ang boses sa telepono panget sa totoong buhay. Karamihan sa mga dj di ba, boses lang talaga ang maganda.
Hindi ko na sana pinagmasdan ang iyong ganda,
At hindi na rin pinansin pa bawat ngiti mong may gayuma
…
Makakatulog na sana ulet ako nung mangbulahaw ang karaoke ng kapitbahay.
grabe talaga si Tyu Mando, ang lakas magpatutog.
Huuh!
Pag inlove at broken-hearted ka, parehas lang. Parehas lang na hindi nagpapatulog.
At bakit ba pag broken-hearted ka eh halos yata lahat ng kanta eh nakakarelate ka?
…
Dahil sa akala ko hindi ako iibig sayo,
ikaw pala ang aakit sa puso ko.
…
Pinikit ko na lang ang aking mga mata, naaalala ko si Kathy. Paano nga ba kame nagsimula?
Dayo lang sila Kathy sa aming lugar, galing silang Manila. Hindi ko alam kung bakit sila umalis dun, pero ang sabi saken ni Kathy eh dahil daw namatay ang daddy nya. Naubos daw lahat ng yaman nila kasi matagal din itong naospital bago namatay. Grade 5 na kame nung aksidenteng madinig ko sa usapan nila inay ang totoo, hindi daw namatay ang daddy ni Kathy. Hindi ko rin matiyak nung panahon na yun kung ano ang kahulugan ng disgrasyada, pero iyon ang pagkakadinig ko.
Nagkagaanan kagad ng loob ang dalawang matanda, palibhasay iisa ng hilig. Ang manuod ng teleserye at ang pag-usapan ang baho ng mga kapit-bahay. Hindi na ako nagtaka ng kunin ni inay ang mommy ni Kathy na ninang ko sa kumpil, at hindi na din ako nagtaka nung magkabagong tv kame pagkalaon. Aba'y araw-arawin ba naman ang pagbibigay ng ulam, ang laking natipid ni inay sa gastusin.
Ewan ko lang kung bakit type na type ni ninang mag-pafree-taste ng mga patsam nya. Mga patsambahang menu, hindi naman masarap magluto. Nung huli ngang adobong chicken feet daw, sows kung hindi lang yun niluto sa toyo, hindi ko maiisip na adobo pala yun. Nagmukha lang palamuti ang paa ng manok, mas malalaki pa kasi ang gayat ng lahok na kamoteng kahoy. At tantya ko, may lahing aswang sila Kathy, takot kasi sa asin. Lahat ng niluto matabang!
"Ano? Dito ka din nag-enroll?" gulat kong tanong kay Kathy nung makasalubong ko siya sa hallway ng hayskul na aking pinag-enrollan. Kasama ko nun si inay, at siya naman eh kasama mommy niya.
"Oh may angal ka, sa'yo ba itong school? Yucks!" maarteng niyang sagot.
"Sinusundan mo ba ako?" pangungulit ko sa kanya. Hindi siya naimik, nakatingin lang sya sa mommy niya at kay inay na sa oras na yun ay kausap ang magiging adviser namen sa unang taon ng sekondarya.
"Mare si Ken lang kasi ang kaclose niyang bunso ko sa lugar naten eh, alam mo naman." nadinig ko pa ang sinabi ng mommy ni Kathy kay inay, habang palapit sila sa pwesto namin.
"Akala ko ba sa private school ka na papasok pag highschool na tayo ha?" bungad ko kay Kathy. Unang araw ng highschool yun, excited na excited pa naman ako sa mga bagong makikilalang babae. Pero mukhang hindi na matutupad ang pantasya ko, mula bahay ay naka-akbay pa saken ang walangya.
Dali-dali kong tinanggal ang nakasukbit nyang kamay sa aking braso nung nasa tapat na kame ng gate ng eskwelahan.
"Bakit mo tinanggal ha?!" galit nyang puna sa inasal ko.
"Baka mapagkamalang syota kita, dito din papasok si Anna yung crush ko nung grade 6 baka makita tayo"
"Ah ganun, pwes sisiguruduhin kong hindi ka magkakasyota sa buong highschool life mo. Hahaha" umuusok ang ilong nyang pang-aasar na sinundan pa ng pagtawa.
Parang kontra-bida lang sa pelikula, gusto ko sana siyang upakan noong oras na yun pero…"Pag nagkasyota ako, ano?" sagot ko naman.
"Hindi ka mag-kakasyota." mataray at solido niyang tugon.
"Pustahan, call ka?"
"Call!"
--------------------------------------------x
Authors Note:
Ang harsh talaga ni thirdy sa mga words nya. Waaaaaaaaaah!
Pustahan din tayo mga readers, Pusta ko, hindi nyo bibitiwan ang storyang ito hanggang ending. *wink*