DANIEL'S POV
2 WEEKS AFTER...
2 weeks na ang nakakalipas simula noong mangyari iyong sa hospital.
And with that two weeks, wala akong nakikitang Eunice.
Hindi siya nagrereply sa mga text ko. No answer to my calls.
Even through emails eh wala.
Pumupunta rin ako sa labas ng bahay nila pero palaging sarado.
Palagi din akong pinapaalis ng mga guard doon.
I really miss her.
I badly missed her.
I do really miss her.
Her smile.
The way she makes me laugh.
Iyong pagtataray niya.
Iyong pagsusungit niya.
Iyong buong siya, miss na miss ko na.
"Dad?"
Tumingin ako sa pinto ng kwarto ko and I saw Baby Dad.
AKO: Oh, son. Come in.
Pumasok naman siya at tumabi sa akin.
DAN: Dad, si Mommy ba ang iniisip mo?
Iyong kamukha ng Mommy mo anak.
Iyong clone ng Mom mo.
Kasi parehong pareho sila.
Sila lang ang nakapagpatibok ng puso ko.
AKO: Yes...
Then ginulo ko iyong buhok niya
DAN: Dad, I really miss Mommy.
Tumingin ako sa kanya.
And I saw the tears fall from his eyes.
AKO: Miss na miss ko na rin siya anak.
DAN: Would she come back?
Palagi niya itong tinatanong.
Kung babalik daw ba si Kath.
Kung pwede lang anak. Kung pwede lang.
AKO: She's here Son. She's always here with us. Sinasamahan niya tayo sa lahat.
DAN: But why I can't see her?
AKO: Alam mo naman Baby na she's with Papa God na diba?
Biglang lumungkot iyong mukha niya.
Kath, I need you.
I really need you.
AKO: Sleep na anak. May pasok ka pa bukas.
Nagnod lang siya at lumabas na rin ng kwarto ko.
Hay, Lord, tulungan niyo naman po ako sa mga gagawin ko.
EUNICE'S POV
MOM: Starting today, you will no longer to talk or even to meet that guy again.
AKO: But Mom!
DAD: Eunice! Listen to us!
AKO: But, he's my friend.
MOM: Friend? Or more than that? Eunice, I know you.
DAD: You have already Quen Eunice. And he's you future husband.
AKO: So? Wala nab a akong karapatang makipagkaibigan sa iba?
MOM: You know what we mean Eunice. Quen is a good guy. He's suit for you. And besides, our family and his are settled. You're wedding, you're house, you're place are already fix. Kaya we're so disappointed with you Eunice.
DAD: Lalo pa't nalaman naming nagsinungaling ka para lang maksama iyong lalaking iyon?
AKO: Dad, he's my friend!
MOM: Friend? Eh bakit may mga sugat ka? Pinabayaan ka niya.
AKO: Mom! It's my fault, and not him!
MOM: Kahit na.
AKO: Mom...
DAD: No Eunice. Kapag sinabi namin, yon ang masusunod!
And I have started crying...
Tuwing naaalala ko iyang conversation naming nila Dad, naiiyak pa rin ako.
2 weeks have passed pero NO DJ is allowed.
They even confiscated my laptops and phones.
Kinulong nila ako dito sa bahay.
Means I'm banned.
Bawal lumabas. Bawal ganito. Bawal ganyan.
Miss na miss ko na si DJ...
Hindi ko alam kung paano, pero simula noong di ko na siya nakikita at nakakasama feeling ko may kulang sa buhay ko.
Feeling ko di kumpleto kapag wala iyong mga pang-aasar at kasungitan niya.
Feeling ko kulang kapag wala iyong kakulitan niya.
Feeling ko di ako buo kapag wala siya.
Alam kong mali, pero I think I've fallen for him.
Nagyon ko lang naramdaman ito.
Iyong tipong hinahanap-hanap mo siya.
Hindi ko namalayang tumutulo nap ala iyong luha ko.
Daniel Padilla, miss na miss na kita.........