ASH'S POV
UNTI-UNTI kong dinilat ang mga mata ko at bumungad agad sa akin ang mukha ni akisha. Ang sarap sa pakiramdam na magising at mukha niya ang una kong makikita. Sana laging ganito.
Nilibot ko ang paningin ko at nakita kong nasa sofa parin kami. Nakahiga ang ulo ko sa hita niya at hawak ko parin ang kamay niya. Napatingin ulit ako kay akisha na nakasandal ang ulo sa sofa.
Nakita kong may mga buhok niya na napunta na sa mukha niya. Dahan-dahan kong nilapit ang kamay ko sa mukha niya at inipit ang buhok niya sa likod ng tenga niya.
Bumangon ako at binuhat siya papunta sa kama saka ko siya dahan-dahan nilapag doon. Humiga ako sa tabi niya at pinaunan siya sa braso ko. Siniksik niya naman ang sarili niya sa akin at niyakap ako. Hinalikan ko ang ulo niya at hinaplos ang buhok niya. Di ko namalayan nakatulog pala ulit ako.
Naramdaman kong may mainit na tumatama sa mukha ko kaya dinilat ko ang mga mata ko. Tanghali na pala. Tinignan ko si akisha sa tabi ko pero nagulat ako ng wala siya sa tabi ko.
Pakiramdam ko biglang tumigil ang pintig ng puso ko at unti-unti itong pinagpipiraso. Napuno ng tanong at takot ang puso at utak ko.
N-no. Hindi kaya isang panaginip lang ang pagkabuhay ni akisha? Hindi ito maaari. Mabilis akong tumakbo papunta sa pinto para hanapin si akisha.
Pero napatigil ako ng may magsalita.
"Hey Ash! Where are you going?" mabilis ko siyang nilingon at pakiramdam ko bigla akong nagising sa isang napakasamang bangungot. Lahat ng takot ko ay biglang nawala at napuno na kasiyahan.
Mabilis akong tumakbo papunta sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.
"Hey! Ano ba? Hindi ako makahinga. Ano bang nangyayari sayo ha?" tanong niya saka ako pilit na tinutulak palayo pero hindi ako bumitaw at nanatili lang akong nakayakap sa kanya. Niluwagan ko lang ang pagkakayakap ko sa kanya.
"Natakot ako ng magising ako ng wala ka sa tabi ko. Akala ko isang malaking panaginip lang ang lahat. Sa susunod wag ka ng aalis sa tabi ko ng hindi nagpapaalam okay? Kung ayaw mong mabalitaan na nakalutang ang katawan ko sa dagat o di kaya nakakulong ako sa mental hospital" sabi ko
"Pansin ko lang nagiging masyado ka ng matatakutin ngayon ah" sabi niya
"It is all because of you. Before I was the most fearless person but when it comes to you I became the most coward person that ever live. Before I was the strongest person but when it comes to you I became the weakest person. Before I am still sane but when you came into my life I became the craziest person in this world. You're the only one who can make me crazy. See? You changed me big time. You have me wrapped with your little fingers" sabi ko
"Ganyan ka pala pag umaga ash? Nagiging corny" nang-aasar na sinabi niya
"Tsk. So iiwan mo na ako kasi corny ako? Sa iyo lang naman ako ganito eh" sabi ko saka humiwalay sa kanya. Hinawakan niya naman ang dalawang pisngi ko.
"Oh. Nagtatampo ka naman agad. Don't worry kahit ikaw pa ang pinaka korning tao sa mundo mamahalin parin kita" sabi niya saka ako hinalikan ako. Smack lang.
"Good morning"
Nakakainis na sa mga salita niya lang nawawala na agad lahat ng mga iniisip ko. Ang unfair. Hindi ko kayang magalit o hindi man lang siya pansinin ng matagal. Why I can't resist her?
Lalayo sana siya sa akin ng hawakan ko ang maliit niyang bewang papunta sa akin.
"That's not enough babe. It should be like this" sabi ko saka hinalikan siya.
We shared a deep passionate kiss. She let out a moaned when I cupped her ass. I took it as an opportunity to slide my tongue inside her mouth. I sucked her tongue that makes her moan. She put her arms in my neck and her thighs in my waist. I pinned her on the wall.
Mas lalo kong diniin ang sarili ko sa kanya. Pero ng makulangan na kami ng hangin ay humiwalay ako sa kanya. Habol namin ang hininga namin habang nakatingin sa isa't-isa. Binitawan ko na din ang pwetan niya kaya tinanggal niya na ang pagkakapulupot ng mga binti niya sa bewang ko para tumayo.
"That's the proper way to say good morning" sabi ko
"Para lang sa mga manyakis na katulad mo" sabi niya saka ako inirapan
"Hey! Nag-enjoy ka din naman ah. Don't lie to me. I can still remember how you moaned earlier" sabi ko saka ngumisi
"Its just your imaginations ash. I don't remember that I did that" tanggi niya
"Gusto mo bang ulitin ko ang ginawa ko para lang maalala mo?" natatawang sabi ko
"No thanks" sabi niya
"Are you sure love? Ikaw din baka magsisi ka" sabi ko saka ngumisi
"Siguradong-sigurado. Kumain na lang tayo. I cooked breakfast for us" sabi niya
"Mas gusto kitang kainin para sa agahan" nang-aasar na sabi ko nagbibiro lang naman ako pero mas okay kung seseryosohin niya
"Well sorry for you but the feeling is not mutual" sabi niya saka ako tinulak palayo at pumunta sa kitchen kaya napangiti na lang ako
Pagkapasok ko nakita ko siyang nilalagay ang pagkain sa lamesa. Mabilis akong yumakap sa likod niya at hinalikan siya sa pisngi. Kaya naman napalingon siya sa akin.
"I love you very much" seryoso kong sabi habang nakatitig sa mga mata niya.
"I love you too" sabi niya habang nakatitig sa mga mata ko
Hindi ko alam kung bakit kahit walang ka emo-emosyon ang pagkakasabi niya nun ay napapabilis parin ang tibok ng puso ko.
"Kumain na nga tayo baka magbago pa ang isip ko at ikaw na ang kainin ko" sabi ko saka siya binitawan
"What do you want coffee or milk?" tanong ko
"Milk" sabi niya kaya naman kinuha agad ako ng gatas at kape sa kung saan ito nakalagay
"Okay" sabi ko saka nagtimpla ng gatas para sa kanya at kape para sa akin.
Pagkatapos kong magtimpla ay tumingin ako sa kanya at nakita kong tapos na siya sa paghahanda ng pagkain. Kaya lumapit na ako sa kanya at inabot ang gatas niya
"Thanks" sabi niya saka umupo sa tabi niya
"You're welcome basta para sa iyo" sabi ko
"Ang aga-aga ang korny korny mo na" sabi niya saka nagsimulang kumain kaya tinignan ko siya
"Gusto ko lang bumawi sa iyo. Nadala na kasi ako. Simula ngayon ipaparamdam ko sa iyo kung gaano kita kamahal. Mamahalin kita na para bang wala ng bukas" sabi ko kaya napatigil siya sa pagkain at napatingin sa akin. Binaba niya ang kutsarang hawak niya bago bumuntong hininga.
"Love you don't need to do this hmm? Sapat na sakin alam kong ako lang ang mahal mo. Kasi hindi ako magiging masaya kung babaguhin mo ang sarili mo para lang sa akin. Minahal kita kahit hindi ka sweet na tao. Minahal kita kahit para kang bato at wala laging ekspresyon ang mukha mo. Minahal kita kahit na nasasaktan mo ako ng hindi sinasadya. Minahal kita dahil ikaw ay ikaw. Kung babaguhin mo ang sarili mo edi hindi na ikaw ang lalaking mahal ko" sabi niya
"Akala ko noon wala ng ihihigit pa ang pagmamahal ko para sa iyo. Pero nagkamali ako dahil patuloy kitang mas minamahal sa bawat araw at sandaling kasama kita. Hulog na hulog na ako sa iyo akisha at alam mo ang mas nakakabaliw? Wala akong balak umahon. Kaya sana pakaingatan mo ang puso ko" sabi ko
"The feeling is mutual.. love. I hope you do the same" sabi niya na nagpagulat sa akin
"Did you just call me love? Pwede bang ulitin mo?" sabi ko
"Love" sabi niya
Damn it! Kinikilig ata ako! This is so gay!!
"Wait isa pa! Irerecord ko lang. Gagawin kong ringtone" sabi ko
"No way" sabi niya saka nagsimulang kumain
"Hey! Oh come on love. Isa na lang" sabi ko
"Never. Kumain ka na lang diyan. Baka lumamig na ang pagkain mo" sabi niya kaya kumain na lang din ako dahil mukhang wala talaga siyang balak na ulitin. Kahit na hindi niya inulit malinaw na naaalala ng puso at isip ko kung paano niya iyon sinabi. Kahit na walang emosyon ang pagkakasabi niya ramdam ko parin sa puso ko ang pagmamahal niya ng sinabi niya iyon.
"By the way wag ka ngang magblush halata kasi masyado na patay na patay ka sakin" sabi niya
"I'm not blushing" depensa ko
"Okay. If you say so" sabi niya
"Hindi nga ako nagblush" sabi ko
"I believe you"
"Pero hindi ka naman mukhang naniniwala" sabi ko
"Dalian mo na lang kumain jaan ash dahil may impormasyon akong kailangang sabihin sa inyong lahat" sabi ni akisha kaya napatigil ako
***
Agad kaming pumunta sa cafeteria pagkatapos naming magbreakfast. Alam naming nandito sila lia. Mga tamad iyon magluto kaya dito lagi sila kumakain ng agahan.
Habang naglalakad kami ay may mga narinig ako mga napasinghap, nagulat, at mga hinimatay.
Sino ba namang hindi? Kalat na kalat na kaya sa buong academy ang pagkamatay ni akisha tapos ngayon makikita pa nila na buhay na buhay at naglalakad pa ng kahawak kamay ang isang gwapong prinsipeng katulad ko.
Pagkarating namin sa cafeteria ay nakita agad namin sila lia kaya agad kaming naglakad patungo sa kanila. Agad namang kumulo ang dugo ko ng makita na maraming lalaking nakatingin kay akisha. Hindi ba nila nakikita na kasama ko siya? Damn.
"Do you all want to die?! Look away! Don't stare at my girlfriend f*cktards!" galit na sigaw ko sa lahat
Maraming nagulat sa sinabi ko. Sino bang hindi? Kilala ako sa pagiging walang pakialam sa lahat ni hindi ko nga pinagtutuunan ng pansin ang mga babaeng nanlalandi sakin tas malalaman nila na si akisha ang girlfriend ko na nagkataon na isa ring katulad ko mas worst nga lang sakin.
At ng makalapit na kami ay umupo kami ni raven sa bakanteng upuan.
"Congrats" masayang sabi nila lia pero si brent ay tahimik lang at walang mababakas na ekspresyon sa mukha niya. Alam ko naman na una pa lang may gusto na siya kay akisha pero pasensyahan na lang kami. Mahal na mahal ko si akisha at wala akong balak na ipaubaya siya sa kahit kanino kahit pa sa isang kaibigan.
"Grabe! Di ako makapaniwala! Ang dalawang taong malamig pa sa yelo at mas matigas pa sa bato ay ang siyang magkakatuluyan! Masaya ako para sa inyong dalawa!" sabi ni lia
"Thanks" maikli naming sabi
"Grabe! Kayo na nga at lahat-lahat pero maiksi at malamig parin kayong magsalita" sabi ni chloe
"Hindi namin kailangang baguhin ang sarili namin para lang maipakita namin na mahal namin ang isa't-isa" sabi ni akisha
"You have a point" sang-ayon ni chloe habang tumatango
"Pero hindi iyan ang dahilan kung bakit namin kayo pinuntahan. May importante akong kailangang sabihin sa inyo" sabi ni akisha
Nandito na kaming lahat sa dorm ko. Nakaharap kaming lahat kay akisha at hinihintay na magsalita siya.
"Tungkol saan ba ang impormasyong sasabihin mo raven?" tanong ni chloe
"Habang akala niyo patay na ako. Nanaginip ako tungkol kay Astrid" sabi ni akisha
RAVEN'S POV
Unti-unti kong binuksan ang mata ko at bumungad sa akin ang isang hindi pamilyar na lugar. Napatingin ako sa paligid at nakita kong nasa isa akong gubat.
Teka ano bang nangyari? Ang huling naalala ko ay nawalan ako ng malay pagkatapos kong patamaan ang dragon.
Ito na ba ang impiyerno?
Napatigil ako sa pag-iisip ng bigla akong may marinig. May humuhuni. Kaya sinundan ko iyon at nakita ko ang isang batang may suot na cloak na kulay puti at umabot ito hanggang paa niya. May hawak siyang basket na may lamang mga bulaklak. Teka puro mga iba't-ibang kulay ng forget me not flowers ang mga iyon.
Masaya itong patalon-talon habang naglalakad. Pero napatigil siya ng biglang parang may makita siya kaya tinignan ko kung anong tinitignan niya at nakakita ako ng isang batang dragon na walang malay. Teka. Kamukha niya yung immortal dragon ang kaibahan lang maliit ito at may pagkapayat.
Walang pag-aalinlangan itong nilapitan ng bata. At nakita kong sugatan ang batang dragon. Mahina na ang paghinga at marami na ring dugo ang nawala dito.
"Kawawa ka naman. Sinong nangahas na saktan ang isang napakagandang nilalang na katulad mo?" tanong ng bata saka tinananggal ang hood. Nanlaki ang mata ko ng makita na ginto ang buhok nito. Pero katulad ng mga nakikita ko sa panaginip ko ay blurred ang mukha niya.
It must be astrid.
May kinuha siya sa bulsa niya at nakita kong isang maliit na dagger iyon. Nagulat ako ng sugatan niya ang palad niya gamit ang dagger. Tinapat niya ang kamay niya sa sugat ng dragon. Kaya pumatak ang dugo niya sa dragon. Nakita kong umilaw ang katawan ng dragon at ng mawala ang liwanag ay nakita kong wala na ang mga sugat ng batang dragon. Kamangha-mangha. Ngayon lang ako nakakita ng ganoon. Hindi ko alam na pwedeng maging kapangyarihan ang dugo. Ngayon ko lang nalaman na meroon pa lang ganitong klaseng kapangyarihan. It must be one of the rare powers just like my power. Nakita kong unti-unting gumagaling ang sugat ng dragon.
Nakita kong may tumulong luha sa mata ng dragon. Marahan naman iyong pinahid ng batang babae.
"Napagaling ko nga ang sugat mo pero ang sugat sa puso mo ay hindi ko kailanman mapaghihilom. Kaya kakantahan na lang kita. Iyon kasi ang ginagawa ng aking ina sa tuwing may dinaramdam ako" sabi ng bata
Kinakausap niya ang dragon na para bang sasagot ito sa kanya.
Iyong kantang kinakanta ng bata ay parang pamilyar iyon sa akin. Parang may biglang kumirot sa puso ko sa hindi malamang dahilan.
Nagpulot ito ng kahoy at gumawa ng apoy saka umupo sa dragon. May kinuha siya sa bag niya at kumuha ng kumot. Pero imbis na ipatong iyon sa kanya ay sa dragon niya ito binigay.
"Miss na miss na kita ina" sabi ng batang babae
"Sino ka?"
Napatingin ako sa batang dragon ng magsalita ito.
"You want?" tanong ng batang babae
"Sino ka?" tanong ulit ng batang dragon
"Kapag ba sinabi ko sa iyo kung sino ako tatanggapin mo ang pagkaing inaalok ko" sabi ng batang babae
"Naiintindihan mo ang sinasabi ko?" tanong ng batang dragon
"Oo" sagot ng batang babae
"Pero paano? Wala pang kahit sinong nakaintindi sa mga sinasabi ko?" tanong ng dragon
Napaisip naman ang batang babae
"Hmm.. Baka dahil sa dugo ko na ginamit ko para gamutin ka" sabi ng bata
"Ginamit mo ang dugo mo para gamutin ako?" tanong ng dragon
"Oo bakit may problema ba?" tanong ng bata
"Kakaiba ka. Wala pa akong narinig o nalaman na meroong kapangyarihan na dugo ang ginagamit" sabi ng dragon saka tinanggap ang prutas na inaalok ng batang babae kaya napangiti ito
"Masama bang maging kakaiba?" tanong ng babae
"Depende kung paano ka naiiba" sabi ng dragon kaya natahimik ang bata
"Hindi kaba natatakot sa akin?" tanong ng dragon
"May dapat ba akong ikatakot?" tanong ng bata
"Hindi mo ko kilala. Hindi mo ba naisip na baka maaari kitang patayin o di kaya kainin ngayon mismo?" tanong ng dragon
"Hindi mo naman din ako kilala pero tinanggap mo ang binigay kong pagkain. Hindi mo rin ba naisip na baka nilagyan ko ng lason ang pagkain na binigay ko? At saka hindi ako natatakot mamatay" ganting sabi ng bata
"You're such a wicked child. At bakit hindi ka takot mamatay?" tanong ng dragon
"Kasi kapag namatay ako makakasama ko din naman ang mga magulang ko sa kabilang buhay" sabi ng batang babae saka tinitigan sa mata ang babae
"Mag-isa kana lang pala" sabi ng dragon
"Ikaw din naman hindi ba? Parehas lang naman tayo. Wala kang pinagkaiba sa akin. Mag-isa at nasasaktan ka din katulad ko. Nalaman ko agad iyon unang beses pa lang kitang nakita at mas lalo ko iyong nakumpirma ng makita ko ang luha na pumatak sa mukha mo. Natuwa ako noong una kitang makita kasi napagtanto ko na hindi lang ako ang nag-iisang mag-isa at nasasaktan sa mundong ito" sabi ng bata
"Tinraydor ako ng mga taong hindi ko inaasahan na gagawin iyon sakin. Pinagkatiwalaan ko sila pero anong sinukli nila? Mga walang utang na loob. Ang habol lang nila sa akin ay ang kapangyarihan at kung anong kaya kong gawin. Hindi na ako muling magtitiwala kanino man" sabi ng dragon
"Naging masaya kaba kahit papano noong mga panahong kasama mo sila?" tanong mg bata
Hindi agad nakasagot ang dragon pero maya-maya ay sumagot din ito.
"Oo" sagot ng dragon
"Naging masaya po kayo noong mga panahong kasama niyo sila at iyon po ang importante. The truth is everyone is going to hurt you. You just got to find the one who's worth suffering for" sabi ng bata
"Paano mo nasasabi ang mga iyan gayong wala ka ng mga magulang? Mag-isa kana lang" sabi ng dragon
"My mom always said when she's still alive is when lifes gives you a hundred reasons to cry show life that you have a thousand reasons to smile. When life changes to be harder change yourself to be stronger. I also believe that we should not cry for what we've lost, smile for what we still have" sabi ng bata
"Akala ko isa ka lang batang may magandang mukha pero matalino ka din pala" sabi ng dragon
"I'm more than a pretty face" sabi ng bata at kahit di ko nakikita ang mukha niya alam kong nakangisi siya
"Bakit kaya hindi na lang tayo magsama habang buhay? Samahan natin ang isa't-isa para hindi na tayo laging mag-isa? Malungkot kasi ang mag-isa" mungkahi ng bata
"Payag ako. Pero hindi ibig sabihin nun may tiwala na ako sa iyo bata" sabi ng dragon
"Walang problema. Wait ano bang pangalan mo?" tanong ng bata
"Wala akong pangalan" sabi ng dragon
"Pwede bang ako na lang ang magpangalan sa iyo?" tanong ng bata
"Kung Eros kaya?" tanong ng bata ng di sumagot ang dragon
"Gusto ko ang pangalang iyan bata. Magaling kang pumili" sabi ng dragon
"Salamat!" masayang sabi ng batang babae
Nagulat ako ng bigla silang mawala at nakakita ako ng dalagang may gintong buhok nakasuot siya ng cloak na kulay pula na abot hanggang sa sahig. Tumutugtog ito ng violin. Iyong violin niya kakaiba mukha itong gawa sa clear crystal. Kaya sa tuwing natatamaan ito ng sinag ng buwan ay umiilaw ito. Hindi kaya ito yung batang babae na nakita ko kanina?
Biglang sumakit ang ulo ko ng marinig ko ang tinutugtog niya. Kaya napatingin ako ng mabuti sa babae pero blurred din ang mukha niya katulad ng sa batang babae.
Nagulat ako ng mapalingon ito sa direksyon ko. Nakikita niya ba ako? Kaya mabilis akong lumingon at doon ko nakumpirma na hindi naman pala siya sakin talaga nakatingin kundi sa lalaking may puting buhok at katulad din ng sa babae ay blurred din ang mukha nito. Pero ang kasuotan nito ay tila pang prinsipe.
Biglang humangin ng malakas dahilan para matanggal ang hood na nasa ulo nito. Nagulat ako ng makita ko ang gintong buhok niya. Siya iyon! Iyong batang babae kanina!
"Ikaw! Ikaw ang babaeng sumagip sa buhay ko! Ang tagal kitang hinanap at hinintay ang panahon makita kang muli" sabi ng lalaki
"Wala naman talaga akong balak magpakita sa iyo. Nagkataon lang na nakita mo ako dito" sabi ng babae
"Pero bakit? May nagawa ba akong hindi kanais-nais?" naguguluhang
tanong ng lalaki
"Kailangan ko ng umalis" sabi ng babae saka naglakad palayo
"Huh? Teka! Sandali lang! Gusto ko lang naman makipagkilala Masama ba iyon?" gulat na sabi ng lalaki at pinigilan ang babae sa pamamagitan ng paghawak sa kamay nito.
"Oo. Masama. Kaya tigilan mo na ako. Wag mo na akong hahanapin pang muli. At kung maaari ay bitiwan mo na ang kamay ko" sabi ng babae
"Sinasadya mo bang hindi magpakita sa akin? Iniiwasan mo ba ako? May nagawa ba akong mali?" sunod-sunod na tanong ng lalaki
"Oo. Iniiwasan nga kita. Tinatanong mo kung may nagawa kang mali? Meron. Malaki. Isang pagkakamali na ipahanap ako sa mga kawal niyo sa lahat ng bayan mahal na prinsipe. Hindi niyo dapat ginagamit ang katayuan niyo para lamang sa mga pang sariling interes na dahilan. Ang pagtatagpo ng landas natin ay isang pagkakamali" sabi ng babae
Kaya naman pala ganoon ang suot ng lalaki dahil isa siyang prinsipe.
"Alam mo na pala kung sino ako. Hindi naman makatarungan kong hindi ko malalaman kahit ang pangalan mo lang. Para naman mapasalamatan ko ng maayos ang taong nagligtas ng buhay ko" sabi ng lalaki
"Hindi na kailangan. Alam kong prinsipe ka dahil sa kasuotan mo pero hindi ko alam ang iyong pangalan" sabi nh babae
"Sige na naman. Kahit ang pangalan mo lang. Pangako titigilan na kita kapag sinabi mo ang pangalan mo" sabi ng lalaki kaya napabuntong hininga ang babae
"Astrid. Astrid ang pangalan ko mahal na prinsipe" sabi ng babae na nagpalaki ng mga mata ko
Si astrid ang babaeng may gintong buhok so ibig sabihin si Aizen ang prinsipeng kausap niya ngayon! Pero bakit? Bakit ko ito nakikita ngayon?
"Ako nga pala si Prince Aizen. Kinagagalak ko ang makilala ka Astrid" sabi ni prince aizen at yumuko saka hinalikan ang likod ng palad ni astrid.
Biglang akong may naramdamang kakaiba kaya nilibot ko ang tingin ko at nakakita ako ng lalaking nakatingin kila astrid at aizen. At nagulat ako ng makilala ko ang lalaki. No. It can't be. How come?
"So ibig sabihin iyong immortal na dragon na nakaharap mo ay ang dragon na nakita ni astrid sa gubat?" tanong ni chloe
"Oo. Sigurado ako doon" sabi ko habang nakatingin sa kanila
"Pero sino iyong lalaking sinasabi mong nakamasid kila astrid at aizen?" tanong ni troy
"Its Yvo"
Nakita ko ang gulat sa mga mukha nila sa sinabi ko. Kahit ako nagulat sa nakita ko.
"Yvo? As in Yvo Dane Wesley?" gulat na tanong ni lia
"Yes" sabi ko
"Baka naman nagkamali ka lang ng nakita?" napatingin ako kay brent ng magsalita siya
"No. I'm sure of it" sabi ko
"Pero paano? Matagal ng panahon iyon! 500 taon na ang nakalipas. Dapat inuuod na ang katawan niya ngayon sa ilalim ng lupa. Impossible" sabi ni chloe
"Kinikilabutan na talaga ako" sabi ni lia habang nakahawak sa mga braso niya
"Depende na lang kung isa siya sa mga Gods and Goddesses katulad ni astrid" seryosong sabi ni ash
"Tama si ash. Kilala ang mga Gods and Goddesses hindi lang sa lakas ng taglay nilang kapangyarihan kundi pati na rin sa tagal ng life span nila" sabi ko
"Alam ko noon pa man na maraming tinatagong sikreto si Yvo pero hindi ko na imagine na ganito kalaking sikreto ang tinatago niya" sabi ni troy
"Pero wala naman akong naaalala na meroong God na nagngangalang Yvo at dapat meroong nakakilala sa kanya kung totoong isa nga siyang God" takang sabi ni lia
"He changed his name and even his looks so no one can notice who he really is" sabi ni ash
"We're such a fools ni hindi man lang tayo nakahalata kung sino at ano talaga siya. Walang na siyang totoong sinabi satin. Lahat ng yun puro kasinungalingan lang. Walang Yvo na nag-eexist sa mundo. Hindi siya totoo. Pati din ang pakikipagkaibigan niya satin ay hindi totoo. Ang lalaking iyon, kung sino man siya ay nababalot ng kasinungalingan ang buong pagkatao niya" nagngitngit na sabi ni brent
Lumingon naman ako sa gilid
"Show yourself" sabi ko kaya napatingin sila sakin tas doon sa tinitignan ko
"Ano bang sinasabi mo raven? Wala namang tao ah?" takang tanong nila lia
"Show yourself or else" pagbabanta ko
Narinig ko ang pagsinghap nila lia ng mawala ang pagka invicible ng immortal dragon na si eros. Simula ng magising ako naramdaman ko ng nakasunod siya sakin di ko lang pinapansin.
"Isang baby dragon!" manghang sabi ni lia
"Si eros iyan" sabi ko
"Eros? Yung immortal dragon? Malaking dragon iyon kaya malabong siya itong baby dragon" sabi ni chloe
"Iyon ang battle form niya pero iyan ang normal form niya" sabi ko at nakita kong naglabas ng apoy si ash kaya agad akong nagsalita
"Wag ash" pigil ko sa kanya
"At bakit hindi?! Siya ang muntik ng pumatay sayo! Ng dahil sa pesteng dragon na iyan muntik ka ng mawala sa akin" galit na sabi ni ash
"I have to. I need to do that to her para malaman niya kung sino talaga ang totoong kalaban" sabi ng dragon
"Kilala mo si Yvo?" tanong ko kaya nakita kong naguluhan sila lia
"Huh? Sinong kausap mo akisha? Iyong dragon? Eh hindi naman iyan nagsasalita ah" nagtatakang tanong ni troy
"Hindi ko alam kung bakit at paano pero naiintindihan ko ang sinasabi niya. Ang sabi niya kanina ay kinailangan niya daw gawin ang ginawa niya para maipakita sakin kung sino talaga ang totoong kalaban" sabi ko
"Woah! Cool!" manghang sabi ni lia
"So tell me. Kilala mo ba si Yvo, eros?" tanong ko
"Kilala ko siya pero may isang taong mas kilala si Yvo kaysa akin" sabi ni eros
"Sino?" tanong ko
"Si astrid" sabi niya
"Anong sabi ni eros akisha?" tanong ni ash
"Ang sabi niya kilala niya daw si Yvo pero mas kilala ito ni astrid kaysa sa kanya" sabi ko
"Pero paano natin makikita si astrid eh patay na siya?" tanong ni ash kay eros
"Your love for each is the answer to all of your questions. Dragon is the key to the heart to unveil the mystery. The rings are they key to find what was lost." sabi ni eros na nagpagulo sa isip ko
Anong ibig niyang sabihin?
"Anong sabi niya akisha?" tanong ni ash kaya sinabi ko ang sinabi ni eros
"Anong ibig niyang sabihin dragon, singsing at puso?" tanong ni chloe
"Kung ano man iyon isa lang ang sigurado ako. Importante ang dalawang iyon kay astrid at aizen" sabi ko
Naiwang palaisipan iyong lahat sa amin hanggang sa magsibalik kami sa mga dorm namin. Sumunod naman sakin si eros papunta sa dorm ko ng naka invincible. Baka magpanik ang lahat pag nakita nila si eros.
Pagkadating ko sa dorm ko ay napahiga agad ako sa kama ko. Nakatingin lang ako sa kisame ng ilang oras.
Napahawak ako sa dibdib ko at naramdaman ko ang isang bagay na nakapaloob sa damit ko. Nilabas ko ito sa damit ko at nakita ko ang kwintas na lagi kong suot.
Isa itong silver locket necklace na may heart na pendant. May limang pink na krystal na nakadisenyo dito. Dalawang krystal sa magkabilang gilid at isang malaki sa gitna. Matagal na ito sa akin. Simula sanggol pa lang daw ako nasa akin na daw ito.
Hindi kaya ito yung heart na sinasabi ni eros? Pero impossible. Wala naman akong koneksyon sa kanilang dalawa kaya paano mapupunta sa akin ang isang bagay na importante sa kanila.
-----
Happy 59.1k reads! Maraming-maraming salamat po sa lahat ng suporta niyo sa story kong ito kahit matagal lagi ang update hahaha 😂 I love you all my dearest readers! 😍😘 Sa mga susunod na chapters ay malalaman niyo na po ang love story nila Astrid at Aizen 😜