This chapter is dedicated to agentyellow18 :) Hi Louise!! Thank youuu so much for the support and all!! <33333 Guys, read her KathNiel FF :)
Grabe, thank you talaga sa mga patuloy na bumabasa ng EHFAR! <3
_______________________________________________________
- C H A P T E R 3 -
{ Daniel's POV }
Nandito ako ngayon sa mall. Alam na, mamimili ng school supplies. Palapit na ang pasok kaya't naisipan kong mambili na. Hay, di pa rin nag sisink in sa akin na sa ibang school na ako mag-aaral.
Ano kayang mga kababalaghan ang mangyayari dun? /sigh
Andito ako ngayon sa National Book Store, naglilibot. Nakakatamad naman kung mag-isa ka lang. Oo, I'm alone. Forever alone ako ngayon. Paano? Eh ang magagaling kong kaibigan, tinatamad. Good time muna sila. Sa tingin ko mga tulog pa yun. Di ko naman pwedeng pasamahin yung dalawang bruhilda ng buhay ko. Biro lang. Mga younger sisters ko. Si JC naman, busy sa panliligaw. Di na nga yun nagkukwento sa akin.
Ayoko na.
At dagdag pa yung babaeng yun. Ewan ko ba pero bigla bigla nalang siyang pumapasok sa isip ko. Ang sakit sa bangs. Biro lang, wala akong bangs.
*after 30 minutes of roaming around NBS*
Sa wakas at natapos na rin ako! Gutom na ako.
Palabas na ako ng NBS nung may nakakuha ng attention ko. Isang babaeng medyo matangkad, mahaba ang buhok, straight pa ito ha tapos morena. You don't say.......
Pero baka nag mamalik-mata lang ako. Hindi ko pa nga nakikita yung mukha niya eh. But fine, for once, I'll take the risk. Wish me luck.
Hindi na ako nag dalawang isip pa. Naglakad na ako papunta sa direksyon ng babaeng yun. Kaya ko 'to. Kinakabahan ako.
"Hmm, miss?"
Slow motion ang peg ng paglingon niya..........
"Yes, fafa?" shfsnnaskgnasknksanba. BAKLA! ANAK NG PUCHA. I shouldn't have taken the risk. Takte, ang landot naman. Nagwink pa sabay kagat labi.
"A-ah... Wala. Sorry...." ako.
"Asus. Si papables nahihiya pa. Alam kong maganda ako, di mo na kailangan ipamukha. Hihihi. Ang cute mo naman. Masyado ka atang nabighani sa akin." she... he pala... winked again. At parang winave-wave ekek pa niya buhok niya. Ewan ko kung ano tawag dun basta yun na yun.
Wala na talaga akong masabi. Grabe. Ano ba itong pinasok ko?!!
Basta. Hindi ako tatakbo. Hinding hindi ako tatakbo. Dapat pa-cool lang ako.
Stay cool, DJ. Act cool, DJ. Keep your calm, DJ...
SUGOD NAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!
Bigla nalang akong tumakbo. Lahat ng tao nakatingin sa akin.
Anak ng kabayong mukhang baklang. Kabayo ata itong baklang ito. Hinabol pa naman ako at sabay sigaw...
"Wait, fafa! Diba hinihingi mo number ko?!! 09156758493! Call me, maybe? Mwah! See you! I love you so much babe!" WTF!!!11!!!
Pinagtatawanan ako ng mga tao dito sa mall. Bawas pogi points.
Ang sarap magmura. Pero no, mabait ako eh. ^____________________^
WALA. WALANG MABAIT NGAYON.
ANAK NG PUCHA PARE. TRAGIS.
Nakakadagdag pa sa BV yung mga bulong ng mga tao na dinig naman.
"Shocks. Ang gwapo gwapo niya, sa bakla lang pala babagsak."
"Mas tanggap ko pa kung si Vice yun pero hindi eh!!!"
"Kuya, kung bakla lang pala hanap mo, edi sana nagpanggap nalang akong isang hamak na bakla."
"Akin ka nalang......."
Nakakahiya. Nakakainis. Nasira image ko.
Naging weird na ako ever since that night. That night changed my life. That photo changed my life. That number changed my life. Galit na galit na galit ako.
*******
Pauwi na ako. Buti nalang pinayagan ako ni mama magdrive ngayon. Thank goodness I'm 17. Pwede na yung student's license. Anyway, uuwi muna ako sa bahay. Pagkatapos ay aalis na naman ako para magpahangin.
Pagdating ko, yung mga kasambahay lang namin yung naroon. Pumanhik ako agad sa kwarto ko at nagpahinga ng panandalian. Nabibwiset talaga ako.
Hindi naman sa OA ako pero kasi simula nung nakita yung picture na iyon, nag-iba ako. Nag-iba buhay ko.
Napapadalas na tuloy yung pag-asar sa akin ng mga katropa ko. Inaasar nila ako sa babaeng nasa picture. Lagi na rin akong tulala dahil sa kakaisip sa babaeng iyon. At kanina, napahiya ako sa mall dahil napagkamalan kong siya yung ano.... yung BAKLA! Takte.
Sino nga ba talaga siya? SINO NGA BA SIYA PARA GULUHIN ANG ISIP KO?
Sa sobrang galit ko, kinuha ko yung picture niya sa wallet ko at tinapon ko iyon. Ewan ko kung saan na napunta yun. Bukas kasi pintuan ng room ko. Malay mo, nakalabas. Sigurado naman akong itatapon nila yaya yun eh.
*******
Wala akong magawa kaya napag-isipan kong magstroll lang muna.
Tutal, malapit na ang pasukan, sinusulit ko yung freedom na ito na meron ako ngayon. Napakabilis ng takbo ng kotse. As in. Ansarap ng feeling. Open window pa naman. Trip ko lang. HAHAHAHA.
Sa sobrang saya at lalim ng iniisip ko, hindi ko namalayang naka-red na yung traffic light. Kaya't.....
"Sh!t." Nasagasaan ko yung babaeng tumatawid.
Inhale. Exhale.
DJ!!!!!! ANO?! UUPO KA LANG BA DIYAN?
UGH. Marami nang nakatingin. Nakakahiya.
Bumaba ako kaagad at isinakay yung babae sa kotse ko. Sports car pa naman ito kaya't dalawa lang seats: driver's seat at yung shotgun seat. Pero wala na kaming choice.
Agad-agad akong pumunta sa nearest hospital. Nasugatan ata yung babae.
Ano ba yan, ang ganda pa naman. Ang tanga ko.
Oo, inaamin kong ako may kasalanan. Di ko kayang sisihin yung babae dahil ako naman talaga yung reckless. fsndkngasnhkasn.
Nasa ER na ngayon yung babae. May konting ginawa yung mga doctor sa kanya. Sabi nila okay lang siya. Di naman malala kondisyon niya. Nasugatan lang. Kailangan pang ipa-check kung nabalian siya.
Nakokonsensya ako. fnsdaignasndg.
Binantayan ko lang muna siya. Di pa rin siya gumigising.
I just observed her face...her whole self, actually. Hinaplos ko ang mukha niya. Ang cute. Parang siopao ang mukha niya. Ang sarap kurotin.
Her body structure and body color are similar with the girl in the photo.
Pero imposible. Kulot ang buhok nito eh. At sigurado akong hindi mala-bakla ang boses neto. Mala-anghel nga siya eh.
*after one hour*
"Nasaan ako? Anong nangyari sa akin? Sino ka?" gising na pala siya.
Tinititigan niya ako. Ang ganda niya. Ang mga mata niya'y nakakatunaw. Ang mga labi niyang napakaganda. Ang sweet ng boses niya. Para siyang anghel.
Imposible. Hindi siya yung babae. Napaparanoid lang siguro ako.
Love at first sight ba ito?
I came back to my senses when she called me...
"Hmm, sir? Sino ho ba kayo? Anong nangyari sa akin? And why am I in the hospital? As far as I could remember, I was walking......." sasabihin ko ba? Baka magalit sa akin pero fine...
"Miss, please don't get mad at me pero... kanina kasi.... a-ano....." shocks.
"Keep talking.... I'm listening..." sabi niya. Her voice is irresistible.
"Hmm, while you were walking, hindi ko napansing "STOP" na pala kaya....... nasagasaan kita. I'm really sorry. Sorry. Ang tanga tanga ko. Sorry miss. Sorry. I'll do anything." ako. With pleading eyes pa ha.
"Oh, I see. It's okay. Kasalanan ko rin. Kasi hindi ko namalayang may kotse pa palang hindi nag-stop at tumawid na agad ako. Don't worry, I'm not that injured and hurt naman. I'll be fine." and then she smiled. Oh, her smile is soooo gorgeous for crying out loud!
"I'm Daniel but you may call DJ. And you are?" I smiled.
DJ pinatawag ko sa kanya kasi......parang may something sa kanya.
"I'm Kathryn, just call me Kath."
"Soooo, Kath..... Friends?"
"Friends!"
{ Kath's POV }
I just woke up from......................a very long sleep?
Kelan ako nakatulog? As far as my puny head could remember, naglalakad ako. Don't tell me....
NAKATULOG AKO SA STREET?
Ay, tanga. Imposible naman.
When I looked to my right, merong lalaking nakaupo.
"Nasaan ako? Anong nangyari sa akin? Sino ka?" naks naman.
Feeling ko nasa teleserye ako at ako yung bida tapos yung lalaking ito yung knight in shining armor ko kumbaga. Ay ano ba 'tong kalokohang iniisip ko!
Aba't tinitigan lang ako. Galing noh.
"Hmm, sir? Sino ho ba kayo? Anong nangyari sa akin? And why am I in the hospital? As far as I could remember, I was walking......." dineretso ko na siya. Tulala kasi. Di naman sa feeling ako pero nakatingin siya sa akin.
Matunaw ako n'yan, koya?
"Miss, please don't get mad at me pero... kanina kasi.... a-ano....." anong ano? Hay, koya naman eh. Gwapo ka sana pero puro ka ano! Anohin kita diyan.
"Keep talking.... I'm listening..." sabi ko. Eh ba't parang naiihi na siya?
Okay, Kath. STOP.
"Hmm, while you were walking, hindi ko napansing "STOP" na pala kaya....... nasagasaan kita. I'm really sorry. Sorry. Ang tanga tanga ko. Sorry miss. Sorry. I'll do anything." magagalit sana ako. Pakipot effect ba. Pero hindi eh. Nakikita ko sa mga mata niya that he's sincere. And accident naman. May kasalanan kaming dalawa. Well, this is new.
No one's to blame.
"Oh, I see. It's okay. Kasalanan ko rin. Kasi hindi ko namalayang may kotse pa palang hindi nag-stop at tumawid na agad ako. Don't worry, I'm not that injured and hurt naman. I'll be fine." and I smiled. A smile so sweet. Yung minsan lang na smile. Yung kung parang kinikilig ako na ewan.
WAIT..... KINIKILIG??!!!!!!!!!
"I'm Daniel but you may call DJ. And you are?" he smiled.
EHRMEGERD. He's so handsome. Hindi naman kasi ako madaling ma-attract sa mga lalaki eh. Pero, seriously, he's one of the few who caught my eye.
Kasi usually, binabarahan ko lang yung mga boys na nakakausap ko. Weird...
"I'm Kathryn, just call me Kath."
"Soooo, Kath..... Friends?" OF COURSEEEEEE!
"Friends!"
He just smiled at me. Kahit malaki eyebags niya, cute siya.
Pero imposibleng may gusto na ako sa kanya. Agad-agad? PBB Teens??
Bigla nalang sumakit ulo ko.... "Aray..."
Malakas ata pagkasabi ko nun kasi si DJ napalingon agad. Yung face niya halatang worried. Wag kang ganyan, plezzz. Baka tuluyan na akong mahulog sa'yo. I promised myself that I won't ever like someone. AYOKO. A-YO-KO.
"Kath? Okay ka lang ba? Saan masakit? Sorry. It's my fault." he said while pouting.
"No, it's okay. Don't blame yourself. Sumakit lang ulo ko. Don't worry, I'll be fine." I said.
"Sure ka lang, ha? Just tell me kung may nararamdaman ka. The doctor said pwede ka ng lumabas maya-maya. Take a rest. Sleep first. I'll just wake you up when it's time to go." DJ.
"No need to wait for me. I can handle myself. You can go ahead."
"Kath, I insist. I won't allow you to go home alone. Baka may mangyari pa." he insisted.
"Okay, sabi mo eh...."
Then I fell asleep with a smile on my face.
Kilig?
NO.
{ Daniel's POV }
Oo, aaminin kong mabait akong tao. Pero parang yung inaasal ko ngayon, iba. Hindi ako yung type na ganun magworry lalo na sa mga di ko kilala.
Iba si Kath eh. Ibang-iba.
For a moment there, I forgot about the girl in the picture. I'll try to forget her.
No, scratch that. I WILL FORGET HER.
She's fast asleep now.
She looks like an angel. She seems fragile that no one would ever dare hurt her. I've never felt this way before.
When she smiled at me, butterflies started to invade my stomach.
Is it just me or
am I falling for her?
_______________________________________________________
HAHAHAHAHA CHOS TALAGA. DAMI KONG ECHOS SA CHAPTER NA ITO. Hindi ako marunong magpakilig. HUHUHUHUHUHUHU.
Happy Sunday everyone! Monday na ulit bukas! :)
Vote.Comment.Spread! <3
xo