Storm (P.O.V)
"hey, calm down. Everything will be fine" pukaw ko sa aking katabi.
"how can I? if I know that our friend is in danger?" anito kasabay ng paghikbi.
Kasalukuyan kaming nasa ere ni Gap sakay ng kanilang Private Chopper para puntahan si Rush sa Zambales.
Kagaya ng katabi ay sobra din ang aking pag-aalala. Pero hindi ko dapat ipakita iyon sa kanya dahil mas lalong panghihinaan ito ng loob.
Walang kibong kinabig ko ito ng marahan at halos mahawa sa pagkabalisang kanyang nadarama when I felt how scared she is dahil sa nanginginig na katawan.
Napalunok ako.
God, please let our friend be okay. Sana ay hindi ganuon kaseryoso ang nangyari sa kanya.
"did she told you the current status of Rush?" tanong ko na halos hindi lumabas sa aking bibig.
I'm referring to this girl na tumawag kay Gap early in the morning at nagbalita na nasa Zambales nga daw sila. Sa isang hospital dahil duon itinakbo si Rush ng mawalan ito ng malay.
Umiling-iling ang aking kausap "she didn't mention anything dahil mukhang kagaya ko ay nasa state of shock din sya" anito sa pagitan ng paghikbi.
I remain silent. Still thinking what could be the reason at napadpad sa ganuong kalayong lugar ang aming kaibigan. At sino ang kasama nito?
For so many years that we've been together ay ito ang kauna-unahang pagkakataon na naglihim sa amin ang kaibigan. Clueless kami na nakarating ito sa Zambales dahil ang buong akala namin nila Gap ay nasa penthouse lang sya at nagpapahinga.
What could be the reason? And why?
Muling untag ng isang bahagi ko.
I have something in my mind but I don't want to entertain it dahil kung sakaling may kinalaman dito ang babaeng kinahuhumalingan ng aming kaibigan ay hindi ko papalagpasin ang pagkakataong sitahin ito.
Wag' lang magkatotoo ang hinala ko. Dahil kapag nagkataon, you'll gonna pay for this Brianna Buenaflor. I silently cursed kasabay ng pagtagis ng aking bagang.
"do you know her? I mean the one who called you?" tanong ko making myself calm by diverting my attention to the main issue.
Gap didn't say anything and just shook her head.
I know wala na ito sa huwisyo and I understands her dahil halos pareho lamang kami.
"anong sasabihin ko kila Tita Laila? For sure papagalitan ako ng mga iyon at hin----"
"sshhhh! Gap, just relax okay?" putol ko sa anumang sasabihin nito caressing her shoulder.
I pull her away from me at iniharap " Hindi makakatulong iyang madami kang iniisip. It will only make you more worry"
Hindi ito kumibo pero mababanaagan ang magkahalong takot at lungkot sa kanyang mukha.
"Listen, our primary concern for now is to make sure that Rush will be fine and then after that we will figure out kung papaano natin ipapaalam ito sa mga magulang nya. Naintindihan mo ?" malumanay kong paliwanag dito habang pinapahid ang kanyang mga luha .
She nodded reluctantly.
"She will be okay and we will take her home. Besides, naka standby na and Doctor nya. Iyan ang sabi ni Grim sa akin kanina. At duon na lang din daw sila maghihintay sa pagbabalik natin." dugtong ko.
"Sa ngayon, kailangan nating kumalma pareho para makapag-isip tayo ng maayos " I stated.
Dumiretso ito ng pagkakaupo, bumuntong-hininga at pinahid ang natitirang mga luha.
"yeah, we really need to be okay. Para kay Rush." She agreed trying to compose herself.
Animo may kakaibang hatid ang pagbigkas sa pangalan ng aming kaibigan. Tila iyon nakapagbigay sa amin ng lakas ng loob.
Funny how it seems, Rush is the most vulnerable from all of us but then she remains our strength. Sa kanya kami humuhugot ng tapang ng loob sa tuwina. Kaya nga siguro lagi itong nanghihina dahil sa kakakuha namin ng kanyang lakas. Naming apat. Na ngayon ay nadagdagan pa ng isa, na si Spin.
"can you please call Paris? tell her to prepare the presidential suite for Rush. And get some of her clothes in her penthouse. Hindi lang ako makapag-utos sa villa at wala pang nakakaalam ng nangyari na ito eh" pakiusap ng aking katabi habang nakatingin sa kawalan.
I nodded kahit hindi nya nakikita "okay. I'll do it once we landed"
She mumbles thank you at binalot na kami ng buong katahimikan sa biyahe. Ilang minuto kaming nanatili na ganuon at waring may kanya kanyang iniisip when our Pilot announced that we're about to arrive on our destination.
In a few moments ay lalapag na ang aming sinasakyan sa isang helipad ng kilalang hospital sa bayan na iyon.
********
Once we went down on the chopper ay hindi na kami nagpatumpik tumpik pa at tinungo ang kinaroroonan ni Rush.
Dumaan kami ng nurse station at tinanong ang eksaktong kinalulugaran ng aming kaibigan.
Lakad takbo namin iyong pinuntahan hanggang sa humantong kami sa tapat ng isang pintuan.
"Yuna?"
"Gap?"
Magkasabay na usal ng dalawang babae sa aking harapan.
The girl is outside of the room na itinuro sa amin ng nurse na napagtanungan. She had this unknown reaction ng kami ay makitang dumating.
I crease my eyebrow when I noticed that they are staring each other intently. Exchanging unusual look na hindi ko mapangalanan.
It seems that they recognized each other dahil sa pagbigkas ng kanya-kanyang pangalan. Pero kakatwang may nakapaloob na emosyon sa pagpapalitan nila ng tingin.
Ilang sandali ang lumipas ng ibinaling ko ang pansin sa aking katabi.
I'm about to ask who's the girl when a Doctor went out of the room at hinarap ang babaeng tinawag ni Gap sa pangalang Yuna.
"how is she Doc?" the girl asked.
"she's stable for now, but she needs to transfer to Manila due to some serious matter" tugon ng kausap nito.
"anyway, did you contact her family already?" tanong ng Doktor na sinagot naman ng kanyang kausap ng pagtango. "they are on their way"
"excuse me" agaw pansin ni Gap sa nag-uusap.
The two glance at my friend with questioning eyes.
"is this the room of Rushmoore Villanueva?" tanong ng katabi ng tuluyang makalapit.
The girl who called Yuna creased her eyebrow and face my friend "w-wait, you are the one that I called a while ago?" alanganing pagsingit nito tilting her head.
Gap raises her eyebrow " ikaw ang kaibigan ni Rush ?" mas lamang ang paninita nuon kaysa sa pakisuyo na syang dapat ibigay sa isang taong na nag magandang loob.
Humakbang ako palapit sa kanila when my instinct told me to do so.
"are you the patient's family?" tanong ng matandang Doctor. Abruptly cutting the arising commotion between the two ladies.
Gap nodded hesitantly and glance at the girl shortly. A sudden gasp escape from her mouth kasabay ng pagbaha ng pagtataka sa buo niyang mukha. Napipilan ito na taliwas sa ipinakita nyang reaction kanina kung saan pinakatitigan nya si Gap ng matalim.
"I'm Dr. Ramirez, ako ang in-charge sa pasyente" pukaw ng aming kaharap extending his hand for a handshake na syang inabot ng aking katabi. "Gap Monteagudo po" tugon nito didn't bother by Yuna's reaction na alam kong napansin din nya.
"kamusta na po sya?" concern kong tanong sa aking kaibigan completely disregarding the awkward situation.
Tumingin sa akin si Dr. Ramirez at kapagdaka'y nakapamulsang bumaling sa akin.
"oh well, nabigyan na namin sya ng first aid. Her breathing is stabilized for now but I suggest na mailipat kaagad sya sa Maynila for further checkups and observation because as you see hindi ganuon ka equip ang hospital namin. "paliwanag ng aming kaharap. The three of us listening to him intently while silently praying na sana ay hindi ganuon kaseryoso ang lagay ng aming kaibigan.
" gaano na ba katagal ang heart condition nya? " dugtong ng aming kausap matapos ibalik ang atensyon kay Gap. Sa pangalawang pagkakataon ay nakaringgan ko ng pagsinghap ang babaeng nagngangalang Yuna. She even covered her mouth sa dagliang pagkagulat at animo hindi makapaniwala sa kanyang nadinig.
Nag palipat-lipat ang tingin nito sa aming tatlo seemingly looking for answer.
Mukha namang nahalata ito ni Gap kaya pasimple nyang kinambatan ang kaharap na Doctor upang sumunod sa kanya ng bahagya syang lumayo.
Dr. Ramirez obliged kahit na rumehistro sa mukha nito ang pagkalito.
I step closer to them at tumabi muli kay Gap.
"months na din po ..." tugon ng aking kaibigan " that's why we are here. We will transfer her to Manila because her Doctor already waiting for her. We just need you to assist us para sya ay mai discharge dito sa inyo. " walang patumpik-tumpik na sinabi ng aking katabi not minding Yuna na nilamon na ng pagkabigla sa kanyang mga nadinig.
Wala sa sariling sinulyapan ko ito at halos magsalubong ang aking mga kilay ng mapansing nanatili itong nakatayo sa kanyang pwesto at animo naguguluhan.
Sino ba talaga itong babaeng to' ?at bakit ganyan na lang ang reaction nya?
"okay, I can do that" the Doctor response which cut me from scrutinizing the girl "Anyway, you can see her inside while I'll prepare the necessary documents para makaalis na kayo " dugtong ni Dr. Ramirez then he excused his self from us.
That was the Que we needed and we headed towards the door kung nasaan si Rush.
I open it for Gap at inalalayan itong pumasok. Pero halos hindi pa kami nakakapasok ay sabay pa kaming napasinghap ng makita ang kalagayan ng kaibigan.
Natutulog ito at halatang pagal kung pagbabasehan ang medyo humapis at namumutlang mukha.
"oh god!" shock na usal ni Gap kasabay ng marahang paglakad patungo sa gilid ni Rush.
Pinabayaan ko itong makalapit habang nanatili ako sa paanan ng kama nito.
Matiim ko din itong pinagmasdan at halos pangilidan ng luha dahil sa nakakaawang itsura nito.
It's been months since I saw her lying on the hospital bed and I hate the feeling.
May isang bahagi ko ang hindi matanggap ang kinahinatnang sitwasyon nito lalo pa at pare-pareho na naming iwinaksi ang kanyang nakaraan at umasang kailanman ay hindi na sya hahantong sa ganitong pagkakataon pero ano ito?
Fucking life is unfair!
"Rush naman eh, sabi ko sayo ingatan mo ang sarili mo hindi ba ? Ano na naman bang ginawa mo this time at bumigay yang katawan mo" himutok ni Gap while caressing our friend's arm.
Kung kausapin nito at pagsabihan ang kaharap ay animo iyon gising. Pero kung nagkataon ngang ito ay may malay, sigurado akong ngingiti lang ito sa amin at magpapanggap na hindi nahihirapan. Because she's a great fuckin pretender. One of the traits na pareho naming taglay and unfortunately one of her qualities na aming kinakainisan.
Kailanman ay hindi mo sya kakikitaan ng kahinaan ng loob despite of the fact na mahina dahil mas madalas she face consequences with positivity in life. Para sa kanya lahat ng bagay may kanya-kanyang dahilan kung bakit nangyayari na kahit na anong saklap ng dinadanas mo sa buhay she only sees it in optimistic way.
" bakit ba nakarating ka dito sa kalayong lugar na ito ng hindi man lang nagsasabi sa amin ?" tinig ni Gap ang pumukaw sa akin " gustong-gusto mo ba talagang nag-aalala kami nila Storm sayo? Paano na lang kung sinumpong kang mag isa? Paano na lang kung ---" hindi nito naituloy ang naisa sabihin dahil bumikig na ang kanyang lalamunan dahil sa pinipigil na pag-iyak.
I sighed.
Walang salitang inilang hakbang ko lang ang pagitan namin at inakbayan ito para alalayan sa dinaramdam.
Yumakap ito sa akin at inilabas ang sama ng loob sa pamamagitan ng pag-iyak sa aking dibdib.
Nasa ganuon kaming ayos when I noticed on my peripheral view ang nakatayong babae sa may gawing pintuan ng kwartong iyon. It's Yuna.
Humakbang ito palapit sa paanan ng kama ni Rush na magkasiklop ang mga kamay.
I glance at her at nakitang maski sya ay umiyak ng mga oras na iyon.
"I-i'm sorry, w-we're sorry " usal nito while crying.
Nag-angat ng paningin ang babaeng yakap ko at lumingon sa gawi nya.
We didn't react kahit na nga ba gusto kong tanungin kung para saan ang paghingi nya ng dispensa.
"w-we didn't k-know that..." she paused after stuttering on her words.
Humugot ito ng malalim na buntong hininga at iiling-iling na nagpatuloy. "h-hindi naman n-namin alam that she has this serious heart condition d-dahil k-kung nasabi lang sana nya sa akin o maski kay Brianna ang bagay na ito ay baka saka-----"
"Brianna?!" sambot ni Gap in high tone cutting Yuna from talking.
Kagaya ko ay ramdam ko ang pag igkas ng kalooban nito ng mabanggit ang pangalan ng babaeng kinaaayawan namin.
"kaibigan mo si Brianna?!" nang uusig na tanong ng aking katabi.
Yuna dumb bounded by my friend's reaction at walang imik na nakamasid sa amin habang tila naguluhan sa kanyang narinig.
She creased her forehead at alanganing tumango " y-yeah, s-sort off" pag amin nito stuttering.
"kasama namin silang nag trekking kaha—"
"you what???!!" Gap exclaimed.
Kagyat na kumawala sa pagkakaakbay ko at sinugod ang kausap.
Huli na ng ako ay makapag react dahil ng sundan ko ito ay hawak na nya si Yuna sa magkabilang braso.
"did you just say trekking???!" galit na tanong nito na nakapag taranta sa babaeng kausap.
"o-oo , u-umakyat kami sa bundok kasama sila Bree at ilan sa kaibigan namin" tugon nito in shaking voice.
Kahit naawa ay binato ko din ito ng masamang tingin habang taban ko si Gap sa kanyang balikat upang pigilan sa ginagawa.
"What the fuck are you saying, Miss? Si Rush nag trekking? " pag-ulit ko wanted to confirm if i heard it correctly or it's just me playing my mind but then tuluyang umigting ang aking bagang when she nodded reluctantly.
Napalunok ito.
" yeah.... Trekking. K-kababa lang namin kaninang umaga at nagpapahinga sa hotel when Rush p-passed out" paliwanag nitong nahihintakutan.
Marahas na bumuntong hininga si Gap at wala sa sariling napaatras habang taban ang kanyang ulo " I can't believe this" usal nito sa nanghihinang tinig.
Kumapit ito sa akin.
"if Brianna's with you along with your friends bakit ikaw ang nandito at hindi sya?" I found myself asking at waring naguguluhan sa mga nangyayari.
Bumuntong-hininga ang kausap namin, umilap ang mga mata while trying to wipe her tears away. " nauna kaming bumaba sa kanila" tipid nitong tugon.
Gap hissed at tinapunan ng hindi makapaniwalang tingin ang aming kaharap " Ganuon na ba kawalang pakialam si Brianna sa kaibigan namin at hinayaan nya itong bumaba ng hindi sya kasama? " pang-uusig nito.
Umiling-iling si Yuna. "it's a long story Gap. and..." putol nito at kapag dakay bumuntong hininga. "you won't gonna like it when you heard what happen."
"then we deserve to know what it is!! Dahil kapag may kinalaman iyang sasabihin mo kung bakit ngayon nakaratay ang kaibigan namin ay sisiguraduhin naming may kalalagyan ang lahat ng sangkot dito " pananakot ko. Still trying to control my self.
"there's no need on threatening us, Miss. In the first place walang nakakaalam sa amin na... " putol nito then glance at Rush na nuon ay himbing pa din at hindi makuhang magising sa kabila ng commotion na nagaganap sa kanyang paligid. "no one knows that Rush have this serious heart condition." Dugtong nito sa naghihirap na tinig.
She caught us off guard.
My point naman ito. Paano mo nga naman susumbatan ang isang taong wala ni isang katiting na idea.
"that fucking bitch! "Gap exclaimed. Frantically shaking her head at animo wala na sa sarili while biting her fingernails. A mannerism kapag sobra syang na tetense at binabalutan ng intense na emotion.
Lumapit ako dito at pilit na pinakalma but then pre occupied na ito at animo nag-iisip ng malalim.
"Gap, please calm down" pag-alo ko.
"nadinig mo bang sinabi niya?" Kagyat na baling nito sa akin pointing her fingers on Yuna "That fucking bitch drag our friend to trek with them! Jusko Storm! I can no longer tolerate this, humanda talaga sa akin iyang Briannang yan.! " galit na tugon nito waving her arms frantically.
I could have shared my sentiments with her dahil sa totoo lang ay hindi ko gusto ang naging bunga ng pag -aaya nila sa kaibigan ko but I need to clear my mind para hindi makapag-padalos-dalos ng reaction dala ng galit.
"we'll going to talk about it later okay" I response making her calm down pero binalewala nito ang itinugon ko. Bagkus ay bumaling ito kay Yuna.
Matalim nitong tinitigan ang aming kaharap at pinagbantaan.
" sabihin mo sa magaling mong kaibigan... kalimutan na nyang may nakilala syang Rushmoore Villanueva. Because from now on we will not allow her to hurt our friend anymore. Tapos ng pagpapahirap nya kay Rush dahil oras na makita ko syang lumapit kahit isang dipa lang, I'll make sure that she will suffer sa paraan na hindi nya gugustuhin. "utos nito sa kaharap na bagamat nagtatagis ang mga bagang ay kakatwang naitawid nya iyon ng hindi naghihisterikal.
Yuna astounded but then she manages to nod hesitantly.
"you know what we can do right, Yuna?" makahulugang dugtong ng aking katabi.
Napalunok ang kausap nito but then kapansin-pansin ang pakikipagtitigan nito kay Gap na waring naglalabas ang mga titig nya ng hindi mawaring emosyon.
Ano bang mayroon sa dalawang ito ?
A question that started to bug me simula ng makita kong nagtama ang kanilang mga mata.