[Zawgyi]
Yeolနဲ႔ေန့ဘက္ေတြအတူေနေပးပီး ညနက္မွအိမ္ျပန္ဖစ္တယ္
Yeolကညတိုင္းလူနာေစာင့္ေနခဲ့တယ္.......
တပတ္ျကာတဲ့ထိ သတိရမလာေသးတဲ့kai
ဒီမနက္ေစာေစာနိုးတာေျကာင့္ ေဆးရံုေစာေစာသြားေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ရင္ထဲနင့္ခနဲ......
Yeolရင္ခြင္ထဲမွာkai
အခ်င္းခ်င္းဖက္ထားၾကတယ္.....
အထဲဆက္ဝင္ရမလိုလို လွည့္ဘဲျပန္ရမလိုလို
ေဝခြဲရခက္စြာ အခန္းေ႐ွ႕ရပ္ေနတုန္း
roundလွည့္လာတဲ့Dr.နဲ႔တိုးကာ အထဲဝင္လိုက္ရေတာ့
ကုတင္ေပၚကေန ကိုယ့္ကိုလက္ယက္ေခၚေနတဲ့kai....
"Sehunလာေလ မငး္ကလည္းသူစိမ္းဆန္လိုက္တာ"
Kaiနားသာသြားလိုက္တယ္
သူေျပာတာနားမလည္ သူကကိုယ့္ကိုမုန္းေနတာဟုတ္ဘူးလား.....
"Kaiမင္းဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
"ဘာကိုလဲ"
"မင္းႏိုင္ငံျခားကေန ဒီကိုဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ
ၿပီးေတာ့အက္ဆီးဒန္႔ကေရာ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
"Chanသူဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
ကိုယ္ေမးတာမေျဖဘဲ yeolကိုေမးေတာ့ ဘာဆက္ေျပာရမလဲမသိ
"ဘာမွမဟုတ္ဘူးkaiေလး
သူကစိတ္ပူလို႔ေလ်ွာက္ေမးေနတာ"
"Aww sehunမင္းကလည္း ငါဘာမွျဖစ္ဘူး အေကာင္းႀကီးဘဲ ဟီး စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့"
"Sehunနဲ႔ကိုယ္သြားဝယ္စရာ႐ွိလို႔ ခနေနျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္"
"အင္း ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ေနာ္"
"Omm ေလာေလာဆယ္Dr.
စကားနားေထာင္ျပီးေနခဲ့ေနာ္
ကိုယ့္အခ်စ္ကလိမၼာတယ္ ဟုတ္"
"အင္း"
Sehunတခုမွလိုက္မမွီ yeolကထြက္လာေျပာလို႔သာ
သူနဲ႔အတူထြက္လာရတယ္....
"Yeol kaiက"
"သူအတိတ္ေမ့ေနတာ"
"ဟင္"
"ကားအက္ဆီးဒန္႔မွာ ေခါင္းထိသြားတယ္ေျပာၾကတာဘဲ"
"အဲ့တာေၾကာင့္ ငါ့ကိုမမုန္းတာကို"
"ၿပီးေတာ့ေလ"
မဝံ့မရဲၾကည့္လာတဲ့yeolေၾကာင့္ တခုခုလြဲေနမွန္းသတိထားမိတယ္
"ဘာ႐ွိေသးလဲ"
"သူႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းသြားတက္တာေမ့ေနတယ္"
"ဘယ္လို"
"ခုငါတို႔အထက္တန္းေအာင္စာရင္းေစာင့္တဲ့အထိသာ
သူမွတ္မိတာ အဲ့ေနာက္ပိုင္းကိစၥေတြတခုမွမမွတ္မိဘူး"
"အဲ့တာဆို ငါတို႔ကိစၥဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ"
"သူ႔ကိုဖြင့္ေျပာလို႔မျဖစ္ေသးဘူး
သူကလူနာဆိုေတာ့ အခ်ိန္ေပးရမယ္
Dr.ကလည္း လူနာစိတ္ထိခိုက္မဲ့စကားေတြမေျပာခိုင္ဘူး
ကိုယ္တို့ကိစၥကို သူေအးေဆးျဖစ္သြားမွ ဖြင့္ေျပာၾကတာေပါ့ေနာ္"
"အင္းပါ"
ငါမသိတဲ့အရာတခုကို ငါေၾကာက္ေနမိတယ္.......
အခန္းထဲကေကာင္ေလးမွာလည္း
"Dr.က်ေတာ့အေျခေနဘယ္လိုေျဖထားလဲ"
"မွာထားတဲ့အတိုင္း ေျပာျပထားပါတယ္"
"အခုလိုကူညီေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"မလိုပါဘူး က်ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းက
က်ေတာ့သူငယ္ခ်င္းပါဘဲ"
"Nae"
ုDr.ထြက္သြားေတာ့ ဖုန္းဝင္လာတယ္.....
"Kaiမင္းအကုန္အဆင္ေျပလား"
"မင္းေက်းဇူးေၾကာင့္ အကုန္အဆင္ေျပတယ္"
"သူတို႔ရိပ္မိမယ္ေနာ္"
"ေအးပါ ငါဆင္ျခင္ပါ့မယ္ကြာ"
"ေအးပါ မင္းအိမ္ကေရာ မင္းseoulေရာက္တာသိလား"
"မသိေသးဘူး မေျပာဖို႔လုပ္ထားတယ္"
"ေအာ ေအးပါ"
"မင္းေရာဘယ္ေန႔လာမလဲ"
"မသိေသးဘူး လာမဲ့ေန႔ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္"
"Ok ဒါဘဲသူတို႔ျပန္လာေနပီ"
...........
"Kaiေလး ဘာလို႔ျပတင္းေပါက္နားရပ္ေနတာလဲ
ေလစိမ္းေတြနဲ႔ဖ်ားေနမယ္"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးchanရာ ခနေလးဘဲေနမွာကို"
"ေရာ့ အေပၚကအပါးေလးျခံဳထားလိုက္"
"Chanခနေလာက္ဖက္ထားေပးပါ့လား
အဲ့တာဆိုပိုေႏြးမယ္ထင္တယ္"
"Sehun႐ွိတယ္ေလအခ်စ္ရာ"
"သူ႐ွိလည္းဘာျဖစ္လဲ အရင္လည္းဖက္ေနၾကကို
အားနာစရာမွမလိုတာ ဟုတ္တယ္မလားSehun"
"အင္း ဟုတ္တာေပါ့
ငါသစ္သီးေတြဝယ္လာတာသြားေဆးလိုက္အံုးမယ္"
"အင္း"
အျပင္ထြက္သြားတဲ့ငယ့္ေနာက္ကိုလိုခ်င္ေပမဲ့ ရင္ခြင္ထဲကkaiေၾကာင့္မလိုက္သြားျဖစ္.....
ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ငယ္......
ဆယ္ဟြန္းသစ္သီးေတြေဆးဖို႔ဆိုၿပီး ထြက္လာေပမဲ့မေဆးရေသး
ထိုင္ခံုတန္းမွာသာ သြားထိုင္ေနမိတယ္......
အဲ႔လိုျမင္ကြင္းေတြမျမင္ခ်င္ဘူး ဒါေပမဲ့လည္းမတတ္ႏိုင္ဘူး
သူကသူငယ္ခ်င္းလိုဆိုမွေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလိုေနရမွာေပါ့
မ်ားမ်ားေတြးမေနေတာ့ဘဲ သစ္သီးေဆးၿပီးအခန္းထဲျပန္လာေတာ့
အခန္းထဲမွာ နမ္းေနၾကတဲ့ႏွစ္ေယာက္....
လက္ထဲကသစ္သီးေတြလည္း ျပဳတ္က်ကုန္တယ္....
အသံၾကားလို႔ ကိုယ့္ကိုလွည့္ၾကည့္ၾကတယ္...
"အာ ေဆာရီး မသိလို႔ ေႏွာင့္ယွက္မိသလိုျဖစ္သြားတယ္
မင္းတို႔လုပ္စရာ႐ွိတာဆက္လုပ္ၾက
ငါ ငါခ်ိန္းထားတာ႐ွိလို႔ ျပန္ႏွင့္မယ္"
အခန္းဝမွါတြင္ ခ်က္ခ်င္းလွည့္ျပန္မိတယ္........
"အခ်စ္ ကိုယ္လည္းေမ့ေနတာ သြားစရာ႐ွိလို႔"
"အခုလား"
မ်က္ႏွာမေကာင္းဘဲေမးလာတဲ့kaiကို အားနာေပမဲ့.....
"အင္း ညေနျပန္လာခဲ့မယ္
ဘာစားခ်င္လဲ ဝယ္ခဲ့မယ္ေလ"
"ၾကက္ေၾကာ္"
"Okဝယ္ခဲ့မယ္ ခုသြားၿပီေနာ္"
Chanအျပင္ထြက္သြားမွ မ်က္ႏွာေပၚကထြက္လာတဲ့အျပံဳး
"ငါခံစားရသလို မင္းတ့ိုတျဖည္းျဖည္းျပန္ခံစားရေအာင္
ငါလုပ္ျပမယ္ ဟားဟား"
°°°°°°°°°°°°°°
Chanyeol ကားပါကင္ဆီသြားေနတဲ့ ငယ့္ေနာက္ကိုအမွီေျပးလိုက္လာရတယ္
"ငယ္ ကိုယ္လည္းျပန္လိုက္ခဲ့မယ္"
"သူနဲ႔ေနခဲ့ေလ ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ
ယူခဲ့ေပးမယ္"
"မလိုဘူး ေပးကားေသာ့ ကိုယ္ေမာင္းမယ္"
"အင္းပါ"
အိမ္ေရာက္တဲ့ထိစကားမေျပာ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔အခန္းထဲဝင္မယ့္ငယ့္ကိုဆြဲကာ ဖက္ထားမိတယ္.....
"Yeolငါ့ကိုလႊတ္"
"ကိုယ္႐ွင္းျပတာ အရင္နားေထာင္ေပးပါ"
"ဘာကို႐ွင္းျပမွာလဲ kaiကိုဖက္တဲ့ကိစၥလား ခုနကနမ္းတာကိုလား"
"ဖက္တာကသူဖက္ခိုင္းလို႔ပါ
သူ႔အထင္မွာ ကိုယ္ကသူ႔ခ်စ္သူေလ
အဲ့တာေၾကာင့္"
"ဒါဆိုနမ္းတာကေရာ"
"မနမ္းပါဘူး"
"ေစာနကငါျမင္ခဲ့တာကဘာလဲ"
"အဲ့တာက သူ႔မ်က္စိထဲအမႈန္ဝင္လို႔ ကိုယ္ေလမႈတ္ေပးေနတာပါ
ေနာက္ကၾကည့္ေတာ့နမ္းတဲ့ပံုျဖစ္ေနတာျဖစ္မယ္"
"တကယ္မနမ္းဘူးေပါ့"
"Ommတကယ္
ဒါနဲ႔ငယ္က ကိုယ့္ကိုသဝန္တိုေနတာလား"
"မတိုပါဘူး ဘယ္မွာတိုလို႔လဲ"
"ေအာေဟာ ညာခ်င္ျပန္ပီ ခုဘဲသဝန္တိုေနၿပီေတာ့"
"ေတာ္ၿပီ အထဲဝင္ေတာ့မယ္
ဖက္ထားတာလႊတ္ေတာ့"
"မလႊတ္ႏိုင္ပါဘူး"
ခါးကေနေပြ႔ကာေလထဲရမ္းလိုက္တာေၾကာင့္....
"Yeolမလုပ္နဲ႔ေတာ့ ငါမူးလာပီ"
ရမ္းတာရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔နဖူးနမ္းလိုက္ေတာ့
မ်က္စိတ္မွိတ္ကာ
ကိုယ့္အနမ္းကိုခံယူေလတယ္.....
လူတေယာက္ကို အဆံုးထိမေျပာင္းလဲဘဲ
ယံုၾကည္ႏိုင္ပါ့မလား
ယံုၾကည္ရင္ေတာင္ ကံၾကမၼာကမ်က္နာသာေပးပါ့မလား.....
Tbc...........
တပိုင္းက်န္ 😉
ညတင္ေပးပါ့မယ္ 😘😘
_______________
[Unicode]
Yeolနဲ့နေ့ဘက်တွေအတူနေပေးပီး ညနက်မှအိမ်ပြန်ဖစ်တယ်
Yeolကညတိုင်းလူနာစောင့်နေခဲ့တယ်.......
တပတ်ကြာတဲ့ထိ သတိရမလာသေးတဲ့kai
ဒီမနက်စောစောနိုးတာကြောင့် ဆေးရုံစောစောသွားတော့ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက ရင်ထဲနင့်ခနဲ......
Yeolရင်ခွင်ထဲမှာkai
အချင်းချင်းဖက်ထားကြတယ်.....
အထဲဆက်ဝင်ရမလိုလို လှည့်ဘဲပြန်ရမလိုလို
ဝေခွဲရခက်စွာ အခန်းရှေ့ရပ်နေတုန်း
roundလှည့်လာတဲ့Dr.နဲ့တိုးကာ အထဲဝင်လိုက်ရတော့
ကုတင်ပေါ်ကနေ ကိုယ့်ကိုလက်ယက်ခေါ်နေတဲ့kai....
"Sehunလာလေ မင်းကလည်းသူစိမ်းဆန်လိုက်တာ"
Kaiနားသာသွားလိုက်တယ်
သူပြောတာနားမလည် သူကကိုယ့်ကိုမုန်းနေတာဟုတ်ဘူးလား.....
"Kaiမင်းဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
"ဘာကိုလဲ"
"မင်းနိုင်ငံခြားကနေ ဒီကိုဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ
ပြီးတော့အက်ဆီးဒန့်ကရော ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
"Chanသူဘာတွေပြောနေတာလဲ"
ကိုယ်မေးတာမဖြေဘဲ yeolကိုမေးတော့ ဘာဆက်ပြောရမလဲမသိ
"ဘာမှမဟုတ်ဘူးkaiလေး
သူကစိတ်ပူလို့လျှောက်မေးနေတာ"
"Aww sehunမင်းကလည်း ငါဘာမှဖြစ်ဘူး အကောင်းကြီးဘဲ ဟီး စိတ်မပူနဲ့တော့"
"Sehunနဲ့ကိုယ်သွားဝယ်စရာရှိလို့ ခနနေပြန်လာခဲ့မယ်နော်"
"အင်း မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့နော်"
"Omm လောလောဆယ်Dr.
စကားနားထောင်ပြီးနေခဲ့နော်
ကိုယ့်အချစ်ကလိမ္မာတယ် ဟုတ်"
"အင်း"
Sehunတခုမှလိုက်မမှီ yeolကထွက်လာပြောလို့သာ
သူနဲ့အတူထွက်လာရတယ်....
"Yeol kaiက"
"သူအတိတ်မေ့နေတာ"
"ဟင်"
"ကားအက်ဆီးဒန့်မှာ ခေါင်းထိသွားတယ်ပြောကြတာဘဲ"
"အဲ့တာကြောင့် ငါ့ကိုမမုန်းတာကို"
"ပြီးတော့လေ"
မဝံ့မရဲကြည့်လာတဲ့yeolကြောင့် တခုခုလွဲနေမှန်းသတိထားမိတယ်
"ဘာရှိသေးလဲ"
"သူနိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းသွားတက်တာမေ့နေတယ်"
"ဘယ်လို"
"ခုငါတို့အထက်တန်းအောင်စာရင်းစောင့်တဲ့အထိသာ
သူမှတ်မိတာ အဲ့နောက်ပိုင်းကိစ္စတွေတခုမှမမှတ်မိဘူး"
"အဲ့တာဆို ငါတို့ကိစ္စဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ"
"သူ့ကိုဖွင့်ပြောလို့မဖြစ်သေးဘူး
သူကလူနာဆိုတော့ အချိန်ပေးရမယ်
Dr.ကလည်း လူနာစိတ်ထိခိုက်မဲ့စကားတွေမပြောခိုင်ဘူး
ကိုယ်တို့ကိစ္စကို သူအေးဆေးဖြစ်သွားမှ ဖွင့်ပြောကြတာပေါ့နော်"
"အင်းပါ"
ငါမသိတဲ့အရာတခုကို ငါကြောက်နေမိတယ်.......
အခန်းထဲကကောင်လေးမှာလည်း
"Dr.ကျတော့အခြေနေဘယ်လိုဖြေထားလဲ"
"မှာထားတဲ့အတိုင်း ပြောပြထားပါတယ်"
"အခုလိုကူညီပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
"မလိုပါဘူး ကျတော့်သူငယ်ချင်းရဲ့သူငယ်ချင်းက
ကျတော့သူငယ်ချင်းပါဘဲ"
"Nae"
ုDr.ထွက်သွားတော့ ဖုန်းဝင်လာတယ်.....
"Kaiမင်းအကုန်အဆင်ပြေလား"
"မင်းကျေးဇူးကြောင့် အကုန်အဆင်ပြေတယ်"
"သူတို့ရိပ်မိမယ်နော်"
"အေးပါ ငါဆင်ခြင်ပါ့မယ်ကွာ"
"အေးပါ မင်းအိမ်ကရော မင်းseoulရောက်တာသိလား"
"မသိသေးဘူး မပြောဖို့လုပ်ထားတယ်"
"အော အေးပါ"
"မင်းရောဘယ်နေ့လာမလဲ"
"မသိသေးဘူး လာမဲ့နေ့ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်"
"Ok ဒါဘဲသူတို့ပြန်လာနေပီ"
...........
"Kaiလေး ဘာလို့ပြတင်းပေါက်နားရပ်နေတာလဲ
လေစိမ်းတွေနဲ့ဖျားနေမယ်"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးchanရာ ခနလေးဘဲနေမှာကို"
"ရော့ အပေါ်ကအပါးလေးခြုံထားလိုက်"
"Chanခနလောက်ဖက်ထားပေးပါ့လား
အဲ့တာဆိုပိုနွေးမယ်ထင်တယ်"
"Sehunရှိတယ်လေအချစ်ရာ"
"သူရှိလည်းဘာဖြစ်လဲ အရင်လည်းဖက်နေကြကို
အားနာစရာမှမလိုတာ ဟုတ်တယ်မလားSehun"
"အင်း ဟုတ်တာပေါ့
ငါသစ်သီးတွေဝယ်လာတာသွားဆေးလိုက်အုံးမယ်"
"အင်း"
အပြင်ထွက်သွားတဲ့ငယ့်နောက်ကိုလိုချင်ပေမဲ့ ရင်ခွင်ထဲကkaiကြောင့်မလိုက်သွားဖြစ်.....
ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ငယ်......
ဆယ်ဟွန်းသစ်သီးတွေဆေးဖို့ဆိုပြီး ထွက်လာပေမဲ့မဆေးရသေး
ထိုင်ခုံတန်းမှာသာ သွားထိုင်နေမိတယ်......
အဲ့လိုမြင်ကွင်းတွေမမြင်ချင်ဘူး ဒါပေမဲ့လည်းမတတ်နိုင်ဘူး
သူကသူငယ်ချင်းလိုဆိုမှတော့ သူငယ်ချင်းလိုနေရမှာပေါ့
များများတွေးမနေတော့ဘဲ သစ်သီးဆေးပြီးအခန်းထဲပြန်လာတော့
အခန်းထဲမှာ နမ်းနေကြတဲ့နှစ်ယောက်....
လက်ထဲကသစ်သီးတွေလည်း ပြုတ်ကျကုန်တယ်....
အသံကြားလို့ ကိုယ့်ကိုလှည့်ကြည့်ကြတယ်...
"အာ ဆောရီး မသိလို့ နှောင့်ယှက်မိသလိုဖြစ်သွားတယ်
မင်းတို့လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်ကြ
ငါ ငါချိန်းထားတာရှိလို့ ပြန်နှင့်မယ်"
အခန်းဝမှါတွင် ချက်ချင်းလှည့်ပြန်မိတယ်........
"အချစ် ကိုယ်လည်းမေ့နေတာ သွားစရာရှိလို့"
"အခုလား"
မျက်နှာမကောင်းဘဲမေးလာတဲ့kaiကို အားနာပေမဲ့.....
"အင်း ညနေပြန်လာခဲ့မယ်
ဘာစားချင်လဲ ဝယ်ခဲ့မယ်လေ"
"ကြက်ကြော်"
"Okဝယ်ခဲ့မယ် ခုသွားပြီနော်"
Chanအပြင်ထွက်သွားမှ မျက်နှာပေါ်ကထွက်လာတဲ့အပြုံး
"ငါခံစားရသလို မင်းတ့ိုတဖြည်းဖြည်းပြန်ခံစားရအောင်
ငါလုပ်ပြမယ် ဟားဟား"
°°°°°°°°°°°°°°
Chanyeol ကားပါကင်ဆီသွားနေတဲ့ ငယ့်နောက်ကိုအမှီပြေးလိုက်လာရတယ်
"ငယ် ကိုယ်လည်းပြန်လိုက်ခဲ့မယ်"
"သူနဲ့နေခဲ့လေ ဘာလိုချင်လို့လဲ
ယူခဲ့ပေးမယ်"
"မလိုဘူး ပေးကားသော့ ကိုယ်မောင်းမယ်"
"အင်းပါ"
အိမ်ရောက်တဲ့ထိစကားမပြော အိမ်ရောက်တာနဲ့အခန်းထဲဝင်မယ့်ငယ့်ကိုဆွဲကာ ဖက်ထားမိတယ်.....
"Yeolငါ့ကိုလွှတ်"
"ကိုယ်ရှင်းပြတာ အရင်နားထောင်ပေးပါ"
"ဘာကိုရှင်းပြမှာလဲ kaiကိုဖက်တဲ့ကိစ္စလား ခုနကနမ်းတာကိုလား"
"ဖက်တာကသူဖက်ခိုင်းလို့ပါ
သူ့အထင်မှာ ကိုယ်ကသူ့ချစ်သူလေ
အဲ့တာကြောင့်"
"ဒါဆိုနမ်းတာကရော"
"မနမ်းပါဘူး"
"စောနကငါမြင်ခဲ့တာကဘာလဲ"
"အဲ့တာက သူ့မျက်စိထဲအမှုန်ဝင်လို့ ကိုယ်လေမှုတ်ပေးနေတာပါ
နောက်ကကြည့်တော့နမ်းတဲ့ပုံဖြစ်နေတာဖြစ်မယ်"
"တကယ်မနမ်းဘူးပေါ့"
"Ommတကယ်
ဒါနဲ့ငယ်က ကိုယ့်ကိုသဝန်တိုနေတာလား"
"မတိုပါဘူး ဘယ်မှာတိုလို့လဲ"
"အောဟော ညာချင်ပြန်ပီ ခုဘဲသဝန်တိုနေပြီတော့"
"တော်ပြီ အထဲဝင်တော့မယ်
ဖက်ထားတာလွှတ်တော့"
"မလွှတ်နိုင်ပါဘူး"
ခါးကနေပွေ့ကာလေထဲရမ်းလိုက်တာကြောင့်....
"Yeolမလုပ်နဲ့တော့ ငါမူးလာပီ"
ရမ်းတာရပ်လိုက်ပြီး သူ့နဖူးနမ်းလိုက်တော့
မျက်စိတ်မှိတ်ကာ
ကိုယ့်အနမ်းကိုခံယူလေတယ်.....
လူတယောက်ကို အဆုံးထိမပြောင်းလဲဘဲ
ယုံကြည်နိုင်ပါ့မလား
ယုံကြည်ရင်တောင် ကံကြမ္မာကမျက်နာသာပေးပါ့မလား.....
Tbc...........
တပိုင်းကျန် 😉
ညတင်ပေးပါ့မယ် 😘😘