Leave
" Actually gutom na kasi ako so maybe we can better order food?" tanong ko sa kanila na ngayo'y kagaya kong kakaupo lang din.
After 3 minutes.
"So ano ang totoong pangalan mo Ms. Zania?" tanong ni Mr.Zoren
"Ah, Zania Azores" Malinawang pagpapahayag ko.
"You are the daughter of.? tanong ulit ni Zoren.
"Oh, Sorry. But I don't answer personal question. Lets just discuss about the design you wanna have." Banayag kong sabi.
"ah, yeah. Ahm its Awkward you know. hehe ahm Zan in my house we have a total of 4 rooms that includes the maids quarter. What we want is, a kind of elegant and more dramatic design." ani ni Zoe
"Okey. Lets have this for partial design how do you like it Ms. Hyderam?" sabay lahad ko sa kanilang already done na design that describes the elegancy and dramatic fractile.
"Wow, its nice. But we want paintings in every room. Can it be possible if the paintings are from your work?." Tanong ni Zoe.
"Yes, ofcourse. anything else Ms. Hyderam?"
"Zan thats all for the 3 rooms but the other could be from my brother's decision since same taste naman sila ng husband ko. By the way I have to go Zan nasa kapatid kona ang kontrata." Sabi niya bago nag beso sakin para sa kanyang pamamaalam.
Kung minamalas ka nga naman. Ever in my life I don't do date or eat with just a boy except Anjo. That is maybe the reason why Im trembling when I am with this person.
"What kind of design do you like Mr. Hyderam?" Tanong ko sa kanya.
"No one are allowed to not answer my question."
"Sir, as what I have said I don't answer personal question"
"Okey then, just answer this. Its past 8 am yet hindi kapa nakakapag beakfast. What's with you?"
Oh please, I can't take it. Ni minsan hindi ko sinasabing isa akong montreal kasi hindi naman ako tnaggap ng pamilyang yun kaya sa business at carreer world Azores ang alam nilang last name ko at hindi Montreal.
"Lets have the design you want, do you want classic, elega-"
bahagyang naputol ang pagsasalita ko ng tumunog ang cellphone niya.
"Hello Monique"
"I'll go there, Just send me the address"
"okey"
"yeah, bye"
Bumaling agad sya sakin at tinuro ang isang picture.
"The room I want could be like this, but change that blue into gray scale and 2 standard canvas painting must be here. The painting should explains your life. Just sign the Contract" Inilahad niya sakin ang folder na paniguradong may lamang kontrata.
Bahagya akong nagulat ng makitang napakalaking halaga ang inilaan para dito para lang sa isang pent house na hindi naman kalakihan.
" Wait, 5.5 million is much for what you want. I think we should lessen that one."
" No, thats my sister's decision,you have 1month to finish the contract and betterr yet end it before the m-"
tumunog and cellphone ko. As I see it it was Anjo. Hindi namn siya tumatawag ng ganitong oras. Maybe its important.
"Ill just take this." sabi ko kay Zoren
-"hello Zan"
" Yes Jo. "
"Kumain ka na bah!putang ina naman yan oh! bakit hinahayaan mong itring ka nilang aso!"
"Tapos na kumain na ako"
" Saan,? kung hindi lang sinabi ni Ya Silva. hindi ko malalaman"
"Dito sa Resto. Okey lang sanay nako jo"
"Hindi eh! sumusobra na sila.! Zania kung ayaw mong makialam ako! Leave the house! May condo kana naman ehy. Don ka nalang"
"Okey lang ako Jo. Im in a business meeting. Bye".
Bumaling naman ako kay Zorens.
nakataas ang kilay habang tinitingnan ako.
"So that answer my questio why you didn't eat." Aniya.
" What else do you want?"
"taga san ka?"
"Jan lng sya BGC corner Xenor, bakit ba?"
"sa mansion ng Montreal"
" Yeah"
Kahit nakapangalan sakin ang Mansion nayun matatawag itong Mansion ng Montreal dahil isa rin naman akong Montreal ngunit tuwing pinapakilala ang mga Montreal hindi ako kasali doon dahil nga ako ang makakasira sa pangalan nila.
"Sabay na tayo umuwi, parehas lang naman pala ang pupuntahan natin eh."
"why" gulong tanong ko
"Monique invited me for a dinner."
okey hat explains it. wala rin namn akong magagawa.
"okay" saka ko lang pinirmahan ang kontrata.
"Maam, okey lang po ba kayo" tanong sakin ni Yaya silva.
"Oo naman kumain na ako ng agahan sa Resto. may sasabihin ako sayo mamaya ya" sabi ko sa kanya.
"Zoren! hey! over here!" Sigaw ni Monique kay zoren.
Lumingun ako sa banda nila at kita ko naman ang paglalakad ni Zoren papunta sa hamba ng pintuan ng mansion.
"Pumasok na tayo maam, tapos kana po bang mananghalian?"
"Hindi pa ya, Siguro sa labas na ako manananghalian"
Tsaka lang namin naisipang pumasok sa loob ng bahay .
Habang naglalakad ako papuntang maids quarter kita ko naman ang paninitig ni Zoren sakin maging si Monique.
"Zania!" sigaw ni tita.
"bilisan mo ang pagpasok sa kwarto mo! may bisita si monique. Nakaka istorbo ka sa kanila."
"No, okey lang tita. Ms. Zania. You can Join us." Sabi ni Zoren
"No! its our time together. Why would you let her stay with us!" Sigaw naman ni monique
"Ahm, sige alis naak-" bago ko man matapos bumukas ang pintuan at mukha agad ni Tita Mariz ang bumungad samin. Si tita mariz ang nagiisang kapatid ni Mama na ngayoy nasa New york. Kaya bahagya akong natulala sa biglaang pagsulpot niya dito.
"Ganito niyo ba inaaliposta ang Pamangkin ko?" Sigaw ni tita mariz na nakatingin kay mommy ngunit ang lakad ay papunta saakin.
" Mariz you are tresspasing!" Sigaw ni tita Anestacia.
"No! You are tresspassing! You are Switzer-Montreal and not Azores-Montreal so this is not yours but my Niece!" Sigaw ni tita mariz pabalik.
Hindi naman makasagot si Tita anestacia sa mga sigaw ni tita mariz. Kahit si Monique at mga kasambahay ay takot na magsalita.
"Ikaw Monique! Ang kapal ng mukha mong magdala ng lalaki sa pamamahay ng pamangkin ko! Hindi ka heredera dito!" Sigaw naman nito kay Monique.
"Pumasok ka sa kwarto mo Zania!"
Papasok na sana ako ng titig ni Tita Mariz ang pumukaw sakin sapagkat hindi niya pala alam na sa Maids quarter ang bagong hinigaan ko.
"Zania!" Umiiyak siya habang yakap yakap ako galing likod.
"Bakit mo hinahayaang magdusa ka dito!"
Tiningnan ko na ngayon si tita na komplekadong e describe ang expression purong galit na awa ang makikita sa kanyang mukha.
"KINAKAWAWA KA NILA SA SARILI MONG PAMAMAHAY! EJA" sigaw ni Tita sakin. wala akong magawa kundi umiyak nalang dahil sa gulong to. For ghe last time I don't want a trouble again
pati mga kasambahay umiiyak narin habang nakikita akong umiiyak.
Humakbang si Tita papunta kay tita Anestacia sa banda nila Monique at Zoren.
"Hindi na kayo na hiya! Nagreyna reynahan kayo sa bahay na hindi inyo!" Binalingan niya ngayon ang mga kasambahay Ya doring! Silva! Puntahan niyo ang kwarto ni Zania ilabas lahat ng gamit Doon at ilagay niyo lahat ng gamit ni zania Doon"
"Ang kapal Niyo! Nakikitira na nga lang kayo dito kung maka asta kayo parang kayo ang may-ari! Sinong maysabing pwede ninyong ilipat ang kwarto ni Zania sa Maids Quarter? Sino! mga wala..... kayong... hiya!
unti- unting napapaos ang boses ni tita sa kakasigaw dahil sa galit niya sa pamilya ni Daddy.
"Zania! ni minsan ba tinuring ka nilang pamilya?" tanong niya sakin.
" Tita Mariz. Please, " Umiiyak nadin ako.
"Sagotin mo Zania"
Yumuko ako, dahil hindi ko kayang sagotin ang katanungang yun.
"Zania, Sago-"
Bumukas ang pintuan at mukha ni daddy at kuya yuan ang kita ng lahat.
"Ano Ginagawa mo dito Mariz!" Sigaw ni daddy kay tita Mariz.
Pumunta si kuya Yuan sakin at aambang sumtukin ako.
"YUAN! " Sigaw pareho ni Daddy at Tita Mariz.
" Wala ka nang ibang ginawa kundi sirain ang pamilya ko! ang pamilya namin! dahil sayo nagkagulo gulo na naman" Sigaw ni yuan sakin.
Ang sakit all my life lahat ng gusto nila pinagbibigyan ko kahit ang kagustuhan nilang umiwas ako sa kanila, itago ang pagkatak ko at maging kontento sa pagiging bastarda ko.
"Yuan! Sino ka para pagsalitaan ng ganyan si Zania! Kayo ang dapat ng sumbatan ng ganyan! Lahat ng share ni zania sa kumpanya, trustfunds, karapatang mamahala o kahit makatapak sa kompanyang pinagmanahan niya o kahit sa bahay na ito. Hindi nyo ibinigay sa kanya. Kung tutuosin pulubi kayo ngayon kung hindi dahil sa pera ni zania. pero ni minsan hindi niya isinumbat yun sa inyo. Mga Wala kayung hiya!"
Sigaw ni ate habang lumalandas ang luha sa kanyang mga mata.
Awang awa na ako kay ante. Mahjrap kalabanin si Tita anestacia o kahit si Daddy. Dahil kahit anong sabihin ni Tita Mariz sina Tita anestacia parin ang pipiliin ni daddy.
"Zania! Leave!" Sigaw ni daddy at tinuro ang pintuan.
"DAD!?"
"Oh fuck you. DANIEL! kayo ang dapat umalis wala kayong karapatan sa bahay na ito!" Si Tita Mariz
"Leave zania!" Sigaw ulit ni daddy.
" Can't you hear that! Leave Bastard!Leave!" Sigaw ni monique.
Tumalikod ako para kunin ang gamit na dapat ay ilalagay sa kwarto ko .
" Ya, aalis ako. Akin na to. Nandito na naman ang mga kakailanganin kung gamit diba?" tanong ko na lumalandas parin ang luha sa mata.
Binigay ni Manong Lolong ang dalawang bagahi ko na may lamang mga gamit ko. Kasabay noon ang pagtakbo ni Yaya Silva at yaya Doring sa Kanilang kwarto
Bigla na namang bumakas ang pintuan at padabog itong isinarado ni Anjo. At tumakbo sa direksiyon ko para yakapin ako.
"What happen? are you okey?" Sabi niya. Hindi naman ako makasagot dahit sa hikbi sa bawat iyak dahil sa sakit.
"I can't believe this. of all people ! Sa ama niya pa talaga maririnig ang salitang yun! No wonder kung bakit ikaw parin ang nagiging suspect sa pagkamatay ng kapatid ko! ZANIA YOU STAY!THIS IS YOUR HOUSE AND NOT THEM"
"Wala kang alam Mariz! Zania I SAID LEAVE!"
"Dad! all my life! I cheresh every moment that I am with you. Even though hindi niyo ibinigay ang pagmamahal at pag aaroga na gusto ko. Dad I always think na ikaw ..ikaw ang taong magiging rason para bumungon ako sa hirap at ipagtatanggol ako sa sakit. I never thought na kayong mga itinuring kong pamilya ang magiging dahilan non!.
"Wag ka ngang magdrama Zania! Akala mo ba madali lang samin ang tanggapin ka na naging dahilan ng pagkawasak ng aking pamilya ha! Isa kang makasariling Bastarda!"
lagapak ng sampal ni Tita Mariz kay Yuan ang umalingawngaw
" wala kang karapatang sabihin yan! Dapat lang kayung magjirap dahil simula palang mahirap lang naman talaga kayo! kung hindi dahil kay zania Hindi niyo matatamasa ang
karangyaan"
Bumukas naman ang Guestroom kung saan galing ang mga kasambahay na may dala dalang malalaking bag at umiiyak.
" ya doring anong ibig sabihin nito?" Tanong ni daddy
"Si Zania lang naman po ang dahilan kung bakit kami na nanatili dito. Kung aalis siya aalis natin ho kami. Hindi po namin kayang sikmurain ang pang aalipusta ninyo sa kanya. Sawa napo kaming manahimik lang habang nasasaktan siya."
"Edi umalis kayo! Leave nOw! I Don't need you here!" Sigaw ni daddy.
Parang sinasaksak ang puso ko sa bawat pagpapaalis niya sakin.Siya ang inaasahan kong magtayanggol sakin pero kabaliktaran pala yun.
" Dad, For the last time. Alam niyo ba kung kailan ako pinanganak." tanong ko ngunit basag parin boses.
" January 10 1993 I guess."
" Fuck! Its January 6, 1992! Pati birthday ng anak mo hindi mo alam.
Sigaw ni tita Mariz.
Tinakbo naman nina yaya ang direksyon ko para yakapin ako habang si Anjo ay nanatili lang sa gilid ko at yakap parin ako hanggang ngayon para sa suportang kailangan ko because anytime soon I could drown due to hurt I've been through.
"Tita mariz. aalis Po ako. Siguro po tama kayo. Hindi- hindi ko na dapat pa sinisiksik ang sarili ko sa lugar na di tanggap ang tulad ko"
Tinalikuran ko sila para makaalis sa lugar nayun but I promis babawiin ko ang lahat ng ari- ariang naging daan para maalala ko ang nag iisang pamilyang naging kaagapay ko si Mommy.
Sumunod sakin Si Anjo , Ang mga kasambahay at si tita Mariz. Kasunod naman nito si Zoren na nagpapalam na ding umalis.
Tsaka ko lang napagtanto kong gaano ka nakakahiya ang gulong yun. na kahit si zoren ay nadamay pa.
" Ya handa parin po ba kayung magtrabaho kahit Condo ko nalang kayo maninilbihan.?"
"Maam, hindi naman bahay ang gusto naming alagaan, Ikaw po yun maam."
"O sya Sege ya dito na kayo sakin sumakay. Anjo kung may gagawin kapa okey lang kung di ka sumama. Tita sunod nalang po kayu sakin para alam niyo kung saan ako pupuntahan kung bibisita kayo."
Bigla akong niyakap ni Tita mariz
"Sorry Zania kung kailangan mo pang maranasan to. Im sorry"
" No, Okay lang ta, tara na?"
Tumango lang siya at sa huling pagkakataon tinitigan ko ang mansion naging source ng alaala ko kay mommy. It really means alot on me.
Sumakay na ako sa sasakyan habang nakatitig si Zoren galing sa sasakyan niya.
I don't know what he think pero alam kung awa ang iba don. I don't Care.
Ill leave for the better now.
But I pursue what mine in time.