Zuchtend laat ik de luid blaffende honden los het huis in rennen. Dat was echt een van de vermoeiendste uitlaatsessies die ik ooit heb gehad. Ze waren zo immens druk en wouden gewoon niet luisteren. 'Zo Kate, jij ziet er vermoeid uit.' Ik negeer Melody haar opmerking en loop naar de keuken om een flesje water te pakken om daarna naast Charlotte en Melody op de bank te ploffen. 'Dus wie heb je geregeld voor mijn blind date?' Ik verslik mij bijna in mijn water als ik mij bedenk dat ik Jack nog helemaal niet gecontacteerd heb. Hij was mijn gedachtes helemaal ontglipt. 'Oh nee, je hebt niemand he.' Zegt Charlotte die overduidelijk mijn reactie had gezien. 'Doe niet zo gek! Ik heb hem zelfs al gevraagd en hij zei ja.' Oké dat was een leugen maar ik weet wel honderd procent zeker dat Jack ja gaat zeggen.
'Spannend.' Piept Melody enthousiast. Opeens wordt de deur met een harde klap in het slot gegooid wat ons alle drie ons hoofd om doet draaien. Ik zie nog net Jennifer die luid stampend de trap op loopt. 'Iemand is niet in een goede bui.' Zingt Charlotte. Melody begint naast haar zachtjes te lachen maar op de een of andere manier vind ik het niet zo grappig. Misschien is het omdat ik Jennifer de afgelopen paar dagen al vaker verdrietig heb gezien of omdat ik in een rare bui ben, maar ik sta op en loop naar Jennifer haar kamer. Ik sta op het punt om op haar kamerdeur te kloppen als ik mij opeens bedenk.
Is dit wel handig? Zometeen wordt er weer naar mij geschreeuwd. Daarnaast het is niet alsof Jennifer en ik ooit vriendinnen van elkaar zijn geweest. Ik bedoel de laatste keer dat ik haar zag schreeuwde ze dat ik een eind op moest rotten. Niet letterlijk maar wel met haar blik. Precies op het moment dat ik mij om wil draaien om weg te lopen wordt de deur open gegooid en tref ik een half betraand gezicht aan. 'Wat moet je?' Vraagt ze bot. Shit er is geen weg meer terug nu. 'Ik kwam even checken of het wel met je gaat.' Jennifer haar blik lijkt te verzachten en ze haalt vies haar neus op. En dan alsof het er nooit geweest is geeft ze mij weer die dodelijke blik.
'Ik heb geen zin in die domme spelletjes van jou en je vriendinnen.' Jennifer wil de deur in mijn gezicht dicht gooien maar op de een of andere manier zet ik mijn voet er tussen. 'Au!' Shit. Dat doet pijn. In films wordt dit altijd zo soepel gedaan. 'Jezus wat doe jij nou weer?' Half hinkelend loop ik de kamer in terwijl ik de pijn probeer te onderdrukken. Jennifer staart mij een beetje ongemakkelijk aan als ik neerplof op haar grote bed. Sorry hoor maar mijn voet kwam net tussen de deur.
'Jennifer ik ben hier niet om een spelletje met je te spelen.' Zeg ik zodra de pijn wat heeft afgenomen. 'Ik vraag mij oprecht af hoe het met je gaat.' Jennifer blijft mijn blik gevangen houden en ik kan de twijfel door haar ogen zien glippen terwijl zij een besluit probeert te maken. 'Wat is er aan de hand? Ik bedoel het is overduidelijk dat je ergens mee zit.' Dat lijkt het kleine zetje te zijn dat Jennifer overduidelijk nodig had. 'Het is gewoon,' Snikkend laat ze zichzelf neervallen op de bank tegenover haar bed. Ik wist dat Jennifer haar kamer niet hoefde te delen en dat die dus groter was maar nu ik hier zit is hij echt enorm. Ze heeft gewoon haar eigen woonkamer in haar kamer zitten.
'De laatste tijd voel ik mij niet goed. Ik zit niet lekker in mijn vel. Het gaat slecht met mijn cijfers en- en-' Jennifer haar blik is gefixeerd op de grond maar alsnog kan ik zien dat ze moeite doet om haar tranen in te houden. 'Ik heb geen vrienden Katelyn.' Haar blik vangt de mijne en ik voel mijn lichaam zich vullen met schuld. Ze is echt super ongelukkig. 'Ik heb niemand. Ik ben ook wel slim genoeg om te weten dat niemand mij hier mag. En ja ik ben een bitch maar wel een eerlijke bitch.' Op dit punt rollen de tranen over haar wangen en kan ik het niet langer meer aanzien.
Ondanks alles wat Jennifer ooit heeft gedaan trek ik haar in een knuffel. Ik voel dat ze het niet helemaal accepteert maar alsnog blijft ze door huilen. Ik strijk voorzichtig over haar haren en probeer haar te sussen. Na een paar minuten verbreekt ze de knuffel en duwt ze mij iets van zich af. Typisch. Ze probeert haar make up te fixen via de reflectie van haar zelf in de spiegel. 'Het gaat alweer.' Mompelt ze. 'Het is gewoon zwaar klote en ik wil gewoon naar huis.'
'Ga dan.' Zeg ik zachtjes. Jennifer lacht spottend en staat op. 'Zoals ik al zei Katelyn ik ben niet focking dom. Mijn ouders geven geen toestemming.' Ze pakt een make up tasje uit haar tas en begint alles weer netjes te maken op haar gezicht. 'Ik bedoel ik had Jake en toen kwam jij die hem van mij afpakte.' Ik slik luid. Misschien heb ik dat inderdaad wel een beetje gedaan. Niet dat Jake van mij is of zoiets. 'Ik wil gewoon weg van deze klote school maar zonder toestemming kan ik nergens naar toe.' Gefrustreerd haalt ze een hand door haar haar.
'Wie zegt er dat je toestemming nodig hebt.'
'Uhm zonder toestemming kan ik nergens terecht dom ei.' Lachend schud ik mijn hoofd. 'Nee ik bedoel wie heeft zijn ouders nou nodig. Ren weg.' Jennifer haar perfect opgemaakte gezicht kijkt mij via de spiegel vragend aan. 'Ik bedoel laat aan je ouders zien dat je dit echt niet wil. Ren weg. Gebruik het als chantage middel over je ouders en voordat je het weet hoef je ons nooit meer te zien en kan je ergens anders wonen.' Jennifer draait zich om en knikt. 'Dat klinkt niet als een slecht idee. Met het geld dat ik nu nog heb kan ik nog een half jaar in dat ene vijf sterren hotel overnachten en gewoon prima eten.' Glimlachend kijk ik haar aan. 'Precies.'
'O my god Katelyn je bent briljant.' Blij klapt ze in haar handen. 'Ik kan je wel knuffelen.' Snel herpakt ze zichzelf en zet ze haar oude bekende bitch gezicht op. 'Maar jij en ik weten beiden dat dat niet verstandig is.' Ik knik. 'Dus bedankt voor het langskomen.' Jennifer loopt naar haar deur toe en trekt hem open. Dit is duidelijk een teken dat ons gesprek klaar is. 'Ik zie je wel weer een keer.'
'Of niet.' Zegt Jennifer met een klein lachje. Onbewust voel ik mijzelf mee lachen. Jennifer is niet zo onaardig als ik dacht. 'Oh en Katelyn, dit betekend niet dat wij vriendinnen zijn.'
'Dat weet ik.'
Ik stap haar kamer uit en geef haar nog een kort knikje. 'Dankjewel.' En zonder nog te wachten op mijn reactie heeft ze de deur in het slot gegooid. Ergens ben ik blij dat ik toch naar haar toe ben gegaan.
Dan is het nu tijd om die date te regelen voor Charlotte. Ik zoek Jack op in mijn contacten en klik op bellen. Binnen twee seconden heeft hij opgenomen en vraag ik mijn vraag. Uiteindelijk zijn wij bijna uren aan het bellen en heb ik bijna een halve marathon gelopen. Ik heb ervoor gekozen om mijzelf neer te laten vallen in het gras bij de waterval in het bos terwijl ik door blijf praten met Jack.
'Dus heb je er zin in?'
'Wat denk jij dan? Charlotte is zo een mooi meisje. Dat ik haar niet eerder al zelf had uitgevraagd.' Ik schud lachend mijn hoofd om zijn klefheid. Schattig, maar klef. Precies op het moment dat ik er wat over wil zeggen wordt ik abrupt onderbroken. 'Katelyn!' Verward kijk ik om mij heen om de bron van het stemgeluid te vinden. Dat leek echt heel erg op Jake zijn stem. 'Kate!' Dan zie ik hem zichzelf over de muur heen laten vallen en met grote passen op mij af komen lopen. Ah oh. Hij lijkt niet blij. 'Uh Jack ik denk dat ik even op moet hangen. Ik app je nog wel met de details.' Zonder te wachten op zijn reactie hang ik snel op.
Eerst snap ik niet waarom Jake zo boos zou kunnen zijn en dan bedenk ik mij wat ik heb gedaan. Jake heeft een pet op waardoor de schaduw over zijn ogen heen wat hem nog enger maakt. Ik dacht dat ik klaar was voor dit gesprek maar zodra hij recht voor mijn neus staat voel ik mij toch wel geïntimideerd. 'Ben je focking gestoord?' Schreeuwt hij. Ik zet voorzichtig een stap achteruit door zijn stem geluid. 'Oké je hebt gelijk misschien had ik dat niet moeten doen.'
'Misschien? Misschien?!' Jeetje. Je kan ook overdruiven. 'Mijn haar is focking groen' hij trekt de pet van zijn hoofd af en zijn groene natte haren komen tevoorschijn. Ik moet moeite doen om mijn lach in te houden bij dit uiterlijk. God wat ben ik geniaal. 'Dit is niet grappig Kate je bent echt te ver gegaan.' Jake wil mij bij mijn middel vast pakken maar snel duw ik hem weg.
'Wat denk je dat je aan het doen bent Jake?'
'Is het niet over duidelijk? Ik ga je in het water gooien en dan laten verdrinken.' Hij moet zich echt niet zo aanstellen. 'Want mijn haar is focking groen!' Schreeuwt hij. 'Jeetje. Kleuter. Dat is wat je verdiende nadat je mijn kont had getatoeëerd.' Ik zie Jake geïrriteerder raken met de seconde. 'Technisch gezien heb ik dat niet gedaan.' En nu ben ik de gene de hem wel kan verdrinken.
'Soms ben jij zo focking irritant.' Zeg ik terwijl ik in zijn borst begin te prikken. Jake grijpt naar zijn hoofd en laat een gefrustreerde kreet uit zijn mond ontsnappen. 'Ik weet oprecht gewoon niet wat ik met jou moet soms Kate. Je fuckt zo erg met mijn hoofd.'
'Alsof dat überhaupt mogelijk is, je hebt niet eens hersenen.' Jake lijkt te knappen en voordat ik het weet heeft hij mij opgetild, grijpt hij mijn telefoon uit mijn kontzak om die op het gras neer te gooien en springt hij samen met mij het water in. Happend naar adem kom ik boven water en ik kan mijn bloed voelen beginnen te koken.
'Ben je een idioot?' Hard spetter ik water naar hem toe. Jake kijkt mij woedend aan en doet hetzelfde terug maar dan tien keer harder. Voordat ik het weet raken we verwikkeld in een water gevecht waarin wij tegen elkaar lopen te schreeuwen als twee kleuters. 'Jij frustreert mij zo erg!' Schreeuwt Jake opeens.
Ik duw hem tegen zijn schouders naar achter. 'Insgelijks.' Op dit moment kan ik gewoon mijn haren uit mijn hoofd trekken van frustratie. Hij denkt echt dat hij alles mag maken maar zodra ik een ding doe ben ik weer de boosdoener.
Jake zet een grote stap vooruit waardoor hij nog maar centimeters is verwijderd van mij. Ondanks dat ik hem nu echt neer kan slaan voel ik wel weer dat warme gevoel zich verspreiden. 'Ik haat je.' Gromt hij. Ik beweeg nog iets verder naar voren terwijl ik zijn blik gevangen houdt in de mijne. 'Ik jou ook.' Hij blijkt de staar wedstrijd niet te willen opgeven dus na een paar minuten trek ik mijn blik los en draai ik mij om. 'Ik snap gewoon niet dat je het ene moment sorry zegt voor alles wat je hebt gedaan en daarna weer freaking zegt dat je mij wilt verdrinken!' Ik draai mij om naar Jake die mij met een onbeschrijfelijke blik aankijkt. Ik moet toegeven door al deze frustratie heen kan ik niet ontkennen dat hij er super aantrekkelijk nu uitziet. Waar de hell komen deze gedachtes vandaan?
'Ik bedoel dan zeg je weer dingen als je dronken bent, dan ontken je het weer. Als iemand in de war is dan ben ik het wel en-'
Ik word abrupt onderbroken door Jake die binnen een paar seconden voor mijn neus staat. Verward kijk ik naar hem en voordat ik het weet pakt hij ruw mijn wangen vast en drukt hij zijn lippen op de mijne.
——————————————————————
Bij nader inzien lijkt het erop dat het volgende hoofdstuk het laatste hoofdstuk is. Wees gewaarschuwd😈
X Noor