CALEB raised the short glass that has alcohol in it and took a sip, then put it down on the table. He shouldn't be drinking right now. His eyes followed the second hands of the clock hanging on the cream-colored wall of his study room, it was half past five already. Hindi niya mawari kung mabilis ba o mabagal ang pagpatak ng bawat segundo.
Magkikita sila ni Erina mamayang gabi. Ngunit anong oras nga ba niya kailangang pumunta sa kanilang tagpuan? Dapat ba mauna siya at maghintay sa pagdating nito? Napatiim-bagang siya. Who would have thought this simple matter will make him restless, and nervous as a heck. Bakit? Humugot siya ng malalim na hininga at saka marahang ibinuga.
Technically six at night will be considered as the first hour of the night. Muli siyang napatingin sa orasan, sampung minuto lamang ang lalakbayin ng kanyang jeep bago makarating sa paanan ng burol, at limang minutong paglakad naman bago siya makarating sa kubo. Maliligo ba muna siya bago pumunta?
He groaned at himself. He brushed his already disheveled hair with his fingers, then remained there tightly gripping a bunch of hair. Gusto niyang iuntog ang sarili. Muli niyang tinitigan ang orasan, at sa bawat pagpatak ng segundo ay siya ring papabilis at papalakas na tibok ng kanyang puso. Pupunta na ba siya? Kakain ba muna siya? He should at least bid goodnight to his kids and tuck them in to their beds.
Natigilan siya nang maisip na dalawang oras pa bago matulog ang kanyang mga anak, ibig sabihin ay mga alas otso pa siya makaaalis kung gayon. Ibinagsak niya ang sarili sa swivel chair, dinampot uli ang basong may lamang alak at tinungga ang kaunting laman niyon. Napamura siya sa sarili.
A knocked on the door made him sit straight. Bumukas ang pinto at sumilip ang kanilang katiwala. "Caleb, iho, kakain na, naroon na ang mga bata, sumunod ka na, ha?" Magaan nitong ngiti bago umalis ngunit iniwang bukas ang pinto.
Nanlalata ang katawan na tumayo siya. Tinawanan niya ang sarili. Mukha na siguro siyang gago ngayon. Ipinilig niya ang ulo upang palisin ang anumang bumabagabag sa kanya. He headed out to the kitchen. He saw his kids already started their dinner and joined with them.
Napansin niyang hindi suot ni Kaylee ang hearing aid nito, napangiti siya sa sarili, ibig lang sabihin ay ayaw nitong makipag-usap. Sigurado na siyang may bumabagabag sa anak, tutal naman ay Sabado kinabukasan, kakausapin niya ito at aalamin kung ano ba iyon.
"'Nay Matilde, ako na ho ang magpapaligo kay Augie, kayo na ho ang bahala kay Kay." Nakangiti niyang baling sa matandang babae pagkatapos nilang kumain.
"Sige." Ngiti rin nitong pabalik, bago lumapit kay Kaylee, tinapik ang balikat nito at sumenyas. "Mauna ka na sa silid mo, Kaylee, susunod agad ako pagkatapos kong magbilin kay Nene." Tukoy nito sa dalagita nilang katulong na pinsan ni Rommel.
Walang kibo na tumayo si Kaylee sa kinauupuan at nilisan ang kusina. Walang ingay ang mga yabag na umakyat ito sa hagdanan papunta sa silid nito.
"Mukha hong may topak ang dalaginding ko."
Nilingon siya ng katiwala. "Mukha nga, ilang araw na ngang hindi umiimik ang batang iyon e. Gusto mo bang tanungin ko?"
"Kayo ho, pero siguradong hindi iyon magsasalita."
"E paano naman, may pinagmanahan."
"Ho? Kanino?" Napakunot siya ng noo, ang yumaong asawa ang unang pumasok sa kanyang isipan ngunit agad iyon napalis at pinalitan ng imahe ni Erina.
"Kanino pa ba kundi sa iyo. Ganyan ka kapag may malalim na iniisip, mas sinasarili ninyo kaysa sinasabi." Umiling ang matanda.
Hindi siya sumagot sa tinuran nito, napaisip kung ganoon ba talaga siya. Pagkuwa'y nagpaalam na ito upang sundan si Kaylee. Tumayo na rin siya't inasikaso ang kanyang bunso, binuhat ito't iniakyat sa sarili nitong silid at pinaliguan. Nabasa ang damit niya dahil sa ginawang pagtampisaw ng anak sa tubig kaya naman nakiligo na rin siya.
After tucking him to bed, he went to Kaylee's. Nakapatay na ang ilaw sa silid nito at tanging ang bedside lampshade na lamang ang nakasindi. He knew she was still sulking about something. "Good night, sweetheart. I love you." Kanyang turan sa may pintuan. HInayaan na lamang niya ito. Isinara niya ang pinto't pumanaog nang pababa ng hagdan.
Tiningnan niya ang orasan sa may sala, quarter to eight na. Muling kumabog ang kanyang dibdib. Mabilis ang mga hakbang na pinuntahan niya ang study room, dinaklot ang car key, pitaka at jacket. Hindi na siya nakapagpaalam pa sa katiwala at basta na lang lumabas ng mansiyon, umangkas sa jeep at pinaandar papunta sa pakay na lugar.
ISANG oras na ang lumipas magmula nang dumating si Erina sa kubo. Tiningnan niya ang oras sa hawak na cellphone, ika-walo na ng gabi. Madilim na, ngunit nanatili pa rin siya sa pagkakatayo sa labas ng kubo. Hindi niya pag-aari ang lugar kaya naman ayaw niyang pumasok sa loob ng walang pahintulot sa may-ari.
Tumingala siya sa kalangitan, kalahati lamang ang hugis ng buwan, hindi rin kaliwanagan, ngunit maraming mga bituin ang nakasilip. Sapat na ang mga 'yon upang maliwanagan nang kaunti ang creek na hindi nalililiman ng mga matataas na punong kahoy. Bumaba siya roon at umupo sa ibabaw ng malaking bato. Sumilay ang kanyang ngiti nang maalala kung paanong naging bahagi ang batong ito sa kanyang nakaraan.
Nakarinig siya ng mga kaluskos palapit sa kubo. Napatayo siya sa bato, inaninag ang inaasahang paparating na si Caleb. Mabilis ang mga hakbang nito, halos patakbo. Nasanay na sa dilim ang kanyang paningin kaya naman nakikita niya ang bawat kilos nito. Tumigil si Caleb sa harapan ng kubo, kinalma ang sarili.
Her heart started beating loudly. She bit her lip to calm herself down.
"Fuck!" narinig niyang mura ni Caleb, bago mabilis na binuksan ang pinto ng kubo at pumasok roon. "Erina?" sa mahina ngunit mariin nitong tinig.
Bago pa siya nakasagot, lumiwanag sa loob ng kubo, nagsindi ng ilaw si Caleb. Nakita niya mula sa pinto ang pagsabit nito ng kerosene lamp sa gitna ng kubo. Sinaliksik nito ang loob, bago lumabas nang hindi siya makita. "Erina?" he repeated.
"C-Caleb." Sa mahina niyang pagtawag.
Natigilan naman ito, bumaling sa kanyang gawi, tiniyak kung naroon nga siya.
Kumilos naman siya, tinunton ang kinaroroonan nito, bawat hakbang ay may kaakibat na kaba, hanggang sa huminto siya sa may tarangkahan ng kubo.
Walang reaksiyon ang mukha ni Caleb, matiim lamang na nakatitig sa kanya. Hindi niya malaman kung ngingiti ba siya, babati, o mananahimik na lamang. At ano nga ba ang dapat niyang asahan sa pagpunta rito? Ano ang naghihintay sa kanya sa mga gagawin ni Caleb? Her heart was now drumming rapidly, her breathing couldn't catch up she felt like drowning.
Tumalikod si Caleb, pumasok sa loob ng kubo. Susunod na ba siya? O maghihintay sa sasabihin nito? Ngunit kusa na lamang kumilos ang kanyang mga paa at pumasok na rin sa loob. She saw him adjusting the brightness of the lamp until it became dim, enough to see the reactions on their faces.
Napaigtad siya nang muli itong humarap sa kanya. Mataman siya nitong tinitigan na lalong nagpakaba sa bawat himaymay ng kanyang katawan. Nalulunod siya sa sobrang nerbiyos. Iniiwas niya ang paningin, iniikot sa kabuuan ng kubo.
The inside had been repaired and replaced by new and solid materials. Mayroon ng kama para sa pandalawahang katao, may kutson at mga unan. Mayroon ring cupboard na lagayan ng mga pangkusinang kagamitan, may lutuan, mesa at dalawang silya. Nang tingnan niya ang kabilang dulo, mayroon ding isang mahabang upuan.
Bawat makita niya'y tumatapik sa kanyang damdamin. How she missed this place. The first place she ever fell in love, where she met the boy and promised her everything. Muli siyang tumingin kay Caleb, nakatitig pa rin ito sa kanya. Hinihintay ba siya nitong kumilos? Kaya niyang muling ibigay ang sarili rito, ang lahat-lahat, kahit batid niyang walang pag-ibig na kapalit ang kanyang gagawin.
Kinalas niya ang butones sa harapan ng kanyang bestida, inuna ang sa may dibdib. Hindi siya kumurap, nais niyang malaman kung anong mukha ang masisilayan sa lalaking mahal. Kabado man, naroon ang kasiyahan. Mahal niya si Caleb, at alam niyang hindi na muling titibok pa ang puso sa iba.
Hindi niya naituloy ang ginagawa dahil mabilis siyang nilapitan ni Caleb at siniil ng halik ang kanyang labi. His lips just remained on top her lips, sealing her breath so hard it halted her from breathing. Mahigpit ang mga kamay nitong nakahawak sa kanyang mga balikat, nasasaktan siya ngunit hindi siya dumaing.
Dumulas ang mga kamay nito sa kanyang likuran hanggang sa maramdaman ang dibdib nito sa kanyang harapan. Mahigpit siya nitong niyakap, ramdam niya ang panginginig ng katawan nito. Makalipas ang lang minuto, unti-unting lumuwang ang pagkakayakap nito, bahagyang inilayo ang katawan ngunit iniangat ng kamay nito ang kanyang baba at iniharap ang kanyang mukha rito. Nagtama ang kanilang mga mata.
What words should she say? What feelings should she show? His eyes watered; his jaw hardened. Umawang ang kanyang bibig, nadako ang mga mata nito roon. Marahang bumaba ang mga labi nito at muling dumampi sa kanyang labi, padampi-dampi, patikim-tikim, animo ninanamnam ang lasa o kung mayroon man.
Bumilis ang paghalik nito, lumalim, naghahanap. Ibinuka pa niyang lalo ang bibig, pumasok ang dila nito, nang-amot kaya naman isinalubong niya ang sariling dila at nakipaglaro. Isinuksok nito ang mga kamay sa kanyang batok, may kariinang iginigiya ang kanyang batok sa paghalik dito.
Batid niya ang pag-iinit ng sariling katawan. Nagbabaga ang bawat balat na madapuan ng mga hawak ng lalaking mahal. Nasabik siyang muling maramdaman ang init nito. Kaya naman walang reklamo at inhibisyon na nagpaubaya siya. Kumilos din ang kanyang mga kamay at pumasok sa loob ng kamiseta nitong suot, tila pa siya napaso sa sobrang init ng balat nito.
"Unzip me." He whispered as soon as he let go of her mouth.
She did, right before he claimed her lips again. Naramdaman niyang pumasok ang kamay nito sa ilalim ng kanyang bestida, kumapa sa garter ng kanyang panloob at ibinaba iyon. Sumabog yata ang kanyang dibdib sa nangyari, nakaramdam pa siya ng kaunting pagkahilo.
"Ibaba mo." muli nitong bulong, saka pinadapuan ng halik ang kanyang leeg.
Kumilos siya't ibinaba niya ang pantalon nito hanggang hita kasama pati panloob. Ibinaba din nito ang kanyang saplot hanggang hita hanggang sa kusa na iyong dumulas sa kanyang mga paa. Nang muling magsakop ang kanilang mga labi, dumikit ang kahandaan ng pagkalalaki nito sa kanyang puson, mainit at sabik.
Kinuha nito ang isa niyang hita, iniangkla sa baywang nito sabay hawi ng kanyang bestida paitaas sa beywang. Napatingkayad siya, habang naghahanda naman ito sa pagtutok ng pagkalalaki sa kanyang pagkababae. Napalunok siya sa matinding antisipasyon, nasasabik, nanginginig ang buong katawan sa magaganap.
CALEB's heart wanted to explode in anticipation. He knew what was happening. He was perfectly sane and sober. The heat that was emerging from Erina's body was too much to handle it was burning him. Ngunit sa halip ay nasisiyahan niyang sinalubong iyon, sa halip na patayin, mas lalo lamang niyang nais pagliyabin.
Halos maupusan siya ng lakas nang maramdaman ng kanyang balat ang mainit na likido nito, bumabalot sa ulunan ng kanyang kabuuan, madulas, napakasarap magtampisaw. Kaya naman hindi na siya nakapagpigil pa't inilusong pa niyang lalo ang ari sa kaloob-looban ni Erina, nais malaman kung hanggang saan ang kalaliman niyon.
"Hmp!" Mahigpit na kumunyapit ang mga kamay ni Erina sa kanyang mga balikat, mariing kagat ang labi.
Natagpuan niya ang sariling napahingal, may mga pawis na namuo sa buong katawan. Pumatong ang noo ni Erina sa kanyang dibdib, tila ba bumabawi ng lakas. Bago pa niya mapigilan ang sarili, nakapagtanong na siya. "Are you alright?"
Tumingala ito sa kanya, ngumiti, tila lango sa paraan ng mga titig nito. Alam niya, ramdam niya, tila hindi ito sanay sa ginagawa.
"She still carries the name of De Dios, that means she is still not married." Naala niyang pahayag ni Kristel, ang dating boss ni Erina sa M&J designs.
Magkagayon pa man, hindi siya sigurado kung siya nga lang ba ang lalaking pinagbigyan nito ng sarili. Sa sampung taong lumipas, imposibleng siya lamang ang pinagkalooban nito ng sarili. At nang angkinin niya ito noong lasing siya, dapat ay sanay na ito sa ganito.
"L-Leb..." Napaigik ito nang bawiin niya ang sarili't muli lamang sumulong, paulit-ulit na umulos, at sa bawat pagbayo niya'y naroon ang pagmamadali na may maabot.
Pinangko niya ito nang maramdaman ang panghihina nito, inilapag sa paanan ng kama nang hindi inihiwalay ang mga katawan. Muling sumiil ang kanyang labi rito habang magkadikit pa rin ang kanilang mga pribado. Kumilos ang kanyang mga kamay at kinalas ang mga butones ng bestida nito.
Taas-baba ng dibdib nito sa mabilis at malalim na paghinga. Hinayaan niya ang bra nito na nakatakip sa dibdib at hindi kinalas. Ibinuka pa niyang lalo ang mga hita nito, idiniin na muli ang sarili. Napaungol ito, napaliyad. Ipinikit ang mga mata habang ang mga kamay ay naghanap ng makakapitan. Pinanood niya ang bawat reaksiyon nito habang patuloy siya sa pagnamnam sa kasiyahang nararamdaman sa kaibuturan. Malapit na siya.
Magulo ang buhok ni Erina na nakalatag sa kama. May butil ng mga pawis sa noo nito, gayundin ang pamamasa ng balat nito. Magkagayon pa man, lalo lamang naging kaakit-akit ang itsura nito. At bawat ungol nito ay ang lalo lamang dumagdag sa nagbabaga niyang kanyang katawan.
Lumakas ang pag-ungol ni Erina, nakipagsabayan na rin ang puwitan nito sa pagsalubong sa kanyang pag-ulos. Malapit na rin ito. Dumilat ito, nakipagtitigan sa kanya. She looked so weak and yet so seductive. Ibinaba niya ang mukha rito, nakipaghalikang muli habang patuloy sa paggalaw ang katawan.
Sa loob ng ilang taon matapos pumanaw ni Marie, hindi niya pinagkaitan ang sarili sa tawag ng laman. He bedded women who knew he had nothing to offer but sex. They were willing, and he was generous with what they needed, material things. Walang dapat ipagkaiba si Erina. He wanted her for this, and she seemed to be willing.
Erina screamed, she came. Mahigpit itong yumakap sa kanya, mariing idiniin ang mukha sa kanyang leeg. Doon na rin siya nilabasan, hinayaang sa loob nito ilabas ang katas, pagkuwa'y natigilan, saka mabilis na hinugot ang sarili at hinayaang tapusin ang paglabas sa mga hita nito, bago hiningal na napaupo. Agad din niyang hinila ang panloob at pantalon paitaas saka na inayos ang sarili.
Erina did the same, she buttoned her dress and stood up. Dinampot nito ang panloob na nasa sahig at isinuot. Pinanood niya ito. Nakatalikod ito sa kanya. Hindi kumilos. Nakatanaw ito sa bukas na bintana. "W-what now?" sa mahina nitong tinig.
Hindi muna siya umimik, ang totoo ay hindi rin niya alam kung ano nga ba ang susunod.
Marahil ay nainip ito sa kanyang pagsagot kaya humarap na ito sa kanya. "Aalis na ba ako?"
Nanatili siya sa pagkakaupo sa kama. Ano ba ang dapat niyang isagot? Hindi niya ito inaasahan. Wala ito sa kanyang plano.
"I think...I should leave then." Kumilos ito.
"Stay." Narinig niya ang sariing tinig. He even questioned himself.
Napatitig ito sa kanya, nagtanong ang mga mata.
Napalunok siya. Iba ang sinasabi ng kanyang isip sa idinidikta ng dibdib. At sa tuwina ay ang kanyang damdamin ang nasusunod. "I want more of you."
Bahagyang nanlaki ang mga mata nito, bago matipid na ngumiti. Yumuko ito, sa mga paa itinuon ang paningin. Ilang minuto ang lumipas bago uli ito tumingin sa kanya. "Take me, all of me. I want to be yours, Caleb."
Napatiim-bagang siya. Sa halip na masiyahan, mariing sumugat sa kanyang dibdib ang mga katagang binitiwan nito. Ah, how her betrayal pained him so, that every word she utters seemed to be all just lies. Isang pagak na ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi.
"The thing is, I don't want to be yours anymore, Erina. Katulad ng sinabi ko, hanggang sa ganito lamang tayo."
He knew his words shattered her. Her face said it all, and her tears proved it. But she still managed to smile. "I know." Saka ito muling tumalikod.
A/N:
Have fun reading! And it is OK to be loud in here! :) Thanks so much for all the support.
Luvlots,
MicxRanjo
#oals #oncealovestory