Παρατάω το κινητό μου και πλησιάζω τα τεστ.
Η Εύα με κοιτάει. Δεν μπορώ να καταλάβω το βλέμμα της τώρα.
Τα αρπάζω με τα τρεμάμενα χέρια μου και...
Μπλε γραμμή και στα δύο.
Γιει Άρη Τζόκερ πετύχαμε λέω από μέσα μου.
Αυτό ήταν...
Ε:Να μας ζήσει.
-Ει -είμαι έγκυος!
Ε:Ναι μωρό μου. Εισαιιι. Να είναι υγιές εύχομαι. Στον Άρη θα το πεις τώρα ή από σκαιπ?
Ξεροκαταπίνω.
-Δεν ξέρω αμα θα το πω τώρα κιόλας ή γενικά τώρα μπορεί να του το πω όταν γυρίσει.
Πανικοβάλλομαιιιι.
Τσιρίζω και από την υπερένταση λιποθυμάω. Δεν θυμάμαι τίποτα από εδώ και πέρα.
Ακούω μερικές φωνές πάνω απ'το κεφάλι μου.
Βασικά η μια είναι άγνωστη.
Και η άλλη είναι η μαμά μου, ακούω λίγο την Εύα και τον μπαμπά μου. Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου όμως νιώθω τόσο κούραση. Και τότε θυμάμαι. Ταξίδι και μετά έμαθα πως είμαι έγκυος.
Οο ανάμεικτα συναισθήματα με κατακλύζουν.
Είμαι τέρμα αγχωμένη και στρεσαρισμένη. Ενώ παράλληλα είμαι κάπως χαρούμενη.
Δεν μπορώ να διανοηθώ πως μέσα μου μεγαλώνει ένα παιδάκι. Όμως ακόμα και εγώ είμαι παιδί και πως θα μεγαλώσω ένα παιδί... Δεν ξέρω πραγματικά. Οι γονείς μου το πιθανότερο να με διώξουν απ'το σπίτι. Έπρεπε να είχαμε προσέξει περισσότερο με τον Άρη. Βασικά πάντα χρησιμοποιούσαμε προφύλαξη τώρα δεν ξέρω πως έγινε αυτό.
Ο Άρης. Ο Άρης δεν ξέρω πότε θα το μάθει. Όσο πιο αργά τόσο το καλύτερο. Ξέρω πως δεν θέλει παιδί, το είπε και ο ίδιος μάλιστα.
Κουράζομαι και με παίρνει ο ύπνος.
~Πέντε ώρες αργότερα.~
Μα:Ξύπνα κορίτσι μου.
Ανοίγω τα μάτια μου σιγά σιγά και αντιλαμβάνομαι πως είμαι στο νοσοκομείο και πως τα τσίμπηματα που ένιωθα στο χέρι πριν λίγο ηταν ο όρος.
Κοιτάω την μαμά απολογητικά που φαίνεται ήρεμη.
Σηκώνομαι λίγο πιο ψηλά.
-Μαμά.
Λέω και τότε πλανταζω στο κλάμα.
Με παίρνει αγκαλιά και μένω εκεί αρκετή ώρα μέχρι να ηρεμήσω.
Μα:Όλα καλά αγάπη μου. Πρέπει να είσαι ήρεμη. Τώρα πρέπει να σκέφτεσαι και την υγεία του παιδιού σου. Επίσης είσαι δυο μηνών.
Οι εξετάσεις σου βγήκαν πολύ καλές και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.
Απλά τώρα πρέπει να μιλήσουμε σωστά.?
Δυο μηνών...
Τότε που είχε έρθει ο Άρης.
Άρα οι εμετοί, οι ζαλάδες, τα νεύρα και πονοκέφαλοι είναι από τις ορμόνες. Που παίζουν τρελό παιχνίδι μέσα μου.
Θεέ μου. Είναι δύσκολο να το χωνέψω ακόμα.
-Ναι μαμά πες μου.
Μα:Λοιπόν καταρχήν το παιδί είναι του Άρη σωστά?
-Του Άρη είναι. Ναι.
Μα: Θα πρέπει πρώτα να μιλήσετε να δείτε πως θα πράξετε. Εγώ με τον μπαμπά απ'την στιγμή που είσαι ανήλικη θα θέλαμε μετά τα γενέθλια σου που θα μπεις στα 18 να σου νοικιάσουμε ένα σπίτι. Ίσως και κοντά μας να μπορώ να σε βοηθάω και με το παιδί. Ελπίζω να μην περάσει η ιδέα την έκτρωσης από το μυαλό σου διότι είναι ότι πιο ακραίο. Θέλω να σκέφτεσαι για το καλό των δύο σας από εδώ και πέρα. Θα μαι πάντα πάντα δίπλα σου. Και εγώ και ο μπαμπάς. Και η Εύα. Η οποία θα έρθει σε λίγο για να φύγω εγώ.
Όλα εντάξει μέχρι εδώ? Πως νιώθεις αγάπη μου?
Το χέρι μου ασυναίσθητα πηγαίνει στην κοιλιά μου που είναι κανα δυο εκατοστά πιο φουσκωτή. Ναι καλά αυτό όμως δεν ήταν απ'το φαΐ που νόμιζα. Εκεί μέσα είναι ο μπέμπης μου. Ουοοοοο.
Θεέ μου τι τέλειο συναίσθημα.
-Μαμά συγγνώμη. Δεν ήθελα να γίνει αυτό τώρα, επειδή είναι και οι πανελλήνιες. Και...
Μα:Δεν υπάρχει λόγος να ζητάς συγνώμη. Κανένας απολύτως. Με τις πανελλήνιες θα τα πας τέλεια. Και με το που θα περάσεις.. Αυτό θα σε δυσκολέψει λίγο γιατί στον 9ο μπαίνεις τον Νοέμβριο. Οπότε μπορείς να ζητήσεις κάνα μήνα απαλλαγή με τα χαρτιά του γιατρού.
Α και κάτι τελευταίο...
Το κεφάλι μου νιώθω πως θα εκραγεί. Τόσες πληροφορίες σε μια ώρα.
-Πες μου τι έγινε?
Μα:Να η Νίκη (μαμά Άρη) με πήρε για να πάμε για καφέ και της είπα πως είμαι εδώ και θα έρθει να σε δει.
Τωρααα δέσαμε. Νιώθω ντροπή.
Πως θα την κοιτάξω στα μάτια αφού στον Άρη δεν έχω πει τίποτα. Όπως και να'χει θα είναι εγγόνι της.
Η μαμά φεύγει και μπαίνει αμέσως η Εύα. Με σφίγγει στην αγκαλιά της ξανά. Και εγώ κλαίω για άλλη μια φορά.
Πραγματικά νιώθω ταραγμένη, χαρούμενη και πολλά άλλα μαζί.
Ε:Τι έφερα εγώ στο κορίτσι μου?
Λέει και μου δείχνει μια σακούλα.
-Ωχ τιιι?
Vote and comment🖤