Natapos ang kainan namin ay nag sipasokan kami sa kwarto namin. Pagkapasok ko ay agad kong naisipan na sa kwarto mo na ako ni Mamay matutog. May itatanong lang ako. Kaya lumabas na ako ng kwarto ng hindi nag paalam kay Ate.
Kumatok mo na ako bago pumasok.
"Pasok" sabi ni Mamay kaya pumasok na ako."naparito ka?" tanong niya.
Naglilinis siya ng higaan niya.
"Aray!" humawak pa ako sa dibdib ko.
"Ano namang drama yan Zaya?"
"May I'm here to sleep with you" malambing kong sabi at niyakap ko siya.
"Tse! alam kong may kailangan ka" nagpumiglas pa siya.
"Eh alam mo naman pala eh" nauna pa akong humiga kay Mamay.
Umopo naman siya sa gilid ng hinigaan ko.
"May lakasan mo yung aircon" tumayo naman siya at nilakasan."yan gusto ko yan" tumatawa ko pang sabi.
Binatukan niya ako."Sobrang laki ng bayarin natin niyan. At may wifi pa"
"Eh bat mo nilakasan?" biro ko.
"O, edi hinaan ko" tatayo na sana siya pero pinigilan ko.
"Joke lang May heheheh"
"O, eh ano bat ka nandito sa kwarto ko aber?"
"Syempre para matulog"
"Edi matulog na tayo"
Pinigilan ko siya."Syempre joke lang yon May." inayos ko naman ang boses ko. Tumatawa naman si Mamay.
Ang sarap talaga pag nakita mo ang magulang mong sobrang saya dahil sayo. Pero nakakalungkot lang dahil hindi ko man lang napasaya si Papay kahit ni isa dahil di ko siya nakita sa personal.
"May" tawag ko.
"O, ano?"
"Di mo ba naisip na pabalikin si Papay dito sa atin?" ang masayahing mukha ni Mamay ay napalitan ng lungkot."I mean gusto ko kasing kompleto tayo May. Kompleto habang kumakain, magtawanan, kwentohan, at kompleto pagdating sa problema" bumangon ako sa pagkahiga ko at tumingin kay Mamay.
Yumuko naman siya at suminghot."Di pa ba ako sapat para inyo nak? Ginawa ko naman lahat para ipakita sa inyo na kompleto tayo kahit hindi" nanginginig ang boses ni Mamay.
"May di naman sa ganon" naawa ako kay Mamay pero kailangan ko tong sabihin."eh kasi nakita nila Ate at Kuya samantalang ako sa picture lang May. Kung di niyo po gustong makipagbalikan kay Papay. Ipakita niyo naman po ako sa kanya May" parang ma-iiyak na talaga ako.
"Anak di madali yang sinasabi mo. Pero susubokan ko para maging masaya ka lang" hinawakan ni Mamay ang balikat ko at malungkot na ngumiti.
"Pero May, meron parin akong tanong sa inyo. Bakit po Delfino yung last name ko samantalang kila Ate at Kuya naman ay Dy. Ang last name ni Papay yung ginamit nila?" tanong ko. Namutla naman si Mamay sa sinabi ko at nag alin-langan na sagotin ang tanong ko.
"Eh kasi diba nak......nong pinagbuntis kita ay hiwalay na kami ng Papay mo? Kaya nong pinanganak na kita last name ko ang pinagamit ko sayo dahil hiwalay na kami ng Papay mo" paliwanag niya.
"Ah kaya po pala ganon Mamay. Pero may narinig po akong chimis ng mga kapitbahay natin na anak raw ako sa labas. Totoo po yon May?" at sa di inaasahang umiyak na ako. At humikbi.
Niyakap naman ako ni Mamay at hinagod nag likod."Wag mo silang pakinggan nak. Dito ka maniwala sa Mamay mo ok? Promise me that" tumango naman ako.
Kinalas niya ang yakap at inalis ang mga luha sa pisngi ko."wag kang maniwala sa mga kapitbahay nating chismosa ok? Kay Mamay ka maniwala"
"Opo May"
"O, siya sige matulog na tayo. Maaga pa tayo bukas"
Humiga na kami ni Mamay at nag kumot. Ipinikit na niya ang mata niya pero sa akin ay nakabuka parin. Panay isip ko sa mga sinasabi niya. Alam kong di mag sisinungaling si Mamay sa akin/samin kahit gaano pa kami kasamang anak. At nag sasabi talaga siya ng totoo. Kaya ipinikit ko na ang mga mata ko.
Hepolita's POV (mother of Zaya)
Ibinuka ko ang aking mga mata at tiningnan ko ang anak kung mahimbing na natutulog.
Pasensya kana anak kung nagsisinungalung ako sayo. Ito lang talaga ang paraan para di mo malaman ang katotohanan anak ko..........
Na-iiyak ko pang sabi sa isip ko. Panay tulo ng luha ko sa pagkakamali na ginawa ko non. Lahat ng pagkakamaling iyon ay pinagsisihan ko lahat ng iyon. Bakit kasi nagawa ko ang bagay na iyon? ang anak ko na ang naghihirap ngayon. Alam kung darating ang panahon na malalaman niya ang katotohanan. Wag lang sa ngayon dahil hindi pa ako handa. Hindi ko hahayaan na sa ibang tao niya malalaman ang katotohanan.
Alam kong ako lang ang paniniwalaan ng anak ko. At kampante ako doon. Alam ko di siya makikinig sa mga sinasabi ng kapitbahay namin dahil sa akin lang siya maniniwala. Hinaplos ko ang ulo ng malambing kong anak. Tiningnan ko ang kabuoan ng mukha niya.
Habang lumalaki ka, kamukhang-kamukha mo na ang iyong Tatay.
Ngumiti pa ako habang patuloy na dumadaloy ang mga luha ko sa pisngi. Napabaling ako sa pintoan ng biglang bumukas iyon.
"May, nandito lang pala si Zaya akala kong nasaan" ani ng pangalawang anak kung si Zenaya.
"Sshhhh wag kang maingay natutulog ang kapatid mo" mahina kong sabi. Para ayaw kong magising ang isang batang sanggol.
Tumawa si Zen."You're so oa May" malakas paring sabi niya.
Kaya tumayo nalang ako at lumabas kaming dalawa sa kwarto ko. Pumunta kami ng sala.
"May are you crying?" nag-alalang tanong ng anak ko. Napangiti naman ako dahil sa reaction niya.
Patuloy na umagos ang luha ko sa pisngi."Ayoko kong malaman ng kapatid mo ang totoo anak" humihikbi kong sabi.
Niyakap naman ako ng anak ko ng napakainit.
"Sssshhh May di natin hahayaan yon ok? Wag kang mag-aalala di niya malalaman"
Kumawala ako sa yakap niya."Paano kong sa iba niya malalaman? Sa sarili niyang ama?"
"Di yon maniwala May. Sa pagkakaalam ko sayo lang maniwala si Zaya. Tsaka na siya maniwala pag ikaw na ang mag sabi sa kanya" hinagod ng anak ko ang likod ko.
"Pero nak"
"Walang pero² May. Diba may ka sundoan kayo sa ama ni Zaya na layoan niya si Zaya. At siya lang ang gagastos ng pampaaral kay bunso"
"Oo naman at tinupad niya iyon. Pero nak baka malaman niya ang totoo" umiiyak ko paring sabi.
"Malalaman niya lang pag sinabi mo May. Ano ka ba"
"Salamat talaga anak na nanjan parin kayo sa akin ng Kuya mo kahit may ginawa akong mali sa inyo. Mahal na mahal niyo parin ako" ngumiti siya sa akin ng napakatamis.
"Eh mahal ka namin eh. Pasok na kayo may ihahatid ko kayo sa kwarto niyo"
Kaya tumayo na kami ng anak ko at pumasok ng aming kwarto. Pagkahatid niya sa akin ay nagpaalam na siya para pumunta ng kanyang kwarto. Humiga ako sa tabi ng anak kung si Zaya na mahimbing na natutulog.
Napangiti ako sa anak ko. I'm so blessed you came into my life anak. Even if I have a mistake. I am so blessed, you're not a mistake, you are a blessing from above. Ako lang ang may kasalanan kong di ko lang nagawa yon di wala ka rito sa tabi ko. Pero kahit mali ang nagawa ko masaya parin ako dahil nandito ka sa tabi namin ng kapatid mo. Ikaw ang nagbibigay ng ngiti sa aming labi. Kahit minsan, napakakulit mo at napagalitan kita. Pero mahal na mahal ka namin.
I don't want to see you suffering and hurt. I want you to have a better life. A happy family that can make you laugh and smile everyday. I love so much anak. I can't promise to stay by your side forever but always remember Mamay will always be here to guide you..........