[Zawgyi]
"Chanyeol စကားခနေျပာရေအာင္"
"............"
နာမည္အျပည့္စံုေခၚပံုအရ sehunစိတ္တိုေနတာထင္တယ္.........
"မင္းမာမီတို႔ကိုဘာလို႔ အဲ့လိုေျပာရတာလဲ
ငါတို႔ဘားမွမွမျဖစ္ခဲ့ၾကတာ"
"မင္းကလည္း ငါတို႔႐ွင္းျပလည္း သူတို႔လက္မွမခံၾကတာ
အဲ့တာေၾကာင့္ ငါကလက္ခံတယ္ေျပာလိုက္တာ"
"Kaiကေရာ....
ဒီသတင္းသူ႔ဆီမေရာက္ဘူးထင္ေနလား..."
"စိတ္မပူပါနဲ႔ ငါတို႔ကိစၥကတကယ္ျဖစ္လာမွာမွမဟုတ္တာ"
"ဘာ"
"ေအးေလ ငါတို႔ေက်ာင္းၿပီးမွစီစဥ္မွာဆိုေတာ့
ဒီသံုးႏွစ္အတြင္း ငါတို႔ဖ်က္လို႔ရတာဘဲေလ"
"ဟက္ မင္းကေအးေဆးေပါ့ဟုတ္လား
ငါနဲ႔လက္ထပ္ပြဲကို ဖ်က္ ၿပီးရင္kaiျပန္လာတာေစာင့္ၿပီးလက္ထပ္
ဟုတ္ေနတာဘဲ"
"အင္းေပါ့ "
ေျပာရင္းsehunမ်က္ႏွာၾကည့္ေတာ့နီေနတယ္
လက္သီးလည္းတင္းေနေအာင္ဆုပ္ထားတယ္.........
ငါဘာမွားေျပာလို႔လဲ
"အဲ့တာဆိုငါ့သိကၡာကေရာဟမ္
မင္းကလက္ထပ္ပြဲဖ်က္ၿပီး kaiနဲ႔လက္ထပ္လိုက္တယ္ထား
ငါ့သိကၡာကေရာ ေျမာင္းထဲေရာက္သြားမွာေပါ့
ငါတို့မိသားစုက လူေတြဝိုင္းေျပာတာခံရမွာေပါ့"
Chanyeol တကယ္အဲ့ေလာက္ထိမေတြးမိပါ
သူလည္းပီးပီးေရာ လက္ခံလိုက္တာ........
မာမီတို႔ကလည္း နီးစပ္သူေတြကို သတင္းေတြေျပာထားမွာဘဲ
ခုsehunေျပာလို႔ ေတြးၾကည့္မွ သူေျပာတာလည္းဟုတ္ေနတာဘဲ
"အဲ့တာဆို ငါကဘယ္လိုလုပ္ေပးရမွာလဲ"
"ငါနဲ႔အရင္တိုင္ပင္ပါ့လား.......
ခုမင္းေျပာလိုက္တာက ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္
မဟုတ္ဘူး ငါ့အတြက္မေကာင္းဘူး.."
"ငါ......"
"ငါမင္းကို ဒီလိုကိုယ့္ဘက္သာၾကည့္သူမွန္းမသိခဲ့ဘူး ဟက္"
"............."
အေျခေနကအဲ့ေလာက္ဆိုးသြားတာလား........
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
ေျပာေျပာဆိုဆိုထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့sehunကို လက္လွမ္းဆြဲၿပီးေမးေတာ့ လက္ကိုေစာင့္႐ုန္းခံလိုက္ရတယ္။
"မင္းနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ"
"Sehun!"
"ငါ့လာမေအာ္နဲ႔ မင္းကဘာေကာင္းေနလို႔ငါ့လာေအာ္ေနတာလဲ"
Sehunဒီေလာက္စိတ္ဆိုးတာမျမင္ဖူးဘူး။
အဲ့ကိစၥျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း sehunနဲ႔က်ေတာ္စကားမေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး.......
တအိမ္ထဲအတူေနေပမဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ျဖစ္ၾက
တကၠသိုလ္မွာလည္း တေမဂ်ာတခန္းထဲက်ေပမဲ့ သူကက်ေတာ့္ကိုေ႐ွာင္ေနတယ္......
ခုလည္းကန္တင္းမွာသူတို႔အဖြဲ႔ထဲဝင္ထိုင္ေတာ့ စားေနတာရပ္ႁပီး တန္းထြက္သြားတယ္
က်န္တဲ့လူေတြကလည္း ရႏ္ုဖစ္ထားတယ္ထင္ၿပီးမေမးၾက။
က်ေတာ္တို႔ကိစၥကလူႀကီးေတြသာသိထားၾကတာေလ....
ေက်ာင္းမွာသိထားတဲ့လူမ႐ွိ
Layတို႔အဖြဲ႔ေတာင္မသိၾကဘူး...........
sehunခုလိုေ႐ွာင္ေနတာ ဘယ္လိုမွမေနတတ္ဘူး.....
စိတ္ထဲတမ်ိဳးႀကီးဘဲ .........
သူ႔မ်က္ႏွာက အျပံဳးမျမင္ရတာေတာင္ တလေက်ာ္ေနၿပီ.....
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ေက်ာင္းေနာက္ဘက္ကလူစုရန္ျဖစ္ေနၾကတာ
တေယာက္နဲ႔ငါးေယာက္.....
အစကေက်ာ္သြားဖို႔ျပင္လိုက္ေပမဲ့
ျမင္လိုက္ရတဲ့သူေၾကာင့္
အနားကိုအေျပးသြားမိတယ္......
ထင္တဲ့အတိုင္းဘဲ sehunနဲ႔
အျခားေက်ာင္းကေကာင္ေတြ......
လူအားခ်င္းမမ်ွတာေၾကာင့္ sehunအထိနာေနတယ္
သူဝင္ပါဝင္ခ်လိုက္ကာမွ ဟိုေကာင္ေတြ႐ွံုးၿပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္......
"Sehunရလား"
".........."
ေမးတာမေျဖဘဲ ထသြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့အႏွီအေကာင္ေပါက္
ဒဏ္ရာေတြေျကာင့္မထႏိုင္ဘဲျပန္လဲက်သြားတယ္....
"မင္းထႏိုင္တာလည္း မဟုတ္ဘဲ
ငါတြဲထူရမလား ေပြ႔ခ်ီသြားရမလား"
"ငါ့လာတြဲ"
အခုမွျပန္ေျပာေတာ့တယ္....
မၾကားရတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့အသံေလး.......
အိမ္ထိတြဲေခၚလာၿပီးေနာက္ အခန္းထဲတန္းဝင္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့sehunကို
"ေနအံုး ငါမင္းဒဏ္ရာေတြေဆးထည့္ေပးမယ္"
"မလိုဘူး"
ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာေနတဲ့ဟာေလး စိတ္႐ွိတိုင္းဆိုကိုင္ေပါက္လိုက္ခ်င္တာ........
"မင္းဘာသာဆိုထည့္မွာမဟုတ္ဘူး ငါသိတယ္
ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ေန "
"............"
ဘားမွမေျပာဘဲ ထိုင္ခံုမွာသြားထိုင္ေလရဲ႕
ေဆးေသတၱာယူၿပီး သူ႔အနာေတြကိုေဆးထည့္ေပးေတာ့ စပ္လို႔ထင္တယ္
မ်က္ႏွာမဲ့မဲ့သြားတယ္.....
"အနာစပ္လို႔လား ခနေအာင့္ထား"
"........"
မ်က္ႏွာေပၚကဒဏ္ရာေတြကိုေဆးထည့္ေပးရင္း သူ႔မ်က္နာနဲ႔ကိုယ့္မ်က္ႏွာအေတာ္နီးေနတာ
သတိထားမိတယ္....
ေအာက္ကေနဖုန္းၾကည့္ေနတဲ့သူေတာ့မသိ.....
သူ႔အေပၚကိုယ္ကိုင္းထားတဲ့ ဒီလူကေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာကိုငမ္းမိေနတာ.......
ဒီေကာင္ငယ္႐ုပ္မေပ်ာက္ေသးဘူးဘဲ
မ်က္ခံုးတန္းကိုသြားထိမိေတာ့ ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့မ်က္ဝန္းတစံု.......
မ်က္လံုးခ်င္းဆံုၿပီးေနာက္.....
ကိုယ္ကအရင္ျပန္ခြာၿပီး
"မင္းကငယ္ငယ္တုန္းက႐ုပ္အတိုင္းဘဲ မေျပာင္းဘူးေနာ္"
"ငါ့ငယ္႐ုပ္ကိုေရာ တကယ္မွတ္မိေသးလို႔လား"
ေလွာင္ရီဟန္မ်က္ဝန္းတစံု ဘာလို႔သူ႔မ်က္လံုးကိုကိုယ္စိုက္မၾကည့္ရဲတာလဲ
"ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း႐ုပ္ဘဲ မမွတ္မိဘဲေနမလား
မွတ္မိပါတယ္ကြာ "
"သူငယ္ခ်င္း"
သံေယာင္လိုက္ေျပာတဲ့သူ႔စကားသံေနာက္မွာ ကိုယ္မသိတဲ့အဓိပၸါယ္တခ်ိဳ႕ပါဝင္ေနတယ္.......
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲsehunရာ ဟိုကိစၥနဲ့ပတ္သက္ၿပီး ငါ့ကိုမေက်နပ္ေသးဘူးလားကြာ မင္းေက်နပ္ေအာင္ ငါဘယ္လိုေတာင္းပန္ရမလဲေျပာ
မင္းငါ့ကိုေ႐ွာင္ေနတာ ငါ့စိတ္ထဲတမ်ိဳးဘဲ"
"မေက်နပ္တာမ႐ွိပါဘူး မင္းလုပ္တာလည္းမရည္ရြယ္ဘဲဖစ္သြားတာ...
ငါလည္းအဲ႔ေန႔ကစိတ္မထိန္းႏိုင္လို႔"
"အဲ့တာဆိုငါ့ကိုဘာလို႔ေ႐ွာင္ေနတာလဲ
မေက်နပ္တာမဟုတ္ရင္ ေ႐ွာင္ေနစရာမွမလိုတာ"
"မင္းေဆးလိမ္းတာပီးပီမလား ငါအထဲဝင္ေတာ့မယ္"
"မင္းငါေမးတာမေျဖရေသးဘူး"
"လိုမွမလိုအပ္တာ ငါတို႔ခုျပန္ေခၚေနၿပီဘဲ အဲ့တာဆိုပီးတာဘဲေလ"
".........."
Chanyeolစိတ္ထဲသိခ်င္တာမသိရလို႔ မတင္မက်........
Asymptoteေတြဟာ
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔နီးကပ္လာၿပီးေတာ့
ဆံုဆည္းေတာ့မယ္ထင္ေတာ့မွ
ွအေဝးဆံုးကိုေရာက္သြားတယ္....
.
.
.
.
.
.
.
(ဘာမွဟုတ္ဘူး စာသားေလးသေဘာက်လို္႔😜)
Tbc............
____________
[Unicode]
[Zawgyi]
"Chanyeol စကားခနပြောရအောင်"
"............"
နာမည်အပြည့်စုံခေါ်ပုံအရ sehunစိတ်တိုနေတာထင်တယ်.........
"မင်းမာမီတို့ကိုဘာလို့ အဲ့လိုပြောရတာလဲ
ငါတို့ဘားမှမှမဖြစ်ခဲ့ကြတာ"
"မင်းကလည်း ငါတို့ရှင်းပြလည်း သူတို့လက်မှမခံကြတာ
အဲ့တာကြောင့် ငါကလက်ခံတယ်ပြောလိုက်တာ"
"Kaiကရော....
ဒီသတင်းသူ့ဆီမရောက်ဘူးထင်နေလား..."
"စိတ်မပူပါနဲ့ ငါတို့ကိစ္စကတကယ်ဖြစ်လာမှာမှမဟုတ်တာ"
"ဘာ"
"အေးလေ ငါတို့ကျောင်းပြီးမှစီစဉ်မှာဆိုတော့
ဒီသုံးနှစ်အတွင်း ငါတို့ဖျက်လို့ရတာဘဲလေ"
"ဟက် မင်းကအေးဆေးပေါ့ဟုတ်လား
ငါနဲ့လက်ထပ်ပွဲကို ဖျက် ပြီးရင်kaiပြန်လာတာစောင့်ပြီးလက်ထပ်
ဟုတ်နေတာဘဲ"
"အင်းပေါ့ "
ပြောရင်းsehunမျက်နှာကြည့်တော့နီနေတယ်
လက်သီးလည်းတင်းနေအောင်ဆုပ်ထားတယ်.........
ငါဘာမှားပြောလို့လဲ
"အဲ့တာဆိုငါ့သိက္ခာကရောဟမ်
မင်းကလက်ထပ်ပွဲဖျက်ပြီး kaiနဲ့လက်ထပ်လိုက်တယ်ထား
ငါ့သိက္ခာကရော မြောင်းထဲရောက်သွားမှာပေါ့
ငါတို့မိသားစုက လူတွေဝိုင်းပြောတာခံရမှာပေါ့"
Chanyeol တကယ်အဲ့လောက်ထိမတွေးမိပါ
သူလည်းပီးပီးရော လက်ခံလိုက်တာ........
မာမီတို့ကလည်း နီးစပ်သူတွေကို သတင်းတွေပြောထားမှာဘဲ
ခုsehunပြောလို့ တွေးကြည့်မှ သူပြောတာလည်းဟုတ်နေတာဘဲ
"အဲ့တာဆို ငါကဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ"
"ငါနဲ့အရင်တိုင်ပင်ပါ့လား.......
ခုမင်းပြောလိုက်တာက ငါတို့နှစ်ယောက်လုံးအတွက်
မဟုတ်ဘူး ငါ့အတွက်မကောင်းဘူး.."
"ငါ......"
"ငါမင်းကို ဒီလိုကိုယ့်ဘက်သာကြည့်သူမှန်းမသိခဲ့ဘူး ဟက်"
"............."
အခြေနေကအဲ့လောက်ဆိုးသွားတာလား........
"ဘယ်သွားမလို့လဲ"
ပြောပြောဆိုဆိုထွက်သွားဖို့ပြင်နေတဲ့sehunကို လက်လှမ်းဆွဲပြီးမေးတော့ လက်ကိုစောင့်ရုန်းခံလိုက်ရတယ်။
"မင်းနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ"
"Sehun!"
"ငါ့လာမအော်နဲ့ မင်းကဘာကောင်းနေလို့ငါ့လာအော်နေတာလဲ"
Sehunဒီလောက်စိတ်ဆိုးတာမမြင်ဖူးဘူး။
အဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း sehunနဲ့ကျတော်စကားမပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး.......
တအိမ်ထဲအတူနေပေမဲ့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ဖြစ်ကြ
တက္ကသိုလ်မှာလည်း တမေဂျာတခန်းထဲကျပေမဲ့ သူကကျတော့်ကိုရှောင်နေတယ်......
ခုလည်းကန်တင်းမှာသူတို့အဖွဲ့ထဲဝင်ထိုင်တော့ စားနေတာရပ်ပြီး တန်းထွက်သွားတယ်
ကျန်တဲ့လူတွေကလည်း ရန်ုဖစ်ထားတယ်ထင်ပြီးမမေးကြ။
ကျတော်တို့ကိစ္စကလူကြီးတွေသာသိထားကြတာလေ....
ကျောင်းမှာသိထားတဲ့လူမရှိ
Layတို့အဖွဲ့တောင်မသိကြဘူး...........
sehunခုလိုရှောင်နေတာ ဘယ်လိုမှမနေတတ်ဘူး.....
စိတ်ထဲတမျိုးကြီးဘဲ .........
သူ့မျက်နှာက အပြုံးမမြင်ရတာတောင် တလကျော်နေပြီ.....
ကျောင်းဆင်းချိန် ကျောင်းနောက်ဘက်ကလူစုရန်ဖြစ်နေကြတာ
တယောက်နဲ့ငါးယောက်.....
အစကကျော်သွားဖို့ပြင်လိုက်ပေမဲ့
မြင်လိုက်ရတဲ့သူကြောင့်
အနားကိုအပြေးသွားမိတယ်......
ထင်တဲ့အတိုင်းဘဲ sehunနဲ့
အခြားကျောင်းကကောင်တွေ......
လူအားချင်းမမျှတာကြောင့် sehunအထိနာနေတယ်
သူဝင်ပါဝင်ချလိုက်ကာမှ ဟိုကောင်တွေရှုံးပြီး ထွက်ပြေးသွားတယ်......
"Sehunရလား"
".........."
မေးတာမဖြေဘဲ ထသွားဖို့ပြင်နေတဲ့အနှီအကောင်ပေါက်
ဒဏ်ရာတွေကြောင့်မထနိုင်ဘဲပြန်လဲကျသွားတယ်....
"မင်းထနိုင်တာလည်း မဟုတ်ဘဲ
ငါတွဲထူရမလား ပွေ့ချီသွားရမလား"
"ငါ့လာတွဲ"
အခုမှပြန်ပြောတော့တယ်....
မကြားရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့အသံလေး.......
အိမ်ထိတွဲခေါ်လာပြီးနောက် အခန်းထဲတန်းဝင်ဖို့လုပ်နေတဲ့sehunကို
"နေအုံး ငါမင်းဒဏ်ရာတွေဆေးထည့်ပေးမယ်"
"မလိုဘူး"
ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောနေတဲ့ဟာလေး စိတ်ရှိတိုင်းဆိုကိုင်ပေါက်လိုက်ချင်တာ........
"မင်းဘာသာဆိုထည့်မှာမဟုတ်ဘူး ငါသိတယ်
ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်နေ "
"............"
ဘားမှမပြောဘဲ ထိုင်ခုံမှာသွားထိုင်လေရဲ့
ဆေးသေတ္တာယူပြီး သူ့အနာတွေကိုဆေးထည့်ပေးတော့ စပ်လို့ထင်တယ်
မျက်နှာမဲ့မဲ့သွားတယ်.....
"အနာစပ်လို့လား ခနအောင့်ထား"
"........"
မျက်နှာပေါ်ကဒဏ်ရာတွေကိုဆေးထည့်ပေးရင်း သူ့မျက်နာနဲ့ကိုယ့်မျက်နှာအတော်နီးနေတာ
သတိထားမိတယ်....
အောက်ကနေဖုန်းကြည့်နေတဲ့သူတော့မသိ.....
သူ့အပေါ်ကိုယ်ကိုင်းထားတဲ့ ဒီလူကတော့ သူ့မျက်နှာကိုငမ်းမိနေတာ.......
ဒီကောင်ငယ်ရုပ်မပျောက်သေးဘူးဘဲ
မျက်ခုံးတန်းကိုသွားထိမိတော့ မော့ကြည့်လာတဲ့မျက်ဝန်းတစုံ.......
မျက်လုံးချင်းဆုံပြီးနောက်.....
ကိုယ်ကအရင်ပြန်ခွာပြီး
"မင်းကငယ်ငယ်တုန်းကရုပ်အတိုင်းဘဲ မပြောင်းဘူးနော်"
"ငါ့ငယ်ရုပ်ကိုရော တကယ်မှတ်မိသေးလို့လား"
လှောင်ရီဟန်မျက်ဝန်းတစုံ ဘာလို့သူ့မျက်လုံးကိုကိုယ်စိုက်မကြည့်ရဲတာလဲ
"ကိုယ့်သူငယ်ချင်းရုပ်ဘဲ မမှတ်မိဘဲနေမလား
မှတ်မိပါတယ်ကွာ "
"သူငယ်ချင်း"
သံယောင်လိုက်ပြောတဲ့သူ့စကားသံနောက်မှာ ကိုယ်မသိတဲ့အဓိပ္ပါယ်တချို့ပါဝင်နေတယ်.......
"ဘာဖြစ်နေတာလဲsehunရာ ဟိုကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ငါ့ကိုမကျေနပ်သေးဘူးလားကွာ မင်းကျေနပ်အောင် ငါဘယ်လိုတောင်းပန်ရမလဲပြော
မင်းငါ့ကိုရှောင်နေတာ ငါ့စိတ်ထဲတမျိုးဘဲ"
"မကျေနပ်တာမရှိပါဘူး မင်းလုပ်တာလည်းမရည်ရွယ်ဘဲဖစ်သွားတာ...
ငါလည်းအဲ့နေ့ကစိတ်မထိန်းနိုင်လို့"
"အဲ့တာဆိုငါ့ကိုဘာလို့ရှောင်နေတာလဲ
မကျေနပ်တာမဟုတ်ရင် ရှောင်နေစရာမှမလိုတာ"
"မင်းဆေးလိမ်းတာပီးပီမလား ငါအထဲဝင်တော့မယ်"
"မင်းငါမေးတာမဖြေရသေးဘူး"
"လိုမှမလိုအပ်တာ ငါတို့ခုပြန်ခေါ်နေပြီဘဲ အဲ့တာဆိုပီးတာဘဲလေ"
".........."
Chanyeolစိတ်ထဲသိချင်တာမသိရလို့ မတင်မကျ........
Asymptoteတွေဟာ
တဖြည်းဖြည်းနဲ့နီးကပ်လာပြီးတော့
ဆုံဆည်းတော့မယ်ထင်တော့မှ
ှအဝေးဆုံးကိုရောက်သွားတယ်....
.
.
.
.
.
.
.
(ဘာမှဟုတ်ဘူး စာသားလေးသဘောကျလို့်😜)
Tbc............