ကားထဲက အေျခအေနသည္ မ်က္ေတာင္တခတ္စာမွ်တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
ကားရဲ႕ အပူ႐ွိန္သည္လည္း ယခုမွပိုျမင့္တက္လာသည္လားမေျပာတတ္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ပူ႐ွိန္း႐ွိန္းခံစားလာရသည္။
ကြၽန္ေတာ္ ဒိုဂေယာင္ဆူးဆိုတာက တကၠသိုလ္႐ွိ လူငယ္ ၊ လူလတ္ ၊ သက္တူရြယ္တူ ၊ ဂ်ဴနီယာ ၊ စီနီယာ က်ားမ မေရြး တို႔ရဲ႕ ခ်စ္ခြင့္ပန္ျခင္း ေျမာက္ျမားစြာကို ခံရဖူးပါသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဘက္က ဘာတုန္႔ျပန္မႈ ၊ ဘာခံစားခ်က္မွ မလာေသာေၾကာင့္ အားလံုးကို ပညာ႐ွိ႐ွိနဲ႔ ျငင္းပယ္ခဲ့သည္ပင္။
ယခု ေဘးအိမ္က ဘဲႀကီးရဲ႕ ႐ိုမဆန္တဲ့ ခ်စ္တယ္ ဟု ေျပာသည့္ စကားတစ္ခြန္းေအာက္တြင္ သူ ေခြၽးေစးတို႔စို႔လာရသည္။ ဒါ ဘာလကၡဏာလဲ ။
" ခ်ာတိတ္! ကိုယ္ေျပာတာၾကားလား... ခ်စ္တယ္ လို႔ "
သူ အေတြးလြန္ေနစဥ္ ဂေယာင္ဆူး ဘယ္လက္ကို အသာဆြဲယူကာ သူ႔ရဲ႕ လက္ဖဝါးႀကီးထဲ ဆုပ္ကိုင္သာေၾကာင့္ ေအးစက္ေနတဲ့ သူ႔လက္ ေႏြးသြားသလို ။ ထူးဆန္းသည္ ။ဂေယာင္ဆူး တစ္ကိုယ္လံုး ပူ႐ွိန္းေနေပယ့္ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြ ေအးစက္ေနသည္။ သူက ဂေယာင္ဆူး ဝတ္ထားတဲ့ ေငြလက္ေကာက္ေသးေသးေလးေတြကိုပါ ယုယုယယ ကိုင္ထားေသးသည္။
ဘဲႀကီး မ်က္ႏွာကို အရဲစြန္႔ကာ ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
" ဟာဗ်ာ! အဲေတာ့ ဘာလုပ္ရမွာလဲ "
ဂေယာင္ဆူးရဲ႕ ေဘာက္ဆတ္ဆတ္စကားေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ ျပံဳးေနရာမွ အသံထြက္ရယ္လိုက္သည္။ ဒီကေလးႏွယ့္... ဘာကိုဖံုးကြယ္ခ်င္ေနသည္မသိ ။
"ဘာရယ္တာလဲ လက္လႊတ္ေတာ့... ေနာက္က်ေနၿပီ ျပန္မယ္ "
လူႀကီးျဖစ္ၿပီး စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔...။ သူငယ္နာမစင္တာလား 0_0
"ကိုယ့္ကို အေျဖျပန္ေပးဦးေလကြာ "
ကိုင္ထားတဲ့ လက္ကို မလႊတ္ေပးဘဲ သူ႔ရဲ့ ခ်ယ္ရီေရာင္သန္းေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ အသာဖိကပ္လိုက္ေတာ့ ဂေယာင္ဆူး တစ္ကိုယ္လံုး တုန္တက္သြားရသည္ႏွင့္သူ႔လက္ဆီမွ ခြၽင္ ခနဲ အသံစူးစူးက ေပၚထြက္လာေလသည္။
ဒီလူႀကီး ေတာ္ေတာ္ အသားယူတာ မ်ားေနၿပီ။
ဂေယာင္ဆူး သူ႔လက္ကို ဆတ္ခနဲ ဆြဲယူလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား....!!! "
သူ တကယ္ ႐ွက္၍ ေဒါသထြက္သြားမိသည္။
သူ႔ ေဘးက ဘဲႀကီးကေတာ့ မျပံဳးမပ်က္ေသး ။ သူ႔ကို မထိရက္ မကိုင္ရက္သလို စူးစူးနစ္နစ္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ ပိုၿပီး ငိုခ်င္လာရသည္။ ဒါ ဒိုဂေယာင္ဆူး အစစ္အမွန္မွ မဟုတ္တာ ။ ပံုမွန္သူ႔ပံုစံက ယဥ္ေက်းတဲ့လူငယ္ေလးေပမယ့္ ခပ္စြာစြာပင္။ မိန္းကေလးအမ်ားစုရဲ႕ အိမ္မက္မင္းသားေလး ၊ ပုရိသေယာက်္ားသားတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ခံ ခပ္စြာစြာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပင္။
ဘဲႀကီးကို နည္းနည္း မဆိုစေလာက္ ပိစိေညႇာင့္ေတာင့္ ၊ ေသးေသးေလး စိတ္ဝင္စားသည္ဆိုေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့
သူ႔ဘက္က မတုန္႔ျပန္ခ်င္။
ဒါေပမယ့္ မူတယ္ ဆိုတာက မိန္းမေတြရဲ႕ အလုပ္ဆိုေတာ့ မမူသင့္ဟုထင္သည္။ ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပးရမည္ဆိုေတာ့ မမူသင့္ ဆိုတဲ့ ျဖစ္သင့္တာကို လက္ခံရမည္ေလာ :(
လက္ခံလိုက္ရင္လည္း သူ႔ဘက္က အရံွဳးမ႐ွိဘူးဟုထင္သည္။ ခ်စ္သူလို မခ်စ္ႏိုင္ရင္ေတာင္ မနည္းဆံုးေတာ့ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္လို ၊ ဦးေလးတစ္ေယာက္လို ဆိုးလို႔ရႏိုင္သည္မလား ။
" Okie! ကြၽန္ေတာ္ မမူတတ္ဘူး ၊ မူတယ္ဆိုတာ မိန္းမေတြပဲ မူတာ ၊ ခင္ဗ်ားေျပာတာကို လက္ခံတယ္ တြဲဲၾကည့္ရေအာင္..."
သူ႔ စကားေတာင္အဆံုး သူ႔ကို ဆြဲဖက္လိုက္တဲ့ ဘဲႀကီးေၾကာင့္ ျပံဳးမိသြားရသည္ ။ တကယ္ပဲ ဒီလူႀကီး သူ႔ကို ခ်စ္တာ ဟုတ္ရဲ႕လားဆိုသည့္ သံသယေလးကေတာ့ ႐ွိေနဆဲ ။
" ခ်စ္တယ္...ကိုယ္ မင္းကို ခ်စ္တယ္ "
"........."
"မင္းေလး မယံုမွာကိုသိေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ယံုတယ္ ၊ အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ မင္းေလး အေနရခက္ေနမွာေတာ့ ကိုယ္ နည္းနည္းစိုးရိမ္တယ္ "
သူ႔ပခံုးေသးေသးႏွစ္ဖက္အား အသာကိုင္တာ တကယ္စိုးရိမ္ေနပံုနဲ႔ ေျပာလာေသာ ဘဲႀကီးသည္ သူ႔ မ်က္လံုးထဲ ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိစြာ ၾကည့္ေကာင္းေနျပန္ေရာ...။
အခု ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ကိုယ္ ျပန္ေႂကြေနတာလား ။ ဟိဟိ...။
သူ႔မ်က္လံုးထဲ ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိစြာ ငံုထားခ်င္စရာေကာင္းေနေသာ လူႀကီးရဲ႕ နီရဲရဲ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးအား သူ႔ရဲ႕ အသည္းပံုႏႈတ္ခမ္းတို႔နဲ႔ ခပ္ဖြဖြ ဖိကပ္လိုက္မိသည္။ ေႏြးေထြးသည္။ သူ႔ဘက္မွ စတင္ကာ ဘဲႀကီးရဲ႕ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္ကို ငံုလိုက္ေတာ့ အလိုက္သင့္ သူ႔အေပၚႏႈတ္ခမ္းသားကို စုပ္ယူလာေလသည္ ။
ေႏြးေထြးမႈကေနတစ္ဆင့္ ခ်ိဳၿမိန္မႈကို ခံစားလာရသည္။
သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုးအနမ္းေပမယ့္ ဘဲႀကီးရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈထဲမွာ သူ အေနရမခက္ဘဲ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ စီးေမ်ာရင္း စြဲမက္စရာအနမ္းခ်ိဳခ်ိဳတစ္ခုကို ဖန္တီးလိုက္ၾကသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ဘဲႀကီးကို ခ်စ္မိေတာ့မယ္ ထင္တယ္ "
သူ ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္မသည္။ ကားေလးကေတာ့ အခုထိ မေရြ႔လ်ားေသး ။
"ကေလး... ဒီ ေငြလက္ေကာက္ေတြ ဘာလို႔ဝတ္ထားတာလဲ "
သူ႔ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးကို ကိုင္ကာ ေငြလက္ေကာက္ေလးေတြကို အသာထိကိုင္ကာ ေမးလာေသာ ဘဲႀကီး!
ဘဲၾကီး ၾကည့္ရတာ အရမ္း သိခ်င္တဲ့ပံုေပါက္ေနသည္မို႔ သူ ရယ္ခ်င္သြားရသည္။
"ဘာလို႔လဲ...သေဘာက်လို႔လား "
သူ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လ်က္ ခပတည္တည္ေမးလိုက္သည္။ ခုနားက အၾကင္နာမိုး ရြာသြန္းထားတာကိုပင္ သူ မ႐ွက္ေတာ့ ။ ေယာက်ာ္းေလးပဲ ဘာ႐ွက္ရာ႐ွိလဲ ။
"ကိုယ္ ကေလးကို စၿပီး သတိထားမိတာ ေဟာဒီ လက္ေကာက္ေလးေတြေၾကာင့္ေလ... အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ ပုိၿပီး သိခ်င္မိတာ "
ဂေယာင္ဆူးလက္ကို ကိုင္ကာ ဂေယာင္ဆူးမ်က္ႏွာေ႐ွ႔ လႈပ္ျပလိုက္ေသာေၾကာင့္ တခြၽင္ခြၽင္ အသံေလးမ်ား ေပၚထြက္လာေလသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တည္းက ဒါေတြကို ဝတ္လာတာ ၊ အရြယ္အလိုက္ပံုစံကြဲသြားတာပဲ႐ွိတယ္ ၊ အကုန္လံုးက ေငြလက္ေကာက္ေတြခ်ည္းပဲ... "
"အင္း...ေျပာ "
သူက ရပ္သြားေသာ ဂေယာင္ဆူးစကားကို လွမ္းေထာက္ေပးကာ ...။
"ဒါေတြ ခြၽတ္ထားရင္ ကြၽန္ေတာ္ အျမဲ ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္ ၊ ျပန္ဝတ္လိုက္တာနဲ႔ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာေတြ ေပ်ာက္သြားေရာ ၊ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လ္ုမွ ခြၽတ္လို႔မရဘူးေလ...ကဲ သိၿပီလား"
သူ႔စကားကို အ့ံျသတႀကီးနားေထာင္ေနေသာ ဘဲႀကီးပံုစံမွာ အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတယ္ဟု သူေျပာမိရင္ ရယ္စရာေကာင္းေနမည္ေရာ့လား ။ သူ႔လို အသက္ ၃၇ ႏွစ္အရြယ္ ေယာက်ာ္းရင့္မာႀကီးတစ္ေယာက္ကိုေလ...။
~Next Door Husband ~
"ေမေမ စိတ္ခ်မယ္ေနာ္ သား ၊ လူႀကီးေတြ မပါဘူးဆိုၿပီးေတာ့ စိတ္ထင္ရာမလုပ္ရဘူးေနာ္... ၾကားလား"
"ဟုတ္ပါၿပီ ေမေမရာ! အဲ့ဒါေတြပဲ ထပ္တလဲလဲမွာေနတာ သားလည္းအလြတ္ရေတာ့မယ္ ၊ သား အခု ဘြဲ႔ေတာင္ရၿပီးၿပီ ကိုယ့္ပါကိုယ္ ထိန္းႏိုင္တယ္ဗ်ာ ၊ ၿပီးေတာ့ မေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ၊ အၾကာႀကီးသြားမွာလည္းမဟုတ္ တစ္ပတ္တည္းကို "
သူ မေက်မနပ္ေျပာမိသည္ ။
ေလာ္စပီကာကေန ေအာ္ေနတဲ့ ေလယာဥ္မယ္ရဲ႕ အသံကို မၾကားသည့္အလား ေလယာဥ္ေပၚတက္ခါနီးေတာင္ မွာလို႔ၿပီးႏိုင္ေသးတဲ့ ေမေမ ။
ျပင္သစ္ မဟုတ္ရင္ ေရာမ ကို သြားရမည္ဟု ထင္ထားေသာ္လည္း ယခုေတာ့ သူ ငယ္ငယ္တည္းက ေခ်ာင္းေပါက္ေအာင္သြားေနက် ဂ်ပန္ပါတဲ့ ။
ဟူး...ဂ်ပန္ဆိုလည္း ဂ်ပန္ေပါ့ ။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ။ တစ္ေယာက္တည္း သြားရမွာဆိုေတာ့ မဆိုးပါဘူးေလ ။ ဘဲႀကီးကိုပါ သူနဲ႔အတူ လိုက္ေစခ်င္ေပမယ့္ သူက အလုပ္မ်ားတဲ့သူမို႔ သူ႔မွာ မေခၚရဲ ။ ႐ွိပါေစေတာ့ေလ... ေနာက္တစ္ခါ အတူတူသြားလို႔ရတာပဲကို ။
.
.
.
အရင္ဆံုး ဟိုတယ္ check in ဝင္လိုက္သည္။ ဟိုတယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေမေမ့ဆီဖုန္းဆက္ၿပီးရင္
ကိုကို႔ ဆီကိုပါ ဆက္ရဦးမည္ ။
သူကေတာ့ ၁၅ ႏွစ္ဆိုတဲ့ အသက္အရြယ္ကြာျခားမႈေၾကာင့္ ကိုကို ဟု ေခၚရန္ မၾကာခဏ ေျပာတတ္ေပမယ့္ ေဂ်ာင္ဆူး ယခုထိ ႏႈတ္တစ္ခြန္းမွပင္ မဆိုေသး။ ကိုကို အတင္းမတိုက္တြန္းတာလည္းပါမည္ထင္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ စိတ္ထဲေတာ့ ဘဲႀကီး သင္ေပးတဲ့အတိုင္း ကိုကို ဟုေခၚျဖစ္ေနတာၾကာၿပီ။
အရင္ဆံုး လန္းသြားေအာင္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး တစ္ဖက္လမ္းက သူ ႀကိဳက္တဲ့စားေသာက္ဆိုင္မွာ ြသြားစားရန္စိတ္ကူးလိုက္သည္။ ဒီ ဟိုတယ္က သူ ေမေမတို႔နဲ႔ လာတိုင္း တည္းေနက်မို႔ ဒီနားတဝိုက္ သူ အေတာ္ေလးကြၽမ္းက်င္ေနၿပီ။
.
.
.
ဒုတိယေျမာက္ေန႔တြင္
နာဆာကူယီ ဟိုတယ္ အမည္ရ Three Stars Hotel ႀကီးကို သြားလိုက္ဟု ဖုန္းဆက္လာေသာ ကိုကို႔ ေၾကာင့္ သူ လာခဲ့လိုက္သည္။ အဲ့ဒီမွာ သူ႔ အစ္ကိုဝမ္းကြဲ ဂင္မ္ဂြၽန္ေျမာင္႐ွိတယ္ ဟုသာေျပာသြားသည္ ။ ေနာက္ထပ္ ဘာမွ် ေျပာမသြားေတာ့...။
ကိုကို ဒီကို လိုက္လာသည္ေလာ ဟု ေတြးမိေပမယ့္ သူ ဆီဆက္တဲ့ဖုန္းနံပါတ္က ကိုးရီးယားက ကိုကို႔ နံပါတ္ပဲဆိုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခု ဟိုတယ္ေ႐ွ႕ကိုေရာက္ေနၿပီပဲ ။ ဝင္သြားရံုေပါ့ ။ သူ ဝင္သြားေတာ့ ေႏြးေထြးၿပီး ဆာကူရာန႔ံသင္းပ်ံ႕ေနတဲ့ ေလကို စတင္႐ွဴ႐ိႈက္မိသည္။ အဆင့္ျမင့္ၾကယ္သံုးပြင့္ဟိုတယ္မို႔ အစစအရာရာ ျမင္ျမင္သမွ်တို႔သည္ မ်က္စိပေဒသျဖစ္လွသည္။ ဝန္ထမ္းေတြကအစ အနီေရာင္ယူနီေဖာင္းႏွင့္ တင့္တယ္စြာ ၾကည့္ေကာင္းျကျပီး တကယ့္လက္ေရြးစင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ အရာရာဟာ ၿပီးျပည့္စံုေနသည္။
Reception ကို သြားေမးဖို႔လုပ္ေပမယ့္ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ သူ႔ေဘးနားေရာက္လာကာ ဒိုေဂ်ာင္ဆူးစံ လားဟု ေမးလာေသာေၾကာင့္ ဂ်ပန္လိုပင္ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဟု ေျဖလိုက္သည္ ။ ထို လူငယ္ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးက ေဖာ္ေရြစြာ ျပံဳးျပကာ ဒီဘက္ကိုႂကြခဲ့ပါဟုေျပာလာေသာေၾကာင့္ သူ အသာတၾကည္ပင္ လိုက္သြားသည္။
အခန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ ေထာင့္ဆံုးအခန္းေ႐ွ႕တြင္ ထိုဝန္ထမ္းက ရပ္လိုက္ကာ သူ႔အတြက္ အလိုက္သင့္တံခါးဖြင့္ေပးေလသည္။
~ဘုရား... ဒါ ဘာေတြလဲ! ~
ကိုယ့္မ်က္လံုး ကိုယ္မယံုႏိုု္င္ေအာင္႐ွိလွသည္။
သူ႔အေ႐ွ႕တြင္ စားဖိုမွဴးဝတ္စံုႏွင့္ သူ အရမ္း အားက်ေလးစားရတဲ့ Chef Gorden Ramsay နဲ႔ ကိုကို႔ အစ္ကိုဟု ထင္ရေသာ ကိုးရီးယားလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္႐ွိေနသည္။
"ေဂ်ာင္ဆူး... အစ္ကိုက ပတ္ခ္ခ်န္းေယာလ္ အစ္ကို ဂင္မ္ဂြၽန္ေျမာင္ပါ "
ကိုကို႔ ထက္ပင္ ပိုႏုေနသလားဟုရသည္။
"ဟုတ္ကဲ့...Hyung ဒါေတြ...ဒါေတြက ကိုကို စီစဥ္ေပးထားတာလားဟင္ "
သူ အရမ္းသိခ်င္ေနမိသည္ ။ ဟင့္အင္း တကယ္ေတာ့ ဒီလိုလုပ္ေပးသူက ကိုကို ဆိုတာ ေသခ်ာေအာင္သိေနေပမယ့္ သူ ေမးလိုက္မိျပန္သည္။
"Hello~ Mr.Doh Kyungsoo sshi! "
သူ႔နာမည္ကိုေခၚကာ ႏႈတ္ဆက္တဲ့သေဘာနဲ႔ လက္ကမ္းေပးလာေသာ Chef Gorden ေၾကာင့္ သူလည္း ကမန္းကတမ္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"ခ်န္းေယာလ္က Hyung ကို အကူညီေတာင္းထာတာ ၊ ေဂ်ာင္ဆူးက ဟင္းခ်က္ရတာလည္း ဝါသနာပါတယ္ဆိုၿပီး..."
သံုးနာရီနီးပါးေလာက္ မေမာႏိုင္မပမ္းႏိုင္ သူ သင္ယူေနမိသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ဆူးမီကို ျပန္ႂကြားရဦးမည္ ။ ဆူးမီလည္း Mr.Gorden ပရိတ္သတ္မို႔ သူ႔ကို အႀကီးအက်ယ္မနာလိုျဖစ္ေတာ့မွာ အေသအခ်ာပင္ ။
ဟင္းခ်က္နည္းေတြ ေလ့လာေနရင္းနဲ႔
သူ မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလးစီစဥ္ေပးထားတဲ့ လူႀကီးကို ေျပးေတြ႔ကာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ကိုက္ၿပီး ဆိုးခ်င္မိလာျပန္သည္။
.
.
ညေန သံုးခ်က္တီးေတာ့ အစ္ကိုဂြၽန္ေျမာင္က Shinjuku Gyeon ကိုသြားရေအာင္ဟု ေခၚလာေသာေၾကာင့္ သူလည္း တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးတာနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္သည္။
Shinjuku Gyeon ဆိုတာ ဂ်ပန္ရဲ႕ အထင္ကရေနရာမ်ားထဲက တစ္ခုထဲတြင္ အပါအဝင္ ။
သူ႔ရဲ႕ လွပတဲ့ ဆာကူရာ(ဝါ) ပန္းခ်ယ္ရီေတြေၾကာင့္ နာမည္ႀကီးကာ ေစ်းႀကီးေပးဝင္ရေသာ ေနရာတစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။
သံုးလပိုင္း ကေန ေလးလပိုင္း အခ်ိန္ဆို ခ်ယ္ရီေတြ ပြင့္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ယခု သူလာတဲ့အခ်ိန္ဟာ ေလးလပိုင္းမို႔ ခ်ယ္ရီပန္းေတြကို ၾကည့္ခြင့္ၾကံဳရၿပီ ။
ခ်ယ္ရီပင္တန္းႀကီးဘက္ကိုေရာက္ေတာ့ အစ္ကိုဂြၽန္ေျမာင္လည္း သူ႔မွာပါလာေသာ ကင္မရာေလးႏွင့္ သဘာဝအလွတရားေတြကို မွတ္တမ္းတင္ေနသည္။ သူက ကင္မရာေမ့လာသည္မို႔ ဖုန္းထုတ္ကာသာ ပန္းေတြနဲ႔အတူ selca ဆြဲေနလိုက္သည္။
ဆူးမီကို ႂကြားမည္ဟု စိတ္ကူးကာ မခူးရဟု အေသအခ်ာစာေရးထားေပမယ့္ ေဘးဘီကို တစ္ခ်က္ရိွဳးကာ လူသူမေတြ႔ေတာ့မွ ခ်ယ္ရီပန္းခိုင္ကို ခူးဖို႔ လက္အလွမ္း...
သူ႔လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ေသာ လက္တစ္ဖက္ေၾကာင့္ လူမိသြားၿပီဟုထင္ကာ ထြက္ေျပးဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္လုိက္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ထိုလက္က သူ႔လက္ကို ေသခ်ာျမဲျမံစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာေၾကာင့္ သူ႔မွာ အခြင့္မသာ ။
~ အား! ႐ွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ၊ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ငါက စည္းကမ္းလာေဖာက္တယ္ >< ~
"ေကာင္ေလး...ဒါ ဘာလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလဲ"
ကိုးရီးယားသံ ပီပီသသနဲ႔ ေျပာလိုက္ေသာ စကားသံ ။ ၿပီးေတာ့ ထိုအသံကို သူ သိသည္။ အေနာက္ကို အသာလွည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုျပံဳးၾကည့္ေနေသာ ဘဲႀကီး ။
"ဟာဗ်ာ! လန္႔သြားတာပဲ ကိုကို ရာ ၊ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ လူမိသြားၿပီထင္တာ "
သူ႔ညာလက္ကို အခုထိ လႊတ္မေပးေသးေသာ ဘဲႀကီးေၾကာင့္ ဘယ္လက္ႏွင့္သာ ဘဲႀကီးလက္ေမာင္းကို တစ္ခ်က္ ထိုးလိုက္သည္။
"အခုနားက ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္ "
သူ႔ ကိုယ္ကို ဆြဲဖက္ကာ ေမးဖ်ားေလးကို အသာေမာ့ယူရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ေသာ ဘဲႀကီးေၾကာင့္ သူ ဘာေျပာသည္ကို မၾကားေတာ့ဘဲဒီအေျခအေနကို ဘဝင္ေခြ႔ေနမိသည္။
တကယ္ေတာ့ သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္ရတာပါ... ။
"ဘာေျပာလိုက္လို႔လဲ...ေနဦး ခင္ဗ်ား ဒီကို ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ? "
သူ မေနႏိုင္စြာ ဘဲႀကီးရဲ႕ ေမးဖ်ားေလးကို ေျခဖ်ားေထာက္ကာ ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္မိေတာ့ စူ႐ွ႐ွအထိအေတြ႔က သူ႔ ႏွာေခါင္းထိပ္မွာ ခံစားလိုက္ရသည္။
"ဟာကြာ ! ဒီေကာင္ေလး ကိုယ့္ကို အူယားေအာင္ လာလုပ္ေနတယ္ "
သူ႔ ႏွာေခါင္းထိပ္လံုးလံုးေလးကို မနာေအာင္ ခပ္ဖြဖြ ကိုက္လာေသာ ကိုကို ။
"ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို အရမ္းခ်စ္တယ္... ကိုကို~~"
ဆာကူရာပင္ေတြေအာက္မွာ အရပ္႐ွည္ ္႐ွည္နဲ႔တစ္ေယာက္က သူ႔ထက္ အနည္းငယ္အရပ္ပုတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ခါးကိုဖက္ကာ ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ ခ်ယ္ရီေတြထက္ပိုလွတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကို စားသံုးလ်က္...။ ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္က ထိုလူရဲ႕ ကုတ္အက်ႌေကာ္လံကို အားမလိုအားမရစြာ ဆြဲဆုပ္ကာ အနမ္းတို႔ကို ခံေနယူသည္။
ဆာကူရာေတြရယ္... ထိုေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အနမ္းကို ပိုမိုျပည့္စံုလွပသြားေအာင္ သူတို႔အေပၚကို ဆာကူရာေတြက ေႂကြက်ေပးပါလို႔ အတၱႀကီးစြာ ေျပာခ်င္ပါတယ္...။
The End#
2019.04.10
#Babbycotton 🐰
..........
မခ်ိဳရင္လည္း သၾကားလံုးသာ စားၿပီး ဖတ္ၾကပါေတာ့ :(
သၾကၤန္ေလွ်ာက္လည္ၾကမယ့္ သူေတြ အစစ အရာရာ သတိထားၾကပါေနာ္ ။ ေနလည္း တအားပူတာနဲ႔ ေရပက္ခံထြက္မွာနဲ႔ဆို အေတာ္ေလး အဆင္မေျပျဖစ္ေစတဲ့ အေနအထားပါ ။
CIMARRON ေလးကိုေတာ့ သၾကၤန္ၿပီးရင္ update ေပးပါ့မယ္ ။ Chansoo ကို အျမင္ကပ္လို႔ တရားစခန္းဝင္ပါေတာ့မယ္ 🤦♀️
Happy Myanmar New Year 🎉🌾