Pov Ellie
'Ellie, kun je misschien een beetje voortdoen? We wachten op je...', waarom heeft mijn zus ook zo'n irritante stem? Ach ja, boeie!!
'Jaja, ik ben bijna klaar', tja, en de waarheid: ik was nog niet eens begonnen. Zo ben ik nu eenmaal, moet je maar mee kunnen leven eh!!
Papa kwam de trap opgelopen om me te komen helpen met mijn koffer in te pakken. 'Papa ik zei toch dat ik bijna klaar ben!', toch kwam hij me maar helpen, oke eerlijk: ik had hulp nodig.
'Ellie, om te beginnen moet je je kleren opvouwen, anders gaat je koffer niet dicht', oke, dan ga ik maar met een open koffer naar Zweinstein eh...
'Zal ik het voor je doen? Of weetjewat?? Pak kleren die nog opgevouwen zijn uit je kast', zei hij. Best wel slim, maar helaas... zijn plannetje is mislukt!
In mijn kast zitten namelijk geen opgevouwen kleren... jammer eh?!
'Ellie meen je dit', uhh, ja??
En toen zag ik een wonder!! 'Papa, daar, die broek is wel nog opgevouwen!'
'Heb je die zelfs ooit gedragen?', ha ha ha, NEE!!
Ik keek naar de grond, naar mijn voeten, naar- shit ik moet nog sokken aandoen!!
'PAPA, SOKKEN!!', hihi, ik- oh nee mama komt:'Snel papa, mama komt!!', fluisterde ik.
'Doe jij dan misschien ook eens iets', oepsie hehe vergeten...😏
'Oke, wat jij wilt!!', ik propte alles dat ik zag in de koffer, totdat ik op het idee kwam papa's toverstok te jatten. Hehe
Ik ging heel nonchalant achter papa staan -zo nonchalant dat hij zelfs omkeek- en pakte toen heel snel zijn toverstok.
En toen was het gedaan, want mama stond in de deuropening...
Ik liet papa's toverstok vallen en snelde naar mama om haar terug naar beneden te sturen. Ik wou haar wegduwen, maar wat is ze toch sterk!! Zo sterk als een ... kip ...
Jammergenoeg was ik net zo sterk als Coco dus ik kon haar niet wegduwen.
Ondertussen pakte papa zijn toverstok en toverde alle benodigdheden mijn koffer in, terwijl mama probeerde te kijken wat er gaande was achter mij.
Helaas voor haar ben ik groter -kuch kuch- dus kon ze niet zien. Wat jammer!
'Doen jullie daarboven een beetje voort? Straks is de Zweinsteinexpress al weg zonder ons!', Coco moet haar lelijke bek eens leren houden! Uhh, ik bedoel mooie!! Al wie op mij lijkt is mooi😅.
'COCO, BEK DICHT!', schreeuwde ik. 'Au, Ellie niet schreeuwen in mijn oor!', kloeg mama.
Ow oeps, haha. Maar jammer voor mama zeg ik geen sorry, ik ken dat woord niet...
'KLAAR', riep papa en toen was het stil. 'Jeej papa thanks', bedankte ik hem. Hey wacht eens even... sinds wanneer zeg ik danku??
'Ha, sinds vandaag blijkbaar... ik begin manieren te krijgen, die ik dus eigenlijk al had', dacht ik.
Ik draaide me om. Om naar mijn koffer te gaan btw. Ik ging er naartoe en probeerde hem op te tillen.
Zoals ik al zei: probeerde, want het lukte niet echt... dat komt doordat -zoals ik al zei- ik even sterk ben als Coco, en dat betekend dus NIKS oftewel SLAP...
Zo slap als een ... stier? ...
Haha, jammer voor mij!
'Uhh papa, wil je misschien even helpen?? Het lukt me niet echt...', papa trok zo'n blik waaraan je gewoon zag dat ie z'n lach probeerde in te houden. Ik deed alsof ik het niet merkte, want anders zou ik m'n koffer zelf moeten dragen. Wat dus meer op slepen zou lijken, aangezien ik die stomme koffer maar (maximum) één millimeter van de grond zou krijgen...
Ik lachte lief naar papa. 'Maar natuurlijk wil ik dat voor je doen Ellie!', zonder dankje ofzo te zeggen sprong ik de trap af.
#hyperkinetischeEllie
'Wat zeg je dan?', vroeg papa hoopvol. 'Gelukkig dat ik het zo lief vroeg', Coco begon te lachen.
Zij heeft echt een vreemde lach, geloof me, als Coco begint te lachen kun je je lach GEWOON NIET inhouden.
Daarom begon ik ook te lachen. Jammergenoeg heb ik dezelfde lach als mijn zus, en met twee van zo'n lachende zeekoeien in huis kunnen je ouders het ook niet leer stil houden.
Dus begonnen ze noodgedwongen ook maar te lachen. Ik en Coco begonnen zelfs te wenen van het lachen!!
En hoe was het allemaal begonnen?? Doordat ik papa niet wou bedanken... en toen begon Coco te lachen -als je het tenminste lachen kunt noemen, het lijkt meer op ... gekakel van een kip ofzo dan op gelach- en de rest weet je wel.
Mama:'Oke mensen WHAHA nu moeten we e- WHAHAHAHA', tja stoppen met lachen, daar was ze niet goed in. En die drie andere vreemden in dat huis ook niet.
Papa keek op zijn horloge. Echt een coole btw!
Hij zei hoe laat het was en toen waren we plots allemaal stil. We keken elkaar aan en begonnen toen weer te lachen.
Wat is er toch mis met ons??
Veel
Heel veel
Heel heel veel
Heel heel heel veel
Oke nu ben ik het beu, we zijn vreemd oke?! Laat ons!
Dus het was plots heel stil, we begonnen te lachen en de rest moet ik nog vertellen.
En toen drong het tot me door hoe laat het wel niet was. 'Aaaaah mensen we gaan te laat zijn', daarna begonnen we alle vier te flippen. En ik gaf de aanzet, ik mag trots zijn op mezelf, mag, moet niet.
Ik wou naar de auto rennen maar door snel te willen zijn vergat ik dat een deur niet vanzelf opengaat. Dus ik liep ertegen:'au', ik wreef over mijn neus en begon te lachen. Je weet wat de dreuzels zeggen eh?!: Haast en spoed is zelden goed!
Coco legde haar hand over mijn mond. Why?? Ze lachte heel liefjes naar mijn ouders, maar keek naar mij alsof ik net haar chocoladeijs had opgegeten. Dat = heel boos!!
Ik beet in haar hand. Tja, moest ze die maar niet op m'n mond leggen eh!! Je weet wat de dreuzels zeggen eh?!: Eigen schuld dikke bult! Maar als je erover nadenkt is dat spreekwoord -zoals ze het noemen- echt wel heel vreemd... maar laten we er niet over nadenken, dan moet ik weer lachen...
We stapten -deze keer heel voorzichtig- door het deurgat, naar de auto, in de auto en dan reden we snel weg.
~•~ na de autorit ~•~
Uhh ja, perron 9 3/4...
Eventjes zoeken...
'Die muur daar, daardoor moeten we rennen', mama wees naar een of andere muur. Oke fijn.
Zonder iets te zeggen liep in naar de muur. Ik ging erdoor. 'BAF' Of toch niet...
Mama:'ow, is het deze niet? Dan is het die daarachter. Ja zekerweten die', ik ga niet meer als proefkonijn hoor!!
'Mama ga jij maar eerst', zei Coco, die blijkbaar hetzelfde dacht als ik.
Mama liep richting de muur, naar de muur en door de muur. Aha, dat was dus wel de juiste!
'Nu ik', riep Coco voordat ik iets kon zeggen. 'Heeey, ik wou', stommerik!!
'Oke dan ga IK wel na Coco', zei ik tegen papa. En ik keek hem zo aan dat hij wist dat als hij voor mij zou gaan, ik hem zou vermoorden.
Coco ging door de muur, dat klinkt zo vreemd, door de muur... oke Ellie niet te veel nadenken, gewoon DOOR DE MUUR lopen!!
Ik liep richting de muur, naar de muur en DOOR DE MUUR.
En toen zag ik het: de Zweinsteintrein, ah nee. Opnieuw!
En toen zag ik het: de Zweinstein express!! Een oude gammele trein die elk moment in elkaar zou kunnen storten. Oke nee dat is een beetje overdreven, dat heb ik van mijn zus, die overdrijft ook altijd.
Hihi
Oke, dus er stond een oude, vuile trein. Punt. En niet gammel ofzo, gewoon oud en vuil. Hij zou ook niet elk moment in elkaar kunnen storten, gewoon oud en gammel. Punt, nee uitroepteken!!!! Begrepen??
Ja??
Oke dan is het goed!!
Papa laadde onze koffers al in terwijl ik en Coco met open mond- wacht wat?? Met open mond? Ik deed snel mijn mond dicht en duwde die van mijn zus ook toe.
Ze lachte.
Gelukkig niet zo hard, maar verlegen, en beschaamd hehehehehe hoe heb ik haar ooit zo ver gekregen??
'Meisjes we moeten afscheid nemen!!', herinnerde mama ons eraan.
'Owja, zei Coco'
We namen afscheid van onze ouders en de rest vind je in het volgende hoofdstuk.
Hi iedereen die dit boek leest!! Dit was dus het eerste "echte" hoofdstuk als je begrijpt wat ik bedoel?!
Hopelijk vonden jullie het een beetje (of een beetje heel) leuk!
Ik wil nog iets zeggen: ik ben vreemd, en Zoë btw ook🤣
Ik ga jullie niet langer vervelen, lees Zoë's hoofdstuk maar
Veel leesplezier xx Ellie (en Zoë)