ასეთი ტკივილი ცხოვრებაში არ მიგძვნია, მთელი სხეული დაწითლებული მქონდა.
საშინლად მეწოდა და მტკიოდა, ხელითაც კი ვერ ვიზელდი დაბმული ვიყავი.
ჯმ: იმის ღირსიც არ ხარ რომ გაჭამო.
მაგრამ ასე დაავადდები, თან არ მინდა ჩემი სიყვარული ცუდად გახდეს.
ლეა: შენი სიყვარული...
ჩუმად ვავიჩურჩილე.
ჯმ: რა თქვი?
ლეა: არაფერი...
ჩემთან მოვიდა და თმაზე მოფერება დამიწყო მერე კი ძლიერად მომქაჩა.
ჯმ: გაიმეორე რა თქვი?
ლეა: აჰჰ არაფერი, უბ... უბრალოდ ვთქვი რომ... მშიოდა.
ჯმ: კარგი...
ლეა: შვება ვიგრძენი როცა ხელი გამიშვა.
საჭმელი მაგიდასთან მომიტანა.
ასე როგორ ვჭამო, ხელებს არ გამიხსნი?
ჯმ: არა...
ლეა: რაა?
კოვზს ხელი მოკიდა და საჭმელი პირთან მომიტანა.
ჯმ: გააღე პირი.
ლეა: რაა არ მინდა...
ჯმ: გაღეთქო, თორემ ძალით შეგაჭმევ.
ლეა: არა...
ლოყებზე ხელი მომიჭირა და პირში ჩამასხა.
ააააუჩ...
ჯმ: რაიყო...
ლეა: აჰჰ ცხელია.
ჯმ: ხომ არ გინდა გაგიციო?
ლეა: კიი...
ჯმ: *ვიღიმი* კარგი ერთი.
პირი გააღე ბევრს ნუ ტლიკინებ.
ლეა: საჭმელი გემრიელი იყო მაგრამ თან ცხელი.
უცბად გადამცდა და ხველება ამიტყდა.
ჯმ: მორჩი ხველებას?
ლეა: ვის... ვის გაუგია დაწოლილი ჭამა.
ჯმ:*თვალები გადავატრიალე* ეს გოგო ხელმეორედ გადამრევს.
ლეა: ჩამეღიმა.
თეძოებში ხელი ჩამავლო დს ოდნავ წამომსვა.
იქნებ ერთი ხელი მაინც გამიხსნა...
ჯმ: არა... პირი გააღე.
ლეა: აღარ მინდა.
ჯმ: თუარ გააღებ პირს იცოდე მთლიანად ჩაგასხავ პირში რაც არის ამ თეფშში.
ლეა: პირი კანკალით გავაღე.
საჭმელი გაგრილდა და აღარ არის ცხელი.
ჯმ: ჭკვიანი გოგო ხარ...
ლეა: სახეზე უცბად ბავშვის ღიმილი მოეფინა.
საჭმლის ჭამა დავასრულე.
მერე თავზე ხელი გადამისვა და ოთახიდან გავიდა.
ლეა: რას სჭირს? ხან ბედნიერია და კარგ ხასიათზეა ხან კიდევ საშინელი ურჩხული ხდება...
ჩემი სხეული...
შეხედვაზეც კი მტკივა...
ჩემი მშობლები მენატრებიან.
ნეტავ დედა როგორაა...
ოთახში ისევ ბრუნდება.
ჯმ: აბა პატარავ გაძეხი?
ლეა: თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.
ჯმ: კარგი მაშინ ახლა ცოტა ვიხალისოთ.
ლეა: რა რის გაკეთებას აპირებ?
ჯმ: ჩუმად პატარავ თორემ დაისჯები.
ლეა: ხმა ჩავიგდე.
მომიახლოვდა ჩემს მუცელზე თითები გადაასრიალა, და ზემოთ ზემოთ ამოუყვა.
თითები ლიფის გარედან დააბაკუნა.
და ლიფის გახსნა დაიწყო.
ჯიმინ გთხოვ...
ჯმ: ჩუუ, გითხარი ჩუმად იყავი მეთქი.
ლეა: ლიფი შეხსნა, სიმართლე გითხრათ მესიამოვნა.
ძუძს თავებს თითით შეეთამაშა.
მერე ენა გადაუსვა და წონა დაიწყო.
ერთი ხელით კი მერე ძუძუს ზელდა.
ტანში ჟრუანტელმა დამიარა მისი შეხებისას.
თვალები დავხუჭე და კბილებს ერთმანეთზე მთელი ძალით ვუჭერდი.
ჯმ: ნუ იძაბები პატარავ, ახლა შეგიძლია ხმა ამოიღო.
ლეა: ხმა არ ამომიღია.
მეორე ხელით შემომარტყა.
აჰჰჰ...
ჯმ: ასე პატარავ კარგია...
ლეა: ხელი ჩემი ტრუსისაკენ წაიღო.
როცა ტელეფონმა დარეკა.
ჯმ: ჯანდაბა ვინ რეკავს ამ დროს.
გისმენ ჯონგუკ...
- ჯიმინ შენთან მოვდივარ.
ჯმ: რა ხდება.
- როგორც მითხარი გოგოს ტანსაცმელი მომაქვს.
ჯმ: კარგია...
ყურმილი დავკიდე.
ცოტა ხნით არ მცალია პატარავ მერე მოგიბრუნდები.
20 წუთის შემდეგ
ჯონგუკი ოთახში შემოდის.
ჯკ: ვოუუუ აქ ვინ ყოფილა.
ჯმ: სად არის ტანსაცმელი...
ჯკ: აი აიღე.
პატარა ლეა გვყოლია აქ...
გახსოვარ ლამაზო?
ლეა: მახსოვხარ, ჯიმინის გიჟი მეგობარი ჯონგუკი ხარ.
ჯკ: რამსიგრძე ენა ჰქონია.
ჯმ: *ვიცინი* ჰოო და თუ ასე განაგრძობს მალე მოუწევს დამოკლება.
ჯკ: კარგი ჩემი წასვლის დროა.
ლეა: ჯონგუკი წავიდა და ისევ მე და ჯიმინი დავრჩით.
ჯმ: დროა ჩემი საქმე გავაგრძელო.
ლეა: ისევ მომიახლოვდა, ახლა ტრუსუს ქვეშ ხელი ჩამისრიალა.
უეცარ შეხაბაზე ტანში გამცრა.
ჯმ: *ვიცინი* ოჰო ამდენი ხანია ქალიშვილი ხარ?
კარგი გოგო ხარ...
********************
ბოდიშით თუ ვერ გადმოვცემ ემოციებით, ბიჭი ვარ და ეგეთი რაღაცეენი არ გამომდის.😄
იაქტიურეთ...💙