VII
Keep calm and feel her
Pagkagising na pagkagising ko kinaumagahan, hindi na talaga normal ang pananatili naming dito bawat gabi may nararamdaman akong kakaiba na bumabalot sa paligid namin, siguro sila hindi nila nararamdaman kais hindi nila kami pinaniniwalaan pero kaming mga nakakita na, kabang kaba na dahil sa mga pangyayari pero si Harold, siya na nakita, tumaliwas pa rin sa kanyang mga nakita kesyo kakagising niya lang daw noon at siguro naalimpungatan lang daw siya kaya may nakita siya.
Bakit ako ba hindi ko ba nakita? Harold didn't even belive me, he believes himself.
"Jam!" tawag ko rito. Kakagising niya lang din at sa sofa na siya natutulog dahil natatakot nang umakyat sa ikalawang palapag. Siguro dahil ayaw niyang dumaan sa hagdanan. Tumabi naman ako sa kanya, "Nakatulog k aba nang maayos?" asking her.
Pero umiling siya sa akin, "No, It's still bugging me. Whenever I want to close my eyes, sudden I heard some noises." She said. "Ahm, Jel... hindi ka ba nag-aalala?"
Napabuntong hininga naman ako, "Hindi..." not saying the truth because if sabihin ko, mas lalo lang siyang matatakot. "Don't be afraid of those things, Jam never scared of spirits. Kasi sila, gagawin lang nilang takutin ka pero ang tao, posible pang may gawin sayo."
"Like what Harold said?" She asked.
Umiling naman muli ako sa kanya, "No Jam, from what he saw. Hindi tao 'yun." Sabi ko.
Napansin ko naman kay Jamela ang paglikot nang kanyang mata na parang nagmamasid sa paligid, sa pagkakaalam ko wala naman ni isa sa amin dito ang bukas ang third eye kaya laking pagtataka ko na lamang na minsan ay may nakikita kami. Niyakap ko si Jam para mapagaan ang pakiramdam niya.
"Gusto mo tayong dalawa naman ang gumala ngayon sa barrio?" asking her if she will come with me.
Mabilis namang tumugon sa akin si Jam. "Tara na?" aniya na medyo nikinatuwa ko naman.
"Ahm, sabihan ko muna si Harold para hindi na siya mag-alala sa atin kung saan man tayo pupunta." Sabi ko na sinang-ayunan naman niya.
Tumayo na naman ako para puntahan si Harold sa kanyang kwarto at iniwan si Jam sa sofa sa sala kasama ang kakambal niyang tulog pa rin. Ala siete pa lamang nang umaga kaya ayos lang 'yan sa kanila. Habang patungo ako nang hagdan, bakit ba ganito lago ang pakiramdam ko tuwing aakyat ako, ang bigat at parang buhat buhat ko ang dalawang kabang bigas at kailangan ko pang humawak sa gilid nang hagdan at sa tuwing bababa naman ako, para naman akong tinutulak.
Nang makarating ako sa ikalawang palapag at tumungo sa kwarto ni Harold at ni Boisen. Bubuksan ko n asana at hahawakan ang door knob peor nakalock ito at nilapat ko naman ang tenga ko sa loob nang pinto at rinig na rinig ko lang naman ay ang mga hilik nang dalawang lalaki.
Si Greg naman ay nasa kabilang kwarto na siguro sa ngayon ay tulog pa din with her beauty sleep. Bababa na sana ako nang hagdan na may marinig ako maiingay na galaw sa kabilang kwarto which is yung kwarto nang kambal. Dahan dahan naman akong lumapit doon...
Halo halo ang nararamdaman ko, kabog nang dibdib dahil sa sobrang kaba. Maliwanag ngayon at dapat wala akong ipangamba, pinakikiramdaman ko naman ang paligid ko at rinig ko pa rin ang loob nang kwartong 'yun. Lapit, konting hakbang kabog ng dibdib, palapit na ako nang palapit doon at lumalakas ang ingay at nang marating ko 'yun ay napahinto na lamang ako nang paglalakad nang biglang bumukas ang pintuan at tumilapon doon ang puting manika.
Napaatras naman ako sa nakita ko dahil wala namang tao doon sa loob nang kwarto 'yun. Sinubukan kong lumapit doon at kunin ang manika, sa isip isip ko hindi lang 'to normal na manika, may something dito. I've watched horror movies with killer dolls pero kapag ikaw pala ang nasa sitwasyon ngayon, you'll never find our what will gonna happen. Nakakapangilabot.
Napatingin naman ako sa gawi nang pintuan at napatulala na lamang ako na bukas nga ang pinto at inisip ko na lamang na hinangin ito nang malakas at napakibit balikat na lamang ako.
Nang pupulutin ko na sana ang manika na nasa harapan ko ay wala na ito. As in! Napatayo ako bigla at mas natakot nang makita ko ang manika na lumulutang sa pinto. Umatras na ako dahil sa kabang nadarama ko, takot at ipaghalo halo mo na. At nang muli akong umatras ay kumalabog pasarado ang pinto at sunod ko na lamang na narinig ay ang mabilis na ingay sa hagdan.
Kahoy lamang ang hagdan kaya bawa akyat baba mo ay rinig na rinig.
Nagsilabasan naman sa kani-kanilang mga kwarto ang kanina lamang na mga tulog. Nagsipagtinginan sila sa akin at ang unang lumapit sa akin ay ang aking boyfriend.
"Jel, anong nangyari?" Tanong nito sa akin pero titig na lamang ang naisagot ko kasi hindi naman nila ako papaniwalaan sa sasasbihin ko.
"Babae, ang aga-aga nambubulabog ka!" Ani naman ni Greg.
Umiling naman ako, "Hindi ako 'yun." Simple kong sagot sa kanila.
"Wow ha! Ibigsabihin, hinangin nang ganun kalakas ang pinto, Jewel?" Dagdag naman ni Boisen na hindi makapaniwala sa sinabi ko.
"Ganun nga Boisen." Buntong hininga ko pa. "Sige na, mauuna na ako baba." Sabi ko.
"Tss, you ruined my sweet dream girl." Pag-iinarte ni Greg at tuluyan na rin siyang bumaba kasama nang dalawa at ako rin syempre.
Silang tatlo naman ay tumungo sa kusina at CR, ako naman ay pumanik na sa sala at nadatnan ko ring gising na si Melo.
"Anong nangyari sa taas Jel?" agad na tanong sa akin ni Jam. Siguro nagtataka siya kasi hindi naman ako ganun magsarado nang pinto, ganun naman talaga hindi naman talaga ako 'yun. Bakit sa akin nagpapakita ang mga ito, pero hindi pa rin ako magpapatalo sa takot ko kahit na manatili pa kami dito kahit ayaw na ayaw ko na.
"Hinangin lang 'yung pinto niyo sa kwarto niyong dalawa." Ani ko.
"Weh? Ang lakas naman nang hangin na 'yun?"
"Parehas kayo ni Boisen, oo nga hangin lang 'yun!" pagpupumilit ko.
Ilang saglit lang ay dumating na si Harold sa sala at umupo sa tabi ko. Sunod din naman na dumating ang dalawa pa, nakakalungkot lang isipin na ang buong bakasyon namin ay nababalutan nang katakutan na dati naman ay hindi, na puro kasiyahan lang. Mali nga siguro ang desisyon namin na dito kami magbakasyon kasi maling mali na tumira pa kami dito sa bahay na 'to.
"Harold..." tawag ko sa kanya. Inakbayan pa ako nito at ngumisi.
"Bakit babe?" I giggled of what he said.
"Mag-iikot nga pala kaming dalawa ni Jam mamaya sa barrio ha?" sbai ko habang nakatingin sa mukha niya at napataas naman ang kaliwang kilay nito sa akin.
"Bakit?" tipid niyang tanong sa akin.
"Kasi gusto kong samahan si Jam at syempre para makapagliwaliw na rin sa paligid." Ngiti ko pa.
Tumango naman siya sa akin, "Sige..." aniya saka ko siya niyakap.
"Thank you, babe."
--STAIRCASE—
"Sige Harold, babalik na lang kami mamaya maya." Ani ko sabay kaway kay Harold at tumuloy naman kaming dalawa ni Jamela palabas nang bahay. Siguro si Jam ay halos nalibot na ang buong barrio dahil sa araw araw ba naman na naglilibot siya siguro siya ay mas sanay pa sa akin sa lugar na 'to.
"Doon tayo sa lugar na walang tao." Aniya.
"Saan?" tanong ko naman sa kanya pero walang ni isang tugon ang binalik niya sa ain kundi nakangiti lang siyang nakatingin sa dinadaanan namin. Medyo may kaliitan din ang daan sa barrio kaya medyo mahirap kabisaduhin ang pasikot-sikot rito.
Hindi ko na inabala pang kausapin si Jam sa paglalakad namin dahil mukhang naaaliw naman siya sa ginagawa namin ngayon, na paglalakad lamang. Siguro kasi mas nakakahinga at nakakagalaw siya nang malaya hindi katulad sa bahay na akala mo palaging may nakatingin sayo kaya kahit kailan hindi na ako naging komportable doon.
Simula pa man din, hindi na talaga.
Nakarating kami ni Jam sa isang lugar na walang katao-tao na gaya nga nang sabi niya, hindi naman ganun nakakatakot ang lugar dahil open naman ito at mahangin.
"Tara doon tayo!" hablot niya sa kamay ko at nagtungon naman kami doon sa swing na parang bahay din.
Magkaharap naman kaming dalawa at nakaramdam din ako dito nang kaginhawaan, kaya pala inaraw-araw na 'to ni Jam na pagpunta dito, masarap ang simoy ng hangin at maaliwalas ang paligid.
"Tawagan mo si Lotus!" bigla nitong sabi sa akin. Ako naman ay agad kong kinuha ang phone ko sa bulsa ko at madaling dinial ang kanyang numero. Ilang saglit din naman ay sumagot na ang namiss naming si Lotus.
"Waaah! Girls!" excited na bungad ni Lotus sa amin.
"Lotus! Kamusta ka na diyan?" sabi ko naman sa kanya. Hindi ko rin nagawa nang kausapin o tawagan si Lotus dahil sa hindi kami laging mapakali at mabuti na lang naisip 'to ni Jam at muli ko na naman nakausap ang bestfriend ko.
"Hi Lotus!" ani Jam. Naka loud speaker kasi kaya dalawa kaming sumasagot sa kanya.
"Miss ko na kayong dalawa!"
"Bakit ka naman kasi umalis best?" Tanong ko.
"Hindi naman kayo naniwala sa akin eh, I've said it before." Aniya sa kabilang linya.
"Lotus, ako naniniwala ako sayo." Nagulat ako sa sinabi ni Jam sa kanya. Natahimik naman ako at nakinig na lamang sa susunod niyang sasabihin. "Dati hindi pero ngayon, oo."
Napaatras naman ako nang unti sa kanya at kinabahan na naman bigla. Yes, kung iisipin niyo naniniwala naman ako sa kanilang dalawa dahil nakita at napakiramdaman ko na rin sila pero ayoko nang gatungan pa dahil baka madagdagan pa ang katatakutan sa bahay na 'yun.
"Talaga? Jam! Bakit?" Lotus asked.
Bago sumagot si Jam ay tumingin muna siya sa akin, "Pwedeng kaming dalawa na lang muna?" pakiusap niya sa akin. Tumango naman ako at binigay sa kanya ang cellphone at silang dalawa naman ang nag-usap.
"Labas lang ako." paalam ko sa kanya at tuluyan naman akong umalis nang duyan at nagtitingin tingin naman sa paligid. I never seen this before in my whole life, ngayon lang. First time ko kasing makapunta sa mga barrio at ito na siguro ang last kong pupuntahan because it is the worst barrio if ever.
Iniwan ko si Jam sa duyan habang kausap si Lotus sa cellphone ako naman ay tumungo sa isang upuan doon.
Naagaw naman ang atensyon ko na may mga batang biglang nagsidatingan at naglalaro. I missed my childhood days na masasaya lang kami at walang pinoproblema na kahit anuman, pero kahit bata pa ako n'un takot na ako sa multo at sa madilim na lugar napalitan lang na hindi na ako takot sa madilim nang tatagan ko ang sarili ko at inisip kong God is with me no matter there's a lot of darkness around me because He can gave a light which I am right now.
Nang mabaling naman ulit kay Jam ang atensyon ko na palapit na siya sa akin.
"Tara na!" aya nito sa akin.
"Bakit, kakarating lang natin dito ah?" tanong ko naman sa kanya.
"Maingay na, ayoko n'un." Aniya saka binigay sa akin ang cellphone ko.
"Edi saan na tayo pupunta?"
"Kahit saan, kung maaari lang 'wag lang sa bahay." Sabi niya saka niya muli akong hinigit patungo kung saan man siya pumunta.
Bigla naman nagring ang phone ko kaya sinagot ko naman kung sino ang tumatawag.
"Harold? Bakit ka napatawag?"
"Come back here, we called some paranormalists." He said. Nung una nagpatawag nang pastor pero umalis kaagad dahil sa mga bumabalot sa paligid at umatras siguro ito na ang makapapagsabi nang lahat.
"Sige, we'll be back in few minutes! Bye!" saka ko binaba ang phone ko.
"Jewel, ano daw 'yun?" Jam asked.
"Pinapabalik na tayo ni Harold sa bahay kais may inimbitahan daw siyang paranormalists at suriin ang bahay." Ngiti ko. Pero parang napilitan pa si Jam sa ngiti ko at dahan dahan na lang siyang naglakad pasunod sa akin.
--STAIRCASE—
Pagkarating namin sa bahay ay sakto rin namang dumating ang paranormalists na pinapunta ni Harold, gayundin ay lahat kami tahimik lang na nanonood sa ginagawa niya at sa tuwing may kakaiba siyang kilos ay gusto namin siyang tanungin pero baka magambala pa namin ang kanyang ginagawa.
"Nasaan si Jam?" tanong sa akin nang kambal niya na si Jimelo.
"Nasa labas, ayaw pumasok." Ani ko naman sa kanya.
"Bakit daw?" tanong pa niya at kibitz balikat na lamang ang tugon ko sa kanya.
At nang tumungo naman kami sa hagdan ay may orasyon siyang mga ginawa at may mga kakaibang galaw ang mga instrumentong kanyang ginagamit.
"Baba tayo!" aniya na nagmamadali pati tuloy kami ay napababa nang mabilis dahil sa utos niya. Ito na naman ang nararamdaman ko kaba at takot, hindi ko maatim kung paano nakayanan manirahan sa bahay na ganito na hindi namin alam ang background. Basta, may matuluyan lang gora na.
"Ano pong nangyari?" Ani Harold.
"W-wala..." tugon nito sa amin.
Napakunot noo naman si Harold sa inani niyon. "Bakit hindi po tayo tumuloy sa itaas? Sa mga kwarto?" dagdag pa ni Harold.
"H-hindi na! M-mala—Mahina naman ang presensya doon kaya wag na lang." pati ako naguguluhan sa paranormalists na 'to. "Mauuna na ako." aniya at madaling niligpit ang kanyang mga gamit at nagtutuloy palabas nang bahay.
"Anong nangyari dun? Masyadong duwag naman 'yung kinuha mong paranormalists Harold." Ani Boisen.
"Baka federasyon din?" tawa pa ni Greg.
"Ano ba kayo guys, maniwala na lang kayo sa sinabi niya. Diba, wala namang kakaiba dito? Kaya kayo, 'wag niyo na lang intindihan o pakelamanan 'yang mga nakikita niyo." Aniya.
Sana nga Harold ganun nga, wala.
Pero iba ang kinikilos nang paranormalist na 'yun, may iba akong nararamdaman.
Maling mali.
Napansin naman namin si Jam na kakapasok lang.
"Babalik din ako kaagad, may pupuntahan lang ako." Aniya saka lumabas at hindi na kami pinansin sa aming pagtawag sa kanya.
"Hoy Jam!" tawag nang kambal niya.
"Hayaan mo na siya..." tugon ko na lamang.
Alam kong may alam na rin si Jamela dito. Siya lang ang makakapagsabi sa amin. Siya lang.