#BHOCAMP7TM #AieCher #HugotNiAiere #BHOCAMP7End #BHOCAMP
AIERE'S POV
Hindi pa ako handang iwanan ang napakaganda na panaginip ko pero wala na akong nagawa nang unti-unti ay hilahin ako pabalik sa realidad nang maramdaman ko ang pagpatong ng kung ano sa ulo ko. Iminulat ko ang mga mata ko at sa pagkagulat ko ay nasa kandungan ako ni Archer.
Ang huling naaalala ko ay nakatulog na ako sa sasakyan mula sa Cavite nang umalis kami sa reception. I was too tired not just because of the exhausting preparation for the wedding but because of all the drinks I consumed that night. Hindi ko na nga mabilang kung nakailan na ako ng mga paborito ko na vodka based drinks. Sinubukan ko pa nga na gisingin ang sarili ko sa pamamagitan ng paliligo dahil bago kami umalis ay tiniis ko ang lamig ng tubig ng Tagaytay na walang heater-heater mahismasmasan lang ako. Iyon nga lang hindi effective. Nagkaroon lang ako ng malay saglit nang makarating kami sa airport. That's only because I slept again while I wait for my husband to check us in. I never thought that airport chairs are comfortable until this day. Paano ba naman kasi bukod sa pagod at dami kong nainom ay madaling-araw na rin naman kasi.
"I don't think I should sleep on your lap. Baka pagalitan tayo ng flight attendant." basag ang boses na sabi ko. Probably because of all the screaming I did while partying at the wedding.
"Nasa airport na tayo, babe. We landed thirty minutes ago."
Bahagya kong iniangat ang nakatakip sa mukha ko na hoodie na hindi ko na kailangan tignan para malaman na iyon ang "special" hoodie namin ni Archer. It's his thing. Sa ilalim niyon ay suot ko ang puting summer dress na binili para sa akin ng kapatid ko for my "going away" dress.
"Bakit hindi mo ako ginising?" tanong ko at umayos ng pagkakaupo.
That's when I saw the crowd looking at us. May distansiya naman sa pagitan namin at sa kanila pero halatang halata na nasa amin ang atensyon nila. Ilan din sa kanila ay nakaangat ang hawak na cellphone.
I was ready for this kind of situation. I talked about this with my cousin Freezale and she explained everything to me. Kahit sa ilang taon na pagsasama nila ni King at sa loob ng mga taon na iyon ay hindi nila itinago ang relasyon nila sa tao ay hindi ibig sabihin ay hindi sila nakakuha ng atensyon mula sa mga tao kapag lumalabas sila.
Sa sitwasyon namin ni Archer ay nandoon kami sa punto na mainit pa sa mga tao ang tungkol sa amin. Dahil na rin sa mga lumabas sa balita na tungkol sa buhay ni Archer ay mas lalong tumutok ang mga mata ng tao sa kaniya.
"Nagkaproblema lang sa private charter na gagamitin natin but my friend said it will be finished by ten minutes more." Archer whispered right at my ear when he felt my discomfort.
Nag-angat ako ng tingin sa kaniya at bahagyang napakunot ang noo. "Hindi pa dito ang destination natin? Akala ko hanggang Palawan lang?"
"Nope."
Inikot ko ang mga mata ko sa paraan ng pagkakasagot niya. Sa kasal pa lang ay tinatanong ko na kung saan kami sa Palawan pupunta mula ng sabihin niya na pupunta kami ro'n at hindi sa Lake Hotel gaganapin ang honeymoon namin. I thought we would stay at the hotel but I was surprised when he told me that we have a flight to catch.
"Wala kang balak sabihin sa akin?" tanong ko ulit.
Bumaba ang mukha niya sa akin at pinakatitigan ang mukha ko bago ngumiti. "Wala."
Nakarinig ako ng impit na tilian at paglingon ko ay nakita ko ang mga taong kanina na nanonood samin ay tila hindi na alam kung paano itatago ang katotohanan na kami ang pinapanood nila. Sa isang banda ay nakakamangha sila dahil hindi nila kami kinukuyog katulad ng kadalasan ay nakikita ko sa mga kilalang tao. I even saw it happened with Triton noong active pa siya sa showbiz bilang artista.
Sabi nga ni Den 'Ang totoong Royalty fans ay may class'. I think everyone is trying to live with that that's why they are keeping their distance.
Nilingon ko si Archer at nakita kong saglit na tinignan niya rin ang mga taong nakatingin sa amin. "Pagbigyan mo na. This is a happy day after all."
He just looked at me for a moment as if looking at the truth in my words. But I mean it. Hindi ko na maaalis sa kaniya kung ano ang buhay niya. He's my husband now but he's also a member of Royalty. I love him and that includes everything about him.
Akmang tatayo ako mula sa pagkakaupo sa kaniya pero pinigilan niya ako at sa pagkagulat ko ay hinalikan ako sa labi. Saglit lang iyon at pagkatapos ay inalalayan niya na ako na makaupo sa upuan bago siya tumayo at lumapit sa fans niya na ngayon ay hindi makapaniwala na palapit siya sa mga ito.
Inayos ko ang hoodie na suot ko at nakapalumbaba na pinanood sila habang nagkukuhanan ng litrato. Nang matapos sila ay nakita ko na kausap ni Archer ang isa sa mga fan niya na babae. Kasama niya ang grupo ng mga babae na ngiting-ngiti at nakasalikop ang mga kamay sa harapan nila na parang may hinihiling kay Archer. Sa pagtataka ko ay tumingin sila sa akin at pagkatapos ay umangat ang kamay ng asawa ko na parang tinatawag ako.
Nagtataka man ay tumayo ako at lumapit sa kanila. Napapitlag ako sa pagkagulat nang mas lalong lumakas ang pag-iiritan ng mga tao nang makalapit ako.
I look at Archer in bewilderment but he just smiled at pulled me close to him. "Babe, this is Romalyn, Rachele, Angeli, Trisha, Mary Kris, Courtney, Lyka, Rosalyn, Shyler, and Akira."
Naguguluhan man ay kumaway ako sa grupo ng babae na sa kabila ng pagpapakilala ni Archer ay hindi ko na matandaan ang mga pangalan. It's amazing how Archer quickly memorized their names.
Sunod-sunod na napakurap ako nang bigla na lang silang tumili. "Umm...hello."
"Hello Miss Aiere!" sabay-sabay na bati nila.
"Gusto raw nilang magpapicture sa ating dalawa." paliwanag ni Archer na pigil ang ngiti sa mga labi. "They said they've been supporting Royalty a long time ago but they fell in love with the two of us more when they watched our proposal video."
Kusang kumawala ang ngiti sa labi ko nang maalala ko ang concert na iyon. Who wouldn't? Aside from the wedding, I don't think I will ever forget that moment. Kaya nahihiya man dahil hindi naman ako sanay sa ganitong bagay ay tinanguhan ko na rin sila.
Tuwang-tuwa na pinalibutan nila kami habang ang isa sa kanila ay lumapit sa isa sa mga nakikinood para magpapicture. I felt Archer's arm wrapped around me to pull me towards him. Nakangiting nag-angat ako ng tingin sa kaniya at yumakap din ako sa kaniya.
Nang matapos kami ay nagpaalam na kami sa grupo at naglakad na paalis. Pero hindi pa man kami nakakalayo ay naramdaman ko na umangat ako sa lupa nang bigla na lang akong buhatin ni Archer na para bang wala lang ang bigat ko.
"Archer! Ang daming nakatingin sa atin ibaba mo na ko!"
He chuckled under his breath but he didn't let go of me. I buried my face on his neck in embarrassment until I felt a soft breeze circling around me. Nang mag-angat ako ng mukha ay nakita ko na naglalakad na si Archer papunta sa naghihintay na maliit na eroplano.
Tinanguhan niya ang naghihintay sa amin na piloto bago walang salita niya akong ipinasok sa eroplano. Pinaningkitan ko siya ng mga mata pero hindi niya ako pinansin at siya na mismo ang nagkabit ng seatbelt ko.
"Parang gusto kong makipag-away sa'yo kahit supposed to be honeymoon natin ngayon." sabi ko sa kaniya.
"Okay."
"Okay?" I asked in a dangerous tone.
Nagbaba siya ng mukha at muli akong binigyan ng magaang halik. Sa pagkakataong ito nga lang ay naramdaman ko ang marahan niyang pagkagat sa ibabang labi ko. "I'll just win you back later."
"Wow. Ang taas ng confidence level natin, dude, ah?"
"Dude?"
"Dude." I said again.
"Dude?" ulit niya at sa pagkagulat ko ay binaba niya ang mukha niya sa leeg ko at hinalikan ako ro'n. Napatili ako at pilit na iniwas ko ang katawan ko dahil nakikiliti ako pero hindi niya ako tinigilan. "Ano ulit ang tinawag mo sa'kin?"
"Omg! Stop!"
"Dude?"
"Honey!"
Tumigil siya sa ginagawa at nagniningning ang mga mata na tinitigan lang ako. I rolled my eyes at him and leaned my body towards him. Hindi ko rin naman siya matitiis. I don't think anything can spoil this moment for us.
Ipinalibot niya ang mga braso niya sa akin habang ang baba niya ay nakapatong sa balikat ko. Parehas na nakatingin lang kami sa labas ng bintana hanggang sa paandarin na iyon ng piloto. To my delight, the dark sky slowly embraced the light as it's greeting the morning. A tiny ball of light winked from the sky until it slowly shows its beauty, spreading towards the horizon and coloring it with bright hues of gold.
Nagbaba ako ng tingin at mahinang napasinghap ako nang makita ko ang magagandang isla na tila kumikinang dahil sa paglitaw ng araw.
It was just a short ride but I think the beauty that I just saw will last for a lifetime. Dahil sa trabaho ko kahit pa na may pagkakataon na kinakailangan ang oras namin at minsan ay inaabutan na kami ng umaga ay hindi ko pa nararanasan na magawang ma-enjoy ang nasa paligid ko. When we are on a mission we're just focused on the job. That's why moments like this are so precious.
"Let's go?"
Nag-angat ako ng tingin kay Archer at nakangiting tumango ako. Tinulungan niya ako na makatayo at pagkatapos ay inalalayan niya akong makababa ng maliit na eroplano. Nauna siyang bumaba habang naalahad ang kamay sa akin pero huminto siya nang nasa huling baitang na kami. He turned to me and raised his eyebrow while his hands were extended towards me.
May ngiti pa rin sa labi na pinaikot ko ang mga mata ko bago ko iniangat ang sarili kong mga kamay papunta sa kaniya. Kumapit ako sa balikat niya at ilang sandali lang ay karga-karga na niya ako ulit.
Our pilot's first officer helped us with the bags and followed us while we crossed the vast field of grass. Tinungo namin ang isang malaking beach house na sa malayo pa lang ay kita ko na ang ganda. From where we are I can see that we're on the back part of the house.
Nang makarating kami sa bahay ay ibinaba nang kasama namin ang mga maleta namin sa pintuan at bumaling kay Archer. "I'll just leave here it, Sir."
Lumingon siya sa lalaki at tumango. "Thanks, Alvin. Tell your boss that I'll visit him next time."
"Will do."
Inaasahan ko na ibababa na niya ako pero imbis na iyon ang gawin ay isinandal niya lang ako saglit sa may pintuan at nakangiting nagbaba ng tingin sa akin. "Get the key, babe."
"Ibaba mo na lang kaya ako? Nandito naman na tayo-"
"Just humor me." he said, cutting me off. "Key, please."
Napabuntong-hininga ako bago ako kumilos para abutin ang kaliwang bulsa niya. Kumapakapa ako ro'n pero hindi ko maramdaman ang susi. I moved my body to the opposite side and reached for his right pocket pero kahit doon ay hindi ko mahanap ang susi.
"Nasaan na ba? Sure ka ba na nakuha mo talaga?" tanong ko habang kumakapa pa rin.
"Yep."
Kunot noong lumingon ako sa kaniya at nagdududang pinagmasdan ko siya. Parang may naaalala ako na ganitong tagpo. Hindi nga lang niya ako buhat no'n at wala rin ako sa tamang pag-iisip no'n dahil sa kalasingan.
"Don't tell me that the key is your..." Hindi ko na tinapos ang sasabihin ko dahil alam kong tatalunin ko na ang kamatis sa sobrang pagkapula ko. "Archer!"
He laughed out loud as if enjoying my struggle to come up with words. Mukhang hindi lang ako ang nakaalala ng panahon na napagkamalan kong malaking "susi" ang...hinaharap niya. It was just months ago pero pakiramdam ko ang tagal na.
"Much as I like you getting near my "key", that won't help us to get inside the house." he said while still chuckling. "It's in my polo's pocket."
Sinimangutan ko siya at padaskol na dinukot ko ang susi sa pocket ng polo niya na nasa tapat lang ng dibdib niya. Bahagyang yumuko ako nang makuha ko iyon para magawa kong buksan ang pintuan. Nang magawa kong pihitin ang seradura ay nawala ang pagkaasar ko nang tumambad sa akin ang loob ng vacation house.
Isa iyon sa pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Gawa lang sa salamin ang dingding ng bahay at dahil hindi katulad sa likod na parte niyon na siyang kinaroroonan namin ay nakatabing lahat ng kurtina sa harapan. Mula sa kinaroroonan namin ay kitang-kita ko sa harapan ng bahay ang malaking swimming pool na nakatanaw lang sa malawak na asul na dagat. It's like a paradise straight out from a fairytale.
"Anong tawag sa lugar na ito?" namamanghang tanong ko. Nakakapit pa rin ako sa balikat ni Archer habang naglalakad siya papasok sa bahay.
"I don't know."
Nagtatakang nilingon ko siya. "Paanong hindi mo alam? I thought you booked this place?"
"I rented the island not just the house."
Sunod-sunod na napakurap ako sa sinabi niya. As in...the whole island? Not just the house, the pool, or maybe a whole private beach. Talagang isla? "Honey, I really love the place pero...anong gagawin natin sa buong isla?"
Imbis na sagutin ako ay dumiretso siya sa isang kwarto at saglit na muling naagaw ang atensyon ko dahil doon. The bedroom was huge so as the bed. Pero ang nakaagaw pansin do'n ay tanging kurtina lang ang tumatakip sa salamin na ding-ding niyon kaya mula rito ay mas lalo namin na kitang-kita ang dagat.
Naramdaman ko na inupo ako ni Archer sa kama dahilan para mapatingin ako sa kaniya. "Honey, I get it that we're on a honeymoon. Pero sa pagkakatanda ko ang gusto ko lang mag relax. I don't exactly like fishing because it's boring and I do know how to climb trees but I don't think we can survive just by coconuts...or bananas. So...uh...I really love this place, you know? Pero hindi ba masyado naman nating solo ang isa't-isa?"
His eyes twinkled with mischief as he lowered his body towards me so he can be close to me. Hindi siya tumigil sa paglapit kaya wala na akong nagawa kundi iatras ang katawan ko na naging dahilan para mapahiga na ako sa kama.
He towered me with his body and despite the situation, I'm not really immune when it comes to him so it's not a surprise that I can feel my body starting to warm with his nearness.
"Archer Lucas Chase." I called out to him.
"Yes, Mrs. Chase?" he asked.
I was taken a back for a moment at the sound of that. Mrs. Chase. His wife.
"Ano namang masama kung solo natin ang isa't-isa?" tanong niya ulit nang hindi ako magsalita.
"I-I don't really like fishing like I've said."
"We got a full pantry of foods. And we're not completely alone, babe. May mga taong nakatira sa kabilang bahagi ng isla na pwede nating puntahan since I have my wave boat parked somewhere around here." He said these nonchalantly as if he's just discussing the weather and not seducing me to the point of self-combustion. I bit down on my lower lip when he tugged at the ribbon of my summer dress and pulled, his fingers gently tracing the skin that is now bared in front of him. "I rented the whole island so we can swim on that pool to relax. Then I will make love to you until you're exhausted. We're going to swim on the beach and I'm going to make love with you on the sand while the sun sets around us. We will ride my boat until we can see the moon and stars. An under the beauty of the night sky...I will take the beauty between my arms."
I can imagine everything because I know that he will keep his words. I know that this week would be for us where I can have him completely and so am I to him. He told me what he wanted so it's just right for me to show what's mine.
I taken him by surprise when all of a sudden I found myself pouncing on him. Napahiga siya sa kama at kaagad naman akong kumababaw sa kaniya. I didn't waste anymore second and I just pulled my dress above my head and threw it on the floor.
Scorching flame ignited in his eyes as he looked at me on top of him. Naramdaman ko ang kamay niya na humawak sa batok ko at marahan niya akong hinila patungo sa kaniya. Sa isang iglap ay magkadaop na ang mga labi namin habang ang kamay niya ay naglulumikot sa katawan ko. Hindi ako nagpahuli dahil pinaglandas ko rin ang mga kamay ko sa katawan niya habang sinasagot ang malalim niyang halik. In the next second he managed to take off the tiny undergarments that were stopping him from his exploration.
Our hands seek to give pleasure but unlike before we're not rushing this time. It didn't feel like we're running out of time but instead we let our self wander...to relish each touch, each kiss, each friction that our bodies make.
I twirled my tongue with his, hungry to receive more and to give more. I heard him groan as answer to my searching and he pulled me closer to him as if we're not close enough. As if he want to absorb me...consume me. My lips parted when his hardness straining against his jeans brushed with my heated sensitive core. I threw my head back in response and grind my body down to feel again that rush of sensation.
Muling kumawa ang ungol mula sa bibig niya at hindi na siya nagsayang pa ng sandali at kaagad niyang pinagapang ang kamay niya pababa sa katawan ko. A soft mew came out of my lips when I felt his fingers going directly to its target.
"Archer..."
I moved my body with his playful fingers but he didn't quicken his pace and just continued to torment me with pleasure. I was left with nothing to do but open myself to him, giving him more access to my burning body.
Naramdaman kong gumalaw siya para ihiga ako sa kama pero pinigilan ko siya. His eyes scorching with pure want looked up at me and he speak with a quiet voice laced with unmistakable desire. "I want to taste you, babe."
It took all my strength not to catch fire and turned into embers at that moment but I gather what is left of me and I whispered back. "I want to taste you first."
If it's just humanly possible, I could swear that I saw his eyes darkened until I can see a hint of the inferno rising inside him. But he didn't gave me time to ponder on this because at the next second, he pulled me up as he lie on the bed, placing my heat right on his mouth.
I moaned his name out loud as he flicked his tongue on my core...teasing...making me want for more. His hand snaked up my body and he pushed me lightly towards his body. When I finally understood what he wanted, I hungrily threw my body down and grasp his thick throbbing length.
A satisfying growl escape from when I moved my hand on an up and down motion and without wasting time I put him inside my own mouth and returned his enthusiasm on worshiping me. I swirled my tongue around his manhood, earning a surprise jolt from his body. I continued giving him what he needs but it was so hard to focus when he's doing delightful things to me.
My eyes widened when I felt his fingers joined his exploration and my own discovery were halted by the sudden charge of electricity trailing sparks of warmth all throughout my body. I was near on the edge moments ago and now I know that I'm far too close to falling.
A sound of pleasure escape my lips while my body arched by the attack of bliss surging through me. My hands took purchase of his thighs and I clasp my hands on them as my body buckled with the dance of his flicking tongue.
He didn't let me catch my breath because before I can even go down from the throes of desire, I found myself lying beneath him while he positioned himself on my center. Pinaglandas ko ang kamay ko sa braso niya paakyat sa balikat niya at mahigpit na kumapit ako roon. He looked down at me, our eyes meeting for one brief moment before he finally plunged himself inside me.
I can't help but close my eyes as my body buck underneath him, accepting his invasion by wrapping my legs around his hips, my arms around his neck, warm to warm...skin to skin.
Naramdaman ko ang maingat na paggalaw ng kamay niya hanggang sa huminto iyon sa itaas ng parte ng leeg ko. I can feel his fingers sprawled just on the lower part of my ear while his thumb reached for my lower lips.
"Open your eyes, baby."
Despite slowly succumbing to the desire engulfing me, I forced my eyes to focused on him. On his own that flared-up with clear blazing flames that longs for me. It's the kind of heat that I wouldn't mind burning myself into. I would gladly welcome it with open arms, embracing the heat, letting it lash me with its crackling fire.
We've done this before. He made love with me until I can no longer find any strength in me. I know how it's like to be in his arms. Alam ko na ang ilang beses naming pag-iisa noon ay ilan sa mga pagkakataon na nagawa niyang ipakita sa akin ang pilit niyang itinatago. But for some reason this feels different. Pakiramdam ko ay bukas na bukas ang lahat ng siya para sa akin. I can see his eyes pooling with emotions that I never thought I would ever be seeing. There's nothing hidden in his eyes like how his heart opened up to show me everything I needed to see. At katulad niya ay wala ng kahit na ano sa puso ko kundi pagmamahal at pagtanggap sa inaalay niya sa akin.
Wala ng takot. Wala ng pangamba. Tanging bukas lang na pagmamahal sa taong ngayon ay makakasama ko sa habang-buhay.
It's more than the friction of our skin. More than him entering my body. It's him piercing right through my soul that has been waiting for him for so long. It's him and me finally becoming one with nothing stopping us to do so.
He groaned under his breath as he impale me with his length over and over again. He didn't let my eyes go but instead he just keep looking at me as if he's telling me something that I should feel rather than hear.
As if playing in front of me, I saw everything. From his simplest gestures, all those memories I had with him, all the surge of joy whenever he's with me, the contentment, and even all the pain and the tears. Each of those lead us to where we are now.
Together. Lives intertwined with each other for the rest of our lives.
A single tear cascade down the corner of my eye down through my cheek as my body sung the final notes of the tune we are both dancing into. I felt his hold on me tightened as he get close to his own climax.
He pulled me up until I'm sitting on his lap, still moving inside me. I wrapped my arms around him tight as my forehead dropped on his and we continued looking at each others eyes. And that's when I heard him say what he failed to tell me at that moment he first took me. Without him even confirming it, I know that we are on the same page.
A quiet groan vibrated through him at the same time I felt him filling me with warmth. Bahagya niyang inilagayo ang mukha niya sa akin habang bahagyang hinihingal na pinadaan niya ang hintuturo niya sa luhang umaagos mula sa mga mata ko.
"Did you feel it?" he whispered. "Did you feel that I love you more than I can ever love someone?"
Tumango ako at iniangat ko ang sarili kong kamay para marahang ilapat iyon sa pisngi niya. "And I love you more than I can I ever love anyone."
We basked on the warm bliss of becoming one. Letting our hearts speak for us. Letting our hearts understand for us.
Months after that we will realize that at that moment we were both wrong. Dahil maraming pagmamahal ang meron kami sa aming mga puso na nagawang lumaya mula sa mga bagay na lumatay at nakapanakit sa amin noon. Maraming pagmamahal na hindi lamang kinakailangan na sa isa't-isa lamang ibigay. Soon after that we will realize that we could love more and give more not just to each other. Because our hearts are not made to love just for the two of us. But more.
NAHAHAPONG umupo ako sa sofa. Pakiramdam ko tumakbo ako ng limang kilometro sa pagkapagod na nararamdaman ko kahit na lumabas lang naman ako para ihatid ang pamangkin ko dahil gabi na at paniguradong hinahanap na ng mga magulang niya at pagkatapos ay bumalik na ako ulit dito sa flat na ginagamit namin ng asawa ko.
Hinawakan ko ang binti ko para iangat iyon sa coffee table sa harapan ko pero nabigo lang ako dahil hindi ko magawang itaas iyon. Naiiritang pasalampak na sumandal na lang ulit ako sa sofa at ginalaw-galaw ko ang katawan ko para hanapin ang pwesto na gusto ko pero gaya ng inaasahan ay nabigo ako na maging komportable sa kinauupuan ko.
"This is so unfair." I said with gritted teeth.
My discomfort was suddenly thrown outside the window when I heard the door rustling. Kaagad nagliwanag ang mundo ko dahil alam ko kung sino ang pumapasok doon. Akmang tatayo ako pero napaupo lang ako ulit dahil sa napakalaking harang sa pagtayo ko. Kinagat ko ang ibabang labi ko at determinadong kumapit ako sa upuan at inarko ko ang likod ko para sana hilahin ang sarili ko patayo pero ang kinalabasan ay para bang nagbebending lang ako.
"Babe- Babe!"
Nakarinig ako nang mabibilis na yabag at ilang sandali lang ay nakahinga na ako ng maluwag nang maramdaman ko ang mga kamay ng asawa ko na tinutulungan akong makatayo.
I have no doubt that my eyes are sparkling with happiness as I looked up at him. Itinaas ko ang mga kamay ko at pinagsalikop ko iyon sa harapan ko. "Welcome home, hon!"
Nawala ang pag-aalala sa mukha niya at saglit na napalitan iyon ng pagkaaliw. Nagbaba siya ng mukha sa akin at dinampian ako ng magaang halik sa labi bago siya yumuko at hinalikan ang malaki ko na tiyan. "Hey, kiddos."
"Wow. Ako halik lang? Walang pagbati?" nagbibirong tanong ko sa kaniya nang manatili siyang nakatingin sa tiyan ko. Hinaplos ko ang buhok niya at napangiti ako nang mag-angat siya ng tingin sa akin.
"Bakit ikaw ba excited akong makita o 'yung uwi ko?" tanong niya.
"Siyempre...iyong uwi mo." sabi ko at inilahad ko ang mga kamay ko. "Nasaan na?"
Pinaningkitan niya ako ng mga mata bago siya nagbaba ng tingin sa tiyan ko kung saan umiikot na ang dalawang bubwit namin na dinaig pa ata ang pinakamagaling na martial artist. "Buti pa kayo ako ang inaabangan no? 'Wag niyong tutularan 'yang Mama niyo ha?"
Kinurot ko ang tenga niya at hinila ko iyon dahilan para mapasigaw siya. Humalukipkip ako at inilahad ko ang isa kong kamay na para bang sinasabi na ibigay na sa akin ang hinihingi ko. "For your information, itong mga anak mo ang dahilan kung bakit ang dami kong gustong kainin."
He shook his head while a smile curved on his lips. Saglit na bintawan niya ako at bumalik siya sa malapit sa pintuan at may dinampot sa sahig na malamang nabitawan niya nang makita ako na para bang nagbabalak na maging gymnast. Not that I can be bendy nowadays. Miss na miss ko na ngang makita ang mga paa ko eh.
Lumapit sa akin si Archer at inabot sa akin ang isang paper bag. Ngiting-ngiti na kinuha ko iyon sa kaniya at kaagad na sinubsob ko ang mukha ko roon. I closed my eyes in delight when I smelled the familiar scent of a fresh baked cheesecake. "Heaven!"
"Akala ko makikita ko lang ang ganiyang ekspresyon kapag nakikita mo ko."
High pa rin sa kasiyahan na nag-angat ako ng tingin kay Archer. "Expression na ano? Na mukhang gusto kong kumain?"
"Yes. Like you want to eat...me."
I was thrown off guard by what he said. Kahit na masarap ang cheesecake na siyang lagi kong cravings ay walang duda na mas masarap ang asawa ko. Though I'm huge like a house, It doesn't mean that I stopped desiring him and for some reason ay gano'n din siya sa akin. Kailangan nga lang namin na maging creative dahil talagang malaki ang watermelon ko.
"Maghunusdili ka, Archer. Ang taba-taba ko na kaya."
He walked towards me and despite my protest he moved the bag of cheesecake away from me. Ipinatong niya iyon sa coffee table bago siya humarap sa akin at yumakap sa bewang ko. Instantly, my cravings for cheesecake became a memory. Dahil di hamak na mas gusto ko ang yakap ng asawa ko na mas mabisa sa kahit na anong pregnancy pillow sa pag-alis ng discomfort ko.
As if hearing my thoughts, I felt him moved his hand up and down my back as if trying to lessen my pain. Hindi kasi maiiwasan dahil talagang malaki ang dala-dala ko.
"Sinong may sabi na mataba ka?" tanong niya.
Tinaasan ko siya ng kilay at itinuro ko ang tiyan ko. "Uhh, hello? Ang laki ng pruweba."
"You're carrying my children." he said as if that explains everything. "At kahit kasing laki ka pa ng bahay wala akong pakielam. Ikaw pa rin ang pinakamagandang babae na nakita ko sa buong-buhay ko."
Kung noon niya sinabi iyon ay baka natuwa pa ako. Pero dahil buntis ako at sabog-sabog ang emosyon ko ay pakiramdam ko gusto ko siyang kurutin sa sinabi niya. "So kasing laki ako ng bahay gano'n?"
Mukhang na-realize niya na isa ito sa mga moment kung saan kahit anong sabihin niya ay magagawa kong iikot ang sitwasyon dahilan para siya pa rin ang matalo. Kaya imbis na sumagot ay hinapit niya ako palapit sa kaniya at kinintalan ako ng halik sa labi. "I love you, babe."
"Archer Lucas Chase." I said with a warning.
"Gusto mo ng cheesecake?"
Muli kong nalanghap ang cheesecake na dalawa niya ng itapat niya iyon sa mukha ko. Nakangising hinawakan niya ako sa kamay at inalalayan papunta sa malaki naming kusina. Umalis na kasi ako sa flat ko na ginagamit dati at lumipat ako sa family area sa headquarters. Si Archer naman ay kineep pa rin ang villa niya para pagdating ng araw na kinakailangan namin lumipat doon lalo na kapag lumaki na ang mga bata.
Binuksan ko ang mga cupboard at kukuha na sana ako ro'n ng mga utensil pero inikot niya lang ako at marahang iginaya sa isa sa mga upuan ng dining table. Siya na ang nag-ayos ng pinggan at mga kakailanganin ko.
Nakapalumbaba na pinanood ko siya habang binubuksan niya ang kahon ng cheesecake. "Kamusta ang band practice?"
"Ayon palpak. Hindi dumating si Thunder."
"Bakit daw?"
Nagkibit-balikat si Archer at nilagyan ng hiwa ng cheesecake ang plato ko. Masayang inabot ko ang tinidor at sinimulan ko na lantakan iyon. "May aasikasuhin lang daw siya. Nagtext lang. Tinatawagan namin hindi naman sumasagot."
"Hay nako. Alam mo naman 'yon may sapi rin minsan."
Hindi na siya nagkomento pa at pinanood na lang ako habang maganang kumakain. Lagi na lang kasi akong gutom eh. It's not like I'm just eating for two. For three na ang kinakain ko eh.
Kailan lang din namin nalaman ni Archer na kambal ang dinadala ko. Noong una ko kasing ultrasound ay masyado pang maaga ang pagbubuntis ko. Kaya siguro isa lang din ang nakita na heartbeat. Pero nitong nakaraan ay napag-alaman namin na hindi lang iisa ang bata sa sinapupunan ko.
"Nakasalubong ko si Ainsley kanina ah." sabi ni Archer.
"Yup. Nangungulit na naman at pinipilit akong gawing dalawa ang iaanak ko. Para daw parehas kay Athena at kay Kuya. Buti nga hindi pa nakakahalata ang mga iyon. Kahit na malapit ng manganak si Athena at anim na buwan pa lang ako eh obvious na humahabol ang laki ng tiyan ko."
"Wala ka pang balak ipagsabi?" tanong niya at marahang hinaplos ang tiyan ko. Gaya ng inaasahan ay may sumipa ro'n. Ngiting-ngiti na bumaling sa akin si Archer na parang proud na proud sa anak namin na mukhang tatalunin si Bruce Lee. "Look at that. I'm pretty sure that's Aivy."
"Malamang. Tahimik lang si Cariel eh."
"Mana sa akin."
Pinaikot ko ang mga mata ko dahil wala naman akong maipanglalaban sa kaniya. Kumpara kasi kay Archer ay talaga namang mas maligalig ang pagkatao ko lalo na noong bata pa ako kaya walang duda na mana sa akin si Aivy.
"So? The answer to my question?" he pressed.
"Gusto ko surprise. Mama's with me. Gusto niya daw i-video si Papa at Kuya kapag nanganak ako at nakita nila na dalawa ang hawak ko na mga bata."
He chuckled under his breath and gently caressed my tummy. "It looks like you'll carry the Roqas genes, Aivy. I'm pretty sure late bloomer lang si Cariel pero pasasakitin niya rin ang ulo natin someday."
We're pretty sure na si Aivy ang pinaka-active sa magkapatid dahil sa ultrasound pa lang ay kita na ang kalikutan niya. Kulang na nga lang ay hindi namin makita si Cariel.
"Not like how Aivy will. Si Cariel lalaki eh. Ma-imagine pa lang kita kapag nagdalaga si Aivy at naligawan, ewan ko na lang talaga."
Naningkit ang mga mata ni Archer at nagbaba siya ng tingin sa tiyan ko. Itinaas niya ang hintuturo niya at kinausap ang tiyan ko na para bang malaki ng tao ang kaharap niya. "No boyfriend until you're thirty, Aivy."
"And Cariel?"
"Kailangan niyang intayin si Aivy na mag-asawa."
Napatawa ako sa sinabi niya hindi lang dahil sa paraan ng pagkakasabi niya no'n kung saan lukot na lukot ang mukha niya kundi dahil narinig ko na iyon dati. My father used to tell that to my brother. Hindi rin naman nasunod dahil si kuya pa rin ang naunang ikasal. Kapag kasi nakaharap na ng puso ang taong gusto niyang makasama ng habang-buhay at kapag kumilos na ang tadhana para itakda ang tamang panahon ay wala ng magagawa ang kahit na sino.
But I'm glad things worked out like the way they did. Dahil sa panahon na akala ko mag-isa na lang ako ay nagawang magtagpo ang mga puso namin ni Archer.
"I'm glad they're twins." my husband said after awhile.
"Why?"
"I want them to have the same thing you and your brother had."
I smiled at him, understanding his words. Dahil kahit ako ay iyon ang iniisip ng malaman ko na kambal ang magiging anak namin. Buong-buhay ko lagi akong may kasama. Laging may nakakaintindi. Ganoon kami ng kapatid ko.
We managed to stay by each other side, protecting one another as best as we can, until the moment that we can finally let go so we can be with the people that may not be our twin but people that were destined to be intertwined with us for the rest of our lives.
"And I'm glad that they will have a father like I had." I said to Archer.
Iniangat ni Archer ang kamay ko at magaang dinampian ng halik ang likod ng palad ko. He circled his thumb on my skin, creating random patterns on it. "Nong malaman ko na buntis ka bukod sa kasiyahan alam mo kung anong naramdaman ko?"
"Kagustuhan na halikan si Thunder?" biro ko. "Iyon kasi ang ginawa mo eh. My poor cousin."
He laughed under his breath at the memory and shook his head. "No."
"Then what?" I asked even though I know the answer.
"Fear." he said. "I was scared to be a father. Alam mo na wala akong nakagisnan na maayos na ama. I was scared at the thought of being a father and not acting like one. Dahil iyon ang naranasan ko buong buhay ko."
"But you won't be like him."
Alam ko iyon. Alam ko na imposible na maging katulad siya ng ama niya. Dahil may pakielam siya. Dahil nakita ko kung paano siya mag-alala sa isipin na baka hindi siya maging isang mabuting ama. He cares enough and that's what matters.
"I won't be like him. I can't be like him." he said with a small smile on his lips. "Because if there's something that I fear more than being just like him, that is losing you and our children."
"Even if the impossibility happened and it seems like you've lost your way, I won't leave you. I will not break. I will not stop loving you. Kasi alam ko babalik ka. Alam ko na hindi mo ako magagawang matiis ng matagal." I whispered as the tears start to form in my eyes. "You won't be like your father because I won't break like your mother. I'm sure of it because you're Archer Lucas Chase. Iyong lalaki na hindi ako tinantanan kahit na hindi mo naman kailangan abalahin ang sarili mo sa problema ko sa buhay. Iyong tao na ginawa ang kalimitang corny sa paningin ng iba...kasi isinayaw mo ako sa ilalim ng buwan kahit wala tayong music, kahit walang okasyon...kahit walang dahilan. You made me feel secure and safe. But most of all you gave me hope."
"Baby..." he whispered and wiped away my tears.
"Ikaw ang may kasalanan nito! Alam mo namang mas iyakin ako ngayon!" palahaw ko. "Kaya 'wag kang maingay diyan at makinig ka."
Tinikom niya ang bibig niya at nakuntento na lang na marahang haplusin ang buhok ko habang hinihintay ang sasabihin ko.
"Do you know that I represent the most cliche thing there is when it comes to love? I'm every woman who are stuck with their pain. Mga babae na hindi magawang kalimutan ang nakaraan kasi akala nila hanggang doon na lang ang pagmamahal na matatanggap nila. Dahil akala nila wala ng hihigit pa sa pagmamahal na naranasan nila sa taong hindi man alng iningatan ang pusong pinagkatiwala nila. But you're the man that every woman with a broken heart should have. Dahil sa'yo, walang kulang pagdating sa akin. Pag sa'yo buo ako. You made me realized that I can stand alone and I just don't need to because you will always be right beside me."
He continued wiping my tears as he looked directly into my eyes. I closed my eyes when he leaned towards me and kissed my forehead, down to my eyes, nose, until he reached my lips. I parted my mouth for him and answered his kissed.
It wasn't a kiss hungry by lust nor it was a kiss intensified by want. It was a kiss full of promise. A promise of a lifetime. A promise of the fight that we will continue to battle and win for the rest of our own infinity.
Nang magmulat ako ng mga mata ay kita ko ang pagmamahal sa mga mata niya na alam kong sumasalamin din sa akin. Inalalayan niya akong makatayo at iginaya niya ako papunta sa terrace namin.
Lumabas kami ro'n and that when I saw the beautiful moon, high and proud up in the sky. Napapalibutan iyon ng mga bituin na para bang sinasamba ang kagandahan niyon.
I turned to my husband and I saw him taking off his hoodie. And like always, he put it on me before he pulled me towards him. Inangat niya ang mga kamay ko sa balikat niya at pagkatapos ay ikinawit niya ang sarili niyang mga braso sa bewang ko.
He swayed our body as the moonlight shimmer its glorious beam towards our way as if bathing us with it. Archer hummed the familiar tune of the song he made for me as he continued to danced with me under the unchanging moon that always greeted us with a dust of sparkle and a wave of beauty.
"And then suddenly, it was like they lead me to you. Stars pointing out at the dream of the beauty under the moonlight. I was lost and losing hope. I wander, jealous of the night for having what I never had. Until the stars lead me to the dream and I danced with the beauty under the moonlight."
Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya habang pinakikingan siya. Nakatingin lang ako sa langit habang patuloy niya ako na sinasayaw. And there wrapped tight in his arms, I remembered the time that I thought I would lose him.
I asked Ashley to bring him back to me. Sabi ko kasi gusto ko pang bumuo ng pamilya kasama si Archer. Gusto ko pa siyang mahalin. Now all I need to do is keep the promise that I have her. Pangako na habang-buhay kong mamahalin si Archer.
I will keep this promise as long as I'm alive. Kahit na wala si Ashley dito para makita ang kasiyahan ng kapatid niya, alam ko kung nasaan man siya masaya siya para sa amin. Because no matter what, I will always believe that she is one of the miracles that brought Archer back to me when I thought I would lose him forever.
"In the next life, I will find you again under the moonlight."
I looked up at my husband and I nodded my head while a smile curved my lips. "I will wait for you."
Looking at Archer, I know now that all my dreams finally came true. The prince charming that will sweep me off my feet. A person that will warm my cold hands and hold me tight...never letting go. I wanted him to be strong like my own father. The one who first taught me how I should be loved. I want a prince that will protect me from my own pain. I wanted him to understand my heart so he could see that he's the only one that can shatter it into pieces. I wished for him to make me feel like I'm the most beautiful woman on the planet. I want him to love me until I'm old and gray.
And I want him to dance with me...under the moonlight. Until the gloom of the night will fail in comparison with the light that will glow around us.
I thought I was a fool for wanting all that. Akala ko imposible. Akala ko hindi na mangyayari kahit kailan sa akin. Pero pinatunayan ni Archer na pwede. Pwede akong mahalin sa paraan na gusto ko.
Archer became the moon that made me forget all the satellites that came into my life only to burn their life span leaving me alone in the abyss of nothingness. Like I am in his life, he became the only light in mine.
"Akin lang?" bulong ko sa asawa ko.
Ngumiti siya sa akin at katulad sa ilang beses kong pagtatanong niyon sa kaniya ay sinambit niya ang sagot na patuloy kong hihintayin mula sa kaniya sa loob ng mahabang panahon na makakasama ko siya.
"Sa'yo lang."
FIN