"JACkiE POV"
" what is happening ?" bakas sa mukha ni vice ang magkalito .
muli akong napatingin sa mga paLad ko na parang unti-unti na ngang naglaLaho . ito na ba yung oras na kaiLangan ko nang iwanan si vice ? 😢
i look on him habang waLang tigil sa pagpatak ang mga luha ko .
" w-why are you crying ? what's happening ?" vice . bakas sa mukha niya ang matinding pagkaLito .
" ipapaLiwanag ko ang lahat .."
" ipapaliwanag ? anong ipapaLiwanag mo ?" vice pa din .
isa-isa ko siLang tinitigan sa mga mata . they are alL waiting for my expLanation .
hindi ko aLam kung saan ako magsisimuLa , kung pano ko ipaiintindi sakaniLa ang lahat at kung pano ko siLa maiiwasang wag masaktan .
" nung--" napahinto ako saglit . nagba-buckLe ako 🙁 sasabihin ko ba ? "--nung araw na isinet-up natin si president jong , nung sinabi nyang may binayaran syang tao para patayin sila greg sa hospitaL . nung araw na yun , nung makapagteLeport ako papunta kay ronnie.. nakita kong may ini-inject sya sa dextrose ni ronnie , napigiLan ko sya pero--" bumuhos ang matinding emosyon sakin habang inaalaLa ko ang mga sandaling iyon .
"--pero , diba yun din yung huling araw na itinaning ng doctor sakaniLa . kung hindi sila magigising.. mamamatay siLa .." napatakip ako ng bibig . "..nung araw na yun , namatay si greg at naghingaLo si ronnie , i have no choice.. kundi , mamamatay siLang pareho kaya--"
" wha-what the helL did you do ?" vice . kita sa mukha niya ang matinding takot at guLat .
"..kapalit ng buhay na idinugtong ko sakaniLa ay mawawaLa na din ang kapangyarihan ko.." napatitig ako kay vice . ayokong iwanan sya , ayokong saktan sya . "..at mawawaLa na din ako !" piLit kong nilaLabanan ang matinding pagbuhos ng mga luha ko . "..at , mawawaLa na din ako sa ala-aLa nyo !"
naisubsob ko ang mukha ko saking mga paLad . dinig ko ang pigil na pag-iyak ng hashtags . aLam kong nahihirapan silang tanggapin ngayon ang mga sunod-sunod na dagok na dumating sakaniLa . ang pagkamatay ni kid , ang nangyaring aksidente sakaniLa , ang pagtatraydor ni president jong at ngayon naman heto at namamaaLam na ako sakaniLa .
" this is bulLsh*t !" dinig kong turan ni vice bago ako nag-angat ng uLo .
he wipe his tears bago siya tumayo sakanyang kinauupuan at tinungo ang pinto paLabas . napasuLyap muna ako kiLa ronnie bago ako nagpasyang sundan si vice .
ayokong magLaho na may sama siya ng loob na kinikimkim sakin .
" vice.." tawag ko sa pangaLan nya pero ni hindi man lang nya ako nilingon . "..wag naman tayong maghiwaLay ng ganito .." patuLoy ko .
" wag maghiwaLay ng ganito ?.." bLanko ang mukhang nilingon niya ako . "..bakit , paano mo ba ako gustong iwanan ?"
" ayokong iwanan ka pero--"
" pero yun ang gagawin mo !.." napaLakas ang boses niya . muling naglagLagan ang mga luha saming mga mata habang nakatitig sa mukha ng isa't-isa .
kung aLam lang nya kung gano kahirap para sakin ang lahat ng 'to . kung gano kasakit sakin ang iwanan lahat ng taong mahaLaga sakin .
" kung aLam mo lang kung gano kahirap para sakin lahat ng 'to.. ang iwanan kayo , ang magpaaLam sa inyo .." saglit akong natigiLan at pinunasan ang mga luha ko . "..ang hirap ! napakahirap !" feeLing ko gusto nang bumigay ng mga tuhod ko .
"..ayokong iwanan ka , kung may iba lang akong pagpipiLian hindi ko pipiliin ang ganito . hindi ko pipiliing mawaLa sa tabi mo , dahil gusto kitang makasama habang buhay .." muLi akong napatigiL at nagpahid ng luha .
"..tanggap ko na ang kaLagayan ko , aLam kong mahirap din para sayo 'to.. hindi ko aLam kung ano ba ang mas mahirap , ang maiwan ba o ang mang-iwan.. kaya sana sa huling sandali na magkasama tayo , sana mas piliin na lang natin ang maging masaya ?" kahit masakit ay piniLit kong ngumiti .
" how can i be happy ? ngayong aLam kong iiwan mo na ako ?" he bursted into tears .
" aLam mo ba kung pano kita unang minahaL ? nung iniwan ako niLa papa , yung mga ngiti mo lang ang nagpangiti uLit sakin.. gusto ko lang namang baunin yun vice , kaya nga kahit hirap na hirap akong itago sayo noon na nahihirapan ako--piniLit kong maging masaya dahil gusto kong makita kang masaya.. sana pagbigyan mo ko.. pwede ba yun ?"
tahimik nya akong kinabig paLapit sakanya at mahigpit na niyakap . dama ko ang bawat sakit na nararamdaman niya .
bakit sa ganitong paraan kaiLangang magtapos ang lahat samin ? bakit hindi kami binigyan ng mahabang pagkakataong mahalin ang isa't-isa ? 😢
" anong oras na ?" tanong ko kay vice habang pareho kaming nakaupo at nakatingin sa kaLangitan .
" 7:45 am , why ?" saglit nyang sinilip ang suot na wrist watch then muLi niyang hinawakan ang kamay ko habang naka-Lean naman ang uLo ko sa kanyang balikat .
inaya ko syang bumalik sa dati niLang dorm , kung saan una kaming nagkakilaLa . kaso lang may nangungupahan na paLa doon kaya dito sa rooftop na lang kami nagpunta .
" maLapit na paLang mag-8 .." panimuLa ko . "..naaalaLa mo ba ? ganitong oras din yata nung una tayong nagkita ?" nakangiti kong pagbabalik tanaw .
" yeah , that time.. i thought you were just an staLker .." vice .
" parang kaiLan lang noh ?"
" yeah , time runs too fast !" naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa kamay ko at ang lungkot ng tono ng boses niya .
namayapa ang matinding katahimikan sa pagitan naming daLawa .
" vice.." tawag ko sakanya . "..gusto kong mangako ka sakin .." inaLis ko sa pagkakapatong sa balikat niya ang uLo ko at humarap sakanya .
"..gusto kong ipangako mo na magmamahaL ka ulit , ayokong maging maLungkot ang buhay mo .." nagsimuLa na namang mangiLid ang mga luha ko .
" jackie.." napayuko siya habang hawak ang mga kamay ko . "..this is so hard , kung mawawaLa ka , can you pLease take me with you.. ayokong maiwan !" haLos isubsob niya ang mukha niya sa paLad ko . nasasaktan akong makita syang ganito 😢
" aLam mo bang napLano ko na ang future natin ? gusto kong magka-anak tayo , mamuhay ng simpLe at sabay na tatanda . pero.. pano na ? 😢 hindi na paLa matutupad ang Lahat ng iyon .." patuLoy pa nya habang waLa pa ding hinto sa pagtuLo ang luha nya .
ramdam na ramdam ko ang sakit na nararamdaman nya ngayon . pakiramdam ko , nadudurog na din ang puso ko ! 💔
" ayoko ding mang-iwan pero--" naputoL ang mga sasabihin ko nang mapunta ang atensyon namin sa mga paa ko .
tiLa abong hinihipan ito ng hangin at unti-unting naglaLaho .
mas laLong napaLakas ang hagulgoL naming daLawa . bakas sa mukha ni vice ang matinding takot ng bigLa nya akong yakapin ng mahigpit .
" magiging maayos din ang lahat , mawawaLa na din ang nararamdaman mong sakit . tandaan mo vice , mahaL na mahaL kita.. babaunin ko sa aLapaap ang pagmamahaL mo .." saad ko bago ko sya mabiLis na hinaLikan sa pisngi .
" ipangako mo sakin na kahit na mabura ako sa isip mo , maaalaLa pa din ako ng puso mo !" patuLoy ko pa habang pareho kaming tiLa ayaw pakawaLan ang isa't-isa habang unti-unti na akong naglaLaho .
bakit pa kami pinagtagpo kung di rin naman paLa kami ang para sa isa't-isa ? 😢
" ipromise !"
.
.
.
"ANNE POV"
isang taon na ang nakakaLipas muLa ng mawaLa nang tuLuyan si jackie . tuLad ng nangyari kay yoona , nabura si jackie sa aLa-aLa nang lahat . naiwan sakin ang lahat ng aLa-aLa niya .
marami ang nangyari buhat ng mawaLa si jackie . naging mas bussy ang hashtags , dumami ang acting roLe ni vice , naging officiaL na din sa publiko ang reLasyon namin ni greg .
tuLad ng habilin sakin ni jackie , tinupad ko ang kahilingan niyang kuhanin na isa sa mga schoLar ko yung kaibigan niyang si belLa . mukhang pursigido din naman sya sa pag-aaraL at infairnes matalino ! she aLways updated me tungkoL sa studies nya .
too bad kasi hindi na din taLaga nya maalaLa si jackie 🙁 ang aLam nya kung bakit ko sya nakuha as schoLar e dahiL sa napiLi ko sya dahiL isa sya sa avid folLower ko sa mga sociaL media ko .
bago kasi umaLis si jackie , she fixed everything for belLa . she used belLa's account to folLow me in alL my sociaL media accounts .
kahit yung trap at kung paano nahuLi si jong ay hindi na din maalaLa ng hashtags . ang aLam niLa , nahuLi si jong dahiL narinig ni ryan yung conversation sa pen .
ang nangyari kasi , nung mawaLa si jackie.. nawaLa at nabura din Lahat ng mga bagay na pwedeng makapag-papaalaLa sakanya . parang hindi sya nag-exist sa mundong ito ! 🙁
oo nga't isang taon na ang nakakaLipas pero para sakin , parang kahapon Lang 'yun .
i stilL hear jackie's voice na tumatawa habang sinasaway ang mga hashtags .
i stilL hear her voice habang tinatanong ako kung gusto ko ba ng kape .
i stilL hear her voice habang masayang nakikipag kwentuhan sa amin .
i stilL see her beautifuL face , smiLing at us .
alL those memories from her , itinago ko sa puso at isip ko gaya ng pagtago ko sa memories din ni yoona dati .
i took a deep sigh .
" babe ? kanina ka pa namin hinahanap .." lumingon ako . siLa greg paLa , kasama nya siLa vice , tom at ronnie .
" hmn . sariwa ang hangin dito eh .." sagot ko ng tuLuyan siLang makaLapit sa akin .
nandito kasi kami sa private beach resort na biniLi ni vice .
now , they are standing next to me at sabay sabay naming pinagmamasdan ang pagLubog ng araw .
"..this is Life !" narinig kong saad ni vice bago nya ipikit ang mata nya at maLayang sininghot ang sariwang hangin . "..through bad times and good times , sama sama pa din tayo .." he continued .
napangiti na Lang din ako at tumingin sa kaLangitan . "..thankyou jackie , saLamat sa Lahat ng mga sakripisyo mo para sakaniLa . your memories wilL be keep in my heart forever .." my mind says . then i smiLed na para bang nakikita ko si jackie na kumakaway sa amin , masaya at nakangiti .
**
8MONTHS , 8DAYS , 8HOURS
BY : TWO-AUTHORS
PUBLiSHED ( 2019 )