THE WEDDING DAY
It was the most beautiful scene Spring Flint could imagine. He’s a 23 year old bachelor at marami ang naghahangad na mahalin sila nito pero, isa lang ang nakakuha ng atensyon niya. Sobra ang kaba ng dibdib niya dahil sa mga nangyayari. Nandun din ang takot na baka iwan nalang siya ng bride niya sa gitna ng kasal nila but everything seems to fade away when he saw his last love walking down the aisle carrying her bouquet of flowers wearing her white flowing wedding gown matched with a veil that successfully covered the only Dahlia San Jose of her life at di magtatagal magiging Mrs. Dalhia Flint na.
Kung kabado si Spring, mas doble pa nun ang nararamdaman ng mismong bride niya. Nandun ang mga what if’s na baka umatras si spring sa kasal na ito, or baka may biglang sumulpot at pigilan ang kasal nila o baka bigla nalang marealize ni spring na hindi pala siya mahal nito.
“ate dahlia ready ka na?” tinignan ni dahlia ang pinaggalingan ng boses. There stood on the doorway ang bride’s maid at maid of honor niya. Marahan siyang napatango pero hindi parin maitatago nito ang kabang nararamdaman niya. She is facing the mirror at nakikita niya ang reflection niya dito. She wanted to cry, icancel lahat ng ito at hindi na niya alam pa ang gagawin niya. Is this what they call wedding jitters?
“ate dahlia, naexperience na namin yang kaba na yan.” naramdaman niya ang paghawak ni autumn sa balikan niya. they are already married and have kids pero ganun parin ang shape ng katawan nila, wala atang pinagbago. Kapag nagkapamilya kaya siya ganun din ang mangyari sa kanya? Or spring would just left him alone.
“ate lika na. kanina pa ako kinukulit ni winter kung nasan ka na daw. Hindi na mapakali ang groom mo dun.” GROOM?? agad na nagstiffened ang reflexes niya. para bang gusto na niyang umayaw. NO!!! hindi!!! dapat kong puntahan si spring. naisip ni dahlia.
Bumaba na siya ng kwarto niya and a very beautiful bridal car ang naghihintay sa kanya. Lalong lumakas ang tibok ng puso niya habang papalapit ng papalapit siya sa simbahan. Nang nagstart na ang kotse, muli niyang naalala kung paano nagsimula ang lahat
Anubey!!! Konti nalang papalayasin na ako sa condo ko.. nakakainis naman kasi yang landlady ko eh. Waaahhh!! Short na short ako sa padala ni mommy. Naglalakad ako nang may nahagip ang paningin ko sa perephiral vision ko kaya napatigil ako.
WANTED:
TUTOR
Call: 09*********
Agad agad kong kinontact ang number. Hanbayan!! Ang tagal sagutin?? Tsaka hello?? College na ang hina hina pa sa mga subjects. Partida!! Puro minor palang yan pano na kapag major.
(hello?)
*DUGDUG*
*DUGDUG*
*DUGDUG*
Huh?? Ano yun?? Bakit ganun?? Ang cute ng accent niya!!! ^^ pero bakit ganun yung tunog ng puso ko?? kakaiba?? Di kaya may heart attack na ako O.o
Ang manly ng boses niya. Parang naiimagine ko tuloy kung anong itsura niya. Siguro pang matinee idol to!! Kyaaaahhh!! Yung mga tipong jake cuenca di kaya aljur abrenica. GOSH!! Ang landi koo!!
“hello?”
“uhmmm.. ikaw ba yung naghahanap ng tutor? Ano gusto ko kasi mag apply.” Yeah!! Wahahahaha.. ang sarap landiin nitooo!! Hahahaha.. pero may boyfriend ako >.< behave dahlia San Jose.. behave!! Cute kaya ng boyfriend mo.. wahehehehe.
(yeah. Let’s just meet at the cafeteria later. I still have a class today. Uhmm.. what’s your name again?) nyay!!! Englisherong frog?? Wahahahaha... nakakanosebleed naman neto. Pero bakit naiintindihan niya ako kung spokening dollar ito?? Hahahaha. Ewan nakakabaliw to kausap.
“dahlia. Sige. Kita nalang tayo. Waaaahhh!! Nakakanosebleed ka namang kausap.” Narinig ko siyang napatawa sa kabilang linya. Tapos binaba na niya. Ang cute naman niya tumawa.
Napatawa si dahlia sa tuwing naaalala niya ang panahon na yun. kung hindi dahil sa baluktot na dila ni Spring, makikilala niya kaya ito? para siyang bumabalik sa teenage years niya. Magiging ganito kaya ang last scene nila kung hindi mangyari yun? Or they would meet in another scene?
“smile, dahlia. Frowning makes you uglier.” dinilaan niya ako pero hindi ko siya pinansin. ang sama kaya ng loob ko kasi hindi pupunta ang boyfriend ko. Nagulat nalang ako ng bigla niya akong hilahin palabas ng condo ko.
“lock your door. I will be waiting for you outside.” tinignan ko lang siya dahil hindi ko maintindihan kung ano ang gusto niyang sabihin. then, I just followed him.
Pagkatapos kong magbihis ay bumaba na ako at nakita ko siyang nakasakay na siya sa kotse niya.
“saan ba tayo pupunta?” tanong ko sa kanya.Nakakatakot kaya mamaya kung saan niya lang ako dalhin.
He just stared at me at pinaandar ang sasakyan. I was shocked nung nakaratig kami sa park
“c’mon!! Let’ enjoy this day.” Hinila niya ako palabas ng kotse at para siyang batang excited na naglalaro.
Kanina pa kami nagbabike. Hindi kasi ako marunong kaya nakaangkas lang ako sa kanya. Ang ganda naman dito sa pinagdalhan niya sa akin. May picnic area, tapos may playground pa para sa mga bata. Marami ding mga flowers sa paligid na nakakaakit ng mga butterflies, dragonflies tsaka iba pang mga insect. Ang ganda ganda talaga dito. Palagi ko ngang dadalhin si justin dito.
May nahagip ang mata ko... WAHAHAHAHAHAHA... papakainin ko siya niyan *evil grin*
“anowng tawa mow diyan?” nakakatuwa rin siya kasi talagang makikita mo ang effort na magsalita siya ng tagalog.
“wala. Bleh!! Lika na soli na natin to.” Dumiretso na kami doon sa paradahan ng bike tapos nagbayad na siya. Bala siya, siya ang nag-aya dito eh di siya ang magbayad.
Hinila ko siya papunta sa hepa lane. Yung tindahan ng mga street foods. Ang dami kaya.. may mga fishball, squidball,kikiam,chicken ball, kwek kwek, pritong isaw, calamares.. basta name it nanadito... waaaahhh!! Nakakagutom.
“lika dali, kain tayo.” Kumuha ako ng stick at tinignan na ang mga tutusukin ko.
“pshh!!! Dahlia, if you’re hungry we can eat at jollibee.” Pinipigilan pa niya ako pero ayokong magpapigil. Hindi naman ako nagugutom na as in gutom na gutom eh. Gusto ko lang yung may malaman lang sa tyan ko.
“ayoko. Bakit?? May kwek kwek ba sa fastfood??” tinignan lang niya ako. Dahil doon sinubo ko sa kanya ang fishball.
“ayan!! Tikman ko.. ang sarap kaya. Walang ganyan sa states.” Nakita ko siyang ngumuya tapos parang nasarapan sa kinakain niya.
“sarap diba?” he nodded at me. Kumuha ako ng stick pati ng lalagyan at binigay ko sa kanya.
“ayan!! Pili ka lang diyan, libre ko.” kinuha naman niya tapos kumuha siya ng tig iisa sa bawat street foods. Takam na takam siya. Mamumulubi ako sa taong to!! Mahirap na talaga kapag naiignorante.
Nagorder din ako ng gulaman para sa aming dalawa. Paglingon ko, hindi ko sinasadyang matapunan ang damit niya.
Natawa si Dahlia ng palihim nang maalala niya ito. para bang ambilis ng mga pangyayari at hindi niya inaasahang masusundan pa pala ang date nila na iyon.
“spring... nasa airport ako.”shit!! bakit ko pa kailangang ipaalam na nasa airport ako? para habulin niya ako? ano bang pumasok sa isip ko at ginawa ko yun? eh wala namang paki sa akin yun eh. Hindi niya ako mahal kasi si maddi lang ang nakikita ng mga mata niya.
(antayin mo ako. May sasabihin ako sayo.)biglang bumilis ang tibok ng puso ko. para akong kinakabahang ewan. i felt excitement within me. May sasabihin daw siya? ano ba yun? baka naman good bye lang. EH pwede naman sa phone yun diba? ayoko nang umasa.
Hinintay ko siya sa airport just like what he said, pero tinawag na ang flight namin wala parin. konti nalang dahlia, five more minutes konti nalang at dadating narin siya.
“hey you!!!” natigilan ang lahat ng tao sa airport. bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa boses na narinig ko. Could it be him?
“yeah!! You annoying girl. Stay put.” Papasok na sana ako sa gate pero dahil sa sinabi niya. Parang hindi ko maigalaw ang binti ko dahil sa nararamdaman ko.
“spring...” Nabigla ako dahil in just an instant, nasa harap ko na siya. lalong bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa presence niya.
“hey dahlia, listen to me.” he held my face and put his forehead to mine.
“mahal kita. Mahal kita kahit may mahal ka nang iba. I don’t effin’ care kahit hindi mo ako mahal basta i just want you to know my feelings for you. Hihintayin kita. Hihintayin kitang sabihin mong mahal mo ako, even if it takes forever.” Parang music sa tenga ko ang mga narinig ko. Para bang gusto kong irecord at ulit-ulitin para pakinggan.
“dahlia...” napatingin kami sa tumingin. Si justin na nakalahad ang kamay. Im being unfair to the both of them. Hindi ko nga alam kung bakit ako nakipagbalikan kay justin kung ganito ang kabaliwang dulot ni Spring sa akin.
“go for your happiness.” Masakit. Masakit pakawalan ang sinabi niya. Para niya akong pinagtulakan sa taong hindi ko naman mahal. pero this is better right? kasi magagawa kong isipin kung tama o mali ba ang desisyon ko. If we are meant to be, magkikita parin naman kami diba?
Naramdaman nalang ni dahlia ang pagtulo ng lua niya ng maalala niya ang aminan nilang dalawa. kahit na unrequitted love ang nangyari sa kanila sa Pilipinas, nasundan naman yun ng isang sure love sa america. Kahit na maraming nangyari sa kanila ito parin sila. It may not be as sweet nor as romantic ust like chick flicks pero ito na ata ang pinakamagandang confession na nangyari sa kanya.
Habang naalala ni dahlia ang mga nangyari sa kanila ni Spring, halos mahimatay naman si Spring sa sobrang kaba dahil 10 minutes late na ang bride niya.
“Spring, on the way na daw sila. Wag ka na mag-alala diyan.” tango nalang ang naisagot niya kay Autumn na kanina pa aligaga sa pag-aasikaso ng wedding nila. Naupo siya sa isa sa mga upuan sa simbahan at napatingin nalang sa isang malaking image ni Jesus sa unahan at naalala niya kung paano naging sila ni Dahlia sa america. Naipikit niya ang mga mata niya and a clear image of them is what he saw.
“s-spring?” napalingon ako sa tumawag sa pangalan ko. shit!! Parang gusto kong itulak papalayo si maddi sa akin. Kaso lang, tulog na hindi ko naman pwedeng patayuin basta basta.
“dahlia?” i grabbed her arms at humarap sa akin.
“s-spring!! long time no see.” She answered me with a fake smile. Waahhh!! Spring, wag kang assuming. Diba sabi nung gago niyang boyfriend, magpapakasal na sila dito sa u.s?? ano ba!! Diba pwedeng bigyan ko ng kaunting pag-asa ang puso ko?? tae nababaliw na ako, inaaway ko ang sarili ko.
“uhmmm.. ca-can we talk?” sasagot na sana siya kaso lang.
“spring.. bakit mo ba ako iniwan dun?? Bumagsak tuloy ako sa sahig. Ang sakit ng ulo ko.” ngayon lang ata ako nainis kay maddi?? Spell wrong timing.. M-A-D-D-I
Tinignan ko lang siya at sinisenyasan ko na siyang umalis pero parang hindi niya ako nagets. Syeeet!! Dapat talaga pinadala nalang kita sa pilipinas.
“ha?? Anong tinuturo turo mo diyan?? Uy!! Hi.. may kasama ka pala spring.” spell awkward. Ano ba to si maddi, manhid.
“ha?? Ah.. ehh.. oo.. uhmm.. da-dahlia, this is ma- autumn.. autumn this is dahlia.” Dahlia offered her hands and maddi gradually accepted it.
“hi nice to meet you autumn.” Ang ganda talaga ni dahlia kapag ngumingiti.
“same here dahlia. Alam mo, hindi naman talaga autumn tawag ni spring sa akin eh.. it’s actually, maddi.” Bigla naman kaming nagkaiwsan ng tingin.
“ahh.. i see. Si-sige autumn, spring. see you again.” Aalis na sana siya pero, i gather to hold her arm again.
“please, mag-usap tayo.” She faced me again with a bitter smile. “im fine spring. wala ka namang dapat iexplain diba?” nabitawan ko ang braso niya, and i regret letting her go.
*poke*
*poke*
“spring, bakit ka umiiyak? Siya ba yung sinasabi mong mahal mo? Kung mahal mo talaga, why did you let her go? Habulin mo hanggang kaya mo pa.” Tama si maddi. I just run at hinabol ko siya. How i wish i am not yet late.
Tama si maddi. Kaya, mabilis ko siyang hinabol at I really regret following her.
I just saw her hugging justin while crying.
Yun na ata ang pinakamasakit na memory na naalala niya. Hindi niya alam kung magpapasalamat ba siya sa memory nay un or what. For him, it’s the most painful memory but still it’s a blessing in disguise. Kung hindi siguro dahil sa nangyari noon, Hindi nila marerealize kung gaano nila kamahal ang isa’t isa.
“spring!!! nandito na ang bridal car. pumwesto ka na.” napatingin si spring kay autumn na tumatakbo papunta sa kanya. nakahinga naman siya ng maluwag dahil nandito narin ang babaeng hinihintay niya sa matagal na panahon.
Nakita ni dahlia na nagkakagulo ang mga tao papasok ng simbahan. Lalong tumindi ang kaba niya. Napatingin siya sa kamay niya kung saan nakalagay ang diamond ring na kakabili lang ni spring sa kanya noong isang buwan before their birthday. Kakaiba kasi talaga ang proposal nito sa kanya.
“dahlia, let’s get married.” It was the lamest wedding proposal, Dahlia could imagine. That proposal happened two years ako. Kababalik lang nila ng America galling ng pilipinas dahil bagong panganak si Autumn. Klaro parin sa utak niya ang scene. they are walking in the beach feeling the summer air and holding each other’s hand and viola!!! wedding proposal.
Wala man lang fireworks, candlelight dinner or anything so romantic and special a girl could imagine. Ok! ayos lang namman na wala yun but worst of all, walang singsing?? what kind of proposal is that?
“Spring Flint, seryoso kaba? I mean—“ she retorted from speaking dahil nilagay ni spring ang hintuturo niya sa labi niya.
“shhh…. of course. mahal kita, mahal mo ako. we can get married right now. just say yes.” nainis si dahlia sa naging asta ni spring. para bang hindi manlang pinag-isipan ang lahat.
Napansin ni spring ang pagkainis sa mukha ni dahlia kaya bigla niya tong hinalikan. He kissed her passionately, and dahlia bega responding to it. bumitaw naman sila and spring look straight into her eyes.
“sorry kung hindi ako prepared sa proposal ko. It’s just… I just realized that im already prepared of settling down with you. mamatay ata ako kaag hindi ikaw ang papakasalan ko. If it was not you all along salamat nalang. Alam ko ang sasabihin mo. You have flaws and imperfections pero the hell I care? Kahit na hindi ka perfect, you still complete my imperfections. Dahlia marry me.” nagulat nalang si dahlia dahil lumuhod ito sa harap niya hawak ang mga kamay niya. little did she know, tumutulo na pala ang luha niya.
“yes. I will marry you. pero sa isang kundisyon, gusto ko sa pilipinas magpakasal.” napayakap si spring sa sobrang tuwa at binuhat pa siya nito.
“kahit ano pa yun. I’m willing to do it.”
napangiti si dahlia at nawala ang kaba niya kahit papano. maliit lang ang simbahan na napili niya. Yun ang kundisyon niya kay spring, na sa Pilipinas sila ikasal at ditto sa simbahan na ito. Minsan niya kasi itong napuntahan at sobrang nainlove siya sa place na ito. kahit na nasa syudad ang simbahan ang paligid naman niya ay parang garden kaya parang at peace ang loob niya.
nagpatuloy ang seremonyas hanggang sa nakarating na sila sa vows nila. unang nagsalita si spring sa kanilang dalawa. Kinuha ni spring ang mic sa pari at napahinga ng malalim.
“six years ago, I was inlove with a certain girl at hindi po iyon si Dahlia. Naiinis ako sa sarili ko kasi I kept on asking myself kung ano ang kulang sa akin. Wala pala, kasi ang totoo palang balak ng DIyos sa akin ay ibigay ang taong kaharap ko ngayon. I’m not perfect.Yuck!!! pambading! hahahaha. pero anyways, ayun nga. Madaling uminit ang ulo ko sa maliliit na bagay pero nagawa niya akong pagtyagaan. hindi rin ako sweet na palagi naming pinag-aawayan pero despite everything nandito parin siya sa harap ko ngayon. Baby, alam mo naman kung anong klaseng tao ako. akala ko nga nung nangpropose ako sayo tatanggihan mo ako eh. Hindi ko rin alam kung bakit yun lumabas sa bibig ko. Siguro kasi naiinggit ako sa mga couple na nasasalubong natin. Sa pamilya na nakikita ko. I’m sorry kasi hindi ako ang lalaking pinapangarap mo. From this day forward, I will do everything para ipakita ko sayo kung gaano kita kamahal. I love you so much.”
napaiyak si dahlia sa sinabi ni spring. hindi niya inaasahan ang vow na sasabihin nito. binigay naman sa kanya ng pari ang mic at tumingin sa mga mata ng kanyang groom.
“spring. I love you. I love you so much. I don’t care kahit hindi ikaw ang taong pinapangarap ko. Tingin ko sayo noon, sobrang yabang kasi ang yaman yaman mo but I was wrong kasi nagawa mong bigyang pansin ang isang katulad ko. Nagawa mo akong mahalin kahit na hindi tayo pareho ng estado. Pinaglaban mo ako and do all the crazy stuffs just to make me smile. I thank you for that. Salamat kasi sinalo mo rin lahat ng luha na pumapatak. Thank you for swallowing your pride for me. I love you so much and hindi ko maipapangako na hindi tayo mag-aaway palagi. alam mo naman na kapag nagkita ang mga init ng ulo natin baka magdivorce tayo. gagawin mob a yun? *umiling si spring and mouthed never* hahahahahaha. weehh??? hahahahahaha as if naman papaya ako diba? remember this. I love you from this day and until my last breath. I love you baby.”
sinuot na nila ang mga singsing nila sa isa’t isa and before they knew it. tapos na ang kasal.
“You are now Mr. and Mrs. Spring Flint. You may now kiss the bride.” nagkatawanan pa ang dalawa bago nila pinagsaluhan ang isang halik na magsisimula ng panghabang-buhay nilang saya.
after three months….
North Carolina
“spriiiiiiing!!!” napabalikwas ng tayo si spring sa kama ng marinig niya ang pagtawag ng asawa niya. kinatok niya ito sa c.r pero nakasara ito.
“dahlia!! open the door!!! Fvck!! ano nangyayari sayo?? dahlia!!!” kinalabog nan i spring ang pinto hanggang sa buksan na ni dahlia ang pinto. agad naman niya itong niyakap para mawala kahit papano ang kaba niya.
“ano bang nangyari sayo??” tinignan pa niya ito mula ulo hanggang paa para masigurong ligtas ito. inabot lang sa kanya ni dahlia ang pregnancy test at nabigla siya sa nakita niya.
there are lines. TWO LINES.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A/N: wawit!!! kasal na sila!! hahahahaha. ayan ha. wala nang magrereklamo sa akin!! i love you guys :)) sa mga hindi po makakarelate basahin niyo nalang ang im inlove with my brother. hahahahaha. Promote agad???