Selam ben Elisa. Başımdan olayların eksilmediği maratonlu bir yaşamım var. Ama daha önce böyle bir şey yaşamamıştım. Aşık olmak mı? Benim kitabımda yok. Şu aşık oldukları çocuklardan ayrılınca da ölüyorum yok nefes alamıyorum onsuz yaşayamam hikayelerine de pek inanmam. Daha önce buraya kadar onsuz yaşayabildiysen eğer bundan sonra da yaşayabilirsin. Aşk çok ütopik bir şey. Ve ne kadar maratonlu yaşasam da aşk bana göre değil. Emek ister, zaman ister. Fazla sevgi ister. Ama en çok cesaret ister aşk. Cesaretin yoksa iki kişilik bu oyuna bir sıfır yenik başlarsın. Aşk dedik falan da asıl olayını unuttuk. Aşk değil ama her genç kız gibi benim de başımdan böyle bir şey geçti. Sevdim ama sadece sevdim fazlası değil. Bizim hikayemiz de böyle başladı..
8 HAZİRAN 2014
Sonunda beklediğimiz yaz geldi. Sabahlamalar, deniz, diziler ve olaylar. Yazın bu yönlerini çok seviyorum işte. Okul yok, ders yok, çalışmak yok. İstediğini yapabiliyorsun. Bence bu da bir nevi ödül. Hani küçükken derlerdi ya hep. Bunu yaparsan sana çikolata alırım yok parka götürürüm diye. Bize de önümüze sınavları, dersleri, çalışıp başarılı olmamız gereken şeyleri önümüze koyuyorlar ve sonunda al sana ödülün diyip yaz tatilini veriyorlar. Tabi herkesin bu ödülünü değerlendirme şekli farklıdır. Benimki kuzenimle geçiyor. Tam zıt karakterizdir. Ama canımdır, sırdaşımdır. Hayatta en çok güvendiğim insandır. Her şeyimi de bilir. E tabi hal böyle olunca tüm olaylarda da peşimden onu da sürüklerim. Her seferinde itiraz eder ama sonunda kıramaz kabul eder. İnkar etse de bunun onun da hoşuna gittiğinin farkındayım. Ve yine o anlardan birini yaşıyoruz.
'Aybüke hadi bak lütfen, eğleneceğiz işte fena mı olur ?'
'Canısı olmaz diyorum bak saçma bir şey ne işimiz olur bizim parody hesaplarla Allah Aşkına ya.'
'Ama sen beni dinlemiyorsun ki. Birkaç ay kullanır bırakırız hesapları.'
'Peki diğer hesabı kullanacak olanı tanıyor muyuz? Kimdir,nedir,necidir biliyor muyuz?'
'Aslında tam olarak hayır. Ama erkekmiş yani bende daha tanışmadım tanışacağım. '
'Kızım seni kesin hastanede karıştırdık biz bak. Yok yani bizim sülalede bu kadar saf salak olan biri daha yok diye biliyorum.'
Bu dediğine göz devirdim. Hastanede karıştırmışmış.
'Ay sen onu bunu bırak. Yapıyor muyuz yapmıyor muyuz?'
'İyi tamam. Bakalım başımıza neler gelecek.'
Sırıtıp boynuna atladım. Sevinince bunu yapmak huyumdur.
'Hadi hadi kalk evde tıkılı kaldık senin yüzünden. Pastaneye gidelim.'
'Tamam canparem gidelim.'
Hah ben size aşk benim kitabımda yok demiştim ya bir yeri atlamış. Bisküviler! Benim tüm aşkım kesinlikle onlar. Özellikle de canpare. Bu yüzden Aybüke'ye canparem derim. Başta garipsese de o da alıştı artık.
Dışarı çıktığımızda Aybüke'nin eski sevgilisiyle karşılaştık. Hangisi diye sormayın bende bilmiyorum. Hızına yetişebilene helal olsun. Aralarında geçen duygu ve vıcık dolu konuşmadan kusacağımı hissettim. Yok ben seni sevmiştimler falan filan. Daha fazla dayanıp izleyemeyeceğimi anladığımda kafamı diğer tarafa cevirdim. Upss. O da ne öyle ?