Bora'dan
Anonimin Laçin olduğunu öğrenmiştim. Ne zamandır öğrenmek istediğim kişiyi öğrenmiştim ama neden sevinemiyordum. Duygularım neden bu kadar karmaşıktı.
Göz bandımı yavaşça çıkardığımda Berke olduğunu tahmin ettiğim çocuk Laçini kucağında taşınıyordu. Bu içimde küçük bir his oluşturdu ama düşüncelerimin ağırlığı buna pek müsade etmedi. Ne yapmam ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum. Laçinle şuan olamazdım. O kadar ona sormama rağmen bana yalan söylemiş beni kandırmıştı. Evet onu seviyordum ama biraz zaman lazımdı.
1 hafta sonra
Bora'dan devam
Laçin 1 haftadır okula gelmiyordu. Bir ara kuzenine sormaya karar vermiştim ama o da okulda yoktu. İçime endişe tohumları ekilmeye başlamıştı. En sonunda dün evlerine gitmeye karar verdim. Biraz araştırma gereksede bulmuştum, zaten çokta uzak oturmuyorduk. Kapıyı çaldığımda kimse açmamıştı ve bu beni daha da endişelendirmeye başlamıştı. İçimden bir yandan kendimi suçlu buluyordum bir yandan da saçmalamamam gerektiğini düşünüyordum. Benim yüzünden kendine zarar falan vermezdi herhalde. Dimi?
Bu düşünce beni iyice gererken biraz rahatlamak amaçlı buluştuğumuz parka gittim ve gün ışığında koşuşturan çocukları izledim bir süre, hava yavaştan yerini karanlığa bırakırken eve doğru yürümeye başladım.
Aklım Laçindeydi, kalbimde. O kadar arkadaşlarına da sormuştum ama hiçbiri benle muhattap olmamıştı. Onlarında keyfi yoktu hatta onlarda sadece okulun son iki günü gelmişlerdi. Düşüncelerimden içim kararmıştı. Şunu kafamda keenleştirmiştim. Yarında okula gelmezse veya ondan haber alamazsam artık bu kadar sakin kalmayacaktım.
Laçin'den
O gece ansızın bir telefon gelmişti. Nerden bilebilirdim ki bu telefonun beni bizi yıkacağını. Haberi aldığım gece direk Berkeyi aramıştım. Direk hastaneye götürmüştü beni ve oraya vardığımız gibi de annemlere haber vermiştik. Hepimiz bi anda yıkılmıştı, gökyüzü bile kararmıştı o gece, bu öyle bir karanlık değildi içimizi sıkan bizi boğan bir karanlıktı.
Abimin arkadaşından öğrendiğimize göre bize sürpriz yapmak için gizlice yola çıkmıştı. Sonrasında olanlar barizdi kaza yapmıştı. Durumu ağırdı ve hayati tehlikesi vardı. Herkes hastenede perişan olmuştu. Zaten hiçbirimiz okula da gitmiyorduk. Sadece Edayla Beril son iki gün gitmişlerdi. Berili zor ikna etmiştik o da perişandı. Ne kadar aramızda bişi yok deselerde aşıklardı birbirlerine belliydi.
Bu süreç içerisinde bir çok kez astım krizi geçirmiştim ve bir ara çok ciddi raddeye ulaşmıştı bu, annemleri bir de ben korkutmuştum. Annemlerde en sonunda dayanamadılar ve beni zorla okula yolluyorlardı. Bugün o lanet okula gidecektim. Kızların dediğine göre Bora beni sormuş ama kızlar bir şey söylememişti. İyi yapmışlardı.
Bora'dan
Geceki huzursuz uykumdan sonra erkenden kalkıp okula gelmiştim.
Sınıfa geçip oturdum ve bir zaman sonra herkes teker teker gelmeye başladı. Ama gözüm istediği kişiyi hala bulamamıştı. Dersin başlamasına az bir miktar kalmıştı. Sonunda dayanamayıp hızla sıradan kalktım. Kapıdan çıktığım an birine çarpmamla hafif geriye yalpaladım.
"Pardon" dedi çatallı bir ses. Bu Laçindi ama değildi. Yani 1 haftada çok zayıflamıştı. Göz altlarını kapatmaya çalışsada koyu morluklar belli oluyordu. Kalbim sıkıştı, nefes alamadım. Arkasından Eda Beril ve Ayçada gelmişti ve bana tip tip baktılar. Hepsi kötü görünüyordu ama Laçin ve Beril ayrı bir kötüydü.
"Çıkıcak mısın artık Bora" dedi Eda sinirli bir şekilde
"Bana açıklama yaparsanız çıkarım" Laçin birden kahkaha atmaya başlayınca herkes şaşkınca ona bakmıştı. Bir anda sakinleşip konuştu.
"Hangi sıfatla?" dediği şey biraz sinirlenmeme sebep olmuştu. Bir anlık gelen cesaretle bağırdım.
"Sevgilin sıfatıyla!!"
_________
Oha aq noluyo mddkkdkdkd
Sakin kalalım lütfen dkdmmd
Yeni bölüm yakında beklemede kalın.
TŞK.