Zawgyi
Hara-မင္းတို႔အေဖဆံုးၿပီတဲ့
Jh-စ်ာပနာပြဲက်လာခဲ့မယ္.....သြားရေအာင္ထယ္
Tae-ကိုကို
Jhဆြဲေခၚရာထယ္ေယာင္းမွာတရြတ္တိုက္ပါသြားေလသည္......ကားေလးထြက္သြားရာေနာက္သို႔Jkတစ္ေယာက္ေျပးလိုက္ၾကည့္မိသည္....ထယ္....ထယ္ေယာင္းလည္းကားေပၚမွကိုယ့္ကိုလွည့့္ၾကည့္ေနခဲ့သည္တဲ့.....ကိုယ္ရင္ေတြနာလိုက္တာထယ္ရယ္
Appaစ်ာပနာပြဲကိုတြဲဖက္အလုပ္႐ွင္မ်ား.....႐ွယ္ယာ႐ွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္....Ommaကေတာ့Appaဓာတ္ပံုကိုသာအသိစိတ္မ႐ွိသလိုေငးေငးငိုင္ငိုင္သာၾကည့္ေနခဲ့သည္......ထယ္ေယာင္းႏွင့္ hyungကေတာ့ခဏသာလာၿပီးျပန္သြားသည္...Appaစ်ာပနာပြဲပီးတဲ့ထိေဆးရံုကဆရာဝန္ေျပာတဲ့စကားကိုခုထိၾကားေယာင္ေနဆဲ...Appaအခန္းဆီမွအေရးေပၚအသံေပးမည္တဲ့အခ်ိန္....သြားၾကည့္ရာေအာက္စီဂ်င္ပိုက္မ်ားျပဳတ္ေနခဲ့သည္တဲ့....အမႈဖြင့္ထားေပမယ့့္လည္းသက္ေသတစံုတရာမွမရ႐ွိခဲ့ေပ
ကြၽန္ေတာ္လည္းAppaလုပ္ငန္းမ်ားကိုဦးေဆာင္ခဲ့ရာခုဆို၁ပတ္ျပည့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္.....ထိုတစ္ပတ္အတြင္းသိပ္ျမတ္ႏိုးရပါေသာထယ့္ကိုလည္းမေတြ႔ခဲ့ရေပ.....ထယ့္ဖုန္းကိုေခၚဆိုရာတြင္လည္းစက္ပိတ္ထားသည္တဲ့.....ဘာေတြျဖစ္ေနတာလည္းထယ္ရယ္......
ထယ္ေရာအဆင္ေျပရဲ႕လား...ကိုယ္တကယ္စိတ္ပူမိသည္...hyungရဲ႕အိမ္ကိုလည္းလူလႊတ္စံုစမ္းခိုင္းရာခုထက္ထိမသိရေသးေပ
တီ...တီ...တီ.....
ဖုန္းၾကည့္ေတာ့လည္း unknown.. .အစိမ္းေရာင္ေလးကိုဆြဲလိုက္ရာ...ထြက္ေပၚလာတဲ့ကိုယ္သိပ္လြမ္းေနရပါေသာအသံကေလး
Tae-Jeonလားဟင္
Jk-ထယ္....ထယ္အဆင္ေျပရဲ႕လားထယ္ရယ္....ထယ္ဘယ္မွာလည္းကိုယ္လာေခၚမယ္ေလ
Tae-ထယ္အဆင္ေျပပါတယ္Jeonရဲ႕....ထယ္တို႔......
Jk-ေျပာေလထယ္
Tae-ထယ္တို႔ေတြ႔ၾကမလားဟင္......Jeon
Jk-ကိုယ္လာေခၚရမလားထယ္
Tae-ထယ္ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲထြက္ခဲ့မယ္Jeon.....Jeonရံုးခန္းကိုပဲလာခဲ့မယ္ေလေနာ္
Jk-ကိုယ္ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ကိုယ့္ရဲ႕ထယ္
Tae-အင္း....ဒါဆိုဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္
ထယ္လာမယ္ဆို၍စိတ္လႈပ္႐ွားစြာတစ္ခ်ိန္လံုးေစာင့္ေနခဲ့သည္.....အစည္းေဝးေတြကိုလည္း....ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုးအခ်ိန္ဇယားမ်ားကိုဖ်က္လိုက္သည္.....ထယ္ႏွင့္ေတြ႔ရမည္ကိုး.....ခဏအၾကာရံုးခန္းတံခါးေလးပြင့္လာကာဝင္ေရာက္လာေသာခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလး......လြမ္းသည့္စိတ္တို႔ျဖင့္ေျပးဖက္ကာႏႈတ္ခမ္းတို႔အားအငမ္းမရျပင္းျပင္းထန္ထန္စုပ္ယူနမ္း႐ိႈက္မိသည္.....နမ္းလို႔ဝသြားမွနဖူးခ်င္းထိကာအေမာေျဖေနမိသည္
Tae-ထိုင္ရေအာင္ေလJeon
Jk-immm....
ခုမွေသခ်ာၾကည့္မိသည္....တစ္ပတ္အတြင္းေတာင္သိသိသာသာပိန္သြားသည့္ထယ္
Jk-ပိန္သြားလိုက္တာထယ္ရယ္....တကယ္ေရာအဆင္ေျပရဲ႕လား.....ဒီအေတာတြင္းထယ့္ကိုဆက္သြယ္လို႔လည္းမရဘူး...ထယ့္အလုပ္ကိုသြားေတာ့လည္းမလာဘူးတဲ့....ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္းထယ္ရယ္
Tae-ထယ့္ဖုန္းကို..ကိုကိုသိမ္းထားလို႔မဆက္သြယ္ႏိုင္တာပါ....ၿပီးေတာ့အလုပ္ကလည္းကိုကိုမသြားခိုင္းလို႔
ေျပာရင္းအသံေလးသိမ္ဝင္သြားကာေခါင္းေလးငံု႔သြားသည္.....ကြၽန္ေတာ္အလိုက္သင့္ေလးဖက္လိုက္ေတာ့႐ိႈက္ကာငိုခ်လာသည္
Tae-ဟင့္.....ထယ္ေလအဆင္မေျပဘူးJeonရယ္.....ကိုကို....ကိုကိုကေလသိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းလာတယ္.....ၿပီး...ဟင့္...ၿပီးေတာ့ထယ့္ကိုအိမ္ထဲကေနဘယ္မွမသြားခိုင္းဘူး.....ထယ္ခု...ခိုးထြက္လာတာ....
Jeonကိုေတြ႔ခ်င္လြန္းလို႔...အီးဟီး...ခိုးထြက္လာတာ
Jk-ကိုယ့္ဆီလာမလားထယ္
တစ္ခ်က္ေတြေဝသြားသည့္ထယ္
Tae-ဟင့္အင္း.....ေစာေသးတယ္Jeon.....ၿပီးေတာ့ေလ....ကိုကို႔ကိုဒီ့ထက္ဆိုးတဲ့သူျဖစ္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ဘူးJeon.....ထယ္ႀကိဳးစားမွာပါJeonနဲ႔အတူေနႏိုင္ေအာင္......ခ်စ္တယ္ေလေနာ္
Tae pov-ထယ့္ေၾကာင့္Jeonတစ္ခုခုျဖစ္မွာမလိုလားလို႔ပါJeonရယ္
ထယ့္ကိုကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါသည္.....အင္းေလလူတစ္ေယာက္ကိုခ်က္ခ်င္းစြန္႔ခြာဖို႔ဆိုတာမျဖစ္ႏိုင္ဘဲ.....ဒီခ်ိန္မွာကြၽန္ေတာ္လုပ္ႏိုင္ဆံုးအရာကထယ့္အားႏွစ္သိမ့္ျခင္းပင္.....ငိုေနသည့္ထယ္ေယာင္းအားဖက္ထားလ်က္ဆံပင္ေလးအားသပ္ေပးေနမိသည္
Jk-ကိုယ္တို႔အတူေနၾကမလားထယ္
ထိုအခါရင္ခြင္ထဲမွထြက္ကာမ်က္ရည္မ်ားၾကားမွျပံဳးရင္းေခါင္းၿငိမ့္ျပလာေသာထယ္......ကြၽန္ေတာ္လည္းထယ့္ကိုဆိုဖာေပၚတြန္းလွဲကာနမ္း႐ိႈက္မိသည္...ထယ္ကေတာ့ကြၽန္ေတာ့္လည္တိုင္ကိုတင္းတင္းဆြဲဖက္ကာျပန္တုန္႔ျပန္ေပးေလသည္.....ထယ့္လည္တိုင္ကိုစုပ္ယူမိေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ဆံပင္အားလာေရာက္ထိုးဖြသည့္လက္ကေလး.....လည္တိုင္ကိုနမ္း႐ိႈက္ရင္းထယ့္အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားကိုျဖဳတ္ေနမိသည္
ထို႔
ေနာက္ထယ့္ရဲ႕ေဘာင္းဘီေလးကိုဆြဲခြၽတ္ကာနာက်င္ျခင္းတို႔ျဖင့္အစျပဳမိသည္....ထယ္ကေတာ့နာလို႔ထင္သည္ဆိုဖာကိုလက္သည္းေလးမ်ားျဖင့္ဆြဲကုပ္ေနသည္.....ကြၽန္ေတာ္လည္းေျဖးေျဖးမွန္မွန္သာလႈပ္႐ွားေပးေနလိုက္သည္... အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာလာေတာ့....သာယာျခင္းကိုေျပာင္းလာသလိုထယ္လည္းမ်က္လံုးမွိတ္ကာကြၽန္ေတာ့္အားဒီထပ္ပိုၿပီးေတာင္းဆိုသလို.....ကြၽန္ေတာ္လည္းတစ္ႀကိမ္ၿပီးတစ္ႀကိမ္ထပ္ခါထပ္ခါ.....ေနာက္ဆံုးလိုရာပန္းတိုင္ကိုေရာက္႐ွိသြားခ်ိန္ထယ့္ရဲ႕ေခြၽးစို႔ေနတဲ့နဖူးျပင္ေလးကိုနမ္း႐ိႈက္မိသည္
Tae-ထယ္သြားရေတာ့မယ္ထင္တယ္Jeon....ခဏေနကိုကိုျပန္လာေတာ့မယ္
ေမာပန္းေနသည့္ၾကားမွအသက္လု႐ႈကာေျပာလာေသာထယ္
Jk-အင္း.....ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ
Tae-immm...လမ္းထိပ္ထိလိုက္ပို႔ေပး
သို႔ႏွင့္ထယ့္လမ္းထိပ္ေလးကိုကြၽန္ေတာ္လိုက္ပို႔ျဖစ္သည္
Jk-ထယ္တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ကိုယ့္ကိုေခၚလိုက္ေနာ္.....ကိုယ္ေလ....ကိုယ္စိတ္မခ်ဘူးထယ္ရယ္.....hyungအေၾကာင္းကိုယ္သိတယ္
Tae-အင္းပါ....သြားေတာ့မယ္ေနာ္.....ၿပီးေတာ့ခ်စ္တယ္Jeon
Jk-ကိုယ္လည္းအရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုတာသိတယ္မလား
Tae-အင္း
ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းအားနမ္းကာထြက္သြားေသာထယ္....ကြၽန္ေတာ္လည္းလွည့္ျပန္ခဲ့လိုက္သည္...ထိုေန႔....ထယ္ေယာင္းအိမ္ထဲဝင္သြားတဲ့ထိေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ေပးပါက
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္စြာလမ္းေလးထဲေလွ်ာက္ဝင္ခဲ့ေလသည္....ေပ်ာ္ရႊင္မႈေၾကာင့္မ်က္ႏွာမွာအျပံဳးေလးကေပ်ာက္ပ်က္မသြား......ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့Jeon.....ကိုယ္သိမ္လြမ္းေနရတဲ့Jeonနဲ႔ေတြ႔ခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါလား.....ထယ္ေယာင္းအိမ္ေလးကိုေတြ႔ရၿပီျဖစ္သည္....ထို႔ေၾကာင့္ခပ္ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္စဥ္.....႐ုတ္တရက္ဆိုသလို....ထယ္ေယာင္ကိုယ္ေလးေပါ့ပါးသြားသလို.....အ႐ွိန္ျပင္းလားမျပင္းလားမသိ....ထယ္ေယာင္းကိုယ္ေလးဟာကားေခါင္းေပၚမွေအာက္ကိုလိမ့္ကာျပန္က်လာသည္.....ၿပီးေနာက္.... မူးေနာက္ေနသည့္ေခါင္းႏွင့္အျမင္အာရံုေတာင္မၾကည္ေတာ့.....ကားေပၚမွဆင္းလာသူကမႈန္ဝါးဝါးသာ.....ထယ္ေယာင္းနားထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးထယ္ေယာင္းကိုယ္ေလးအားေပြ႔ဖက္ကာ
Jh-မင္းကိုကိုယ္သတ္ပစ္ရေလာက္တဲ့ထိကိုခ်စ္တာထယ္ရဲ႕
အသစ္Introဝင္ထားပါတယ္႐ွင္....Baby V Vေလးၿပီးမွအပ္ပါ့မယ္ေနာ္....တို႔မႏိုင္တာေတမလုပ္ရဲပါဘူး႐ွင္😁
Unicode
Hara-မင်းတို့အဖေဆုံးပြီတဲ့......
Jh-စျာပနာပွဲကျလာခဲ့မယ်.....သွားရအောင်ထယ်......
Tae-ကိုကို......
Jhဆွဲခေါ်ရာထယ်ယောင်းမှာတရွတ်တိုက်ပါသွားလေသည်......ကားလေးထွက်သွားရာနောက်သို့Jkတယောက်ပြေးလိုက်ကြည့်မိသည်....ထယ်....ထယ်ယောင်းလည်းကားပေါ်မှကိုယ့်ကိုလှည့့်ကြည့်နေခဲ့သည်တဲ့.....ကိုယ်ရင်တေနာလိုက်တာထယ်ရယ်.......
Appaစျာပနာပွဲကိုတွဲဖက်အလုပ်ရှင်များ.....ရှယ်ယာရှင်တော်တော်များများရောက်ခဲ့ကြပါသည်....Ommaကတော့Appaဓာတ်ပုံကိုသာအသိစိတ်မရှိသလိုငေးငေးငိုင်ငိုင်သာကြည့်နေခဲ့သည်......ထယ်ယောင်းနှင့် hyungကတော့ခဏသာလာပြီးပြန်သွားသည်...Appaစျာပနာပွဲပီးတဲ့ထိဆေးရုံကဆရာဝန်ပြောတဲ့စကားကိုခုထိကြားယောင်နေဆဲ...Appaအခန်းဆီမှအရေးပေါ်အသံပေးမည်တဲ့အချိန်....သွားကြည့်ရာအောက်စီဂျင်ပိုက်များပြုတ်နေခဲ့သည်တဲ့....အမွုဖွင့်ထားပေမယ့့်လည်းသက်သေတစုံတရာမှမရရှိခဲ့ပေ....
ကျွန်တော်လည်းAppaလုပ်ငန်းများကိုဦးဆောင်ခဲ့ရာခုဆို၁ပတ်ပြည့်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်.....ထိုတပတ်အတွင်းသိပ်မြတ်နိုးရပါသောထယ့်ကိုလည်းမတွေ့ခဲ့ရပေ.....ထယ့်ဖုန်းကိုခေါ်ဆိုရာတွင်လည်းစက်ပိတ်ထားသည်တဲ့.....ဘာတေဖြစ်နေတာလည်းထယ်ရယ်......
ထယ်ရောအဆင်ပြေရဲ့လား...ကိုယ်တကယ်စိတ်ပူမိသည်...hyungရဲ့အိမ်ကိုလည်းလူလွွတ်စုံစမ်းခိုင်းရာခုထက်ထိမသိရသေးပေ.....
တီ...တီ...တီ.....
ဖုန်းကြည့်တော့လည်း unknown.. .အစိမ်းရောင်လေးကိုဆွဲလိုက်ရာ...ထွက်ပေါ်လာတဲ့ကိုယ်သိပ်လွမ်းနေရပါသောအသံကလေး.....
Tae-Jeonလားဟင်.......
Jk-ထယ်....ထယ်အဆင်ပြေရဲ့လားထယ်ရယ်....ထယ်ဘယ်မှာလည်းကိုယ်လာခေါ်မယ်လေ......
Tae-ထယ်အဆင်ပြေပါတယ်Jeonရဲ့....ထယ်တို့......
Jk-ပြောလေထယ်.....
Tae-ထယ်တို့တွေ့ကြမလားဟင်......Jeon....
Jk-ကိုယ်လာခေါ်ရမလားထယ်.....
Tae-ထယ်ကိုယ့်ဟာကိုပဲထွက်ခဲ့မယ်Jeon.....Jeonရုံးခန်းကိုပဲလာခဲ့မယ်လေနော်......
Jk-ကိုယ်စောင့်နေမယ်နော်ကိုယ့်ရဲ့ထယ်....
Tae-အင်း....ဒါဆိုဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော်.....
ထယ်လာမယ်ဆို၍စိတ်လွုပ်ရှားသွာတချိန်လုံးစောင့်နေခဲ့သည်.....အစည်းဝေးတေကိုလည်း....ကုန်ကုန်ပြောရရင်ဒီနေ့တနေ့လုံးအချိန်ဇယားများကိုဖျက်လိုက်သည်.....ထယ်နှင့်တွေ့ရမည်ကိုး.....ခဏအကြာရုံးခန်းတခါးလေးပွင့်လာကာဝင်ရောက်လာသောခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေး......လွမ်းသည့်စိတ်တို့ဖြင့်ပြေးဖက်ကာနွုတ်ခမ်းတို့အားအငမ်းမရပြင်းပြင်းထန်ထန်စုပ်ယူနမ်းရွိုက်မိသည်.....နမ်းလို့ဝသွားမှနဖူးချင်းထိကာအမောဖြေနေမိသည်.....
Tae-ထိုင်ရအောင်လေJeon.....
Jk-immm....
ခုမှသေချာကြည့်မိသည်....တပတ်အတွင်းတောင်သိသိသာသာပိန်သွားသည့်ထယ်.....
Jk-ပိန်သွားလိုက်တာထယ်ရယ်....တကယ်ရောအဆင်ပြေရဲ့လား.....ဒီအတောတွင်းထယ့်ကိုဆက်သွယ်လို့လည်းမရဘူး...ထယ့်အလုပ်ကိုသွားတော့လည်းမလာဘူးတဲ့....ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်းထယ်ရယ်....
Tae-....ထယ့်ဖုန်းကို..ကိုကိုသိမ်းထားလို့မဆက်သွယ်နိုင်တာပါ....ပြီးတော့အလုပ်ကလည်းကိုကိုမသွားခိုင်းလို့......
ပြောရင်းအသံေလးသိမ်ဝင်သွားကာခေါင်းလေးငုံ့သွားသည်.....ကျွန်တော်အလိုက်သင့်လေးဖက်လိုက်တော့ရွိုက်ကာငိုချလာသည်.....
Tae-ဟင့်.....ထယ်လေအဆင်မပြေဘူးJeonရယ်.....ကိုကို....ကိုကိုကလေသိပ်ကြောက်စရာကောင်းလာတယ်.....ပြီး...ဟင့်...ပြီးတော့ထယ့်ကိုအိမ်ထဲကနေဘယ်မှမသွားခိုင်းဘူး.....ထယ်ခု...ခိုးထွက်လာတာ....
Jeonကိုတွေ့ချင်လွန်းလို့...အီးဟီး...ခိုးထွက်လာတာ....
Jk-ကိုယ့်ဆီလာမလားထယ်.......
တချက်တွေဝေသွားသည့်ထယ်....
Tae-ဟင့်အင်း.....စောသေးတယ်Jeon.....ပြီးတော့လေ....ကိုကို့ကိုဒီ့ထက်ဆိုးတဲ့သူဖြစ်အောင်မလုပ်နိုင်ဘူးJeon.....ထယ်ကြိုးစားမှာပါJeonနဲ့အတူနေနိုင်အောင်......ချစ်တယ်လေနော်....
Tae pov-ထယ့်ကြောင့်Jeonတခုခုဖြစ်မှာမလိုလားလို့ပါJeonရယ်......
ထယ့်ကိုကျွန်တော်နားလည်ပါသည်.....အင်းလေလူတယောက်ကိုချက်ချင်းစွန့်ခွာဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘဲ.....ဒီချိန်မှာကျွန်တော်လုပ်နိုင်ဆုံးအရာကထယ့်အားနှစ်သိမ့်ခြင်းပင်.....ငိုနေသည့်ထယ်ယောင်းအားဖက်ထားလျက်ဆံပင်လေးအားသပ်ပေးနေမိသည်......
Jk-ကိုယ်တို့အတူနေကြမလားထယ်.......
ထိုအခါရင်ခွင်ထဲမှထွက်ကာမျက်ရည်များကြားမှပြုံးရင်းခေါင်းငြိမ့်ပြလာသောထယ်......ကျွန်တော်လည်းထယ့်ကိုဆိုဖာပေါ်တွန်းလှဲကာနမ်းရွိုက်မိသည်...ထယ်ကတော့ကျွန်တော့်လည်တိုင်ကိုတင်းတင်းဆွဲဖက်ကာပြန်တုန့်ပြန်ပေးလေသည်.....ထယ့်လည်တိုင်ကိုစုပ်ယူမိတော့ကျွန်တော့်ဆံပင်အားလာရောက်ထိုးဖွသည့်လက်ကလေး.....လည်တိုင်ကိုနမ်းရွိုက်ရင်းထယ့်အကျင်္ ီ ီကြယ်သီးများကိုဖြုတ်နေမိသည်.....
ထို့
နောက်ထယ့်ရဲ့ဘောင်းဘီလေးကိုဆွဲချွတ်ကာနာကျင်ခြင်းတို့ဖြင့်အစပြုမိသည်....ထယ်ကတော့နာလို့ထင်သည်ဆိုဖာကိုလက်သည်းလေးများဖြင့်ဆွဲကုပ်နေသည်.....ကျွန်တော်လည်းဖြေးဖြေးမှန်မှန်သာလွုပ်ရှားပေးနေလိုက်သည်... အချိန်အနည်းငယ်ကြာလာတော့....သာယာခြင်းကိုပြောင်းလာသလိုထယ်လည်းမျက်လုံးမှိတ်ကာကျွန်တော့်အားဒီထပ်ပိုပြီးတောင်းဆိုသလို.....ကျွန်တော်လည်းတကြိမ်ပြီးတကြိမ်ထပ်ခါထပ်ခါ.....နောက်ဆုံးလိုရာပန်းတိုင်ကိုရောက်ရှိသွားချိန်ထယ့်ရဲ့ချွေးစို့နေတဲ့နဖူးပြင်လေးကိုနမ်းရွိုက်မိသည်.. ...
Tae-ထယ်သွားရတော့မယ်ထင်တယ်Jeon....ခဏနေကိုကိုပြန်လာတော့မယ်......
မောပန်းနေသည့်ကြားမှအသက်လုရွုကာပြောလာသောထယ်......
Jk-အင်း.....ကိုယ်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ......
Tae-immm...လမ်းထိပ်ထိလိုက်ပို့ပေး......
သို့နှင့်ထယ့်လမ်းထိပ်လေးကိုကျွန်တော်လိုက်ပို့ဖြစ်သည်.....
Jk-ထယ်တခုခုဖြစ်ရင်ကိုယ့်ကိုခေါ်လိုက်နော်.....ကိုယ်လေ....ကိုယ်စိတ်မချဘူးထယ်ရယ်.....hyungအကြောင်းကိုယ်သိတယ်.....
Tae-အင်းပါ....သွားတော့မယ်နော်.....ပြီးတော့ချစ်တယ်Jeon......
Jk-ကိုယ်လည်းအရမ်းချစ်တယ်ဆိုတာသိတယ်မလား.....
Tae-အင်း.....
ကျွန်တော့်နွုတ်ခမ်းအားနမ်းကာထွက်သွားသောထယ်....ကျွန်တော်လည်းလှည့်ပြန်ခဲ့လိုက်သည်...ထိုနေ့....ထယ်ယောင်းအိမ်ထဲဝင်သွားတဲ့ထိစောင့်ကြည့်ခဲ့ပေးပါက........
ထယ်ယောင်းတယောက်ပျော်ရွွင်စွာလမ်းလေးတိုင်းလျေှာက်ဝင်ခဲ့လေသည်....ပျော်ရွွင်မွုကြောင့်မျက်နှာမှာအပြုံးလေးကပျောက်ပျက်မသွား......ကိုယ်ချစ်ရတဲ့Jeon.....ကိုယ်သိမ်လွမ်းနေရတဲ့Jeonနဲ့တွေ့ခဲ့ရသည်မဟုတ်ပါလား.....ထယ်ယောင်းအိမ်လေးကိုတွေ့ရပြီဖြစ်သည်....ထို့ကြောင့်ခပ်မြန်မြန်လျေှာက်စဉ်.....ရုတ်တရက်ဆိုသလို....ထယ်ယောင်ကိုယ်လေးပေါ့ပါးသွားသလို.....အရှိန်ပြင်းလားမပြင်းလားမသိ....ထယ်ယောင်းကိုယ်လေးဟာကားခေါင်းပေါ်မှအောက်ကိုလိမ့်ကာပြန်ကျလာသည်.....ပြီးနောက်.... မူးနောက်နေသည့်ခေါင်းနှင့်အမြင်အာရုံတောင်မကြည်တော့.....ကားပေါ်မှဆင်းလာသူကမွုန်ဝါးဝါးသာ.....ထယ်ယောင်းနားထိုင်ချလိုက်ပြီးထယ်ယောင်းကိုယ်လေးအားပွေ့ဖက်ကာ.......
Jh-မင်းကိုကိုယ်သတ်ပစ်ရလောက်တဲ့ထိကိုချစ်တာထယ်...........
အသစ်Introဝင်ထားပါတယ်ရှင်....Baby V Vလေးပြီးမှအပ်ပါ့မယ်နော်....တို့မနိုင်တာတေမလုပ်ရဲပါဘူးရှင်😁