Hij is in paniek.
Brengt haar naar het ziekenhuis.
Na een tijd opent ze haar ogen.
Hij pakt haar hand. Hij kijkt naar haar. Bang. Verward.
Ze draagt de ketting. Met de initialen van hun beide.
Ze ligt in het ziekenhuisbed en huilt.
Ze wilt het zeggen. Maar ze is bang. Er is geen tijd voor uitstel.
Hij vertelt waar hij was. Ze was bezorgd.
Het maakt haar allemaal niet uit. Zolang hij hier is.
Bij haar.
Op 20 november.
Gelukkig. Ze is gelukkig.