Zamknięty za szybką telefonu
Jak eksponat w muzeum
Z nalepką od kustosza – „Nie dotykać"!
Tak bardzo chcę złamać ten zakaz...
Lecz jestem za szybką telefonu,
Kilometry stąd, w innym liceum,
Ze statutem zabraniającym odzywania się do innych zza szybek.
I jak teraz mam cię kochać?
Nie widzę słów wystukanych w esemesie...
Mówiąc krótko – jestem w lesie;
Jedynie marzę o twym dotyku,
Przytulając się do lodowatej tafli jeziora skończonej nieskończoności.