- Γυναίκα γιατί τα έκανες όλα αυτά.
- Γιατί σου άξιζαν!
Λένε πως ότι σπαθί και αν ακονισεις, ότι καρφί και αν χτυπήσεις τόσο πολύ άνθρωπο δεν θα πονέσεις όσο με σκληρό λόγο αν του μιλήσεις.
Ναι τα λόγια πονάνε πόσο μάλλον όταν είναι ψεύτικα σαθρά...
Ολα άρχισαν τόσο καλά μα κοίτα τώρα τι τροπή πείραν όλα αυτά...
Η μάνα μας, αν κάποιος μπορεί να την αποκαλέσει έτσι... Ήταν μια γυναίκα πολύ αγνή και μικρή όταν την έφεραν για πρώτη φορά στο χαρέμι του σουλτάνου. Νέα και αμαθη στην αγάπη και των έρωτα ο κόσμος που ανοίγονταν μπροστά της έμοιαζε παραδεισενιος. Ναι ήταν ακόμα παιδί και δεν είχε καταλάβει πολλά, μα αυτό δεν την δικαιολογεί για όσα έκανε μετά.
Ήταν του σουλτάνου η ποιο αγαπημένη, είχε τα πάντα ότι και αν ήθελε, όλα εκτός από αυτόν. Το είχε, αλλά με σειρά δεν ήταν μόνο δικός της, και αυτό της κατασπαραζε την καρδιά.
Με την πρώτη αποβολή ήρθε και η πρώτη συμφορά. Γυναίκα αλλη παντρεύτηκε αυτός και γιο του χάρισε με μιας, ενώ αυτή έγινε μια απλή γυναίκα ποια για να περνά καλά και τίποτα άλλο ποια, πράγμα που της ράγισε την καρδιά.
Ήρθε κι άλλη αποβολή μαζί με κι άλλη προσβολή, πίκρα και μίσος άρχισε τώρα να κυλά εκεί που αγάπη υπήρχε παλιά.
Τον έβλεπε με άλλες γυναίκες να αποκτά γιους πολλούς και την θέση της να χάνει καθημερινά και μέσα της ούρλιαζε από κακία.. Ναι τον είχε χάσει για αυτό και αυτός έπρεπε να χάσει ότι την είχε αντικαταστήσει σαν να μην την είχε ποτέ αγαπήσει.
Έτσι σκέφτηκε σχέδιο μοχθηρό, με το που έμεινε ξανά έγκυος αρχισε να να αφήνει φήμες να ακουστούν πως το παιδί που είχε δεν ήταν του σουλτάνου πράγμα ανικουστο!
Έτσι όμως χωρίς αποδείξεις κάνεις ούτε καν εκείνος δεν ήξερε τι να κάνει οπότε με τον φόβο μην μεγαλώσει ένα μπάσταρδο παιδί που αργότερα το θρόνο του μπορεί να πάρει με το που γεννηθεί θα το δώσει σε μια οικογένεια της αυλής του να το μεγαλώσει έτσι αν όντως είναι γιος δικός του να έχει τουλάχιστον μια καλή ζωή.
Έτσι και έγινε, αγόρι ήταν το παιδί και ήτανε δικό του μα εκείνος δεν το ήξερε αυτό και το έστειλε μακριά.
Έτσι τώρα είχε έρθει η ώρα για το δεύτερο μέρος του σχεδίου, η γυναίκα πλάγια σε με έναν άντρα ξένο μια φορά, δύο φορές τόσες όσες μέχρι να ξανά μείνει έγκυος.
Αγόρι και το δεύτερο παιδί! Όλα ήταν τέλεια, σύμφωνα με το σχέδιο το μπάσταρδο θα μεγάλωνε σαν βασιλιάς και το αληθινό σαν υπηρέτης και ο Σουλτάνος θα έδινε το θρόνο του σε αυτόν που ποτέ δεν ήθελε να δώσει. Σε έναν ξένο με αίμα Ελληνικό.
Ένα, ένα τα παιδιά του σταματούσαν να ζουν σε αυτή την γη από τα χέρια του παιδιού που εκείνη με άλλον είχε κάνει.
Ο Σουλτάνος είχε καμάρι αυτό τον γιο καθώς πίστευε πως ήταν άξιος απόγονος.. Μέρα με την μέρα ωμός γίνονταν αδύναμος άρρωστος...
Και το τελικό χτύπημα ήρθε γρήγορα από τα χείλη που παλιά μόνο για αυτόν μιλούσαν.
- Δεν είναι παιδί δικό σου!
- Τι είναι αυτά που λες γυναίκα τρελάθηκες!
- Εγω μια χαρά είμαι εσύ έχασες κιαλο το χρώμα σου! Του απάντησε ειρωνικά!...
- Γιατί τα έκανες όλα αυτά! Την ρωτάει με σπασμένη φωνή, χρόνος δεν του έμενε πολύς...
- Αγάπη σου έδωσα δηλητήριο μου γύρισες οπότε και με αυτό σε πότισα! Θα σου πάρω ότι αγάπησες ποιο πολύ από εμένα! Του φώναξε καθώς πήγενε να φύγει..
Κάπου μέσα στον θάνατο και την ζωή βρήκε την δύναμη να γελάσει και να πει.
-Εσύ δεν ξέρεις τι θα πει αγάπη! Μόνο την καταστροφή έχεις φέρει πρώτα σε μενα και τώρα στα παιδιά σου!
Η γυναίκα τον κοίταξε παγερά κάτι πήγε να πει μα ήταν ποια αργά είχε φύγει από την ζωή ποια, δεν τον είχε ποτίσει μόνο με λόγια φαρμακερά αλλά και με δηλητήριο. Μέρα την μέρα, σταγόνα την σταγόνα έκοβε το νήμα της ζωής του.
Ο γιος της ήταν ακόμα μικρός οπότε την εξουσία έπαιρνε η γυναίκα του Σουλτάνου, όμως όχι είχε φτάσει πολύ μακριά για να έχει μια απλή γυναίκα στα πόδια της να τριγυρνά.
Έγινε Σουλτάνος ο Μικρός, διάβολος σωστός τον θάνατο δεν φοβόταν και στα πάντα ανακατεύονταν οπότε έπρεπε από την μέση να φύγει και αυτός οπότε ήρθε σε εμένα.
Στον πρώτο της γιο με φόρτοσε με αλήθεια που δεν ήθελα να ξέρω, η ζωή μου ήταν απλή και χαρούμενη μέχρι εκείνη την στιγμή. Οι θετή μου γονείς δεν ήθελαν ούτε να την ξέρουν αλλά μάνα μου δεν άλλαζε ότι είναι...
Δεν την συμπάθησα ποτέ η αλήθεια είναι όλα όσο έκανε ήταν για τον εαυτό της, ήθελε να κάνει και εμένα ένα πιόνι στο παιχνίδι της. Είχε βάλει έναν ξένο στην εξουσία που σήκωνε βαρύ τα οποία δεν μπορούσε να σηκώσει! Να πάρει ηταν ένα απλό παιδί...
Παντός είχε κάνει όλη την βρομοδουλεια για μένα, κανένας άλλος δεν είχε μείνει εκτός από αυτόν και αυτή την γυναίκα.
Το ομολογώ το μόνο καλό που πείρα από αυτήν ήταν η πανουργία της και το μυαλό της. Αλλά αυτό δεν άλλαζε τίποτα άλλο τα πιόνια είχαν στηθεί και το παιχνίδι είχε αρχίσει.
Ναι ήταν πολύ εύκολο να χειραγωγησω τον αδελφό μου.
Έκανε την ζωή μου ποιο εύκολη ειδικά όταν σκότωσε εκείνη την γυναίκα.
Τώρα το μόνο που μου έμενε ήταν να ένα ακόμα πιόνι για ρουα ματ.
- Ασλαν απολαμβάνεις την φυλακή σου?
- Γιατί τα κάνεις όλα αυτά?
- Δεν είναι φανερό?
- Για τον θρόνο τόσο χαμηλά για τον θρόνο?! Για μια θέση?!
- Ο μην μου κάνεις υποδείξεις Ασλαν εσύ πρώτος έκανες χειρότερα πράγματα σκοτώνοντας όλα τα αδέλφια μας! Η μήπως το ξέχασες?
- Αδέλφια μας!? Τι στο διάολο λες!
-Βλέπεις Ασλαν γιατί ξέρω πως δεν ήξερες ποίος ήμουν... Τσ Τσ κακόμοιρο λιοντάρι μέσα σε κλουβί κοίτα που έφτασες Ασλαν στον πάτο...
- Για μισό λεπτό Μην Φεύγεις Μουσταφά έχεις να μου δώσεις κιαλές εξηγήσεις!
- Δεν έχω καμία υποχρέωση να σου πω τίποτα αδελφέ! Καλή διαμονή!
Του απάντησε και έκλεισε με κρότο την πόρτα! Τα πράγματα ήταν δύσκολα και ο χρόνος εναντίον του σε λίγο η θα ζούσε η θα πέθανε...
- Περσεφόνη μακάρι να είσαι καλά...
Μουρμούρισε και εσφιξε τις γροθιές του...
- θα φύγω από εδώ μέσα ο κόσμος να χαλάσει! Μα ακούς!!