Mas masarap talagang magbasa ng tuloy tuloy XDD
Update na ulit. Sa Monday na yung last chapter, my gosssssssssssh! LAST CHAPTEEEEEEEEEEEEEEEEEER! GAAAAAAAAAAAAAAAAH! WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH! ANG PANGLIMA KONG STORY! PATAPOS NAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!
Wala lang. Masaya lang ako :DD
SANA LAHAT MAGCOMMENT! YUN NALANG HINIHILING KO, SALAMAT! :))
Nga pala, iplay niyo yung kanta, hindi kayo magsisisi :DD
STILL - Frankie J :)
---Moi :)
Chapter 43
“Woah, ang sarap! I love it!” sabi ni Raye, ginagawa ko na ulit ang trabaho ko ngayon. Tasting, viewing at kung anu-ano pa.
Ngumiti lang ako sa kanya.
“Ahm, Ma’am Raye, susukatan muna kita para sa gown mo,”
“Sige! Waaah. Baka tumaba na ko! Hala! >.<”
“Hindi Ma’am, ang sexy sexy niyo nga po eh,” sabi ni Rose Anne.
Dinala ko siya sa office ko para masukatan, umalis muna sandali si Zeiron, hindi ko alam kung san pupunta eh, kay Raye naman kasi siya nagpaalam, alangan namang sa’kin diba?
Kinuha ko na ang mga gamit ko, bago ko siya sukatan.
“May nagawa na nga pala akong design para sa gown mo,” kinuha ko ‘to sa cabinet ko at inabot ko sa kanya.
Natigilan siya nung makita niya ‘to. “Wow… ito ba talaga… I love it,” ngumiti siya sakin at niyakap ako. “Thanks,”
Pinigilan ko ang pagtulo ng mga luha ko. Wala dapat siyang mapansin sa mga kinikilos ko.
“Okay na ba sa’yo to?”
“Oo naman, may tiwala naman ako sayo,” tinuloy ko na ang ginagawa ko sa kanya, “Ikaw? Sexy ka rin Iris, ano bang sukat mo?”
Feeling ko namula naman ako sa sinabi niya. Kahit papano nagkalaman naman ako, pero hindi sapat para sabihing sexy ako.
“Ampayat payat ko nga eh, anong sexy dito?”
“Hahaha, edi ibig sabihin payat din ako? Game, anong vital stat mo?”
Medyo makulit siya kaya sinabi ko na sa kanya, nagitla pa nga siya dahil magkatulad kami, yep. Pati height.
“My gosh! Akalain mo yun?” natatawa nalang siya.
“Oo nga no,” nung matapos ko siyang sukatan, tinulungan ko naman siyang mamili ng gowns para sa mga abay.
“Kailangan ko rin pala masukatan ang mga abay niyo, para magawa ko na lahat,”
Binigyan niya ko ng list.
Kumpleto ang pamilya ni Zeiron… tuloy na tuloy na talaga ‘to.
“Yung family mo?” tanong ko, napansin ko kasing puro familiar ang mga names eh.
“Ahh… don’t worry about them, meron nang ibang gagawa ng kanila, masyado kasi tayong kukulanganin sa oras kapag sayo ko pa inasa yung para sa kanila, tsaka nasa Australia sila ngayon, a week before ng kasal ko sila uuwi”
Ngumiti nalang ako sa kanya. Planadong planado na rin pati sa family niya.
“Sige… walang problema,”
Dumaan ang mga araw na puro trabaho nalang ang ginagawa ko. Halos nakakalimutan ko na ang sarili ko.
Parati rin akong umiiyak tuwing gabi, dahil malapit na, malapit na talaga siyang mawala sa’kin.
*ring*ring*
“Hello?” sagot niya mula sa kabilang linya.
“Hello, Mr. Montanes?” bati ko naman sa kanya, “Pwede ka ba ngayon?”
“Yes, why?” mukhang kagigising niya lang
“Sisimulan ko na sanang gawin ang tuxedo mo, pero kailangan ko pa ng sukat mo,”
“Oh, sure”
Nagpunta na ko sa shop ko, at hinintay siya. Maya maya rin naman, dumating na siya. Ang gwapo gwapo pa rin niya…
Ngumiti ako sa kanya.
“Halika na,” kinuha ko muli ang gamit ko at sinimulan ko na ang trabaho ko,
Ako lang mag-isa ang gagawa. Kung bakit kasi wala si Rose Anne?! >____<
Hindi ako nagsasalita habang sinusukatan siya, pero nararamdaman ko ang titig niya.
**I got a call late last night from a number I didn't know
It was so strange I knew who it was from the moment she said hello
And I paused for a minute
I couldn't believe it
I kept my cool so my girl just wouldn't see
She said, "I'm sorry but there's something you
should know" **
Sht men, bakit sumabay pa ang kantang to sa radio?
Balak ko sanang patayin kaya lang, marami akong hawak.
**This is what she said to me,
"I didn't let you go
No I can't let you go"
She said, "I'm having such a hard time"
Then I heard, "I didn't let you go
I just can't let you go"
And then she said, "I think I'm loosing my mind”**
**"'Cause I still love you
This I must confess
I guess I still need you
I feel I have to tell you this again
Yes I still want you
Oh these words I did not plan
So if I've interupted anything
I promise I won't call you again"**
Oo. Mahal na mahal pa rin kita. Kailangan pa rin kita, pero pano ko masasabi? Konting araw nalang, makakasama mo na ang taong mahal mo.
**So I told her my heart felt
The same that it did before (as it did before)
Its never changed
My feelings never went away girl (no)
My heart never closed the door (no, no it never closed the door)
Then I stopped for a minute gotta think about my lady
And what we have going on (what we have going on)
She's about to have my baby
Girl, you waited much to long
I gotta let you go
I'm hanging up the phone
This conversation can't go on no more
I gotta let you go
'Cause if I don't let you go
I fear that I met let you know
'Cause I still love you
This I must confess
I guess I still need you
I feel I have to tell you this again
Yes I still want you
Oh these words I did not plan
So if I interupted anything
I promise I won't call you again **
Tumulo na naman ang luha ko, sa harap niya. Dahan dahan niyang inangat ang kamay niya, at pinahid ang mga luha ko.
“S-sorry…”
“Am I hurting you?”
Tumingin ako sa mata niya.
Gusto kong sabihing ‘OO! NASASAKTAN AKO! SOBRANG NASASAKTAN AKO!’ Pero wala akong lakas ng loob para sabihin sa kanya ‘to.
**Now I'm doing just fine with my girl
Not about to let her go (can't let her go, let her go)
Just because you find me once again it doesn't mean you're coming back home
(Doesn’t mean youre coming back home)
Now its been about 2 years or so (its been about 2 years)
Since we went our separate ways (went our separate ways)
You gotta face the fact we're over with and done
'Cause I**
“Hindi…” ito ang tanging nasabi ko “M-masaya lang ako…nahanap mo na ang babaeng magmamahal sayo ng sobra, hindi ang katulad ko na sinaktan ka lang”
Nakita ko ulit ang sakit sa mga mata niya, sa halos tatlong linggo naming pagsasama, ngayon lang ulit ako nakakita ng emosyon sa kanya.
**'Cause I still love you
This I must confess, Baby
I guess I still need you
I feel I have to tell you this again, Baby
Yes I still want you
Oh these words I did not plan
So if I interupted anything
I promise I won't call you again**
“Alam kong hindi niya gagawin sayo ang ginawa ko sayo dati, alam kong mahal na mahal ka niya,”
Hindi na ko nakatiis, niyakap ko siya ng mahigpit. Sobrang mahigpit.
‘Mahal na mahal kita, Zeiron’
**'Cause I still love you (cause I still l, I still love you Baby)
Yes I still need you
(but I better not talk about it cuz I rather move on with my life and do what I gotta do)
Yes I still want you (im sorry Baby)
You gotta move on
So if I interupted anything
I promise I won't call you again
I promise I won't call you ever again**
Humiwalay ako sa kanya, at binigyan siya ng isang tunay na ngiti.
“Magiging masaya ka na,”
Kinuha ko ang papel na pinagsulatan ko, at naglakad palabas ng shop.
Isang linggo nalang, napakabilis ng panahon.
~~
“Kuya, hindi ko na kaya…”
“Shhh, Jhit ano ka ba naman?”
Tinuloy ko lang ang pag-iyak ko pagkarating ko ng bahay, lahat sila nasa paligid ko.
Si Papa, si Tita, sina Kuya.
“Nagtext si Guizelle, pupunta daw sila dito ni Dwight,”
Ayoko pa sana makipag-usap kahit kanino ngayong araw na to pero wala na kong nagawa dahil dumating din agad sila.
Sila rin ni Dwight ang nagkatuluyan—yata? Para kasing aso’t pusa ang dalawa. Dumating rin sina Pau at ang boyfriend niya.
“Wag ka nang umiyak, anak…”
“Pa…”
Niyakap niya ko ng mahigpit.
“Magiging masaya ka rin…”
Sana nga…
~~
Sina kuya na ang gumagawa ng trabaho ngayon, nakita nila ang paghihirap sa bawat galaw na ginagawa ko. Hindi na daw nila kayang makita pa kong ganito.
“Jhit,” napalingon ako sa tumawag sakin, “Kamusta na?”
“Chervin… Ren,” bakit magkasama sila? “Anong ginagawa niyo dito?”
Nasa labas kasi ako ng bahay ngayon, nakaupo sa may bato. Tumabi sila sakin. Kelan pa sila naging close?
“Pupunta ka ba bukas?” tanong ni Ren, nakaramdam ulit ako ng lungkot. Bukas na, napakabilis ng panahon.
“Oo,” siguro, ito na rin ang parusa ko sa mga nagawa ko sa kanya.
“Jhit…”
“Wag niyo na kong pigilan, masokista na kung masokista, pero anong magagawa ko? Ako ang dahilan kung bakit ikakasal na siya ngayon,”
Napansin kong lalong nalungkot si Chervin. Sobrang nagsisisi na siya sa ginawa niya.
“Che, wag ka nang malungkot, ako lang ang may karapatang malungkot dito, ok?” niyakap ko siya “Magiging masaya na siya,”
Naiyak na naman ako. Napakababaw talaga ng luha ko.
“Jhit,” si Ren naman “Wag ka nang umiyak, pumapangit ka. Dapat maging matapang ka, balang araw magiging masaya ka din”
“Salamat… teka nga pala, bakit magkasama kayo?”
“H-ha?” parang ngayon rin lang nila napansin na magkasama sila “Oo nga no? Anong ginagawa mo dito Chervin?”
“Hoy, Ren, ako kaya ang nauna sayo dito!”
Ayun, nag-away silang dalawa. Gusto kong tumawa, gusto kong maging masaya, pero parang namatay na rin ako.
Sobrang sakit.
Nang mapansin nilang nanghihina na ulit ako, sinamahan nila ako kung saan ko man gustong pumunta. Natatakot sila na baka bumalik ulit ang sakit ko.
Mabubuhay nalang siguro ako para sa pamilya ko, kailangan nila ako ngayon. Hindi ko pwedeng sirain ang buhay ko dahil mawawala ang mahal ko.
“Salamat sa inyong dalawa,” sinabi ko sa kanila nung hinatid nila ako sa bahay.
“Sige, wag ka nang umiyak ha? Magkita nalang tayo bukas” sabi ni Ren, ehhh?
“Bukas? Bakit?” tanong ko.
“A-ahm, ka-kasi…” parang nahiya siya “Pupunta rin ako sa kasal ni Zeiron bukas, andun kasi si Rose Anne”
Napangiti na lang ako, sabi na at ang dalawang to rin ang magkakatuluyan.
“Sige, ba-bye, kita tayo bukas”
Naglakad na ko papasok ng bahay, hindi ako pinapayagang umuwi ng apartment nina Papa, baka raw kasi kung anong gawin ko. kaya dito muna nila ako sa bahay pinapauwi.
“Jhit…” tumabi ako kay Kuya Rey sa sofa, at niyakap ko siya habang nanonood kami ng movie “Sigurado kaba bukas?”
Tumango ako.
“Dinala na nga pala ni Mar ang susuotin mong dress para sa kasal ni Zeiron” tinuro niya yung dress.
“Mas gugustuhin ko pa yatang magsuot ng itim kuya,” kahit joke lang ang sinabi ko, mukhang sineryoso pa niya.
“Jhit, balang araw, magiging masaya ka din. Alam ko yun, wag kang mag-alala. Hindi ka namin pababayaan,”
“Salamat kuya,”
Pinikit ko ang mata ko. Wala na talagang pag-asa para sa aming dalawa, masaya ako dahil ikakasal na siya sa taong mahal niya, pero… enough. Dapat maging masaya ako. Tama.
Alam kong magiging masaya ako… hindi ko lang alam kung pano…
‘I love you so much Zeiron… maging masaya ka sana kasama siya, kasama nang taong mahal mo,’