SADE'M...
"Ellerimden tutsan yine. Beni sevdiğini usul usul fısıldasan kulağıma. Senin olmadığın zaman ben nefes alamıyorum desen... Sesini duymadığım zaman kulaklarım başka her sese sağır," desen.
Sonra derin bir nefes çekse ciğerlerin. Benim kokum katılsa aldığın her nefese.
"Sade'm," desen efsunlu sesinle.
"Kalbimin sahibi. Sade'nin biricik yari," desem. 'Ben senden razıyım' desem.
"Mekânın cennet olsun," desem.
***
"Nereye gidiyorsun?" Sade bir adım attığı basamakta bekledi. Daha sonra verdiği sözden dönmemek için bir şey söylemedi. Yeniden hareketleneceği sırada Emir konuşmaya devam etti.
"Konuşmayacak mısın benimle? Salona gel, ne istiyorsan söyle," kadının bileğinden yakaladığında amacı onu ikna edip biraz olsun içinde bulunduğu durumdan uzaklaşmasıydı, ama beklediği gibi olmadı.
"Bırak kolumu. Konuşmamı istiyorsun, öyle mi?" Sade adamın ona teması ile tiksinirken kendisini ondan uzaklaştırmak için üstün bir çaba sarf etti...
***
***
Yazar: ©haticekubraozcan
Kitaba profilimden ulaşabilirsiniz; haticekubraozcan