Zaprowadził mnie na szkolny dach i usiadł na ławce, wyglądając na trochę zaniepokojonego.
Usiadłam obok niego i przyjrzałam się jego twarzy: "Co chcesz mi powiedzieć?"
Taehyung, nie mogąc spojrzeć mi w oczy, w końcu odezwał się: "Ostatnio nie jest już tak dobrze, huh ?"
Dzięki temu wiedziałam już, co próbuje mi powiedzieć.
"Ty ... chcesz, żebyśmy się rozstali?" Zapytałam go słabym głosem.
Popatrzył na mnie, a potem lekko skinął głową.
Moje serce podarło się na miliony kawałeczków i poczułam jak w gardle tworzy mi się gula. Część mnie miała ochotę na niego krzyczeć, ale jednocześnie pomyślałam, że najlepiej będzie odpuścić.
"W porządku," odpowiedziałam odwracając wzrok.
"Ale nadal możemy być przyjaciółmi, prawda?" Zapytał, a ja wzruszyłam ramionami.
Zadzwonił dzwonek, co oznaczało, że czas przerwy minął. Taehyung westchnął, wstał i odszedł ode mnie.
Po jego wyjściu, przyklęknęłam i zakopałam twarz w dłoniach, płacząc gorzko.
Mój ostatni rok w szkole średniej był piekłem, musiałam udawać, że nic się nie stało między Taehyungiem a mną.
Prawdziwa autorka: