Kaderim.
Seçimim.
Keşkelerim.
Sonsuzluğum ve sonun.
Kahramanlığım ve rezaletim.
Özgür doğan esir ruhum.
Böyle olacağını bilseydim, o sahneye adımımı atmazdım.
Bir Tanrıyı cezbedeceğimi düşüne bilseydim asla ülkemde durmazdım. Sevdiğim insanları, toprakları, halkımı kanla sulamazdım.
İki Tanrının arasında kalacağımı tahmin edebilseydim her zaman gurur duyduğum güzelliğimi ellerimle yok ederdim.
Sonumun kendi ellerimden olacağını bilseydim en başta yapardım.
Sehun sonu olan iki adama dikti gözlerini. Son görmek istediği kişi değildi gözlerinin en son gösterdikleri ama bir saniye bile yoktu zamanı. İki Tanrı da hala farkında değildi olanların. Elindeki hançeri daha fazla taşıyamayarak bıraktı yere. Hadesin hediyesi, lanetli hançer çarptığında mermer zemine, nefretle soluyan iki beden döndü Sehun'a. Beyaz zarif tenin soluklaşmaya başlayan gölgelenen ifadesine takıldı gözleri. Bir veda şarkısı gibi yavaştı herşey. Gökyüzü Tanrısı uzun zamandır unuttuğu şefkatini saldı havaya. Sehun'un taze açılan yarasından sızan kana bakmak yürek istiyordu. Su Tanrısı suyun şifasını kullanmak için büyüsünü yaptı. Durmak bilmeyen kan Lay'in çabasının boşa olduğunu söylüyordu.
Sehun uzun zamandır ilk defa gülümsedi Lay'e. Özüne dönen Su Tanrısının çırpınışlarına. Ardından dökülmeye başladı gözlerinden yaşları. Kısa ömrü boyunca tuttuğu damlalar ruhunu arındırıyordu. Fısıltı gibi çıkan sesiyle konuştu Sehun.
-''Elimden geleni yaptım. Denedim. Yalvarırım ülkeme zarar vermeyin..''