Το μυστήριο του γάμου τελέστηκε ήρεμα. Στην πλευρά της νύφης εγώ, στην πλευρά του γαμπρού ο Jaime, ντυμένος με μαύρο κουστούμι, και μπορντό παπιγιόν. Πιο ωραίος από ποτέ. Σχεδόν έκλεβε τη παράσταση από τον Miguel. Πότε δεν θα σταματούσε να με ελκύει.
Καθ' όλη τη διάρκεια του γάμου, τα μάτια του δεν είχαν φύγει από πάνω μου. Για να πω και την αλήθεια όμως, αν δεν με κοιτούσε τόσο επίμονα δεν ξέρω αν εγώ θα κρατούσα τα μάτια μου μακριά του.
Αυτή τη στιγμή είμαστε στη δεξίωση. Κόσμος έρχεται και με χαιρετάει, μου εύχεται και στα δικά μου αλλά εγώ το μόνο που θέλω είναι να πάω να αλλάξω εσώρουχο. Οι ματιές του, ακόμη και ο τρόπος που ενέπνεε με έκανε τόσο υγρή. Κατευθύνομαι διακριτικά προς την τουαλέτα με ελπίδα να συμμαζέψω την κατάσταση. Μαζεύω τη μακριά φούστα του φορέματος κάτω από τους αγκώνες μου και κατεβάζω το εσώρουχο μου. Πώς καταφέρνει να έχει τέτοια επιρροή πάνω μου; Κόβω λίγο χαρτί και σκουπίζω ότι μπορώ. Μόλις ισιώνω το ρούχο μου και κάνω ένα βήμα έξω από της γυναικείες τουαλέτες, στον χώρο αναμονής στέκεται αυτός. Στηρίζει τη πλάτη του σε ένα τοίχο και έχει μια οδοντογλυφίδα ανάμεσα στα δόντια του. Βάζω στοίχημα πως αν επιτρεπόταν το καπνισμα στους εσωτερικούς χώρους, θα κάπνιζε.
"Arya."με κοιτάζει στα μάτια. Θέλω τόσο πολύ να του πω πως λατρεύω τα γκρίζα δικά του.
"Jaime, δεν είναι η καταλ-"με διακόπτει.
"Δεν θα υπάρξει ποτέ κατάλληλη στιγμή. Ζητά μου να εξαφανιστώ ξανά και θα το κάνω. Ξέρεις πως μπορώ. Θα μου είναι δύσκολο, απίστευτα επίπονο αλλά θα το κάνω. Αν ξέρω πως είναι για το καλό σου θα το κάνω. Θα άντεχα τον πόνο χίλιες φορές."Όσο μιλάει με πλησιάζει."Δες όμως. Μείναμε μακρυά ο ένας από τον άλλο για τόσο καιρό. Έμεινες μακρυά μου πιστεύοντας πως σου είχα φερθεί τόσο σκάρτα. Δες όμως, κανείς από τους δύο δεν κατέληξε με κάποιον άλλο. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;"Το χέρι του χαϊδεύει απαλά το αυτί μου. Άδικος κόπος το καθάρισμα του εσώρουχου μου.
"Τιι;"
"Arya. Αυτό σημαίνει πως είμαστε οι καταλληλότεροι ο ένας για τον άλλο."Το χέρι του μετακινείται στον λαιμό μου και αυτόματα δαγκώνω το χείλος μου. "Θέλεις να φύγω;"ρωτάει αλλά είμαι πολύ ζαλισμένη για να απαντήσω. "Θέλεις;"επαναλαμβάνει.
"Όχι."καταφέρνω να πω με δυσκολία.
Δεν θέλω να φύγει. Είχα περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου πως δεν τον αγαπώ. Πώς δεν με αγαπάει. Πώς δεν υπάρχει μέλλον για εμάς. Και τώρα να τος, εδώ μπροστά μου, να με παρακαλάει για μια ακόμη ευκαιρία.
Ένα μικρό, αβέβαιο χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του. Η οδοντογλυφίδα ξεπροβάλει και την φτύνει σε ένα καλαθάκι απορριμάτων.
"Θέλω τόσο πολύ όσα λες να είναι αλήθεια."του ψιθυρίζω και το χαμόγελο του μεγεθύνεται. Το εννοώ.
Πλησιάζει το πρόσωπο του στο δικό μου και με φιλάει. Τόσο τρυφερά αλλά και τόσο παθιασμένα ταυτόχρονα. Η γεύση του καπνού δεν είναι τόσο έντονη όσο τις προηγούμενες δύο φορές. Λατρεύω τον τρόπο που η γλώσσα του κίνειται στο στόμα μου. Σαν να έχει σχεδιαστεί μόνο για εμένα.
"Είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που έχω πει μωρό μου."ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου.
Τα δάχτυλα μου γλιστράνε στις μπούκλες του ενώ οι αντίχειρες του τρίβουν τα μάγουλα μου. Δαγκώνει το κάτω χείλος μου και το τραβάει. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Είμαι ήδη έτοιμη. Τον χρειάζομαι. Εδώ και τώρα.
"Jaime..."κλαψουριζω. Καταλαβαίνει αμέσως τι του ζητάω.
"Γαμω το Arya."σταματαει το φιλί μας με ένα βογκητό. "Πάμε στο σπίτι μου. Τώρα!"
"Δεν γίνεται να φύγουμε από τον γάμο."Το να αφήσουμε το γάμο και να πάμε για.. Δεν ακούγεται μόνο τρελό. Είναι.
"Θα γυρίσουμε εγκαίρως."λέει και περνάει το χέρι του πάνω από το ερεθισμένο στήθος μου. Πεταρίζω τα μάτια μου στο άγγιγμα του.
"Όχι."λέω λαχανισμενα. "Πάμε πάνω."γελάω πονηρά. "Είναι η σουίτα του ζευγαριού. Δεν θα τη χρειαστούν μέχρι το ξημέρωμα."τον ενημερώνω και γελάει.
"Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι."
Βγαίνω πρώτη από την τουαλέτα και αποφεύγοντας κάθε γνωστο ανεβαίνω τη μακριά σκάλα που οδηγεί στις σουίτες. Μπαίνω στο δωμάτιο 154. Δεν περνάει πάνω από ένα λεπτό και ακούω χτύπημα στην πόρτα. Του ανοίγω με αγωνία.
Κλείνει δυνατά την πόρτα πίσω του και με σπρώχνει στον τοίχο στο πλάι. Το σώμα του καλύπτει το δικό μου απορροφώντας τις ανάσες και τους λυγμούς μου. Με γυρίζει ώστε το στήθος μου να ακουμπάει στον κρύο τοίχο. Ξεκουμπώνει αργά το φερμουάρ στο πλάι του φορέματος και αφήνει υγρά φιλιά σε όλη τη διαδρομή ως τον γοφό μου. Δεν ζω στη γη. Έχω πετάξει σε κάποιον άλλο πλανήτη. Αφήνω το ακριβό φόρεμα να πέσει σαν κουρέλι στο πάτωμα μένοντας μόνο με το σουτιέν και το υγρό μου εσώρουχο.
Περνάει το χέρι του από την περιοχή και χαμογελάει. "Όλο αυτό μόνο για εμένα;" αναφέρεται στην υγρασία ανάμεσα στα πόδια μου.
"Μόνο αν και αυτό είναι για εμένα."σηκώνω το φρύδι μου ακουμπώντας άγρια με το χέρι μου τον κάβαλο του.
"Από εδώ και πέρα μόνο για εσένα."υπόσχεται ενώ κατεβάζει το παντελόνι του και βγάζει το σακάκι και το πουκάμισο του. Μένει και εκείνος μόνο με το μπόξερ του.
Με σηκώνει και τυλίγω τα πόδια μου γύρω του. Έτσι με μεταφέρει ως το κρεβάτι και πέφτει πάνω μου. Τα χείλη του ταξιδεύουν στο στήθος και το λαιμό μου.
Δεν πιστεύω πως είναι εδώ. Δεν πιστεύω πως ο άντρας που ακουμπάω είναι το αγόρι που αγάπησα κάποια χρόνια πριν. Τον ξέρω τόσο καλά αλλά και καθόλου.
Το χέρι του περνάει μέσα από το εσώρουχο μου και αρχίζει να τρίβει. Μου είχε λείψει τόσο η αίσθηση. Η αίσθηση από το χέρι του. Τα χέρια μου αφήνουν την πλάτη του και κατεβάζουν το εσώρουχο μου. Γελάει στη βιασύνη μου.
Βάζει ένα δάχτυλο μέσα μου και νιώθω το κρεβάτι να φεύγει από την πλάτη μου, σαν να είμαι ξαπλωμένη στα σύννεφα. Ενώ είμαι έτοιμη να φτάσω στη κορύφωση, σε έναν οργασμό καλύτερο από όλους όσους έχω ζήσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια το δάχτυλο του βγαίνει από μέσα μου. Κλαψουριζω στην έλλειψη. Με φιλάει και μου υπόσχεται πως ότι κάνει είναι για την δική μου, μεγαλύτερη απόλαυση.
Τρίβει ολόκληρη τη περιοχή με την παλάμη του και δίχως ντροπή κουνάω τη λεκάνη μου έναντι στο χέρι του. Η γλώσσα του, χαράσσει ένα μονοπάτι από το στήθος μου ως το κέντρο των αισθήσεων μου. Τη στιγμή που το στόμα του με στέλνει σε άλλο κόσμο, τα δάχτυλα του τσιμπούν τις θηλές μου. Μια αίσθηση τόσο ωραία. Πριν το καταλάβω συσπάσεις ταράζουν το κορμί μου ενώ εκείνος ψιθυρίζει.
"Έλα μωρό μου."