Ja Ku jam
Perseri e vetme duke u endur neper rrug me mijra e biliarda mendimet e mija te pafundme ....shpresa e vetme qe ato pak copeza lumturie te me kthejn buzeqeshjen time te dikurshme...
Vendi I vetem Ku ngushellimi eshte I pafundem esht pikerisht ne trupin Tim pra "vetmia"
Aty ndihem vetvetja..si dikush..
Dikush qe bota do ta pranonte me gabimet dhe te metat e tij.Edhe pse ne realitet asgje nuk ndodh.Te gjith mendojne vetem per veten..Jan bulista te vetvetes ...duke u paragjykuar nga vetja kundrejt mendimeve te tij per jeten...
Nderkoh qe Ben kete ..shpirti I tij/Saj mendon se bota gjat gjith kesaj kohe e urren ..largohet prej Saj pa vetedije derisa nje dit arrin masen perfundimtare Ku nuk arrin dot me ..kur fjalet ishin ujvar ndaj mbrojtes te vetes dhe mllefi I qenies tende vazhdon te rritet ...kur njerzit me gjith forcen e zemres se tyre duan te te qendrojn pran ..te te bindin ty se nk je vetem e ti gjithmon thjesht I jep nje veshtrim urryes e I braktis ti ata..ja PRA.urrej