" လန္က်န္႔ကို ေနာက္ထပ္ အေႏွာင့္အယွက္ မေပးဖို႔..."
" ေကာင္းၿပီေလ...မင္းေပးတဲ့ပစၥည္းရဲ႕တန္ဖိုးအေပၚ မူတည္တယ္ "
မိစၦာမသည္ အနက္ေရာင္၀တ္ရံုလႊာအား ေ၀ွ့ယမ္းလိုက္ၿပီး ေ၀့ရင္းထံမွ ပစၥည္းကို ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးၾကည့္ေနေလသည္..။
ထိုစဥ္...
"...၀ွီး....၀ွစ္....."
ေလထဲတြင္ ျမႇားတစ္စင္းကဲ့သို႔ လႊင့္စင္က်လာေသာ ဓားေျမႇာင္သည္ မိစၦာမ၏ဦးေခါင္းတည့္တည့္သို႔ ထိုးစိုက္ရန္ ဦးတည္လာသည္ကို မိစၦာမသည္ အခ်ိန္မွီစြာေ႐ွာင္လိုက္ႏိုင္သည္...။
ေ၀့ရင္း ထိတ္လိန္႔စြာေနာက္သို႔လွည့္အၾကည့္တြင္ .... စစ္သည္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဦးေဆာင္ကာ ေ၀့ရင္း႐ွိရာသို႔ အေျပးလာေနေသာ လန္က်န္႔ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ လန္က်န္႔သည္ ေ၀့ရင္းအံ့အားသင့္ေနသည့္အခ်ိန္မွာပင္ ေ၀့ရင္းခနၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး လန္က်န္႔၏အေနာက္တြင္ ကြယ္၀ွက္ထားၿပီးသကဲ့သို႔ ကာကြယ္ၿပီးေနေလၿပီ...။
" ေ၀့ရင္း...မင္း ဘယ္နားထိခိုက္ေသးလဲ "
မိစၦာမထံသို႔ ဓားဦးကိုလႇည့္ထားၿပီး ေ၀့ရင္းအတြက္ စိတ္ပူေပးေနေသာ လန္က်န္႔....။ လန္က်န္႔မျမင္ေသာ္ျငားလဲ ေ၀့ရင္းေခါင္းညိတ္ျပမိသည္...။ ထို္႔ေနာက္ က်န္စစ္သားမ်ားကလဲ မိစၦာမကို၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ၾကေလသည္...။ သို႔ေသာ္...အင္အားမမွ်သျဖင့္....စစ္သည္မ်ားအားလံုး က်ရႈံးသည္ကမ်ားသည္...။ စစ္သည္မ်ားသည္ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေသြးပြက္ပြက္အန္ကာ က်ရံႈးၾကသည္..။
အေျခအေနမဟန္သျဖင့္ ေ၀့ရင္းေဇာေခြၽးျပန္လာၿပီျဖစ္သည္...။
" လန္....လန္က်န္႔...ဘယ္လိုလုပ္မလဲ....အကုန္က်ကုန္ၿပီ... "
" ...... "
ေ၀့ရင္းေျပာၿပီးသည္ႏွင့္...လန္က်န္႔က႐ုတ္တရက္...မိစၦာမထံသို႔ခ်ည္းကပ္၍သြားေလသည္..။ ထို႔ေနာက္ မိစၦာမကို ႐ုတ္တရက္တိုက္ခိုက္ေလသည္...။ လန္က်န္႔ေၾကာင့္ ေ၀့ရင္းလဲ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားကာ ခဏေနမွမိစၦာမအားတိုက္ခိုက္ရေတာ့သည္...။ လန္က်န္႔ႏွင့္ေ၀့ရင္း ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းတိုက္ခိုက္ေသာ္လဲ အင္အားမမွ်...။ သူ႔နယ္နိမိတ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ မေကာင္းသည့္အတတ္မ်ား လႊမ္းျခံဳထားရာ မည္သို႔မွ်ႏိုင္ဖြယ္ရာမ႐ွိ....။ ထို႔ေၾကာင့္ လန္က်န္႔၏လက္ကိုဆြဲကာ ေတာစပ္သို႔ေျပးလာခဲ့ရသည္...။
" ေ၀့ရင္း...မင္းဘာလုပ္မလို႔လဲ... "
" ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့ လန္က်န္႔....အႏိုင္ရမဲ့နည္း႐ွိတယ္... "
" ဘာ.... "
ေ၀့ရင္း လန္က်န္႔၏လက္ေကာက္၀တ္အား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ေတာစပ္ေရာက္သည္အထိ ေျပးလာခဲ့ေလသည္...။ သို႔ေသာ္....က်ယ္၀န္းလွေသာ သစ္ေတာနယ္နိမိတ္ထဲတြင္ မ်က္စိလည္ေနေလ၏..။
ေျပးလာရသည္မွာလဲ ရင္ဘက္အစံုသည္ ဖားဖိုကဲ့သို႔ လႈိက္တက္ေနကာ ပါးစပ္ႏွင့္ပင္အသက္ရႈေနရသည္...။ လန္က်န္႔ မွာလဲ အေတာ္ပင္ေမာဟိုက္ေနၿပီျဖစ္သည္..။
" ေ၀့ရင္း...!!!!."
ပင့္သက္ရႈိုက္သံမ်ားၾကားမွ ၾကားလိုက္ရေသာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈအျပည့္ျဖင့္ ေအာ္သံတစ္ခု...။ ေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းသည္ မိမိရင္ဘတ္တည့္တည့္ ဦးတည္၍လာေနေသာ ျမႇားတစ္စင္း...။ ငွက္ႀကီးမ်ားႏွင့္တိုက္ခိုက္ထားရေသာေၾကာင့္ အေတာ္ေမာဟိုက္ေနၿပီးသည့္အျပင္ ထိုျမႇားေၾကာင့္ ေ၀့ရင္းတစ္ကိုယ္လံုး ဘာမွ်မလႈပ္႐ွားခ်င္ေလာက္ေအာင္ ပင္ပန္းလြန္းလွၿပီ...။ လဲက်သြားေသာ ခနၶာကိုယ္...လူတစ္ဦး၏ေထြးေပြ႔မႈ....ခပ္ေရးေရးျမင္လိုက္ရေသာ သူ႔မ်က္ႏွာ...။
" ေ၀့ရင္း.... "
" ေ၀့ရင္း.... "
ေ၀၀ါးေသာ အျမင္အာရံုတို႔ကို အေမွာင္ထုသည္ စံုးစံုးျမႇဳပ္သည္အထိ ဟိုးအနက္ရႈိင္းဆံုးေသာ ေခ်ာက္ႀကီးထဲသို႔ ဆြဲခ်ခံလိုက္ရသလို....။ က်ယ္ျပန္႔လြန္းေသာ ပင္လယ္သမုဒၵရာေအာင္ေျခဆံုးအထိ ဆြဲႏွစ္ခံလိုက္ရသလို....မြန္းၾကပ္လြန္းလွသည္...။ ေမွာင္မိုက္လြန္းလွသည္....။
♕ ♕ ♕
ျဖဴေဖြေနေသာ ကတၱီပါသားအထူစားမ်ားကို အခင္းအျဖစ္ထားေသာ သလြန္ေပၚတြင္ လဲွေလ်ာင္းေနေသာ
ၾကင္ယာေတာ္...။ အခ်စ္ရဆံုးလူသားသည္ ခ်င္ႏိုင္ငံဘုရင့္သလြန္ေတာ္ေပၚတြင္ ေမ့ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ေမ့ေနေလ၏...။ မက္မြန္ပင္...ခ်ယ္ရီပင္မ်ား၀န္းရံေနေသာ နန္းတြင္းေျမေပၚတြင္..ေ၀့ရင္းဆိုသည့္ လူသားတစ္ဦးမ႐ွိပါက ..ဖူးပြင့္ေနၾကေသာပန္းပြင့္မ်ားသည္ မည္သို႔မွ်လွပမည္မဟုတ္...။ ေမႊးပ်ံ႔လြန္းေသာ ပန္းရနံ႔မ်ားကိုလဲ အာရံုစိုက္ႏိုင္မည္မဟုတ္...။
အိပ္ယာေပၚတြင္ အခန္႔သားလွဲေနသူအား အေကာင္းဆံုးသမားေတာ္ကိုေခၚကာ ကုသေပးထားသည္...။ စိတ္ပူစရာမ႐ွိဟု ေျပာေသာ္လဲ လန္က်န္႔ရင္ထဲမေအးေသး...။ ေ၀့ရင္း၏ ရင္ဘတ္မွျမႇားဒဏ္ရာကေတာ့ အနာက်က္ေရာ့မည္...။ လန္က်န္႔ ေ၀့ရင္း၏လက္ဖ၀ါးအား ဆုပ္ကိုင္ကာ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ ထိုင္ေနလိုက္သည္...။
" ေ၀့ရင္း....."
သူ႔နာမည္အား လြမ္းဆြတ္တမ္းတစြာ ခပ္ဖြဖြေလးေခၚမိ၏...။ ၿငိမ္သက္ေနစြာလွဲေလ်ာင္းေနေသာ ေ၀့ရင္း၏မ်က္ႏွာအနားသို႔ကပ္သြားကာ နဖူးျပင္သို႔ခပ္ဖြဖြနမ္းမိသည္..။ ေႏြးေသာအထိအေတြ႔သည္...ေ၀့ရင္း၏ စိတ္၀ိညာဥ္အား ျပန္လည္ေခၚေဆာင္ႏိုင္ပါမည္လား...။
ေ၀့တက္လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားသည္ အခ်ိန္ျပည့္ ဆဲေနတတ္ေသာ မိမိအား မေၾကာက္မရြ႔ံမ႐ိုမေသျပဳမူတတ္လြန္းေသာ သြားေလးျဖဲကာ အျမဲရီေနတတ္ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ဦးကို သတိရေသာေၾကာင့္ပင္...။
ညဥ့္နက္ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မီးေရာင္ကိုမွိန္ျပျပသာ ထြန္းထားသည္...။ ေ၀့ရင္းအေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မည္စိုး၍ အျခားနန္းေဆာင္မွာသာ အိပ္စက္ေလသည္....။
အိပ္စက္ရန္အခ်ိန္တန္လာၿပီမို႔ ေခါင္းရင္းတြင္ ထြန္းထားေသာ ဆီမီးအား ၿငိမ္းသတ္လိုက္ၿပီး...ကုတင္စြန္းေပၚမွ ထကာ မိမိနန္းေဆာင္သို႔ ထလိုက္ရာ....
" ေ၀့ရင္း.... "
လန္က်န္႔၏လက္ကို ဖ်တ္ခနဲလာဆြဲသူသည္ ေ၀့ရင္းမွ တစ္ျခားမျဖစ္ႏိုင္...။ ထိုစဥ္.....
" ဗုန္း.... "
ခနၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ဆြဲလွဲခံလိုက္ရေလၿပီမို႔ ေက်ာျပင္ႏွင့္ ကုတင္မွာ တစ္သားထဲ....။ အေမွာင္ထဲတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္...ေ၀့ရင္း၏မ်က္ႏွာကို မသဲမကြဲသာျမင္ေနရသည္..ေ၀့ရင္းက.မိမိလက္မ်ားကို ဖမ္းခ်ဳပ္ထားကာ မိမိမ်က္ႏွာအနား တိုးကပ္လာသည္ကိုသိသည္..။ ေ၀့ရင္း၏အသက္ရႈသံမ်ားသည္ ပို၍တိုးကပ္လာၿပီး ၀င္သက္ထြက္သက္မ်ားမွာ ေအးခနဲေႏြးခနဲ....။ ထို႔ေနာက္ ႏူးညံ့လြန္းေသာ အထိအေတြ႔....။ မၾကာခဏေသာက္ဖူးသည့္ မက္မြန္၀ိုင္တစ္ခြက္ထက္ပိုေသာ မူးယစ္ေစသည့္ ဂုဏ္သတၱိမ်ားႏွင့္ မည္သည့္အခါမွ ႐ိုးမသြားေသာ နႈတ္ခမ္းပါးမ်ား...။
အခ်ိန္အတန္ၾကာ ဖိကပ္သြားၾကေသာ နႈတ္ခမ္းလႊာမ်ားၾကား....ခနၶာကိုယ္မ်ားၾကား...ေလပင္မတိုးႏိုင္ေတာ့....။ ေ၀့ရင္းက လန္က်န္႔၏လက္ကိုလႊတ္လိုက္ရင္း....လန္က်န္႔၏ပါးျပင္မ်ားဆီ တင္းက်ပ္စြာဖိကပ္ထားလာသည္...။ လန္က်န္႔၏လက္မ်ားသည္လည္း..ေ၀့ရင္း၏ ပူျခစ္ေနေသာ လည္ပင္းမ်ားဆီအေျပးဆုပ္ကိုင္ထားၾကသည္...။ အေမွာင္ထဲမွ ျပင္းျပလြန္းေသာ အနမ္းမ်ားသည္ ခနၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ၀ါးၿမိဳေနၾကသည္...။
လန္က်န္႔ အားမလိုအားမရျဖင့္အားမရျဖင့္ ေ၀့ရင္း၏ခနၶာကိုယ္အား ေအာက္သို႔ပို႔လိုက္ရင္း ၀တ္ရံုလႊာမ်ားအား တစ္လႊာခ်င္းဖယ္႐ွားလိုက္သည္...။
မီးေရာင္မ်ားထိန္ညီးေနေသာ နန္းေဆာင္မ်ားစြာထဲမွ...အေမွာင္က်ေနေသာ ဘုရင့္အိပ္ေဆာင္...။
လွပေသသပ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းတရားတစ္ခုကို ပံုေဖာ္ေနၾကေသာ...လူသားႏွစ္ဦး...။ စည္းခ်က္မွန္ေနသည့္ တိုးဖြဖြ ၿငီးညဴသံမ်ားေၾကာင့္ ခ်ယ္ရီပြင့္ဖတ္မ်ား...ေျမခသြားၾကသည္...။ ေကာင္းကင္ေပၚမွ ထိန္ထိန္သာေနေသာ လမင္းႀကီးပင္လွ်င္ အ႐ွက္သည္းစြာ တိမ္တိုက္မ်ားၾကား ပုန္းကြယ္ေနရေတာ့သည္....။
" လန္က်န္႔...ငါ ...အရမ္းစိတ္လႈပ္႐ွားေနတယ္ "
လန္က်န္႔ နံေဘးမွေလွ်ာက္လာေသာ ေ၀့ရင္းတစ္ေယာက္ ဦးေခါင္းေပၚမွခ်ထားေသာ အနီေရာင္ဇာအလႊာပါးေၾကာင့္သာ ေနစရာရေတာ့သည္....။
မဟုတ္လွ်င္ ေ၀့ရင္း၏ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္သည္ အမွန္႔လြန္ေနေသာ စေတာ္ဘယ္ရီသီးအေရာင္မ်ားႏွင့္ တူေနေပလိမ့့့္မည္...။ လွပလြန္းေသာ အနီေရာင္၀တ္ရံုလႊာသည္ သတို႔သားေ၀့ရင္း၏ခနၶာကိုယ္ေပၚတြင္ တင့္တယ္စြာ႐ွိေန၏...။ လန္က်န္႔၏ကို လွမ္းလွမ္းဆြဲရင္း ဂဏွာမၿငိမ္ေနေသာ ေ၀့ရင္း. သတို႔သမီး၀တ္စံုႀကီးႏွင့္..မည္မွ်ေနရခက္မည္ကို လန္က်န္႔သိပါ၏...။
မိဖုရားႀကီးေ႐ွ႕တြင္ ႏွစ္ဦးသား ဂါရ၀ျပဳၾကရ၏...။
မဂၤလာဦးညမေရာက္မခ်င္း...သတို႔သမီးဦးေခါင္းေပၚျခံဳကာထားသည့္ ဇာပါးအား ဖယ္႐ွားခြင့္မျပဳေသာေၾကာင့္သာ ေတာ္ပါေသးသည္.....။ ေ၀့ရင္းမွာ မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ေနရသေလာက္ လန္က်န္႔မွာ တည္ၿငိမ္လြန္းသည္...။
ခ်င္ႏိုင္ငံသည္အင္အားႀကီးႏိုင္ငံျဖစ္ေသာေၾကာင့္အနီးနား႐ွိ တိုင္းျပည္မွဘုရင္မ်ား လာေရာက္ဂုဏ္ျပဳၾကသည္..။ ေတာ္၀င္မ်ိဳႏြယ္စုမ်ားၾကားတြင္ လန္က်န္႔သည္ သာမာန္လူငယ္တစ္ဦးအား ၾကင္ယာေတာ္တင္ေျမႇာက္သည့္ သတင္းသည္တိုင္းျပည္အမ်ားၾကား ဟိုးေလးတေၾကာ္ေၾကာ္ျဖစ္သြားခဲ့သည္....။ ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္ေနလ်က္ မိန္းကေလးမဟုတ္ဘဲ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္အားမိဖုရားရာထူးေပးေသာ ျဖစ္ရပ္သည္ ႏိုင္ငံတစ္၀န္း ထူးဆန္းၾကေပလိမ့္မည္...။ ထို႔ေၾကာင့္ နန္းတက္လက္ဆက္ပြဲသည္ အခါတိုင္းမင္းမ်ားနန္းတက္သည္ထက္ပို၍ စည္ကားလာခဲ့သည္...။
ေ၀့ရင္းကိုျမင္ဖူးခ်င္ၾကေသာ လူမ်ားေၾကာင့္လဲ ေ၀့ရင္းခမ်ာ...ေနရထိုင္ရခက္ေန႐ွာ၏...။ သို႔ေသာ္ ထိုေန႔သည္... သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုး၏အေပ်ာ္ဆံုးေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ခဲ့ပါ၏...။
" မိစၦာမကို ဘယ္လိုသတ္လိုက္လဲ... "
မဂၤလာဦးညတြင္ ေယာက်္ားလင္သား၏မ်က္ႏွာကိုျမင္ျမင္ခ်င္း ေမးလိုက္ေသာေမးခြန္းသည္ မဂၤလာဦးညႏွင့္မသက္ဆိုင္စြာ မိစၦာမ မည္သို႔ကံကုန္သြားသည့္အေၾကာင္းျဖစ္ေနခဲ့၏....။ လန္က်န္႔ ...ေ၀့ရင္း၏ခနၶာကိုယ္ကို ခါးမွဖက္ကာဆြဲယူလိုက္ရင္း..
" မင္းက ဘယ္လိုထင္လဲ "
ေ၀့ရင္း၏မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာနား တိုးကပ္လိုက္ေသာ္လဲ ေ၀့ရင္းက ေနာက္သို႔မဆုပ္ဘဲ လန္က်န္႔၏လည္ပင္းအားလက္ႏွစ္ဖက္လံုးျဖင့္ သိုင္းဖက္လိုက္ကာ...
" ငါ သတိေမ့သြားတာေလ..လန္က်န္႔...မင္းငါ့ကို
ဘယ္လို႔ကယ္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့ မင္းေျပာျပသင့္တယ္ မထင္ဘူးလား ... "
" ငါအခု မေျပာအားဘူး ..... "
" အား႐ိုး....လန္က်န္႔....ေျပာျပပါကြာ..."
" မေျပာဘူး... "
ေခါင္းမာေနေသာ လန္က်န္႔အား...ေ၀့ရင္းနႈတ္ခမ္းစူကာ...မ်က္လံုးေစြၿပီးၾကည့္လိုက္ရင္း...
" မင္းကေလ ငါစိတ္ေကာင္း၀င္ရင္ ဘယ္လိုမွေျပာမရဘူး အဆဲေလးပါမွေက်နပ္တဲ့ေကာင္ ... "
" မဂၤလာဦးညမွာ မိစၦာမအေၾကာင္းေျပာတဲ့ မင္းကေရာမုန္းစရာေကာင္းမေနဘူးလား.... ေမ့ေနၿပီလား....ဒီ လို ည မ်ိဳး မွာ မင္း နဲ႔ ငါ နဲ႔.... "
လန္က်န္႔ ငါးခူျပံဳးျပံဳးရင္းေ၀့ရင္း၏ခနၶာကိုယ္အား ေစြ႔ခနဲေပြ႔ခ်ီလိုက္သည္...။ ေ၀့ရင္းမွာေတာ့ အဆဲတစ္ပိုင္းျဖင့္ ေက်ာျပင္ႏွင္ေမြ႔ယာခင္းထူထူသည္ မိတ္ဆက္သြားရသည္....။
" လန္က်န္႔...မင္းက တကယ့္ႏွာဘူးပဲ တစ္ရက္ကေလးေတာင္ မေ႐ွာင္ႏိုင္ဘူးလား... "
" ဟင့္အင္း....မေ႐ွာင္ဘူး...မင္းက ငါစားဖို႔သီးသန္႔ေမြးလာတဲ့လူေလ...ငါ့အတြက္ေမြးလာတဲ့လူကို မစားဘဲေနရင္ေတာ့ ႐ူးရာက်မွာပဲမဟုတ္လား...စိတ္ခ် ေ၀့ရင္း...ဘယ္မိဖုရားမွမတင္ေျမႇာက္ဘူး....မ်ိဳးဆက္အတြက္လဲ စိတ္မပူဘူး....မင္းသား ( ၂ ) တစ္ေယာက္လံုး႐ွိတယ္...."
ဒီေန႔မွ ထူးထူးျခားျခား စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာေနသည့္ လန္က်န္႔ေၾကာင့္ ေ၀့ရင္းအလိုလိုျပံဳးရသည္...။ မိမိ ခနၶာကိုယ္အား အုပ္မိုးထားေသာ လန္က်န္႔၏လည္ဂုတ္အား ဆြဲယူေထြးေပြ႔ထားမိသည္...။ ဤလူသားသည္..မိမိကို အလိုလိုျပံဳးႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သူျဖစ္သည္...။
ယေန႔...တ်လီႏိုင္ငံအား မင္းသမီးဖန္းေအာ္ထံျပန္လည္ႏွင္းအပ္ေပးခဲ့ေသာ္လဲ...မင္းသမီးက လက္မခံသျဖင့္ လန္က်န္႔သည္ မမွန္တကယ္ပင္ႏွစ္ႏိုင္ငံတိုင္းျပည္ျဖစ္လာခဲ့သည္...။
အမွတ္တမဲ့ ကယ္တင္ခဲ့ေသာ ေသလုေမွ်ာပါးလူတစ္ေယာက္သည္ မိမိ၏ခင္ပြန္းျဖစ္လာမည့္လူဟု.တစ္ခါမွ်ေတြးမၾကည့္ဖူးခဲ့..။ ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ မိစၦာမအား
မည္သို႔အႏိုင္ရခဲ့သည္ကို မသိခ်င္ေတာ့ .....။
သူသိသည္မႇာ စိမ္းဖန္႔ဖန္႔မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ အနားသို႔တိုးကပ္လာေသာ လူတစ္ဦး...။ ခ်က္ခ်င္း ျမန္လာေသာ အသက္ရႈနႈန္းမ်ားႏွင့္ ေအးစက္လာေသာ လက္ဖ်ား...။ ယစ္မူးမွိန္းေမာဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွေသာ ၀ိုင္စိမ္ထားသည့္ ခ်ယ္ရီပြင့္လႊာမ်ားႏွင့္မျခားေသာ.နႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာ၏အလွတရား....။
အေၾကာင္းမဲ့ အိပ္ယာခင္းအား ဆုပ္ေခ်ေနမိသည္...။ လန္က်န္႔ မိမိ၏နႈတ္ခမ္းမ်ားဆီသို႔မေရာက္လာမီမွိတ္ခ်လိုက္ေသာ မ်က္ခြံမ်ားေၾကာင့္ သူ႔မ်က္ႏွာကိုမျမင္ရေတာ့ေပ...။ မဟုတ္လွ်င္ ေ၀့ရင္း ႏွလံုးခုန္ရပ္ကာ ေသသြားႏိုင္သည္...။ ပထမဆံုးအႀကိမ္မဟုတ္ေသာ္ျငား...ရင္ခုန္နႈန္းမွာ အဆမတန္ျမန္လြန္းေနသည္...။
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့...ဆုတ္ျဖဲခံလိုက္ရေသာ ၀တ္ရံုလႊာ...။ ေႏြးလြန္းေသာ အထိအေတြ႔မ်ားသည္ ျဖည္းညင္းစြာပင္ ေအာက္သို႔ေလွ်ာသြားၿပီး ဖိငံုလိုက္ေသာ
နႈတ္ခမ္းလႊာမ်ားေၾကာင့္ ေ၀့ရင္း အသံမထြက္ေအာင္နႈတ္ခမ္းကိုဖိကိုက္ရင္း လည္ပင္းတစ္ဆံုးေမာ့မိသည္...။
" လန္.... လန္က်န္႔....ေတာ္ေတာ့.... "
ေ၀့ရင္း တတ္ႏိုင္သမွ်အသံကိုထိန္း၍ေျပာေနရသည္...။
လွ်ာဖ်ားမ်ား၏လွည့္လည္မႈ...။ နႈတ္ခမ္းမ်ား၏ သာယာမွိန္းေမာဖြယ္ အထိအေတြ႔မ်ား...။
ေသြးေၾကာထဲတြင္ ႐ုန္းႂကြလာေသာ ဆဲလ္းမ်ား....။
သို႔ေသာ္...ေ၀့ရင္း၏ေသြးသားဆနၶမ်ား သည္းခံႏိုင္စြမ္းကုန္ခါမွ .... လန္က်န္႔ ေနရာေရႊ႔လာခဲ့သည္...။
" လန္က်န္႔...မင္း.....မင္း....ခ်ီးပဲ.... "
ေမာဟိုက္ေနသည့္ၾကားမွ ေ၀့ရင္းဆဲျဖစ္ေအာင္ဆဲလိုက္ေသးသည္...။ ထိုေန႔ညအဖို႔....ေ၀့ရင္းခမ်ာ...က်ားေ႐ွ႕ေမွာက္ယက္လဲေသာ ယုန္သူငယ္ေလးျဖစ္ခဲ့ေလသည္...။
❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆
၅ ႏွစ္ၾကာေသာ္.....
" ဦးရီး..သားကို စြန္ယူေပး..."
အက်ႌေအာက္နားစအား လွမ္းဆြဲရင္း သစ္ပင္ေပၚကိုလက္ညိဳးထိုးျပေနေသာ ကေလးငယ္သည္ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းလြန္းသည္...။ ပန္းႏုေရာင္ေအာက္ခံႏွင့္ အျပာေရာင္အကြက္၀ိုင္းငယ္မ်ားျဖင့္ အလွေဖာ္ထားေသာလိပ္ျပာပံုစံစြန္တစ္ခုသည္ ကေလးငယ္တစ္ဦးအတြက္ မည္သို႔မွ်လက္လွမ္းမမွီႏိုင္ေသာ သစ္ကိုင္းတစ္ခု၌ ခ်ိတ္၍ေနေလ၏...။
" ေကာင္းၿပီ...လန္ဟြမ္....စြန္ကိုယူေပးရင္ ဘာျပန္ေပးမလဲ "
" ဦးရီးေ၀့ရင္းကို နမ္းမယ္ေလ "
" ဘယ္သူက ငါ့ၾကင္ယာေတာ္ကိုနမ္းမွာလဲ... "
ကေလးငယ္၏ေနာက္ေက်ာမွထြက္လာေသာ အသံမာမာေၾကာင့္ လန္ဟြမ္တစ္ေယာက္ၿငိမ္ကုပ္ကာ ေ၀့ရင္း၏ေနာက္ေက်ာသို႔ေျပးကပ္ပုန္းကြယ္လာခဲ့သည္...။
ေ၀့ရင္းကို ခင္မင္လြန္းေသာ မင္းသားငယ္လန္ဟြမ္ ႏွင့္ ခ်စ္လွစြာေသာ အ႐ွင္ေယာက်္ား လန္က်န္႔သည္လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္ကထဲကပင္ ကမၻာ့ရန္သူျဖစ္လာခဲ့သည္...။
ကေလးခ်စ္ေသာ ေ၀့ရင္းသည္ မင္းသား ( ၂ ) ၏မိဖုရား မီးဖြားၿပီးကထဲက ကေလးငယ္အားလက္က ခ်သည္မ႐ွိ...။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ လန္က်န္႔ႏွင့္ ကေလးငယ္ လန္ဟြမ္သည္ ရန္သူျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္။
" ေ၀့ရင္း မင္းအဲ့ကေလးကို ခ်စ္ေနရင္ အဲ့ကေလဆီမွာပဲတစ္သက္လံုးေနေတာ့ "
" ေ၀့ရင္း...မင္းလန္ဟြမ့္ကို ခ်ီေနျပန္ၿပီလား... "
" ေ၀့ရင္း....မင္းရဲ႕ေယာက်္ားက လန္ဟြမ္မဟုတ္ဘူးလန္က်န္႔....လန္၀မ့္က်ီ "
အစ႐ွိေသာ စကားမ်ားသည္ ေ၀့ရင္းၾကားေနက် ရန္ေတြ႔စကားမ်ားျဖစ္ေပသည္...။ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ တုဖက္ကာ ရန္ေတြ႔တတ္ေသာ ျပည့္႐ွင္မင္းတရားႀကီးေၾကာင့္ ေ၀့ရင္းမွာ မၾကာခဏ ဗိုက္ေၾကာမ်ားနာက်ဥ္လာသည္အထိ ရီရပါသည္။
ယခုလဲ နန္းတြင္းဥယ်ာဥ္ေတာ္အတြင္း လန္ဟြမ္ႏွင့္အတူကစားေနစဥ္ အစည္းအေ၀းညီလာခံမွ ျပန္လာေသာ လန္က်န္႔ ဥယ်ာဥ္ထဲသို႔ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာခဲ့သည္...။ အူတိုတတ္ေသာ လန္က်န္႔သည္ ယခုလဲ ေ၀့ရင္း၏လက္ကိုဆြဲကာ လန္ဟြမ္ႏွင့္ေ၀းရာဆီဆြဲေခၚလာခဲ့ျပန္ေပသည္....။
" လန္က်န္႔...မင္းက ကေလးကို ရက္စက္လိုက္တာ "
" ကေလးလဲ နားမလည္ဘူး စိတ္မခ်လို႔လိုက္လာတာ အဲ့ကေလးကပဲ မင္းကိုနမ္းေတာ့မယ္မဟုတ္လား "
" ဟား ဟား ဟား.... လန္က်န္႔....လန္ဟြမ္ေလးက မင္းရဲ႕တူအရင္းဆိုတာသိေသးရဲ႕လား....ကေလးဆန္လိုက္တာ....ဟား ဟား... "
ေ၀့ရင္း စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ရီခ်မိေလၿပီ...။ လန္က်န္႔မ်က္ႏွာမွာလဲ ရြာေတာ့မည့္မို႔ကဲ့သို႔ မည္းေမွာင္လာႁပီျဖစ္သည္...။ ထို႔ေၾကာင့္...ေ၀့ရင္းရီေနသည္ကိုအ႐ွိန္သတ္ရင္း .... လန္က်န္႔အားေထြးေပြ႔မိသည္... ။ အမ်ားျပည္သူေ႐ွ႕တြင္ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ရဲ႕ရင့္ျပတ္သားလြန္းသည့္ တိုင္းမ်ားျပည့္႐ွင္ လန္၀မ့္က်ီသည္ ေ၀့ရင္းဆိုသည့္ လူတစ္ဦးေ႐ွ႕တြင္ေတာ့ ျကည့္မရေတာ့ေလာက္ေအာင္ ကေလးဆန္တတ္သည္...။
" အဲ့ေလာက္ႀကီး လန္ဟြမ့္ကိုေခါင္းထဲထည့္မေနပါနဲ႔ လန္က်န္႔ရာ....ငါကလန္ဟြမ့္ကို ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲသေဘာထားတာ...ၿပီးေတာ့ သူက နန္းတက္ရမဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ေလ လန္က်န္႔ရဲ႕....သူ႔ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ႐ွင္ဘုရင္ဆိုတာ ဒီလိုမ်က္ႏွာေကာက္ႀကီးနဲ႔ပဲ ေနရမယ္ဆိုၿပီး ထင္ေနဦးမယ္...လန္ဟြမ့္အေပၚအျမင္နည္းနည္းေလးတည့္ၾကည့္လိုက္....လန္ဟြမ္က ျဖဴစင္တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ထက္ ဘာမွမပိုပါဘူးကြာ.... "
ေ၀့ရင္း လန္က်န္႔၏ ေက်ာျပင္အား ပြတ္ေပးရင္းႏွစ္သိမ့္ေနရသည္...။ ထိုအခါမွ ခ်စ္ေယာက်္ား လန္က်န္႔က မိမိအားျပန္လည္ေထြးေပြ႔ရင္း....
" မင္း မေကာင္းဘူး လန္ဟြမ့္ကိုသိပ္အေရးေပးလြန္းတယ္ တစ္ခါတစ္ေလမွာ လန္ဟြမ့္ကိုေတာင္ေမြးမလာေစခ်င္ဘူး လန္ဟြမ္က မင္းကိုခင္တြယ္လြန္းတာကိုလဲမႀကိဳက္ဘူး ငါ့အတြက္ မင္းအခ်ိန္မေပးႏိုင္တာေတြမ်ားေနၿပီ ေ၀့ရင္း.... "
" အား႐ိုး....႐ွင္ဘုရင္ႀကီးက ႐ွင္ဘုရင္ေလာင္းလ်ာ ေလးအေပၚတြန္႔တိုေနလို႔ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ လန္က်န္႔ မင္းကိုသေဘာထားျပည့္၀တဲ့လူလို႔ထင္ထားတာ ဘာမဟုတ္တဲ့ကေလးနဲ႔ သ၀န္တိုေနတယ္ "
" မင္းကို ခ်စ္လို႔ပါ ေ၀့ရင္း... "
ေ၀့ရင္းက လန္က်န္႔ရင္ခြင္ထဲမွ ႐ုန္းထြက္လိုက္ၿပီး ေန၀င္ဆည္းဆာ႐ွိရာဆီသို႔ ေငးေမာၾကည့္ရင္း လန္က်န္႔၏ပုခံုးေပၚသို႔ ေခါင္းမွီခ်လိုက္သည္...။
" လန္က်န္႔ရာ....မင္းကိုငါက ပိုခ်စ္တာပါ.... "
ေ၀့ရင္း ရင္ခုန္လႈိက္ေမာစြာျဖင့္ လန္က်န္႔၏လက္ဖ၀ါးအား ေႏြးေထြးယုယစြာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ..။ သ၀န္တိုတတ္လြန္းေသာ အိမ္ေ႐ွ႕စံမင္းသည္ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ရေသာ အ႐ွင္ဘုရင္တစ္ပါး...။ အခ်စ္ရဆံုးေသာလူ...။
သူသည္ကြၽန္ေတာ့္၏ အနာဂတ္ အတိတ္
ပစၥဳပၸန္....။ သူသည္အရာရာျဖစ္ပါ၏...။
ၿပီးပါၿပီ
" လန်ကျန့်ကို နောက်ထပ် အနှောင့်အယှက် မပေးဖို့..."
" ကောင်းပြီလေ...မင်းပေးတဲ့ပစ္စည်းရဲ့တန်ဖိုးအပေါ် မူတည်တယ် "
မိစၦာမသည် အနက်ရောင်၀တ်ရုံလွှာအား ေ၀့ှယမ်းလိုက်ပြီး ေ၀့ရင်းထံမှ ပစ္စည်းကို မျှော်လင့်တကြီးကြည့်နေလေသည်..။
ထိုစဉ်...
"...၀ှီး....၀ှစ်....."
လေထဲတွင် မြှားတစ်စင်းကဲ့သို့ လွှင့်စင်ကျလာသော ဓားမြှောင်သည် မိစၦာမ၏ဦးခေါင်းတည့်တည့်သို့ ထိုးစိုက်ရန် ဦးတည်လာသည်ကို မိစၦာမသည် အချိန်မှီစွာရှောင်လိုက်နိုင်သည်...။
ေ၀့ရင်း ထိတ်လိန့်စွာနောက်သို့လှည့်အကြည့်တွင် .... စစ်သည်ပေါင်းများစွာကို ဦးဆောင်ကာ ေ၀့ရင်းရှိရာသို့ အပြေးလာနေသော လန်ကျန့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လန်ကျန့်သည် ေ၀့ရင်းအံ့အားသင့်နေသည့်အချိန်မှာပင် ေ၀့ရင်းခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး လန်ကျန့်၏အနောက်တွင် ကွယ်၀ှက်ထားပြီးသကဲ့သို့ ကာကွယ်ပြီးနေလေပြီ...။
" ေ၀့ရင်း...မင်း ဘယ်နားထိခိုက်သေးလဲ "
မိစၦာမထံသို့ ဓားဦးကိုလှည့်ထားပြီး ေ၀့ရင်းအတွက် စိတ်ပူပေးနေသော လန်ကျန့်....။ လန်ကျန့်မမြင်သော်ငြားလဲ ေ၀့ရင်းခေါင်းညိတ်ပြမိသည်...။ ထို့်နောက် ကျန်စစ်သားများကလဲ မိစၦာမကို၀င်ရောက်တိုက်ခိုက်ကြလေသည်...။ သို့သော်...အင်အားမမျှသဖြင့်....စစ်သည်များအားလုံး ကျရှုံးသည်ကများသည်...။ စစ်သည်များသည် တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သွေးပွက်ပွက်အန်ကာ ကျရံှုးကြသည်..။
အခြေအနေမဟန်သဖြင့် ေ၀့ရင်းဇောချွေးပြန်လာပြီဖြစ်သည်...။
" လန်....လန်ကျန့်...ဘယ်လိုလုပ်မလဲ....အကုန်ကျကုန်ပြီ... "
" ...... "
ေ၀့ရင်းပြောပြီးသည်နှင့်...လန်ကျန့်ကရုတ်တရက်...မိစၦာမထံသို့ချည်းကပ်၍သွားလေသည်..။ ထို့နောက် မိစၦာမကို ရုတ်တရက်တိုက်ခိုက်လေသည်...။ လန်ကျန့်ကြောင့် ေ၀့ရင်းလဲ ရုတ်တရက်ကြောင်သွားကာ ခဏနေမှမိစၦာမအားတိုက်ခိုက်ရတော့သည်...။ လန်ကျန့်နှင့်ေ၀့ရင်း နှစ်ယောက်ပေါင်းတိုက်ခိုက်သော်လဲ အင်အားမမျှ...။ သူ့နယ်နိမိတ်ဖြစ်နေသဖြင့် မကောင်းသည့်အတတ်များ လွှမ်းခြုံထားရာ မည်သို့မျှနိုင်ဖွယ်ရာမရှိ....။ ထို့ကြောင့် လန်ကျန့်၏လက်ကိုဆွဲကာ တောစပ်သို့ပြေးလာခဲ့ရသည်...။
" ေ၀့ရင်း...မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ... "
" ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့ လန်ကျန့်....အနိုင်ရမဲ့နည်းရှိတယ်... "
" ဘာ.... "
ေ၀့ရင်း လန်ကျန့်၏လက်ကောက်၀တ်အား ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း တောစပ်ရောက်သည်အထိ ပြေးလာခဲ့လေသည်...။ သို့သော်....ကျယ်၀န်းလှသော သစ်တောနယ်နိမိတ်ထဲတွင် မျက်စိလည်နေလေ၏..။
ပြေးလာရသည်မှာလဲ ရင်ဘက်အစုံသည် ဖားဖိုကဲ့သို့ လှိုက်တက်နေကာ ပါးစပ်နှင့်ပင်အသက်ရှုနေရသည်...။ လန်ကျန့် မှာလဲ အတော်ပင်မောဟိုက်နေပြီဖြစ်သည်..။
" ေ၀့ရင်း...!!!!."
ပင့်သက်ရှိုက်သံများကြားမှ ကြားလိုက်ရသော စိုးရိမ်ပူပန်မှုအပြည့်ဖြင့် အော်သံတစ်ခု...။ နောက်ဆုံးမြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းသည် မိမိရင်ဘတ်တည့်တည့် ဦးတည်၍လာနေသော မြှားတစ်စင်း...။ ငှက်ကြီးများနှင့်တိုက်ခိုက်ထားရသောကြောင့် အတော်မောဟိုက်နေပြီးသည့်အပြင် ထိုမြှားကြောင့် ေ၀့ရင်းတစ်ကိုယ်လုံး ဘာမျှမလှုပ်ရှားချင်လောက်အောင် ပင်ပန်းလွန်းလှပြီ...။ လဲကျသွားသော ခန္ဓာကိုယ်...လူတစ်ဦး၏ထွေးပွေ့မှု....ခပ်ရေးရေးမြင်လိုက်ရသော သူ့မျက်နှာ...။
" ေ၀့ရင်း.... "
" ေ၀့ရင်း.... "
ေ၀ဝါးသော အမြင်အာရုံတို့ကို အမှောင်ထုသည် စုံးစုံးမြှုပ်သည်အထိ ဟိုးအနက်ရှိုင်းဆုံးသော ချောက်ကြီးထဲသို့ ဆွဲချခံလိုက်ရသလို....။ ကျယ်ပြန့်လွန်းသော ပင်လယ်သမုဒ္ဒရာအောင်ခြေဆုံးအထိ ဆွဲနှစ်ခံလိုက်ရသလို....မွန်းကြပ်လွန်းလှသည်...။ မှောင်မိုက်လွန်းလှသည်....။
♕ ♕ ♕
ဖြူဖွေနေသော ကတ္တီပါသားအထူစားများကို အခင်းအဖြစ်ထားသော သလွန်ပေါ်တွင် လဲှလျောင်းနေသော
ကြင်ယာတော်...။ အချစ်ရဆုံးလူသားသည် ချင်နိုင်ငံဘုရင့်သလွန်တော်ပေါ်တွင် မေ့ကောင်းကောင်းဖြင့်မေ့နေလေ၏...။ မက်မွန်ပင်...ချယ်ရီပင်များ၀န်းရံနေသော နန်းတွင်းမြေပေါ်တွင်..ေ၀့ရင်းဆိုသည့် လူသားတစ်ဦးမရှိပါက ..ဖူးပွင့်နေကြသောပန်းပွင့်များသည် မည်သို့မျှလှပမည်မဟုတ်...။ မွှေးပျံ့လွန်းသော ပန်းရနံ့များကိုလဲ အာရုံစိုက်နိုင်မည်မဟုတ်...။
အိပ်ယာပေါ်တွင် အခန့်သားလှဲနေသူအား အကောင်းဆုံးသမားတော်ကိုခေါ်ကာ ကုသပေးထားသည်...။ စိတ်ပူစရာမရှိဟု ပြောသော်လဲ လန်ကျန့်ရင်ထဲမအေးသေး...။ ေ၀့ရင်း၏ ရင်ဘတ်မှမြှားဒဏ်ရာကတော့ အနာကျက်ရော့မည်...။ လန်ကျန့် ေ၀့ရင်း၏လက်ဖဝါးအား ဆုပ်ကိုင်ကာ ကုတင်ခြေရင်းတွင် ထိုင်နေလိုက်သည်...။
" ေ၀့ရင်း....."
သူ့နာမည်အား လွမ်းဆွတ်တမ်းတစွာ ခပ်ဖွဖွလေးခေါ်မိ၏...။ ငြိမ်သက်နေစွာလှဲလျောင်းနေသော ေ၀့ရင်း၏မျက်နှာအနားသို့ကပ်သွားကာ နဖူးပြင်သို့ခပ်ဖွဖွနမ်းမိသည်..။ နွေးသောအထိအတွေ့သည်...ေ၀့ရင်း၏ စိတ်၀ိညာဉ်အား ပြန်လည်ခေါ်ဆောင်နိုင်ပါမည်လား...။
ေ၀့တက်လာသော မျက်ရည်များသည် အချိန်ပြည့် ဆဲနေတတ်သော မိမိအား မကြောက်မရွ့ံမရိုမသေပြုမူတတ်လွန်းသော သွားလေးဖြဲကာ အမြဲရီနေတတ်သော ကောင်လေးတစ်ဦးကို သတိရသောကြောင့်ပင်...။
ညဉ့်နက်ပြီဖြစ်သောကြောင့် မီးရောင်ကိုမှိန်ပြပြသာ ထွန်းထားသည်...။ ေ၀့ရင်းအနှောက်အယှက်ဖြစ်မည်စိုး၍ အခြားနန်းဆောင်မှာသာ အိပ်စက်လေသည်....။
အိပ်စက်ရန်အချိန်တန်လာပြီမို့ ခေါင်းရင်းတွင် ထွန်းထားသော ဆီမီးအား ငြိမ်းသတ်လိုက်ပြီး...ကုတင်စွန်းပေါ်မှ ထကာ မိမိနန်းဆောင်သို့ ထလိုက်ရာ....
" ေ၀့ရင်း.... "
လန်ကျန့်၏လက်ကို ဖျတ်ခနဲလာဆွဲသူသည် ေ၀့ရင်းမှ တစ်ခြားမဖြစ်နိုင်...။ ထိုစဉ်.....
" ဗုန်း.... "
ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ဆွဲလှဲခံလိုက်ရလေပြီမို့ ကျောပြင်နှင့် ကုတင်မှာ တစ်သားထဲ....။ အမှောင်ထဲတွင်ဖြစ်သောကြောင့်...ေ၀့ရင်း၏မျက်နှာကို မသဲမကွဲသာမြင်နေရသည်..ေ၀့ရင်းက.မိမိလက်များကို ဖမ်းချုပ်ထားကာ မိမိမျက်နှာအနား တိုးကပ်လာသည်ကိုသိသည်..။ ေ၀့ရင်း၏အသက်ရှုသံများသည် ပို၍တိုးကပ်လာပြီး ၀င်သက်ထွက်သက်များမှာ အေးခနဲနွေးခနဲ....။ ထို့နောက် နူးညံ့လွန်းသော အထိအတွေ့....။ မကြာခဏသောက်ဖူးသည့် မက်မွန်၀ိုင်တစ်ခွက်ထက်ပိုသော မူးယစ်စေသည့် ဂုဏ်သတ္တိများနှင့် မည်သည့်အခါမှ ရိုးမသွားသော နှုတ်ခမ်းပါးများ...။
အချိန်အတန်ကြာ ဖိကပ်သွားကြသော နှုတ်ခမ်းလွှာများကြား....ခန္ဓာကိုယ်များကြား...လေပင်မတိုးနိုင်တော့....။ ေ၀့ရင်းက လန်ကျန့်၏လက်ကိုလွှတ်လိုက်ရင်း....လန်ကျန့်၏ပါးပြင်များဆီ တင်းကျပ်စွာဖိကပ်ထားလာသည်...။ လန်ကျန့်၏လက်များသည်လည်း..ေ၀့ရင်း၏ ပူခြစ်နေသော လည်ပင်းများဆီအပြေးဆုပ်ကိုင်ထားကြသည်...။ အမှောင်ထဲမှ ပြင်းပြလွန်းသော အနမ်းများသည် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ဝါးမြိုနေကြသည်...။
လန်ကျန့် အားမလိုအားမရဖြင့်အားမရဖြင့် ေ၀့ရင်း၏ခန္ဓာကိုယ်အား အောက်သို့ပို့လိုက်ရင်း ၀တ်ရုံလွှာများအား တစ်လွှာချင်းဖယ်ရှားလိုက်သည်...။
မီးရောင်များထိန်ညီးနေသော နန်းဆောင်များစွာထဲမှ...အမှောင်ကျနေသော ဘုရင့်အိပ်ဆောင်...။
လှပသေသပ်သော ချစ်ခြင်းတရားတစ်ခုကို ပုံဖော်နေကြသော...လူသားနှစ်ဦး...။ စည်းချက်မှန်နေသည့် တိုးဖွဖွ ငြီးညူသံများကြောင့် ချယ်ရီပွင့်ဖတ်များ...မြေခသွားကြသည်...။ ကောင်းကင်ပေါ်မှ ထိန်ထိန်သာနေသော လမင်းကြီးပင်လျှင် အရှက်သည်းစွာ တိမ်တိုက်များကြား ပုန်းကွယ်နေရတော့သည်....။
" လန်ကျန့်...ငါ ...အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ် "
လန်ကျန့် နံဘေးမှလျှောက်လာသော ေ၀့ရင်းတစ်ယောက် ဦးခေါင်းပေါ်မှချထားသော အနီရောင်ဇာအလွှာပါးကြောင့်သာ နေစရာရတော့သည်....။
မဟုတ်လျှင် ေ၀့ရင်း၏ပါးပြင်နှစ်ဖက်သည် အမှန့်လွန်နေသော စတော်ဘယ်ရီသီးအရောင်များနှင့် တူနေပေလိမ့့့်မည်...။ လှပလွန်းသော အနီရောင်၀တ်ရုံလွှာသည် သတို့သားေ၀့ရင်း၏ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် တင့်တယ်စွာရှိနေ၏...။ လန်ကျန့်၏ကို လှမ်းလှမ်းဆွဲရင်း ဂဏှာမငြိမ်နေသော ေ၀့ရင်း. သတို့သမီး၀တ်စုံကြီးနှင့်..မည်မျှနေရခက်မည်ကို လန်ကျန့်သိပါ၏...။
မိဖုရားကြီးရှေ့တွင် နှစ်ဦးသား ဂါရ၀ပြုကြရ၏...။
မင်္ဂလာဦးညမရောက်မချင်း...သတို့သမီးဦးခေါင်းပေါ်ခြုံကာထားသည့် ဇာပါးအား ဖယ်ရှားခွင့်မပြုသောကြောင့်သာ တော်ပါသေးသည်.....။ ေ၀့ရင်းမှာ မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်နေရသလောက် လန်ကျန့်မှာ တည်ငြိမ်လွန်းသည်...။
ချင်နိုင်ငံသည်အင်အားကြီးနိုင်ငံဖြစ်သောကြောင့်အနီးနားရှိ တိုင်းပြည်မှဘုရင်များ လာရောက်ဂုဏ်ပြုကြသည်..။ တော်၀င်မျိုနွယ်စုများကြားတွင် လန်ကျန့်သည် သာမာန်လူငယ်တစ်ဦးအား ကြင်ယာတော်တင်မြှောက်သည့် သတင်းသည်တိုင်းပြည်အများကြား ဟိုးလေးတကြော်ကြော်ဖြစ်သွားခဲ့သည်....။ ဘုရင်တစ်ပါးဖြစ်နေလျက် မိန်းကလေးမဟုတ်ဘဲ ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်အားမိဖုရားရာထူးပေးသော ဖြစ်ရပ်သည် နိုင်ငံတစ်၀န်း ထူးဆန်းကြပေလိမ့်မည်...။ ထို့ကြောင့် နန်းတက်လက်ဆက်ပွဲသည် အခါတိုင်းမင်းများနန်းတက်သည်ထက်ပို၍ စည်ကားလာခဲ့သည်...။
ေ၀့ရင်းကိုမြင်ဖူးချင်ကြသော လူများကြောင့်လဲ ေ၀့ရင်းခမျာ...နေရထိုင်ရခက်နေရှာ၏...။ သို့သော် ထိုနေ့သည်... သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏အပျော်ဆုံးနေ့တစ်နေ့ဖြစ်ခဲ့ပါ၏...။
" မိစၦာမကို ဘယ်လိုသတ်လိုက်လဲ... "
မင်္ဂလာဦးညတွင် ယောကျ်ားလင်သား၏မျက်နှာကိုမြင်မြင်ချင်း မေးလိုက်သောမေးခွန်းသည် မင်္ဂလာဦးညနှင့်မသက်ဆိုင်စွာ မိစၦာမ မည်သို့ကံကုန်သွားသည့်အကြောင်းဖြစ်နေခဲ့၏....။ လန်ကျန့် ...ေ၀့ရင်း၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ခါးမှဖက်ကာဆွဲယူလိုက်ရင်း..
" မင်းက ဘယ်လိုထင်လဲ "
ေ၀့ရင်း၏မျက်နှာချောချောနား တိုးကပ်လိုက်သော်လဲ ေ၀့ရင်းက နောက်သို့မဆုပ်ဘဲ လန်ကျန့်၏လည်ပင်းအားလက်နှစ်ဖက်လုံးဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ကာ...
" ငါ သတိမေ့သွားတာလေ..လန်ကျန့်...မင်းငါ့ကို
ဘယ်လို့ကယ်ခဲ့တယ်ဆိုတာတော့ မင်းပြောပြသင့်တယ် မထင်ဘူးလား ... "
" ငါအခု မပြောအားဘူး ..... "
" အားရိုး....လန်ကျန့်....ပြောပြပါကွာ..."
" မပြောဘူး... "
ခေါင်းမာနေသော လန်ကျန့်အား...ေ၀့ရင်းနှုတ်ခမ်းစူကာ...မျက်လုံးစွေပြီးကြည့်လိုက်ရင်း...
" မင်းကလေ ငါစိတ်ကောင်း၀င်ရင် ဘယ်လိုမှပြောမရဘူး အဆဲလေးပါမှကျေနပ်တဲ့ကောင် ... "
" မင်္ဂလာဦးညမှာ မိစၦာမအကြောင်းပြောတဲ့ မင်းကရောမုန်းစရာကောင်းမနေဘူးလား.... မေ့နေပြီလား....ဒီ လို ည မျိုး မှာ မင်း နဲ့ ငါ နဲ့.... "
လန်ကျန့် ငါးခူပြုံးပြုံးရင်းေ၀့ရင်း၏ခန္ဓာကိုယ်အား စွေ့ခနဲပွေ့ချီလိုက်သည်...။ ေ၀့ရင်းမှာတော့ အဆဲတစ်ပိုင်းဖြင့် ကျောပြင်နှင်မွေ့ယာခင်းထူထူသည် မိတ်ဆက်သွားရသည်....။
" လန်ကျန့်...မင်းက တကယ့်နှာဘူးပဲ တစ်ရက်ကလေးတောင် မရှောင်နိုင်ဘူးလား... "
" ဟင့်အင်း....မရှောင်ဘူး...မင်းက ငါစားဖို့သီးသန့်မွေးလာတဲ့လူလေ...ငါ့အတွက်မွေးလာတဲ့လူကို မစားဘဲနေရင်တော့ ရူးရာကျမှာပဲမဟုတ်လား...စိတ်ချ ေ၀့ရင်း...ဘယ်မိဖုရားမှမတင်မြှောက်ဘူး....မျိုးဆက်အတွက်လဲ စိတ်မပူဘူး....မင်းသား ( ၂ ) တစ်ယောက်လုံးရှိတယ်...."
ဒီနေ့မှ ထူးထူးခြားခြား စကားတွေအများကြီးပြောနေသည့် လန်ကျန့်ကြောင့် ေ၀့ရင်းအလိုလိုပြုံးရသည်...။ မိမိ ခန္ဓာကိုယ်အား အုပ်မိုးထားသော လန်ကျန့်၏လည်ဂုတ်အား ဆွဲယူထွေးပွေ့ထားမိသည်...။ ဤလူသားသည်..မိမိကို အလိုလိုပြုံးနိုင်အောင် ဆောင်ရွက်နိုင်သူဖြစ်သည်...။
ယနေ့...တျလီနိုင်ငံအား မင်းသမီးဖန်းအော်ထံပြန်လည်နှင်းအပ်ပေးခဲ့သော်လဲ...မင်းသမီးက လက်မခံသဖြင့် လန်ကျန့်သည် မမှန်တကယ်ပင်နှစ်နိုင်ငံတိုင်းပြည်ဖြစ်လာခဲ့သည်...။
အမှတ်တမဲ့ ကယ်တင်ခဲ့သော သေလုမျှောပါးလူတစ်ယောက်သည် မိမိ၏ခင်ပွန်းဖြစ်လာမည့်လူဟု.တစ်ခါမျှတွေးမကြည့်ဖူးခဲ့..။ ယခုအချိန်တွင်တော့ မိစၦာမအား
မည်သို့အနိုင်ရခဲ့သည်ကို မသိချင်တော့ .....။
သူသိသည်မှာ စိမ်းဖန့်ဖန့်မျက်လုံးများနှင့် အနားသို့တိုးကပ်လာသော လူတစ်ဦး...။ ချက်ချင်း မြန်လာသော အသက်ရှုနှုန်းများနှင့် အေးစက်လာသော လက်ဖျား...။ ယစ်မူးမှိန်းမောဖွယ်ကောင်းလွန်းလှသော ၀ိုင်စိမ်ထားသည့် ချယ်ရီပွင့်လွှာများနှင့်မခြားသော.နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ၏အလှတရား....။
အကြောင်းမဲ့ အိပ်ယာခင်းအား ဆုပ်ချေနေမိသည်...။ လန်ကျန့် မိမိ၏နှုတ်ခမ်းများဆီသို့မရောက်လာမီမှိတ်ချလိုက်သော မျက်ခွံများကြောင့် သူ့မျက်နှာကိုမမြင်ရတော့ပေ...။ မဟုတ်လျှင် ေ၀့ရင်း နှလုံးခုန်ရပ်ကာ သေသွားနိုင်သည်...။ ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်သော်ငြား...ရင်ခုန်နှုန်းမှာ အဆမတန်မြန်လွန်းနေသည်...။
ထို့နောက်မှာတော့...ဆုတ်ဖြဲခံလိုက်ရသော ၀တ်ရုံလွှာ...။ နွေးလွန်းသော အထိအတွေ့များသည် ဖြည်းညင်းစွာပင် အောက်သို့လျှောသွားပြီး ဖိငုံလိုက်သော
နှုတ်ခမ်းလွှာများကြောင့် ေ၀့ရင်း အသံမထွက်အောင်နှုတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်ရင်း လည်ပင်းတစ်ဆုံးမော့မိသည်...။
" လန်.... လန်ကျန့်....တော်တော့.... "
ေ၀့ရင်း တတ်နိုင်သမျှအသံကိုထိန်း၍ပြောနေရသည်...။
လျှာဖျားများ၏လှည့်လည်မှု...။ နှုတ်ခမ်းများ၏ သာယာမှိန်းမောဖွယ် အထိအတွေ့များ...။
သွေးကြောထဲတွင် ရုန်းကြွလာသော ဆဲလ်းများ....။
သို့သော်...ေ၀့ရင်း၏သွေးသားဆန္ဓများ သည်းခံနိုင်စွမ်းကုန်ခါမှ .... လန်ကျန့် နေရာရွှေ့လာခဲ့သည်...။
" လန်ကျန့်...မင်း.....မင်း....ချီးပဲ.... "
မောဟိုက်နေသည့်ကြားမှ ေ၀့ရင်းဆဲဖြစ်အောင်ဆဲလိုက်သေးသည်...။ ထိုနေ့ညအဖို့....ေ၀့ရင်းခမျာ...ကျားရှေ့မှောက်ယက်လဲသော ယုန်သူငယ်လေးဖြစ်ခဲ့လေသည်...။
❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆
၅ နှစ်ကြာသော်.....
" ဦးရီး..သားကို စွန်ယူပေး..."
အကျႌအောက်နားစအား လှမ်းဆွဲရင်း သစ်ပင်ပေါ်ကိုလက်ညိုးထိုးပြနေသော ကလေးငယ်သည် ချစ်စဖွယ်ကောင်းလွန်းသည်...။ ပန်းနုရောင်အောက်ခံနှင့် အပြာရောင်အကွက်၀ိုင်းငယ်များဖြင့် အလှဖော်ထားသောလိပ်ပြာပုံစံစွန်တစ်ခုသည် ကလေးငယ်တစ်ဦးအတွက် မည်သို့မျှလက်လှမ်းမမှီနိုင်သော သစ်ကိုင်းတစ်ခု၌ ချိတ်၍နေလေ၏...။
" ကောင်းပြီ...လန်ဟွမ်....စွန်ကိုယူပေးရင် ဘာပြန်ပေးမလဲ "
" ဦးရီးေ၀့ရင်းကို နမ်းမယ်လေ "
" ဘယ်သူက ငါ့ကြင်ယာတော်ကိုနမ်းမှာလဲ... "
ကလေးငယ်၏နောက်ကျောမှထွက်လာသော အသံမာမာကြောင့် လန်ဟွမ်တစ်ယောက်ငြိမ်ကုပ်ကာ ေ၀့ရင်း၏နောက်ကျောသို့ပြေးကပ်ပုန်းကွယ်လာခဲ့သည်...။
ေ၀့ရင်းကို ခင်မင်လွန်းသော မင်းသားငယ်လန်ဟွမ် နှင့် ချစ်လှစွာသော အရှင်ယောကျ်ား လန်ကျန့်သည်လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်ကထဲကပင် ကမ်ဘာ့ရန်သူဖြစ်လာခဲ့သည်...။
ကလေးချစ်သော ေ၀့ရင်းသည် မင်းသား ( ၂ ) ၏မိဖုရား မီးဖွားပြီးကထဲက ကလေးငယ်အားလက်က ချသည်မရှိ...။ ထိုအချိန်မှစ၍ လန်ကျန့်နှင့် ကလေးငယ် လန်ဟွမ်သည် ရန်သူဖြစ်လာခဲ့တော့သည်။
" ေ၀့ရင်း မင်းအဲ့ကလေးကို ချစ်နေရင် အဲ့ကလေဆီမှာပဲတစ်သက်လုံးနေတော့ "
" ေ၀့ရင်း...မင်းလန်ဟွမ့်ကို ချီနေပြန်ပြီလား... "
" ေ၀့ရင်း....မင်းရဲ့ယောကျ်ားက လန်ဟွမ်မဟုတ်ဘူးလန်ကျန့်....လန်၀မ့်ကျီ "
အစရှိသော စကားများသည် ေ၀့ရင်းကြားနေကျ ရန်တွေ့စကားများဖြစ်ပေသည်...။ ကလေးငယ်တစ်ယောက်နှင့် တုဖက်ကာ ရန်တွေ့တတ်သော ပြည့်ရှင်မင်းတရားကြီးကြောင့် ေ၀့ရင်းမှာ မကြာခဏ ဗိုက်ကြောများနာကျဉ်လာသည်အထိ ရီရပါသည်။
ယခုလဲ နန်းတွင်းဥယျာဉ်တော်အတွင်း လန်ဟွမ်နှင့်အတူကစားနေစဉ် အစည်းအေ၀းညီလာခံမှ ပြန်လာသော လန်ကျန့် ဥယျာဉ်ထဲသို့ချက်ချင်းလိုက်လာခဲ့သည်...။ အူတိုတတ်သော လန်ကျန့်သည် ယခုလဲ ေ၀့ရင်း၏လက်ကိုဆွဲကာ လန်ဟွမ်နှင့်ေ၀းရာဆီဆွဲခေါ်လာခဲ့ပြန်ပေသည်....။
" လန်ကျန့်...မင်းက ကလေးကို ရက်စက်လိုက်တာ "
" ကလေးလဲ နားမလည်ဘူး စိတ်မချလို့လိုက်လာတာ အဲ့ကလေးကပဲ မင်းကိုနမ်းတော့မယ်မဟုတ်လား "
" ဟား ဟား ဟား.... လန်ကျန့်....လန်ဟွမ်လေးက မင်းရဲ့တူအရင်းဆိုတာသိသေးရဲ့လား....ကလေးဆန်လိုက်တာ....ဟား ဟား... "
ေ၀့ရင်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ရီချမိလေပြီ...။ လန်ကျန့်မျက်နှာမှာလဲ ရွာတော့မည့်မို့ကဲ့သို့ မည်းမှောင်လာပြီဖြစ်သည်...။ ထို့ကြောင့်...ေ၀့ရင်းရီနေသည်ကိုအရှိန်သတ်ရင်း .... လန်ကျန့်အားထွေးပွေ့မိသည်... ။ အများပြည်သူရှေ့တွင် ခြငေ်္သ့တစ်ကောင်ကဲ့သို့ ရဲ့ရင့်ပြတ်သားလွန်းသည့် တိုင်းများပြည့်ရှင် လန်၀မ့်ကျီသည် ေ၀့ရင်းဆိုသည့် လူတစ်ဦးရှေ့တွင်တော့ ကြည့်မရတော့လောက်အောင် ကလေးဆန်တတ်သည်...။
" အဲ့လောက်ကြီး လန်ဟွမ့်ကိုခေါင်းထဲထည့်မနေပါနဲ့ လန်ကျန့်ရာ....ငါကလန်ဟွမ့်ကို ကလေးတစ်ယောက်လိုပဲသဘောထားတာ...ပြီးတော့ သူက နန်းတက်ရမဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လေ လန်ကျန့်ရဲ့....သူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ ရှင်ဘုရင်ဆိုတာ ဒီလိုမျက်နှာကောက်ကြီးနဲ့ပဲ နေရမယ်ဆိုပြီး ထင်နေဦးမယ်...လန်ဟွမ့်အပေါ်အမြင်နည်းနည်းလေးတည့်ကြည့်လိုက်....လန်ဟွမ်က ဖြူစင်တဲ့ကလေးတစ်ယောက်ထက် ဘာမှမပိုပါဘူးကွာ.... "
ေ၀့ရင်း လန်ကျန့်၏ ကျောပြင်အား ပွတ်ပေးရင်းနှစ်သိမ့်နေရသည်...။ ထိုအခါမှ ချစ်ယောကျ်ား လန်ကျန့်က မိမိအားပြန်လည်ထွေးပွေ့ရင်း....
" မင်း မကောင်းဘူး လန်ဟွမ့်ကိုသိပ်အရေးပေးလွန်းတယ် တစ်ခါတစ်လေမှာ လန်ဟွမ့်ကိုတောင်မွေးမလာစေချင်ဘူး လန်ဟွမ်က မင်းကိုခင်တွယ်လွန်းတာကိုလဲမကြိုက်ဘူး ငါ့အတွက် မင်းအချိန်မပေးနိုင်တာတွေများနေပြီ ေ၀့ရင်း.... "
" အားရိုး....ရှင်ဘုရင်ကြီးက ရှင်ဘုရင်လောင်းလျာ လေးအပေါ်တွန့်တိုနေလို့ဘယ်ဖြစ်မှာလဲ လန်ကျန့် မင်းကိုသဘောထားပြည့်၀တဲ့လူလို့ထင်ထားတာ ဘာမဟုတ်တဲ့ကလေးနဲ့ သ၀န်တိုနေတယ် "
" မင်းကို ချစ်လို့ပါ ေ၀့ရင်း... "
ေ၀့ရင်းက လန်ကျန့်ရင်ခွင်ထဲမှ ရုန်းထွက်လိုက်ပြီး နေ၀င်ဆည်းဆာရှိရာဆီသို့ ငေးမောကြည့်ရင်း လန်ကျန့်၏ပုခုံးပေါ်သို့ ခေါင်းမှီချလိုက်သည်...။
" လန်ကျန့်ရာ....မင်းကိုငါက ပိုချစ်တာပါ.... "
ေ၀့ရင်း ရင်ခုန်လှိုက်မောစွာဖြင့် လန်ကျန့်၏လက်ဖဝါးအား နွေးထွေးယုယစွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ..။ သ၀န်တိုတတ်လွန်းသော အိမ်ရှေ့စံမင်းသည် ကျွန်တော်ချစ်ရသော အရှင်ဘုရင်တစ်ပါး...။ အချစ်ရဆုံးသောလူ...။
သူသည်ကျွန်တော့်၏ အနာဂတ် အတိတ်
ပစ္စုပ္ပန်....။ သူသည်အရာရာဖြစ်ပါ၏...။
ပြီးပါပြီ