Jasmine's POV:
"Jass, nakakahilo ka na ha. Bakit ba palakad lakad ka ha?!" iritang tanong ni Summer.
"Kasi.... Hindi ko rin alam e. Parang... parang bigla nalang ako kinabahan?" umupo ako sa sofa at hinilamos ang mukha ko.
"Girls. Its starting." sabe ni Adam.
Nagkatinginan sila. "A-anong nangyayari? Anong its starting?" takang tanong ko.
Tinignan nila ako. "What? Answer me! ano nangyayari?!" inis kong tanong.
"Um... Kasi, Jass...." Kamille.
"Bakit hindi niyo masabe?!" sigaw ko. Tinignan ko sila ng mabuti.
Nanlaki ang mata ko sa pagiwas nila ng tingin sakin.
"D-don't tell me.... Gangwar ba?! Nagsisimula nanaman ba ang gang war?! TELL ME!" napayuko sila sa pagsigaw ko.
"ANO?! WAG NIYONG SABIHING INVOLVE SI NATHAN SA PESTENG GANGWAR NA YAN! ANO?! SUMAGOT KAYO!" sigaw ko. Umiiyak na ako ngayon.
Hindi nila ako sinagot. Nanlumo ako.
"No.... no no no." sabe ko habang umiiyak.
It can't be! H-hindi pwede to.
Tumayo ako sa pagkakaupo at naglakad paakyat.
Pero...
"JASS!"
Everything went black...
***
Nathan's POV:
"Boss, dadaan sila sa kabila." rinig kong sabe ni James mula sa earpiece na nasa kaliwang tenga ko.
"Sige. Ako na bahala. Lead the others." sagot ko.
Agad ako tumungo sa kabilang daan.
Pinatakbo ko ng mabilis.
Nang maaninag ko sila e agad ko silang pinaputukan.
Tinigil ko yung sasakyan. Nakita ko sa side mirror na sumabog yung kotse.
Agad kong pinaandar yung kotse ko.
Tinigil ko muna yung kotse sa gilid dahil naramdaman kong nagvibrate yung phone ko.
Adam Calling...
Kumunot ang noo ko. Bakit tumatawag to?
ACCEPT/Decline
"Hello, Adam. Bakit?"
["Boss, si Jass. Alam na niya."]
"Ano!? Sh*t! Ano nangyari?"
["Boss, nahimatay siya. Nandito kami ngayon sa ospital."]
"ANO?! F*ck! Ano nangyari sa magina ko, Adam! Sabe ko bantayan niyo siya! Bat niyo hinayaang malaman niya! Bat niyo hinayaang mahimatay siya!?"
["Sorry, boss. Biglaan kasi e. Pasensya na, Boss."]
"Pag may nangyari sa magina ko, kayong tatlo ang malalagot sakin. Tandaan niyo yan! Bantayan niyo sila MABUTI!"
at in-end ko na yung tawag. Napasabunot ako.
Ito ang kinatatakot ko. Ayokong may mangyari sa magina ko.
Please, sana ligtas sila.
"Hello... Hello, Boss?" rinig ko sa earpiece.
"What?" tanong ko.
"His near. Papunta siya jan sa kinaroroonan mo, boss. Malapit na. " agad kong kinuha yung mga baril ko.
"In 5.... 4.... 3.... 2.... 1" at dumating ang isang pulang Lexus.
Agad akong bumaba sa kotse.
Nakita kong tumigil yung sasakyan at bumaba ang bwiset ng buhay ko.
"Nice to see you again, Nathan." bati niya pagkababa niya.
Naka poker face lang ako.
"Not so nice, for me." malamig kong sagot.
"Meanie. Hahahaha. Ganyan pala epekto sayo ni Jass e noh?" natatawa niyang tanong. Kumunot ang noo ko.
"What do you mean?" malamig kong tanong. He shrugged.
"Josh told me na nasa ospital daw ang magina mo. Aww... poor you. Hahahahaha!" mas lalong uminit ang ulo ko sa sinabe niya.
Pinaputukan ko siya sa may balikat. "Sh*t!" He cussed. Napa upo siya sa semento. Mas lalong nagdilim ang paningin ko.
"Don't you ever, lay a finger on her. Dahil sisiguraduhin kong uubusin ko ang lahi mo at hindi kita titigilan hanggang sa kamatayan." galit kong sabe.
He laughed. Nababaliw na ata tong lalake na to!
"Too late." simple niyang sagot.
Sa galit ko, pinagbabaril ko siya ng ilang beses.
And when I know it, he's laying on the ground. Full of blood.
He's dead. Finally.
Agad kong tinawagan sila Adam. Pero, cannot be reached silang lahat.
No! Sh*t!
"Jass." mahina kong sabe. Pumasok ako sa kotse ko.
"Boss, ubos na silang lahat. Tapos na." rinig kong sabe ni James.
"Not yet." naramdaman kong may nakatutok na baril sa ulo ko.
Sh*t!
"You still need to die, Nathan." sabe nung lalake.
Pinatakbo ko ng mabilis yung kotse. Natumba naman yung lalake.
Pinaputukan ko siya ng baril. "Stupid." I murmured.
"Boss, ano nangyari jan? Ano yun?" rinig kong tanong ni James.
"I'm fine. Don't worry." sagot ko.
"Okay. Boss, tumawag sila Adam. Okay lang daw sila Jass. They're safe." nakahinga ako ng maluwag sa sinabe niya.
"Good." sagot ko. Agad kong pinaharurot yung kotse pero....
Bigla nalang tong.....
*BOOM*
sumabog.
***
Jasmine's POV:
"Mama! Mama!"
Kinarga ko ang isang batang lalake.
"Hi, baby. Kamusta naman ang lakad niyo ng papa mo?" tanong ko sa batang karga ko.
"Okay lang po, mama. SOBRANG SAYA! daming animals, mama." nakangiting sabe nung batang lalake.
Nakita ko namang papunta saamin si Nathan. "Talaga?" tumango yung bata.
"Hi, hon." he kissed my forehead.
"Hi, honey." bati ko pabalik.
Tinignan ko yung bata. "Lets go upstairs? You need to change your clothes na." sabe ko sa bata.
"Okay, mama!" masayang sabe nung bata.
Nagsimula na kaming umakyat ng....
"Papa!" sigaw nung bata. Agad akong napalingon sa kinaroroonan ni Nathan.
Nakahandusay na siya sa sahig. Binaba ko yung batang lalake at tumakbo papunta kay Nathan.
Biglang nagiba ang lugar. Nasa isa kaming road. Nasa gilid ang umuusok na kotse.
Nasa tabi nun si Nathan na nakahandusay at puno ng dugo.
Tumakbo ako palapit sa kanya. Umupo ako at niyugyog siya.
"Nathan? Nathan! Gumising ka! Nathan!" tawag ko. Pero...
Walang nangyari. Hindi siya sumagot. Hindi siya kumilos. He didn't even make a single move.
I cried. "Nathan. Please, no! Don't.... don't die. Don't leave us. Don't leave me." sabe ko habang umiiyak.
Pinatong ko ang ulo niya sa lap ko. I hugged him and cried.
No....
NO!
"NOOOOOO!" Napabangon ako. Pawis na pawis ako at umiiyak.
Biglang bumukas ang pinto. "Jass?! Jass!" pumasok sila Summer.
Nanginginig akong tinakpan ang mukha ko. "No.... no no."
"Jass. Jass. What happened?" tanong ni Hannah. I looked at her and hugged her.
"Si *sobs* Si Nathan *Sniff* I dreamed of him. P-Patay na daw siya.*sobs* N-nasan si Nathan? Please.... c-call him." sabe ko habang umiiyak.
Nagkatinginan sila. "Jass..." tawag ni Adam. I looked at them. Umiwas silang lahat ng tingin. What?
"B-bakit? Bakit hindi kayo makatingin s-sakin?" tanong ko. Lumapit si Summer sakin at yumakap.
Naramdaman kong nabasa ang balikat ko. "S-Summer?" I called.
"Jass.... it--its true.
Nathan's dead." I gasped. I cried harder.
"No! No! H-hindi totoo yan. B-buhay pa si Nathan! Please tell me he's alive. He--He can't die!" sigaw ko. I cried and cried.
"Jass... please. Kumalma ka. Makakasama sa baby yan." sabe ni Kamille. I didn't listen to her. I didn't stop.
All I can think of is Nathan, right now. I want him back. I want him with me.
"NATHAN!" I shouted.
This can't be.
No!
Pano na kami ng anak niya? He can't just leave us.
I can't live without him.
I love you, Nathan. Please come back.
We need you..... I need you.
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
[A/N: Hello, everyone. Bilis ng araw. Sunday nanaman ngayon. Hehe... sana nagustuhan niyo tong chapter na to. Thank you for reading!]
THANKS FOR READING! KEEP READING!