A/N: Hi readers! I have a New Story. Naka - entitled po itong ' Safe and Sound '.
If you have any time, kindly read my story. It's ok if you don't want to. So here's the Link
http://www.wattpad.com/story/1906902-safe-and-sound
-Enjoy Reading-
READ.VOTE.COMMENT
======================================================
Angel's POV
*KRING KRING* ( tunog ng cellphone )
Naalipungatan ako nang biglang tumunog ang cellphone ko. Binuksan ko ang kanan kong mata at tinignan ang cellphone na umiilaw ngayon.
Umupo ako ng maayos sa kama, kinuha ang cellphone at tinignan kung sino ang tumatawag. Nagulat ako sa nakita ko..
Nicole, calling
Agad ko itong sinagot.
"H-hello?" Mahina kong sabi sa cellphone pero sapat na ito para marinig nang kung sino ang tumawag.
["*sniff sniff* A-angel, *sob* s-sama-han m-mo ko d-dito *sob sob*"] Tila, nawala ang antok ko nang marinig ko si Nicole na umiiyak.
"Nicole? Bakit ka umiiyak? Ano nangyari?"
["I-i'm a-already an *sniff* o-orphan"] Nagulat ako at halos hindi makagalaw dahil sa narinig ko. Orphan?
"What? No really? You must be kidding me Nicole, your not an Orphan ok?" Napatayo na ako sa kama ko dahil umiyak na siya ng malakas.
"Ok ok. Wait for me" Binaba ko na ang cellphone at agad agad akong nagbihis. Kumuha ako ng papel at ballpen at nagsulat ng note kela Ryan. Baka kasi mag alala pa sila, para naren alam nila kung nasaan ako.
-----
To: Ryan, Micheal and Reine,
Kung hinahanap niyo ako, pumunta kayo sa bahay ni Nicole. Alam kong alam niyo na ang way papunta doon. Kailangan lang talaga ako ni Nicole ngayon, paxensha kung hindi ko na kayo nagising, nagmamadali kasi akong umalis. Ginamit ko pala ang sasakyan mo Ryan papunta doon. Sorry.
Angel.
-----
Pagkatapos kong gumawa ng note, agad kong kinuha ang susi ng sasakyan at lumabas ng apartment.
***
Loreine's POV
"What? No really? You must be kidding me Nicole, your not an Orphan ok?" Napadilat ng wala sa oras ang mata ko. Hindi ko alam pero, bigla nalang ako nagising. Wierd.
"Ok ok. Wait for me" Pinikit ko muli ang mga mata ko at binuksan ng onti ang kaliwa kong mata para tignan si Angel na kasalukuyang nagmamadali ngayong magbihis ng pang alis. May kinuha ren siya na papel at ballpen at nagsulat na siya. Note siguro iyon para sa amin.
Pagkatapos niyang magsulat, inilagay niya ang note sa side table at nagmadaling umalis. Ano kaya ang nangyari kay Nicole? What's with the Orphan?
Nang umalis na si Angel, agad akong tumayo at chineck ang note niya. Napakunoot ang noo ko nang makita ko iyon.
Agad akong pumunta sa kwarto nina Ryan at Micheal at ginising sila.
"Mmm, ano ba Loreine?" Inaantok na sabi ni Micheal
"Si Angel! Umalis!" Mahina kong sigaw sa kanila. Napabangon sila ng sabay atsaka ako niyugyog.
"Asan si Angel?! San pumunta?! / Anong nangyari?! Bat siya umalis?!" Sabay nilang tanong sa akin. Nahihilo na ko.
"B-bita-wan n-niyo muna a-akoo!" Sinunod naman nila ang sinabi ko.
"Explain." Sabay ulit nilang sabi.
"Nagising ako kanina kase may kausap si Angel sa telepono. At si Nicole iyon. Narinig ko na may sinabi siyang ORPHAN. Agad naman siyang nagbihis ng pang alis at gumawa siya ng sulat. Halikayo, pakita ko sa inyo ang sulat" Pageexplain ko sakanila. Sumunod sila sa kwarto namin ni Angel.
Pinakita ko sa kanila ang sulat at kagaya ren sa akin kanina, kumunot ren ang noo nila.
"Puntahan na natin sila" Cold na sabi ni Ryan.
***
Micheal's POV
Nagbibihis kami ngayon dahil nga pupunta kami sa bahay ni Nicole. Ano kaya ang meron at narinig ni Reine na may sinabi si Angel na Orphan?
Tapos na kaming magbihis at nagmadali na ren kameng umalis ng apartment.
[Fast Forward] - bahay ni Nicole
*knock knock* "Angel? Nicole? Andito na kame" Sigaw ni Loreine.
Naghintay kami na baka may sumagot sa loob ngunit walang nagsalita. Nagtinginan kami at ako naman ang kumatok. Pero wala parin.
"Tawagan mo nalang kaya Loreine?" - Ryan
"Sabi ko nga" Kinuha niya ang cellphone niya at nagsimula nang mag dial. Rinig na rinig ang pag ring nang telepono dahil sa katahimikan.
Ilang saglit pa, may sumagot na sa tawag ni Loreine..
"Hello? Asan kayo?...Ay ganun ba?..O sige sige, bubuksan na namin to.. Bye" Ibinaba niya na ang cellphone niya at tumingin sa amin.
Binuksan niya ang pintuan at tumuloy tuloy papunta sa kwarto ata. May naririnig na kameng hagulgol ng isang babae at isa pang babaeng nagpapatahan sa babaeng umiiyak. Binilisan ko ang lakad ko, tama nga ang hinala ko. Si Angel ang nagpapatahan at si Nicole ang umiiyak.
"Andito na pala kayo" Malungkot na sabi ni Angel. Tumingin muli ito kay Nicole.
"Sssh, tama na Nicole. Andito pa ako, kame" - Angel
"S-sabe m-mo *sniff sniff* eh *snob*. T-tu-log na k-ko *sniff sniff*" Nicole. Agad na nakatulog ito dahil na ren sa kakaiyak.
Dahan dahang inilapag ni Angel ang ulo ni Nicole sa kama, at chaka tumayo.
"Sundan niyo ako" Pabulong nitong sabi. Sinunod lang namin siya papunta sa sala at umupo.
"Anong nangyari Angel? Bakit iyak ng iyak si Nicole? At anong Orphan ang pinagsasabi mo?" Panimula ni Reine.
"*sigh* So, narinig mo pala ang usap namin ni Nicole sa Apartment?" Tanong ni Nicole. Tumango tango si Reine na nagsisilbing sagot nito.
"Kase, ganito iyon.."
--- Flashback ---
Andito na ako sa tapat ng bahay ni Nicole..
*KNOCK KNOCK*
"Nicooole? Andito na akoo." Tawag ko sa kanya.
Lumabas si Nicole at tumambad sa akin ang namamaga niyang mga mata.
"Waaaaaaaah! Angeeeel!" Sabay yakap sa akin, niyakap ko siya ng mahigpit.
"Ssssh, tahana. Dun tayo sa kwarto mo" Inalalayan ko siya papuntang kwarto dahil iyak talaga siya ng iyak.
Nang makapunta na kami sa loob, agad ko siyang tinanong. Pero syempre, pinatahan ko muna siya para makasalita ng maayos. Nang tumigil na siya kaka-iyak, nag explain na siya kung ano ang nangyari.
Pagkatapos niyang mag explain, umiyak na ulit siya ng umiyak..
--- End of Flashback ---
"Tapos yun, dumating na kayo. *sigh* kalungkot" Malungkot na sabi ni Angel.
***
Ryan's POV
Andito kami ngayon sa Sala ng bahay ni Nicole..
Ngayon ko lang napagtanto na, simple lang pala ang bahay ni Nicole. Yung mga furnitures, Wooden siya. Siguro, Old Fashion ang nanay at tatay neto.
Oo nga noh? Asan ang nanay at tatay ni Nicole? Hindi ba't, orphan na siya? Ay tanga ko naman. =__=
"Dude" Napabalik ako sa katinuan ko nang bigla akong tawagin ni Micheal.
"Oh?"
"Labas muna tayo" Nang sabihin niya iyon, binigyan ko siya ng nagtatakang mukha. He gave me a rolling eyes. =__=
"Psh" Tumayo na ako at naglakad palabas. Naramdaman ko naman na sumunod siya sa akin.
Agad ko siyang hinarap at tinanong, "Problema?"
Napabuntong hininga ito bago mag salita.. "Uusap daw sila ni Angel" Humawak ito sa noo nya at minasahe.
"Ha? Pano mo nalaman? Bat di ko alam?" Nagtataka akong tanong.
"Lutang ka kanina eh, kasasabi lang ni Reine kanina! Di mo narinig. Tss."
"Ok ok, paxensya naman! Tsk"
***
Nicole's POV
Nangmaramdaman kong nangdilim na ang paligid dahil nga sa kakaiyak ko, natulog na ako agad. Pagkapikit ko palang ng mata, biglang lumiwanag ang buong kapaligiran. Paraiso? Hindi ba't, dito napupunta ang mga taong mababait at may nagawang tama?
Kinumpirma ko ang naiisip ko. Tama, nasa Langit nga ako. At ano naman ang ginagawa ko dito? Teka, panaginip siguro ito. Tama, panaginip ito..
Naglibot-libot ako sa lugar na iyon. Habang naglalakad, may napansin akong dalawang matandang magkahawak kamay at naglalakad sa dalampasigan. Tinignan ko ng mabuti kung sino ang mga matandang iyon. Mukha kasing pamilyar eh..
"Lola? Lolo?" - Mahina kong tanong sa sarili ko.
Naglakad ako palapit sa kanila. Nakumpirma ko nga sa sarili ko, sina Lolo at Lola nga..
Hindi ko napigilan ang sarili ko at tumakbo papunta sakanila. Niyakap ko sila ng mahigpit.
"A-apo, di n-na kami m-makahi-nga" - Nahihirapang sambit ni Lola. Kumalas ako sa pagkakayakap. Tumingin ako sa kanila ng naluluha.
"Oh apo, bakit ka naluluha jan?" - Nagaalalang tanong ni Lolo. Mas lalo akong naiyak sa pagaalala niya. Niyakap ko si Lolo ng mahigpit ang kumawala na rin, kase baka hindi rin siya makahinga. Sinubukan ko munang itigil ang pagtulo ng luha ko at nagsalita..
"Eh kase naman Lolo eh. Bakit niyo ko iniwan?" - Naiiyak ko na sabi sa kanila. Ngumiti sila ng konti, nagsalita na si Lola.
"Paxensya apo kung biglaan para sa iyo. Ang oras namin sa mundo ay tapos na. Apo, kailangang mo tanggapin ito. Magkikita pa naman tayo balang araw eh. Wag ka nang umiyak apo, palagi ka naman naming susubaybayan dito eh."
"Tama ang Lola mo Nicole, wag ka nang umiyak jan. Ang oras ay may katapusan rin apo, wag mong sayangin iyon sa wala, kumilos ka apo. Gumising ka na apo, ang pagtulog mo ay tapos na. Gising" - Pagkatapos nilang magsalita, ay nagising na nga ako nang pinagpapawisan. Nakita ko sila Angel na nasa tabi ko. Lahat ng expression nila ay nag-aalala, binigyan ko sila nang nagtatakang mukha. Pinalo naman ako ng mahina ni Loreine sa braso.
"Bakit?" - Naiinis kong tanong.
"Umiiyak ka kaya! Pinagpapawisan ka pa nga eh! Ano ba napaginipan mo? Grabe naman, luha tapos pawis? Nightmare is really scary~" - Pinutol ko na ang kanyang sasabihin. Hindi naman kasi Nightmare ang mapaginipan ang mahal mo sa buhay diba?
"Tigil. It's not what you think. I dreamed my Grandfather and Grandmother, was that a nightmare? No, it isn't. And also, I dreamed that I was on Paradise" - Inemphasize ko ang word na Paradise para clear ang lahat sa kanila.
Mukhang natigilan sila sa sinabi ko. Haay, oh well, nagugutom na ako. Tumayo na ako at naglinis ng mukha. Pagkatapos, dumerecho na ako sa kusina. Kumuha ako ng Strawberry Jam at Tinapay. Nginatngat ko na iyon, alangang ipalapa sa ipis. (=___=)
Grabe lang.. Nagutom ako sa panaginip ko ah? Haha.
To.Be.Continued
=======================================================
A/N: Dedicated ito sa napakaganda kong kaibigan! FAITH! Kung nababasa mo toh, Love Youu. :*
Maikli ba? Sorry naman. ^___^V
READ.VOTE.COMMENT and FAN
Marshmallow67