Chapter 11
This is Me
CRYS’S POV:
Nagtatakbo ako para hanapin sina Leonard at Audrer pero hindi ko pa rin sila Makita. Nakakainis na buhay nga naman ito oh -___-. Ayaw magpahanap ng mga taong yun. -___-. Maya maya pa, sa wakas at nakita ko na sila. Pero si Leo ay mukhang may pupuntahan kaya iniwan muna niya si Audrey sandali. Hinintay ko munang umalis si Leonard at nung nakaalis na siya, pinuntahan ko si Audrey. Alam kong may spark sa pagitan naming kapag naghaharap kami pero kung ito lang ang tanging paraan para magkaayos kami ni Leonard ay isasantabi ko muna ang “alitan” naming.
“Hi.” Bati ko sa kanya.
“Hi.” Sabi niya tapos humarap na sa laptop niya. NAMAN!!! ISA PA TONG GEEK!!!
Patience Crystal. Patience. Patience is VIRTUE.
“Saan nga pala pupunta yung si Leo?!?” tanong ko sa kanya.
“Bakit ka interisado?!?” ABA!
“Wala naman. Gusto ko sana humingi ng tawad sa kanya dun sa nangyari nuon.” Sabi ko.
“So?!? Anong pakialam ko?!?”
ABA!!! Kapal talaga ng apog nito ah!!! -_______-
“Ah wala naman. Kung hindi lang naman kasi yung iba nagpaparatang sa mga tanong nila eh.” Sabi ko na lang. indirect na pagbibintang sa kanya. Ayokong makipag – away if possible.
“Ok. At sino naman kaya kasi ang pikon no?!?” sabi niya. Then she looked at me while smirking.
NAGAGALIT NA TALAGA AKO SA BABAENG ITO AH!! INUUBOS PASENSYA KO!!! ANG SARAP NIYANG SABUNUTAN!!! -________-.
“You know what, bakit ba ang init ng dugo mo sa akin?!? May nagawa ba akong masama sayo?!?”
“Kung yan ang feeling mo then guilty ka.”
Huh?!? Ano raw?!? Ibang klase rin mag-isip ang babaeng to ah!!!
“Look Ms. Audrey, ayoko ng away. So please, let’s just stop this.”
“Eh?!? You’re such a loser.”
LOSER?!? THE HECK!!! WHAAAAAH!!!!!
“I’m not a loser. Ikaw ah?!? Bakit ba gusto mo ng away?!? Do you really want to know the truth?!? I HATE YOU!! Hindi ko alam ang ginagawa ko sayo pero sinisira mo ako. Sinisiraan mo ang buhay ko!!!”
“Don’t worry dear. The feeling is mutual.” Sabi niya.
WALANG MODO TALAGA ITONG BABAENG TO AH!!! GAAAAHHHD!!!! Masisiraan ako ng bait nito!!!
“What?!?”
“You heard it right. Now if you may. Paparating na si Leo.”
WHAT?!?
Is she saying TO GET OUT FROM THEIR SIGHT?!? GAAAH!!!
Pero dahil hindi pa kami nagkakaayos ni Leo, aalis na lang muna ako at palihim silang susundan -___-. Nakakainis talaga ang babaeng yun!!! The nervveeee!!!! >__<
DREY’S POV:
Slut. Plastic. I really hate people who are plastic. Nagpapanggap na mabait kunwari nakikipag-usap ng maayos sayo pero ang tutuo, behind your back eh gusto ka na nilang patayin. Alam kong hindi ako feel ng babaeng yun. And I also know na hindi niya ako feel because of Leo. HAHA!! She’s just too naïve and insensitive she didn’t realize her feeling sooner. At ako ang tao na hindi nagpapatalo, at kapag gusto ko, nakukuha ko at napapasa akin.
Wala akong pakealam kung kamuhian ako ng buong mundo. Who cares?!? Diba?!? I am the captain of my life. I lead my way. And no one can dictate me for doing this and that. Kung hindi nila maatim ang pagka mataray ko at pagka prangka ko then have it their way. It’s their problem to deal with it. ayoko ng mga taong plastic. Kaya wag niyo akong bigyan ng ganyan or else you’ll face hell. If you really know my true worth, then you can accept me for who I am.
“It’s better to be hated with WHAT YOU ARE than to be LOVED with WHAT YOU ARE NOT. “
Yan ang prinsipyo ko sa buhay simula nung pangyayaring yun. At sa lahat ng mga tao sa mundo, tanging si Leonard lang ang nakakaintindi sa akin. Kaya naman I gave my best shot para hanapin at sundan siya rito. After so many years, I have reunited with my first love. Then malalaman ko na lang from his diary that this insensitive and slut girl is slaving my Leo. Bakit ano bang meron sa babeng yan?!? Napakalayo ng hilig nila tapos hindi niya naiintindihan ang mundo naming ni Leo. And what I really hated the most of her is her statement not just on Leo but for all of us computer geeks:
“WALANG IBANG ALAM KUNG HINDI ANG MAGBABAD SA LAPTOP NIYA AT MAGLARO NG GAMES O KAHIT ANO!!! WALA SIYANG PAKIRAMDAM AT WALA SIYANG PAKIALAM SA MUNDO KAHIT NA GUMUNAW PA ITO!!!”
Nakakainis siya!!! Hindi niya alam na may nasasaktan na siya sa mga sinasabi niya. Kung makapagsalita niya akala mo hindi pareho ang situation niya sa amin. Isa siyang otaku, isang weird na ugali rin kung ikokompara sa “NORMAL” na ugali o hilig na isine set ng society. Can’t she just respect our passion?!? Malaki ang naitutulong ng mga tulad naming sa mundong ito. Kung hindi dahil sa amin, walang internet, walang Iphone, IPAD, o kung anu-ano pang technology para maging mas Masaya at mas maging convenient ang pamumuhay ng mga tao sa mundo. Naiinis talaga ako, nakakasuka!!! Para sa akin isa siyang impaktang diyosa na nagtatago sa mukha ng isang inosenteng babae pero ang baho ay nasa likod ng mala maskarang mukha.
Maya maya pa, nakita ko si Leonard na papalapit sa akin. Ang impakta naman na yun umalis na. buti nga. ayoko siyang Makita. Nakakasuka ang pagmumukha niya. PLASTIC.
“Nica, sorry natagalan ako. Tara kain na tayo.”
“Sige Leo.”
Maya- maya pa, kumain na kami ng late lunch naming habang nagkwekwentuhan tungkol sa bagong project na gagawin naming sa software company na nag assign sa amin ng panibagong project.
“Nica, anong naiisip mo para sa project na gagawin natin?!?”
“Hmm, ano nga ba. Ah!! Para hindi na mahirapan ang mga librarians sa pag aasign ng mga locations sa libro at sa paghahanap kung ang libro ba ay may sira o hindi, naisip ko na pwede tayo gumawa ng locator sensor o di kaya gumawa tayo ng blueprint ng mga library tapos I program natin using GPS ang mga locations nila para pag nasa maling location sila mag aalarm yung device indicating na maling shelf yung libro, at mag a activate ang code niya kung nasaan dapat ang shelf num ng nasabing libro.”
“I see. Maganda yang naisip mo. Pero I think mukhang mahihirapan tayo. But it’s a very challenging idea and I like it. I know mahihirapan tayo at baka matagalan tayo ng sobra para sa project nay an but are you willing to finish it?!?”
“OO naman!!! Ako pa ba ang tinatanong mo?!? Para saan pa at naging computer geek ako kung hindi ko kayang I solve yan!!!” then he smiled at me.
“That’s what I like about you. Palaban. Hindi umuurong sa unos ng buhay. A strong woman indeed. So it’s a deal. Kelangan nating matapos ang project na ito.”
“Hai LEADER!!!”
“WE ARE THE LEADERS.” Pagkatapos nun, kumain na kami. Nung biglang dumating ang isang lalaking foreigner sa table namin.
“Hey lovely cutie girl, can I get your number?!?” sabi ng isang flirt na lalaking hampaslupang ito.
“No thanks. Just mind your own damn filthy monkey business old man.” Nainis naman ang lalaki sa sinabi ko at umalis na. nakipagtitigan ako sa kanya. Hindi ko siya uurungan.
“Ibang klase ka talaga Nica. Can’t you just say it in a nice way?!? Kaya nami misinterpret nila yang ugali mo eh. HAHAAHA.” Sabi ni Leonard habang tumatawa.
“Bakit ba?!? Eh sa yun ang nararamdaman ko eh. Paki nila?!? Kung hindi nila ako maintindihan, edi wag!!! Mas mabuti na yung konti lang nakakaalam ng tunay na pagkatao mo at least alam mong sila ang mga taong hindi ka iiwan at tanggap ka kahit gaano ka pa kasama o kung ano ka.”
“Sabagay tama ka nga diyan Nica. Tanging tayo lang talaga ang nakakaintindi sa isa’t- isa. Akala ko nuon magbabago na ako, na . . . susubukan kong makihalubilo sa ibang tao para maintindihan nila ang hilig ko but I ended up the same thing.”
“Wag mo na ngang isipin at dibdibin yan Leo. Some people just don’t know your true worth. Pero ako, I always know your worth. I’ll always be here for you.”
“Thanks Nica.”
Maya maya pa, nilibot na naming ang mall at bumili rin kami ng kung anu- ano. Masaya ako at natagpuan ko siya ulit. At wala akong balak na pakawala siya, ipaglalaban ko siya at hindi ko hahayaang mapunta siya sa mga taong binabalewala siya. Masama na kung masama pero ganito ako magmahal at magpahalaga sa mga taong importante sa akin.
Matapos naming gumala ng higit dalawang oras inihatid na ako ni Leo sa bahay namin.
“Goodnight Leo. Dream of me.” I said as I kissed him in the cheeks.
“Sure2x Nica. Goodnight too.”
CRYS’S POV:
Ano baaa!!! Anak ng tinapa naman oh!!! Bakit pa ba ako nag- aalala sa Computer Geek na ito eh masayang Masaya na naman pala ito sa BUHAY NIYA!!! IMBYERNA!!!! Andito na ako ngayon sa bahay ni Leo pagkatapos niyang ihatid ang “sweety pie” niya -_____-. Aalis na sana ako mula tinataguan ko ng bigla siyang magsalita.
“Lumabas ka na diyan. Sinundan mo pa talaga ako hanggang ditto sa bahay ano?!?”
O_O
PAANO NIYA NALAMAN!!! PERO HINDI, HINDI, CRYSTAL YVONNE!! WAG KANG LUMABAS OR ELSE YOU’RE DEAD NA TOLOGOOO!!! >____<
Pero sa kasamaang palad. . .
“Meooooowwwwwh!!!!!” may pusang biglang tumalon mula sa kinatataguan ko. AY QSLFHASLFNSFL naman na pusang ito oh!!! EPAL!!!! Nang dahil sa gulat ko ay napasigaw at napatayo ako kaya naman nakita na niya ako -________-.
Pero nagulat ako nang . . .
NGUMITI SIYA SA AKIN.
“Pasok tayo sa loob?!?”
“Si - - sige.” Sabi ko na lang. maginaw na rin kasi ditto sa labas eh -_____-.
Nung pumasok na kami sa loob ng bahay niya ayun pinagkape niya muna ako.
“Bakit mo nga pala ako sinusundan?!?”
“Paano mo nalaman?!?”
“Aish. Wag mo ngang sagutin ng tanong ang tanong ko. sagutin mo muna una yung tanong ko bago kita sagutin!!” -_____-.
“Eh kasi gusto ko lang talagang mag sorry dun sa nagawa ko. hindi ko sinasadya Computer Geek. Sige na please!!! Patawarin mo ako!!! Lahat gagawin ko para lang mapatunayan sayo na nagsisisi ako sa ginawa at sa sinabi ko sayo.” >____< tapos nagplead pa ako sa kanya while pouting.
“Talaga?!? Lahat?!? Gagawin mo lahat para lang mapatawad kita?!?”
“OO na po!! Kasalanan ko naman kasi eh. Tsaka para rin mapatunayan sayo na hindi ako gaya ng iba na nilalait ang hilig mo. I mean weird nga yung hilig mo pero wala namang masama tungkol dun eh. Infact, maganda nga yang hilid mo kasi bukod sa Masaya ka sa ginagawa mo eh tsaka nade develop ang skills mo.”
“Hmm, sige patatawarin kita kung mapapatunayan mo sa akin na sincere ka sa sinasabi mo.”
O_O
Pagkakataon ko na to para makipag- ayos sa kanya!!! Hinding hindi ko na palalampasin ito!!!!
“Sa isang kondisyon.”
“Ano yun?!?” ^______^ excited akong malaman.
“On Sunday . . .”
“Go out on a date with me.”