Αγγελική pov.
Όλο το πρωί από τότε που ξύπνησα σκέφτομαι για την Soo Ah και το Seo!
Στ'αλήθεια μπορεί να είναι ερωτευμένη με εκείνον; Γιατί δεν θέλω να το παραδεχτώ αυτό;
Δηλαδή μένουν από τόσο μεγάλη απόσταση και εκείνη τον θέλει; Μου φαίνεται αδύνατον....Άμα ναι, τότε θα έχουμε προβλήματα.
Ίσως θα ήταν καλύτερα να μιλήσω προσωπικά μαζί της, σαν κορίτσια.... Αλλά δεν ξέρω κορεάτικα ούτε εκείνη ελληνικά.... Το μόνο που μας μένει είναι να επικοινωνήσουμε μέσω του κινητού!
Βγήκα από το σπίτι και κατευθύνθηκα προς το σπίτι της. Της πήγα το κινητό στα μούτρα για να διαβάσει.
Αγγελική:(Θες να πάμε μία βόλτα;)
Soo Ah:(Γιατί δεν βγαίνεις με το Seo;)
Αγγελική:(Ήθελα να γνωριστούμε καλύτερα!)
Soo Ah:(Καλά τότε)
Ετοιμάστηκε και βγήκαμε για περπάτημα. Το έχω πει ότι η Seoul είναι υπέροχη , αλλά θα το πω μέχρι να μην μπορώ να μιλήσω άλλο! Το λατρεύω αυτό το μέρος.
Καθίσαμε σε ένα παγκάκι και καμιά από εμάς δεν έλεγε τίποτα. Έτσι αποφάσισα να της γράψω στο κινητό μου.
Αγγελική:(Πόσο καιρό ξέρεις το Seo;)
Soo Ah:(Γνωριζόμαστε από τότε που είμασταν πολύ μικρά, γύρω στα 4 5 χρόνον νομίζω...)
Αγγελική: (Εγώ τον ξέρω μόνο μία χρονιά... Τι νομίζεις για τον Nam Gi;)
Soo Ah:(Από τότε που τον γνώρισα δεν μου μίλησε σχεδόν ποτέ. Με αποφεύγε συνέχεια και όταν προσπαθούσα να του μιλήσω... Έτσι νόμιζα πως με μισεί... Αλλά ξαφνικά όταν ήμασταν στο παγοδρόμιο, μου μίλησε και έκατσε δίπλα μου...)
Αγγελική:(Θα ήθελες να τον γνωρίσεις περισσότερο άμα σου δινόταν η ευκαιρία;)
Soo Ah:(Ναι, γιατί όχι!)
Αγγελική:(Άμα μάθαινες ότι εκείνος σε αγαπάει, τι θα έκανες;)
Soo Ah:(Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ! Ποιος ο λόγος να του αρέσω και να μην με πλησιάζει;)
Αγγελική:(Ο καθένας έχει το τρόπο του! Δεν ερωτεύονται όλοι με το ίδιο τρόπο! Μπορεί κάποιοι να στο λένε αμέσως και κάποιοι άλλοι που θέλουν να αποκτήσουν λίγο θάρρος πριν εκφράσουν τα συναισθήματα τους)
Soo Ah:(Δηλαδή πιστεύεις ότι αρέσω στο Nam Gi;)
Αγγελική:(Σου είπε ποτέ ότι σε μισεί ή ότι του φαίνεσαι άσχημη;)
Soo Ah:( Όχι! Επίσης στο παγοδρόμιο μου είπε ότι με συμπαθεί και ότι του φαίνομαι όμορφη....)
Αγγελική:(Ίσως θα ήταν καλό αν τον πλησίαζε εσύ πρώτη λίγο περισσότερο.... Για να αποκτήσει θάρρος! Σκέψου το λίγο)
Soo Ah:(Καλά θα το σκεφτώ!)
Soo Ah pov.
Έχω μπερδευτεί πολύ με τον Nam Gi. Γνωριζόμαστε τόσα χρόνια, πηγαίνουμε στο ίδιο σχολείο, οι γονείς μας γνωρίζονται και να έχουμε μιλήσει τουλάχιστον 15 φορές.... Είπε πως νόμιζε ότι εγώ τον μισώ αλλά δεν έκανα κάτι για να νομίζει κάτι τέτοιο!
Καθώς περπατούσαμε και βγάζαμε φωτογραφίες μεταξύ μας και τις περιοχές, σκεφτόμουν τις στιγμές με τον Nam Gi.
...
<Καλήμερα! Θέλεις να πάμε στο σχολείο>Με κοιτούσε με γουρλωμένα ματιά και δεν έλεγε τίποτα για κάνα πεντάλεπτο.
<Συγγνώμη αλλά βιάζομαι να πάω νωρίς.... >είπε και έφυγε τρέχοντας.
...
<θέλεις να κάνουμε παρέα;>Έκανε πως δεν με άκουσε και με προσπέρασε.
...
<θέλεις να έρθεις στα γενέθλια μου;>
<Συγνώμη αλλά έχω να ασχοληθώ με κάτι τότε.... Χρό-νια πολ-λά>είπε και έφυγε. Αλλά μετά από δύο ώρες, έλαβα ένα δώρο στη πόρτα του σπιτιού μου από εκείνον.
...
<Πήρα καινούριο κινητό πως σου φαίνεται;>είπα με ένα χαμόγελο έως τα αυτιά.
<... Ωραίο...>είπε χωρίς καν να το κοιτάξει.
...
<Γειά θα ηθ... >πριν τελειώσω την πρόταση μου,έφυγε βιαστικά.
Από τότε έτσι επικοινωνούμε... Προσπαθώ να του μιλήσω και φεύγει! Αλλά ξαφνικά άλλαξε στάση απέναντι μου... Γιατί;
Μου είπε ότι νόμιζε πως εγώ δεν τον συμπαθούσα... Αλλά πάντα ήμουν φιλική μαζί του. Δεν ξέρω γιατί το νόμιζε αυτό για μένα....
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ένα τρομακτικός άνθρωπος με με ένα σκούφο που του έκρυβε ολόκληρο πρόσωπο.
Με άρπαξε, έφερε ένα μαχαίρι στο λαιμό και με έπιασε από τον αγκώνα.
Δύο ώρες πριν.
Kim Seo Jun pov.
Μητέρα: Seo άκουσα ότι ένας εγκληματίας κυκλοφορεί στην Seul.
Seo: Στ'αλήθεια! Θα πω στην Αγγελική να προσέχει.
Πήγα στο δωμάτιο για να της το πω, αλλά δεν ήταν εκεί. Έψαξα σε όλο το σπίτι για εκείνη αλλά δεν είναι πουθενά. Που πήγε; Ποτέ έφυγε; Γιατί δεν με ενημέρωσε;
Έβαλα βιαστικά τα παπούτσια μου και έφυγα για να την ψάξω. Χτυπούσα σε κάθε σπίτι που μπορεί να την ξέρουν. Πήγα και στο σπίτι της Soo Ah. Η μητέρα της μου είπαν ότι βγήκαν μαζί, αλλά δεν ξέρει που είναι. Ενημέρωσα και τον Nam Gi για την εξαφάνιση τους, για τις ψάξουμε μαζί.
Ρωτούσαμε όποιον βρίσκαμε μπροστά μας άμα τις είδε. Κάποιοι λέγανε ότι τις είδαν να περπατάνε χωρίς να ξέρουν που πήγαν.
Έχω φρικάρει! Άμα τις βρει ο εγκληματίας. Τι θα συμβεί; Ελπίζω να είναι καλά τώρα!
Τρέχαμε ασταμάτητα παντού, αλλά η Seoul είναι τεράστια. Σταματήσα για μια στιγμή να πάρω ανάσα. Έπεσα στα γόνατα από την κούραση. Πως μπορώ να την βρω;Πως; Έκλεισα τα μάτια μου και έλεγα το όνομα της από μέσα μου.
Ξαφνικά ένιωσα σαν κάτι να με τραβά! Σαν να ήταν ένα αόρατο κόκκινο σκοινί δεμένο στο μικρο μου δάχτυλο και να με τράβαγε.
Φώναξα το Nam Gi για να με ακολουθήσει. Όσο περπατούσα ένιωθα να την πλησιάζω. Την νιώθω, είναι εδώ κόντα.
Soo Ah pov.
Ο εγκληματίας δεν με αφήνει ακόμα και με κρατάει πολύ σφιχτά. Φοβάμαι πάρα πολύ, δεν μπορώ να του ξεφύγω.
Soo Ah: Σε παρακαλώ άφησε με.
Είπα και άρχισαν να βγαίνουν δάκρυα από τα μάτια μου.
Εγκληματίας: Σκάσε και φέρε μου ότι έχεις πάνω σου, μην σε μαχαιροσω!
Soo Ah: Δεν έχω τίποτα να σου δώσω. Άφησε με! ΒΟΉΘΕΙΑ!
Φώναζα και έκλαιγα.
Εγκληματίας: Βούλωσε το! Αν δεν θες να πεθάνεις!
Πίεσε το μαχαίρι περισσότερο στο λαιμό μου.
Όλο μου το σώμα τρέμει και πλέον πια δεν μπορώ να μιλήσω. Ήρθε το τέλος μου; Θα πεθάνω;
Αγγελική: Άφησε την....
Είπε και μπήκε ανάμεσα μας. Έπιασε το μαχαίρι από την μεριά που κόβει και το απομάκρυνε από το λαιμό μου. Με έσπρωξε και έπεσα. Ο εγκληματίας έχει μείνει σοκαρισμένος. Αν και βγαίνει αίμα από το χέρι της δεν το αφήνει. Δάγκωσε το χέρι του και τον κλώτσησε μία στο τέτοιο του.
Πήρα χωρίς δεύτερη σκέψη την αστυνομία.
Πλέον το μαχαίρι το είχε εκείνη. Όμως ο εγκληματίας έβγαλε ένα άλλο από την τσέπη του. Έτρεξε προς εκείνη και ήθελε να την μαχαιρώσει. Αλλά και του έπιασε το καρπό και τον γύρισε γύρω της, ρίχνοντας τον κάτω. Ήταν από πάνω του και του έβγαλε και του πήρε και το άλλο μαχαίρι. Τον μπλόκαρε και δεν μπορεί να κουνηθεί. Σήκωσε με το δεξί της το μαχαίρι στον αέρα και τον κοίταξε με ένα δολοφονικό βλέμμα. Αμέσως με μία πολύ γρήγορα κίνηση, το έφερε στο λαιμό του χωρίς να τον αγγίξει.
??: Αγγελική;;
Ακούστηκε από πίσω μου. Ήρθε ο Seo και ο Nam Gi.
Ο Nam Gi ήρθε σε εμένα και με αγκάλιασε σφιχτά. Η αστυνομία έφτασε και έπιασε τον εγκληματία. Τον πήρα μαζί τους και μας πήγαν στο σπίτι.
Kim Seo Jun pov.
Δεν μπορούσα να αφήσω την Αγγελική από την αγκαλιά μου, ως που μας πήγαν οι αστυνομικοί στο σπίτι. Αμέσως έδεσα το επίδεσμο προσεκτικά στο χέρι της και την έβαλα να κάτσει για να ηρεμήσει.
Αγγελική: Χαλάρωσε, είμαι καλά.
Seo: Τα έβαλες με ένα εγκληματία!... Πως θέλεις να χαλαρώσω. Πες μου την αλήθεια... Είσαι καλά; Πονάς;
Αγγελική: Ναι σου λέω. Δεν είναι ανάγκη να ανησυχείς τόσο!
Την αγκάλιασα πάλι και μείναμε για λίγο έτσι.
Seo: Πάντα θα ανησυχώ για εσένα!
------------------------------------
Γειά σας😄
Τι κάνετε παίδες;
Ελπίζω να περνάτε καλά και να σας άρεσε το κεφάλαιο.
Πείτε μου στα σχόλια την γνώμη σας.
Ζητώ συγγνώμη που ανεβάζω συνέχεια κατά λάθος τα κεφάλαια πριν τα ολοκληρώσω.😅
Μου αρέσει το σχολείο που πηγαίνω, αλλά αυτό που με εκνευρίζει και μου την δίνει είναι ότι βρίσκετε πάρα πολύ κοντά στην θάλασσα και για αυτό δεν χιονίζει ποτέ.... Πότε!😡
Τσάγια! ❤️