Every song that she performed, none of the audience ever seated. All hands applaud. Sa mahigit dalawang oras na pagtatanghal, Rhian poured her heart in every songs and every moves that her fans been wanting to see for the past months she was gone missing. Some where teary eyes because deep in their hearts were longing to see the artist that makes them forget how hard life is by her voice and smile. That is the Rhian effect.
"They say in life, nothing is permanent except God's love. Nothing is constant, except change. As I close this chapter as an artist, it doesn't mean I am closing my heart to each and everyone of you. All of you who journeyed with me though thick and thin. Thank you with all my heart to all of your prayers for my well-being and safety. I also want to thank my fans club admins that stayed for all the months that I was gone. To Tito Ronnie, who's life was endangered because of me but he does not blame me for what happened. Tito, thank you for still keeping me. I'm very sorry for everything that has transpired..." Rhian walked towards the side of the stage where Tito Ronnie is hidden behind the curtain. She reached for her beloved uncle still walking limp but with a help of a baston, and gave her a tight hug.
"Before I sing my last song for tonight..."
"Awww...." her fans made the sound in unison.
"Pinapaiyak n'yo naman ako eh..." Rhian replied as she wipe her tears about to fall. "Goodbyes are not forever. Hindi ganon kadali ang basta na lang kalimutan ang mundong halos kalahati na ng buhay ko. I will still be visible guys. Andyan ang social media that I assure you I will be active," nagsimulang tumugtog ang kanyang huling awitin, but her face twitched ng umere ang tugtuging hindi naman niya pinraktis.
Namatay ang ilaw sa buong theater pero patuloy pa rin ang tugtugin. Tila dumagundong ang tibok ng kanyang dibdib nang bumalik sa kanyang isipan ang nangyari sa kanyang birthday concert. Gusto ng niyang tumakbo pabalik ng backstage but it seems her feet are glued on the floor. Lalong dumagdag sa kanyang kaba ang mga ingay ng takot ng kanyang mga tagahanga.
Hanggang sa...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Isa-isang nagsi-ilawan ang mga nakaupong audience. Sa bawat maliit na ilaw na magbukas, sumusunod ang kanyang paningin, at sa mumunting liwanag na iyon, naaaninag niya ang ngiti sa mga labi ng mga taong sa kanya ay nakatingin. At kahit ganito man ang nangyayari, nandoon pa rin ang kaba dahil wala siyang alam sa nangyayari.
"Its her hair and her eyes today...."
Naglikot ang kanyang mga mata sa isang tinig na kabisadong-kabisado niya, pero sa pagkakataong ito, hindi na siya sigurado dahil ang alam niyang may-ari ng boses ni minsan ay hindi siya inawitan.
"That just simply take me away..."
Mula sa entrance kung saan nagpasukan ang mga audience, pumasok ang smoke effect at tumutok ang maliwanag na spot light na iniilawan ang isang nilalang na nagparigidon sa puso ng dalagang artista na na-frozen sa kanyang kinatatayuan.
"And the feeling that I'm falling further in love, makes me shiver but in a good way..." patuloy nitong pag-awit habang dahan-dahang lumalakad patungo sa entablado.
"All the times I have sat and stared
As she thoughtfully thumbs through her hair
And she purses her lips, bats her eyes and she plays with me
Sitting there slack-jawed and nothing to say ..."
Pakiramdam ni Rhian ay idinuduyan siya ng isang mala-anghel na tinig habang papalapi sa kanya ang taong naging dahilan upang maramdaman niya ang seguridad at tunay na pagmamahal na ni minsan di niya inakalang darating sa kanyang buhay.
"'Cause I love her with all that I am
And my voice shakes along with my hands
'Cause she's all that I see
And she's all that I need
And I'm out of my league once again..."
Sa unang pagtapak nag mangaawit sa unang baytang paakyat ng entablado ang siya ring pagbukas ng mga ilaw upang bigyang liwanag ang nangyayari at masaksihan ng lahat ang pag-ibig na makatotohanan.
"It's a masterful melody|
When she calls out my name to me
As the world spins around her she laughs, rolls her eyes
And I feel like I'm falling but it's no surprise..."
Ang mga titig ni Rhian sa babaeng unti-unting lumalapit sa kanya ay di mapatid-patid. Daig pa ang nagyayaring ito sa mga pelikulang kanyang ginawa kung saan naka-slow motion ang bawat galaw. Its not a movie of whats happening, but everything seems to be in turtle pace.
"'Cause I love her with all that I am
And my voice shakes along with my hands
'Cause it's frightening to be
Swimming in this strange sea
But I'd rather be here than on land...."
Sa pagdampi ng kanyang kamay sa pisngi ng kanyang pinakatatangi upang punasan ang luha ng kaligayan, tila mga alon na nagwawala sa karagatan ang naging epekto nito sa puso ng artista. Nais man niyang magsalita, tikom ang kanyang bibig sa labis na kaligayahan dahil wala itong kaalam-alam na may pangyayaring magaganap na naghihintay lamang ng pagkakataon.
"Yes she's all that I see
And she's all that I need
And I'm out of my league once again
It's her hair and her eyes today
That just simply take me away
And the feeling that I'm falling further in love
Makes me shiver but in a good way
All the times I have sat and stared
As she thoughtfully thumbs through her hair
And she purses her lips, bats her eyes and she plays with me
Sitting there slack-jawed and nothing to say
'Cause I love her with all that I am
And my voice shakes along with my hands
'Cause it's frightening to be
Swimming in this strange sea
But I'd rather be here than on land
Yes she's all that I see
And she's all that I need
And I'm out of my league once again..."
Ilan sa mga nanonood, maging ang mga taong nakatago sa gilid ng entablado ay di mapigilan ang pagluha sa kanilang nasasaksihan. Sa kabila nito'y wala ni isa ang naglakas loob na kunan ng video upang ilagay sa social media sa pakiusap na rin ng mga nagpasinaya ng event.
"What are you doing here? I thought..." nagtatakang tanong ni Rhian sa kasintahan dahil sinabi na ng katipan na may kailangan itong asikasuhin sa martial arts school na hindi niya maaaring ipagpaliban. Inilapat ni Glaiza ang kanyang hintuturo sa mga labi ng kasintahan.
Ngumiti lamang ito bilang tugon at lumuhod.
Mula sa kanyang bulsa, inilabas nia ang isang maliit na itim na kahon at iniharap sa babaeng kaharap.
"Rhian Ramos Howell..." imbes na ang screen name nito ang itinawag sa kanya, ang buo nitong pangalan na ngayon lamang narinig ng tagahanga ng dalagang artista ang kanyang sinambit. "It is almost a year since we've met and it includes everything we've gone through. Ipinangako ko sa'yo na hinding-hindi kita pababayaan. Hindi ko hahayaan na masaktan ka ng kahit sino," sa harapan ng kanyang katipan, binuksan niya ang maliit na kahon. "Allow me to fulfill that promise. Allow me to be your knight-in-shining armour for the rest of our lives. Say you'll be my queen,"
Tears run down from Rhian's eyes. Its not hard to say yes, but its the overflowing delight thats blocking her voice as if her heart is about to burst.
The smile on Glaiza's face starter to fade. Kinakabahan siya sa hindi pagsasalita ng kasintahan.
"Mahal...." pabulong nitong sambit.
Rhain wipe her tears and cleared her throat. Hinawakan ang nakaluhod na dalaga upang patayuin na lalong nagpakaba kay Glaiza na ang mga mata ay nagsisimula na ring lumuha. Sa isip niya, ano bang gagawin niya kung sakaling hindi tanggapin ng kanyang katipan ang kanyang proposal?
"Yes, I'll be your queen,"
It was like a time bomb diffused with just 1 second left to explode. Umeecho sa pandinig ni Glaiza ang mga salitang binitawan ni Rhian, at ang ngiting nawala ay muling bumalik. Ang takot na kanyang naramdaman ay natunaw at napalitan ng tuwa at walang kapantay na saya.
Glaiza took the ring out of its box and slid it on Rhian's ring finger. Nagtayuan lahat ng mga manonood. It is a time of tears and joy as they all cheered for the most beautiful scene they have seen so far.
Isang mahigpit na yakap ang sumunod after Glaiza wore the ring to Rhian. Kapwa nila ramdam ang malakas na tibok ng kanilang mga puso na ang bawat isa ang dahilan kung bakit ito tumitibok. And infront of hundreds of people, isang matamis na halik ang iginawad ng singer sa kanyang kasintahan.
----------
It is suppose to be the last chapter... Kaya lang bitin naman kung hanggang dito lang ang dulo ng kwentong ito.. at malamang sasabihin ninyong bitin... hahahaha....
Sige na nga.... may last chapter pa...
Kamusta ang inyong bagong taon? I know late na ang pangangamusta ko... daming ganap kasi eh... but its better late than never diba... so HAPPY NEW YEAR kahit 1 week na ang lumipas... hehehehe...
Salamat po sa matatyagang paghihintay ng updates ko... pasencia na po sa katagalan nanaman... at salamat din sa aking FIANCEE na laging tumutulak sakin na magupdate ako kasi wala daw ciang mabasa sa watty... hahahah.... I just can't say no to her... It is with great joy that even in the simplest way that I make her happy, lalo na ngayong malayo cia sa akin....
I love you, mommy... I'll wait.... I'll be where you left...