Ik wil jullie even bedanken voor alle leuke en enthousiaste reacties op het vorige 'hoofdstuk'. Het maakt me echt heel erg blij dat jullie blij zijn met m'n idee. Thnx \(^-^)/ Xxx Claire. Ps. Dit hoofdstuk is een beetje kort, maar het is haast het einde dus er is ook niet gigantisch veel meer te vertellen.
Nathan
We komen net terug van training. Joy heeft ons weer flink afgebeuld, maar zij doet ook maar wat ze moet doen. Robyn sleept zijn hamer zelfs achter zich aan. Maar ik heb dat ding vastgehouden en ik moet zeggen dat het knap is dat hij zo lang met dat ding weet te vechten. We gaan allemaal op de eerste plek zitten die we tegenkomen. Joy komt vrolijk achter ons aan de huiskamer inlopen en gaat tussen Adry en mij op de bank zitten.
"Jullie waren echt geweldig!" zegt ze enthousiast "En jullie bleven maar gaan, ongelofelijk. Jullie zijn echt vooruit gegaan. Ik weet nog goed dat jullie hier net waren, dat was lang geleden zeg" daarna zucht ze. Ze doet me weer denken aan de maanden dat ik alleen nog met Robyn was, dat we het liefst elkaars kop eraf wouden rukken uit irritatie. Elly's ontmoeting was niet heel erg speciaal, op het feit na dat ik gelijk kon zien dat Robyn verliefd was, zelfs als hij het misschien niet eens helemaal doorhad. Adry's ontmoeting kan je wel speciaal noemen. Tja, dat was zeker lang geleden.
"Waar komt die glimlach opeens vandaan" zegt Robyn tegen me. "Joy liet me terugdenken aan de tijd dat we elkaars schedel in wouden slaan" grinnik ik. Robyn begint ook te lachen. De rest kijkt ons wat onbegrijpend aan, maar Elly wel het minste. "Ik wist niet dat het zo erg was" zegt Elly nu ook grinnikend. "Ik denk dat ik iets gemist heb" zegt Adry. Joy knikt instemmend.
We hebben nu al een uur lang herinneringen op zitten halen. We zijn nu ongeveer bij het deel dat Skye in het spel komt. Joy zit ondertussen op een andere fauteuil, dus ik leg mijn arm om Adry's nek heen als ik zie dat ze het een beetje moeilijk krijgt. Toch vertelt ze. "... daarna bevrijde hij me van die Daemon. Gelijk tilde hij me de lucht in en vlogen we en toen hij me weer neerzette, keek ik voor het eerst in zijn ogen" ze vertelt het dromerig, maar verdrietig. Dan begint ze te huilen. Ik trek haar in een knuffel en wrijf haar over haar rug heen.
Adry snuit nog even haar neus, maar ze kan weer lachen. We praten nog wat verder, lachen nog wat meer en toen viel de stroom uit. "Oké, wie gaat dit fixen" zeg ik. "Jij" zegt de rest in koor. Ik zucht. "Als ik geëlektrocuteerd word, is dat jullie schuld" zeg ik voordat ik naar de stoppenkast loop. Als ik ervoor sta en vervang ik de kapotte stoppen. En ja hoor, ik elektrocuteer mezelf. Maar het doet geen pijn, het voelt zelfs op een rare manier goed. Op een of andere manier dringt het gelijk tot me door dat dit mijn tweede gave moet zijn. Ik doe de laatste stop erin en gooi de stoppenkast dicht.
"YEEAAAH!!" schreeuw ik door het hele huis. Ik loop de huiskamer in. "Waar ben jij opeens zo blij om?" vraagt Robyn. Ik laat tussen m'n vingertoppen een stroompje lopen. Iedereen kijkt me verbaast aan. Ik krijg een grijns op m'n gezicht, gewoon omdat ik eindelijk mijn extraatje heb gevonden. "Gefeliciteerd Nate" zegt Joy glimlachend. "Je snapt alleen wel dat jij het hardst moet trainen de volgende keer" voegt ze toe. Mijn glimlach verdwijnt. "Nee joh, grapje, komt wel goed" zegt ze lachend.
*een dag later*
We komen weer terug van trainen. Dit keer was het niet zo vermoeiend. Adry gaat in bad en Elly en Robyn zijn meegegaan met Joy om groentes, fruit en vlees op te halen. In de huiskamer zit Draco. Ik ga bij hem op de bank zitten. "Waarvoor trainen jullie eigenlijk?" vraagt hij als ik ga zitten. Ik leg hem het verhaal uit. Als ik klaar ben, kijkt hij me met grote ogen aan. "Mijn vader, die zit daar allemaal achter. Dat is waarom ik ben weggegaan daar. Het is onmenselijk wat ze daar met ze doen" zegt hij "Ik wou het in m'n eentje stoppen, maar dat gaat niet zomaar. Sterker nog, ik kan jullie hulp perfect gebruiken" Nu kijk ik hem met grote ogen aan. We praten er wat meer over en bedenken wat plannen om ons doel te bereiken.
Als iedereen er weer is, vertellen Draco en ik wat we allemaal hebben besproken. Iedereen lijkt er best blij om te zijn en Joy al helemaal. "Maar dit is geweldig, perfect zelfs" zegt ze enthousiast in haar handen klappend "We zijn dichterbij dan ooit" "Maar waarom doen ze dit Draco?" vraagt Elly. Wauw, daar heb ik niet eens over nagedacht. "Zowel Daemons als Haevons willen de overmacht op aarde. Terwijl Daemons genieten van chaos, vechten de Haevons voor vrede. Eigenlijk houden ze de wereld en elkaar in balans zonder dat ze het zelf merken. Maar zoals in elk spel, worden er wel is vuile trucjes gebruikt. Daemons zijn er nu mee bezig om middellen te vinden om bovennatuurlijken te manipuleren en onder controle te krijgen om hun eigen plannen door te voeren. Het is ziekelijk, maar de Haevons weten er ook wat van. Zij gebruiken hun haast betoverende indruk om mensen een soort van te hypnotiseren. En dat is waarom ik ben weggegaan. Ik wil eigenlijk het liefst niks met ze te maken hebben. Ik walg van ze allemaal" vertelt Draco. Hij vertelt nogal veel wat niks met de vraag van Elly te maken heeft, maar niemand zegt er iets van of onderbreekt hem. Ik kan alleen maar denken aan de plannen die Draco en ik hebben bedacht.