***
"Wait! Eto na, sandali lang baby~ andito na si mama" nagmamadaling wika ni Jeonghan sa kaniyang anak na umiiyak.
He's multitasking. Kakakagaling niya lang sa laundry para i pick up yung mga pinalabhan nilang damit. Plus nagluto pa siya ng dinner nila ni Seungcheol. Kinailangan niya pang ie-entertain ang mga kaibigan nilang bumisita sa kanila kanina.
And now, he's doing the dishes. Akala niya makakaya niyang iwan saglit ang kaniyang anak. Ngunit bigla itong pumalahaw ng iyak. Jeonghan had to move the crib in front of the counter aisle para makita siya ng kaniyang anak.
How many months passed already magmula nung isinilang niya ang kanilang anak. And he's having a hard time adjusting as a parent and as a spouse of Seungcheol.
Napabuntong hininga si Jeonghan saka pinahid ang nagbabadyang tumulo niyang pawis. Delikado, nagtitimpla pa naman siya ng gatas.
Jeonghan shookt the baby bottle to mix its content. He placed in a cold water para hindi ito ganun ka init. Nung matantsa na niya ang tamang init ng gatas, he scurried towards his son and made him drink the milk.
He carried Seunghan in his arms, habang pinapadede niya ang kaniyang anak... biglang tumunog ang telepono. Kaagad niyang inabot yung telepono at sinagot ang tawag.
"Hello?"
"(Jeonghan! Anak! Kamusta na kayo diyan?)" Masiglang bati ng ina ni Seungcheol mula sa kabilang linya.
Jeonghan stared at his son who's looking at him. He pinched his chubby cheeks before he responds to his mother-in-law's question.
"Okay lang naman ma. Kayo diyan? Kamusta naman ang Germany?"
"(Aba'y! Eto sobrang saya! Nag skee kami kahapon. Tapos ang papa mo? Aba naman! Hahaha! Nadapa! Walang hiya)"
"Hahaha! Mabuti naman at nage-enjoy kayo dyan ma. Pero mag-ingat kayo okay? Ang ginaw pa naman diyan"
"(Hehehe! Kung pwede lang na nandito kayo anak. Kaso hindi pa pwedeng isakay si baby sa airplane)"
"Sa susunod ma hahaha"
"(Si seungcheol nakauwi na ba? Anong oras na diyan? Kumain na ba kayo?)"
"Di pa umuuwi si Seungcheol. Sinabi niya sakin na male-late siya dahil may board meeting pa daw sila. Alam mo naman yun ma sobrang workaholic haha! It's already 8:45 here, napakain ko na si baby"
"(Aigoo. Kahit na! Dapat inaagahan niya pa rin ang uwi! Amps! Mababatukan ko talaga siya pag-uwi namin diyan. Ay by the way, anong gusto mong pasalubong? Uuwi na kami the day after tomorrow)"
"Hmm.. kahit ano lang ma, basta masarap hahaha"
"(Ay okay sige. Bibilhan namin kayo. Teka nak, aalis muna kami may pupuntahan kaming observatory. Hehehe! Sige na, tatawag nalang ulit ako bukas! Babye~)"
"Eung.. bye ma"
Natapos na ang tawag, inilagay ni Jeonghan ang telepono pabalik sa kinalalagyan nito.
He removed the empty baby bottle from his son at inilagay ito sa sink. Inaalog-alog niya ang kaniyang anak habang nakikinig sa mumunti nitong mga hagikhik at tuwang-tuwa siya sa mga magaganda nitong ngiti.
"Aigoo~ sinong pogi? Sinong pogii??? Edi si Seuunghan!" Panga-aliw nito sa kaniyang anak habang hinihintag niya siyang dumighay.
Pumunta muna sila sa salas at doon ipinagpatuloy ang panga-aliw. Jeonghan played with his son, at game na game naman ito sa pagresponde sa bawat halik at kiliti ng kaniyang ina.
Jeonghan can't stop smiling throughout their harutan. Dhjshe- why so conyo- char.
Biglang kumulo ang tyan ni Jeonghan, indikasyon na kailangan niya nang kumain. But jeonghan shrugged the hungry feeling and continued to focus on the tv. Nanonood kasi sila ng dora, aliw na aliw si Seunghan sa dora. Lalong-lalo na kay swiper na kamukha daw ng kaniyang tiyo wonwoo, according to him.
Habang nanonood ay biglang dinalaw ng antok si Jeonghan. He tried to fight to it ngunit nakita niyang tulog na rin ang kaniyang anak, minabuti niya na ring ipikit ang kaniyang mga mata.
Hanggang sa tuluyan na siyang nakatulog.
~~~~
Jeonghan stirred in his sleep. He shifted to his right, hanggang sa naalala niyang kalong-kalong niya pala ang kaniyang anak.
But he can't feel the weight nor the presence of his son in his arms. Naimulat niya ang kaniyang mga mata at nakitang wala na ang kaniyang anak sa mga bisig nito.
Panic aroused in his system. Natulog siyang hawak niya ang kaniyang anak, nagising siyang wala na ito mula sa pagkakahawak niya.
"Seunghan?!"
Hinanap ni Jeonghan ang kaniyang anak mula sa kusina papunta sa garden. Napansin niyang na move na pabalik yung crib papunta sa kinalalagyan dapat nito.
He checked the garage at nakita niyang nandoon na ang kotse ni Seungcheol.
"Dumating na siya?" Takang tanong nito.
Dumating na pala si Seungcheol, ngunit di man lang siya nito ginising.
Napapanhik paitaas si jeonghan, kaagad nitong binisita ang baby room ni Seunghan. Binuksan niya ang pintuan ngunit nakapatay ang lahat ng ilaw. Wala sa loob ang kaniyang mag-ama.
Sunod niyang pinuntahan ang kanilang room. At sa pagbukas niya ng pintuan ay naabutan niya si Seungcheol na pinapatulog ang kanilang anak.
Jeonghan went in and closed the door, taking the attention of Seungcheol.
"Dumating ka na pala, di mo man lang ako ginising tsk" nakangusong wika ni Jeonghan saka nilapitan ang kaniyang mag-ama.
Hinalikan muna siya ni Seungcheol sa labi bago niya siya sinagot. "Sorry ma, dapat bubuhatin kita papunta dito. Biglang nagising si Seunghan kaya pinatulog ko muna" sagot nito.
Jeonghan nodded and took seunghan from his husband's arms. Natutulog ang kanilang anak, inilagay ni Jeonghan si Seunghan sa crib nito sa kanilang room.
May tatlong crib si Seunghan, isa sa first floor, isa sa baby room, tsaka isa rin sa kanilang kwarto mismo.
Seungcheol snaked his hands onto Jeonghan's hips. Making jeonghan turn his body towards him. Ngayon ay nasa leeg ang mga kamay ni Jeonghan at ang kamay naman ni Seungcheol ay nasa magkabilaang beywang ni Jeonghan.
"How's your day?" Tanong ni Jeonghan sa kaniya.
"It's fine. Kind off frustrating kasi nawalan kami ng investor, yet it wasn't that much of a big deal kasi ang hawak lang naman nun ay mga small businesses"
"Oh, ganun ba? Siguro may darating naman na bago. Kasi kapag may umaalis, may dumadating" sabi ni Jeonghan sa kaniya habang inaalis nito ang necktie ni Seungcheol.
"Hmm... hannie yah~"
Jeonghan lets out a giggle and pinched Seungcheol's cheeks.
"What is it my cheollie chullliee!" Jeonghan responded.
"Can we make another seunghan? Hehehe"
"I don't know if we can do that. Please give me a break-"
"Ooppps! Ilang months na jeonghan hihi. Magwa-one year na nga ih"
"Di ako sure pero-"
"Pramis. Vanilla ag ag lang hehehe"
"The doctor-"
"Nakapagask narin ako kagina bago ako umuwi and she already approved hehehe"
Tinitigan ni Jeonghan ang kaniyang asawa. Seungcheol really looks pitiful, hindi kasi nila nagawa ang dapat nilang gawin dahil yun nga after the wedding, the baby came out.
Jeonghan shook his head.
"Ilipat muna natin si baby"
"Wait. Pumapayag ka na?!"
"Ilipat mo na si baby bilis! Bago oa magbago isip ko"
Seungcheol's face lit up as he immediately ran towards the crib. He lifted up his son and ran outside the room carrying him.
Jeonghan stared at them.
One thing's running in his mind. Seungcheol wanted to do it to him. Kahit na vanilla pa ito.
Eventually, it'll turn into something rough...
And in that moment, he knew, he's going to be fucked up.
***