RAVEN'S POV
PAGKABABA ko para kumain ay nakita ko si Grave na kasalukuyang kumakain ng agahan. Maya-maya nagsibaba na sila lia at nagsimula ng kaming kumain. Wala dito si lola mildred dahil may pinuntahan daw.
"Nakapagdesisyon na ako"
Napatingin ako kay grave ng magsalita siya.
"Huh?" takang tanong ni lia
"Papayag lang ako na makipagtulungan sa inyo kung mapapayag niyo ang mga tao dito. Kapag napapayag niyo sila sa loob ng isang araw then tutulungan namin kayo. Pero pag hindi sila pumayag bago matapos ang isang araw kailangan niyo ng umalis" sabi ni grave na nagpagulat kila lia
Napangisi ako sa isip ko dahil gumana ang ginawa ko.
"Nagbibiro kaba? Kilala ang bayan niyo sa pagtanggi sa kahit ano mang tulong na hinihingi sa inyo na may kinalaman sa kahit anong gulo o digmaan! Sigurado akong hindi papayag ang mga mamamayan niyo" sabi ni chloe
"Siyempre hindi talaga sila papayag" sabi ni grave
"Yun naman pala eh! Bakit yun pa yung hinihingi mong kondisyon? Hindi kami nakikipaglolohan sa iyo! This is a serious matter! Maraming buhay ang maaaring mawala" inis na sabi ni troy
"Pero kung gusto niyo ng mas madaling paraan ay meron naman" sabi ni grave
"What is it? Tell us" sabi ni ash
"Papayag akong makipagtulungan sa inyo kung pakakasalan ako ni raven" sabi ni grave dahilan para malaglag si lia, chloe at troy sa kina uupuan nila at padabog na napatayo si brent habang si ash naman ay napatingin ng masama sa kanya habang mahigpit ang pagkakahawak sa kutsilyo na kasalukuyan niyang pinanghihiwa ng karne.
"NO" madiin na sabi ni ash
"That will never going to happen! Never even in your wildest and million dreams!" galit na sabi ni brent
"Baka nabibigla ka lang grave? Kahapon mo lang siya nakilala pero gusto mo na siya agad pakasalan?" tanong ni lia
"I'm sure with that. Hindi ako nagpapadalos-dalos. I'm already 18 at bilang pinuno ng bayan na ito kailangan ko ng humanap ng mapapangasawa at si raven ang napili ko. She's different, strong, smart, really pretty and I LIKE HER. She's perfect to be my wife. Kapag nagpakasal kami ni raven siyempre ang kalaban niya ay kalaban ko na rin. Walang magagawa ang mga mamamayan namin kundi sumunod dahil kasal si raven sa akin at ako ang pinuno nila" sabi ni grave at pinagdiinan pa ang salitang I like her. Tsk. Mga lalaki nga naman oh oh.
"Pero ang pagpapakasal ay hindi isang biro at hindi mo pa siya lubusang kilala" tutol ni chloe
"Sa tingin niyo ba nagbibiro ako? Seryoso ako noong sinabi kong gusto ko siyang pakasalan. Alam kong hindi ko pa siya lubusang kilala pero pwede naman naming kilalanin ang isa't-isa kapag kasal na kami" seryosong sabi ni grave
"Fine" sabi ko na nagpagulat sa kanila
"I already said no! I'm the captain of this group! You should follow my orders!" galit na sabi ni ash
"It already came from your mouth you're just the leader. The only thing you need to do is to make sure that our mission will be done. If you'll let your damn emotions get in the way and ruled over you then you're not deserving to be the captain. Also know your place. You're just the captain of this team but it didn't give you the rights to tell me who I'm going to marry. I'm the one who will get married not you so what are you fussing at?" sabi ko
"What if you'll just marry me if you didn't able to convince all the people here. Sa ganoon hindi na kayo lugi dahil makumbinsi niyo man o hindi ang mga tao dito tutulungan parin namin kayo" sabi ni grave saka tumingin sakin
"Deal" walang pagdadalawang-isip kong sinabi saka napatingin kay ash na mas lalong dumilim ang aura. Ano bang kinagagalit niya? Siya ba ang magpapakasal? Ako naman hindi ba? May saltik talaga tong lalaking ito.
"Leave us alone" sabi ni ash habang nakatingin kila
"But zach-" di na natuloy ang sasabihin ni brent
"I. SAID. LEAVE. US. ALONE." madiin na sabi ni ash kaya naman hinila na nila lia si brent at grave ng makitang para pang umalis ng mga ito.
"What do you think you're doing akisha?! Why did you agreed on the deal that rascal made?! What if we didn't able to convince all the people here?! Are you really going to marry that man?!" sigaw sakin ni ash ng tuluyan ng makalabas sila lia. Napabuntong hininga na lang ako at pinipilit na pakalmahin ang sarili ko.
"Yes. So? I think it doesn't have to do with you at all so why do you keep on interfering?" sabi ko
"Are you really out of your mind?! You don't know him that much and then you'll marry him?! F*ck it!!" galit na sabi niya
"You don't f*cking care! I'm in my right mind! I know what I'm doing! So crap this bullsh*t already! Who do you think you are? You're not my father nor my boyfriend for petes sake you're not even an acquiantance! You're just a stranger so don't act like you care! And you shouldn't care at all because it was all your idea on the first place! So deal with it. Stop meddling with my business ever again" mahinahon pero may diin na sabi ko
"I care! Because-" napahinto siya sa dapat sasabihin niya kaya napatawa ako ng pagak
"Wag mong simulan ang isang bagay na hindi mo naman kayang tapusin Lockwood. Stop being a douchebag" sabi ko saka tumayo at naglakad palayo. Iyong malayo sa kanya. Iyong malayo sa sakit.
Ano ba kasing meron sa kanya at bakit siya lang ang taong nakakapagparamdam sakin ng emosyon? Wala naman siyang ibang ginawa kundi saktan ako pero bakit mahal ko padin siya? Sana kada sakit na nararamdaman ko ay nababawasan din ang pagmamahal ko sa kanya. Pero hindi eh. Damn that f*cking love!
Pagkalabas ko ng bahay ay nadaanan ko pa sila lia pero hindi ko sila pinansin. Hindi din naman nila ako tinangkang kausapin dahil na din siguro sa aura na nilalabas ko.
Nang makarating ako sa bayan ay may nakita akong pamilyar. Agad ko silang hinawakan sa balikat kaya napalingon sila sakin.
"Ate Raven" sabi ni xes
"What are you doing here? Don't tell me you're lost again" tanong ko
"We're not lost this time. We are together with our parents. We're just visiting their old friend here" sabi ni zayv
"Ohhh" yun na lang ang nasabi ko at napatango
Aalis na dapat ako ng biglang hawakan ni xes ang damit ko. Kaya napatingin ako sa kanya.
"Can we come with you? Medyo matatagalan pa kasi ang parents namin sa pakikipag-usap sa kaibigan nila. Ayaw naman naming pumunta sa kanila dahil baka maout of place kami. Hindi din naman namin kasi kilala yung kaibigan na kausap nila" sabi ni xes
Napatitig muna ako sa kambal bago bumuntong hininga.
"Sige" sabi ko mabilis silang tumakbo papunta sa akin at hinawakan ang magkabilang kamay ko
Habang naglalakad ako may nadaanan akong icecream parlor. Di ko alam pero bigla na lang akong nagcrave sa matamis ngayon.
Naglakad ako papunta sa loob. Naghanap ako ng mauupuan at buti na lang may nakita akong isang bakanteng lamesa. Mabilis kaming naglakad papunta doon. Pinaupo ko silang dalawa.
"Just wait for me here" sabi ko na kinatango naman nila
Naglakad ako sa counter at umorder. Inorderan ko na din yung dalawa. Pagkadating ko doon sa table namin ay may nakita na naman akong asungot. Nabubwisit talaga ako pagnakikita ko yung pagmumukha niya. Kumukulo ang dugo ko sa di malamang dahilan.
Nasa tabi ni ash si zayv kaya doon ako tumabi kay Xes. Nilapag ko ang tray. Hindi ko siya tinignan. Umakto ako na para bang hindi ko siya nakikita.
"Here" sabi ko saka inabot sa mga bata ang ice cream nila.
"Thanks alot ate raven" pasalamat nilang dalawa kaya tumango na lang ako
Nagsimula na silang sumubo ng icecream kaya ganun na din ang ginawa ko. Binaliwala ko ang presensya ni ash at ang pagtitig niya sa akin. Siya itong may gustong iwasan ko siya pero siya din naman itong lapit ng lapit. Porke wala yung mga babae niya dito kaya ako na naman ang nakikita niya. Anong tingin niya sakin substitute ng mga pokpok niya?
"What are you doing here kuya zach?" tanong ni xes
"Binabantayan ko lang kayo" sabi ni ash
"We don't need it" sabi ko habang kumakain ng ice cream
"Are you mad at each other?" tanong ni xes
"Who are you talking about kiddo?" tanong ko
"Kayo pong dalawa ni kuya ash" sabi ni xes
"Wala akong kilalang ash. Sino bang sinasabi mo?" tanong ko
Bitter na kung bitter wala akong pakialam. Wala naman sigurong masamang mangarap. Pangarap ko kasing makalimutan siya. Pero hindi iyon mangyayari kung lagi na lang siyang sumusulpot sa lugar kung nasaan ako katulad na lang ngayon.
"Pero kaibigan niyo po siya. Impossibleng di niyo po siya kilala saka nasa harap lang po natin siya. Hindi niyo po ba siya nakikita o ayaw niyo lang siya makita? Kasi sabi ng mommy ko hindi daw po kahit kailan makikita ng mga mata ang mga bagay na ayaw naman nitong tignan" sabi ni xes
"Maybe he's not that important for me to see and remember him" sabi ko habang nakatingin kay xes sabay subo ng ice cream ko
"Wag na po kayong magkunwari. Hindi niyo po siya makakalimutan ate raven. Kahit ano pang gawin niyo naging parte parin siya ng buhay niyo. Kasi ang galit ay isang emosyon at puso ang nakakaramdam ng emosyon pero ang lahat ng ala-ala ay sa utak kaya kahit gaano pa kalaki ang galit niyo sa kanya hindi niyo po siya makakalimutan kahit gustuhin niyo pa unless may amnesia kayo" sabi ni zayv
"Bakit ba natin siya pinag-uusapan. He's not even worth of my time. Let's go" sabi ko pagkatapos nilang kumain ng ice cream saka naglakad palabas ng ice cream parlor.
Nararamdaman kong hanggang ngayon nakasunod padin siya sa amin.
Napatingin ako kay zayv ng bigla siya tumakbo at nakita kong papunta siya kay ash. Mabilis niyang hinawakan ang kamay nito at hinila palapit samin.
Ano ba itong batang ito? Okay na sana sinusundan kami ni ash dahil malayo siya samin kaya wala akong kahit anumang nararamdaman pero ibang usapan na pagpinalapit pa ni zayv si ash samin.
"What are you doing zayv?" tanong ko kay zayv at hindi man lang tinignan si ash.
"Sabi po ni kuya zach babantayan niya daw tayo hindi ba? Mas mababantayan niya po tayo kung nasa malapit siya. Mahirap po iyong magbantay ng nasa malayo" sabi ni zayv
"Whatever kiddo" sabi ko saka naglakad humawak naman sa kamay ko si zayv habang yung isang kamay niya ay kay ash naka hawak habang yung isa ko namang kamay si xes ang hawak.
Great. Now people a lot of people is lookin at us because we are like a f*cking happy family in their eyes.
"Tignan mo Mare oh. Isa silang larawan ng perpektong pamilya. Maganda ang lahi. Mukhang matatalino. Para silang isang pamilya ng maharlika. Nakakainggit naman sila" sabi ng isang langaw na nagkatawang tao na nakapalibot samin
"Oo nga mare eh. Pero hindi sila mukhang pamilya ng maharlika kasi mukha silang pamilya ng mga diyos at diyosa" sabi ng isa pang langaw
"Kyaahh! Ang gwapo noong batang lalaki ang sarap pisilin ng pisngi! Tapos yung tatay ang sarap asawahin. Ang swerte ng asawa niya sa kanya!" kinikilig na sabi ng isang haliparot
"Pare tignan mo oh ang ganda nung nanay sana may ganyan din ako kagandang asawa. Kung nagkataon na ganyan kaganda asawa ko hindi ko iyon palalabasin ng kwarto para siguradong akin lang siya" sabi ng isang malanding lalaki
Naramdaman kong dumilim ang aura ni ash. Malala na siya.
"Dalian na natin" sabi ko
Nang makalayo kami ay nakita namin si Grave. Meroon siyang kausap. Napansin niya siguro kami kaya napatigil siya sa pakikipag-usap doon sa lalaki. Iniwan niya ang kausap niya at mabilis na naglakad papunta sa amin. Pagkadating niya sa pwesto namin ay hinila niya ako kaya nabitawan ko ang mga bata.
"You! You just left earlier so how come you already have a child with this bastard?" inis na tanong sakin ni grave
"Idiot. You're imagining things too much. They're not my child and if ever I'll have a child I'll make sure that he will not be the father" sabi ko saka tinuro si ash
"But you should stop going out with him. You're already my fianćee. Its cheating" sabi ni grave
"You're not yet my fianćee okay? We didn't lose yet" sabi ko
Nabigla ako ng hinila ako ni zayv at xes mula kay grave.
"Don't touch her. She's ours. Me, my twin and kuya zach is the only one who can claim her!" sabi ni zayv at xes
Bakit ba napapalibutan ako ng mga possesive na mga tao? Akala ko mga lalaki lang ang gustong umangkin sakin ngayon pati mga bata inaangkin na din ako? What the heck is happening?
"Hey!!-" tutol sana si grave ng tinignan ko siya ng makita ko na parang iiyak ang kambal sa oras na tumutol siya
"Wag mong sabihing papatulan mo ang mga bata?" tanong ko kaya napabuntong hininga na lang siya
Napatingin ako kay ash na nagpipigil ng ngiti. Tsk.
"Lets go kids baka mahawa pa kayo sa dalawang iyan. A coward rascal and a manslut douchebag great what a combination" sabi ko saka hinila ang mga bata palayo sa kanila.
Dinala ko sa bahay kung saan kami tumutuloy ang mga bata para makita sila nila lia. Natuwa naman sila lia ng makita ang kambal. Nagkwentuhan pa sila ng ilang oras pagkatapos ay umuwi na din ang kambal.
Pagkaalis ng kambal ay pinag-usapan namin na si Lia ang siyang magsasalita sa harap bukas para makumbinsi ang mga tao. Walang pagdadalawang-isip niya naman itong tinanggap.
Kinabukasan pinatawag ni grave ang lahat ang lahat. Nasa isa kaming malaking theatro. Kung saan sila nag-aanounce kung may mga kailangan sila sabihin o kung may mga magtatanghal.
"Good Morning Ladies and Gentlemen we are here in front of you to asked you to help us. A new prophecy came. It is written there that the war will happen anytime soon. So we like to ask for your help because you're kinds will be a great help for us to save the world from the destruction. Please! We need your help!" sabi ni lia saka yumuko
Nagsimulang mag-ingay ang lahat.
"We have nothing to do with your problem! It is your war not ours!!" sigaw ng isang babae
"Tama! Ayaw namin ng gulo! Ayaw naming mawalan ulit ang mga mahal namin sa buhay!!" sigaw ng isang babae
"Kung gusto niyong magpakabayani kayo na lang! Wag niyo na kaming idamay!" sigaw ng isang lalaki
"Pero hindi lang naman kayo ang gustong mabuhay! Hindi lang kayo ang takot mawalan ng mahal sa buhay! Kami din! Gusto din namin ng katahimikan! Pero hindi sa ganitong paraan! Hindi sa makasariling paraan! Please! Mas maraming mawawalan ng mahal sa buhay samin! Mas maraming mawawalan ng tirahan! Kung hindi kayo makikipagtulungan samin! Kaya ba ng konsensya niyo na isantabi ang buhay ng marami dahil lang sa takot niyo?" sabi ni lia
"Umalis na kayo! Hindi magbabago ang isip namin!" sigaw ng isang lalaki
"Tama! Umalis na kayo! Gulo lang ang dala niyo dito sa bayan namin!!" sigaw ng isang babae
I knew that this will happen. Tsk. Those narrow minded people.
"Pero-" tutol pa sana si lia ng nilapitan ko siya.
"Lia. Enough" sabi ko
"Pero hindi pa sila pumapayag! Ayokong isakripisyo mo ang sarili mo sa pagpapakasal sa lalaking hindi mo naman mahal! I want to help! I want to be useful!" naiiyak na sabi ni lia
"That is enough lia. You already did your best when you cried and beg in front of them. Pagtayo pa lang ng mag-isa dito sa stage para kumbinsihin sila mahirap na. So its okay. You don't need to worry. Leave this to me" sabi ko kaya napatango siya. Humarap ako sa mga tao.
"It's useless" sabi ko at nakita ko ang pagtataka sa mga mukha nila
"The lives that your loved ones sacrificed. It's useless." sabi ko
"How dare you?! You don't know anything! Wala kayo sa posisyon namin! Wala kayong alam sa nararamdaman namin!" galit na sigaw ng isang babae
"Bakit? Totoo naman eh. Sinakripisyo ng mga mahal niyo sa buhay ang sarili nilang mabuhay para mabuhay kayo, para maging masaya kayo. Kaya tatanungin ko kayo. Masaya ba kayo? Masaya ba kayo sa ganito? Masaya ba kayong talikuran ang mga nangangailangan ng tulong niyo para lang mapanitiling mabuhay kayo ng matagal? Masaya ba kayong palaging tinatakbuhan ang lahat? Masaya ba kayong magbulag-bulagan? Masaya ba kayo na lagi kayong namumuhay sa takot. Sa takot na mamatay at mabaliwala ang sakripisyo ng mga taong mahal niyo. Pero hindi niyo ba narerealize na tuluyang mababaliwala ang mga buhay na sinakripisyo nila kung lagi kayong mabubuhay sa takot, konsensya at lungkot dahil di niyo matulungan ang mga tao sa labas ng malaking talon na ito? Hindi ganitong buhay ang gusto ng mga kababayan niyo na nagbuwis ng buhay para sa inyo! Gusto nila kayong maging masaya, malaya at walang kinatatakutan kaya nila inalay ang buhay nila para sa inyo. Hindi niyo din ba naisip na sa oras na nagtagumpay ang kasamaan sa digmaan ay bayan niyo naman ang susunod na pupuntiryahin nila? At sa oras na dumating ang araw na kayo naman ang nangailangan ng tulong wala ng tutulong sa inyo dahil kayo ang unang tumanggi sa mga tulong, hinaing at pakiusap nila. Sa bandang huli mamamatay kayo ng mag-isa. Walang tao ang hindi takot mamatay! Ang kaibahan niyo lang sa iba ay sila hinaharap nila iyon ng buong tapang habang kayo nagtatago. Alam niyo kung bakit? Dahil duwag kayo! Masyado kayong nakakulong sa pantasya niyo na mabubuhay kayo ng matagal hanggat nandito kayo sa likod ng malaking talon. Hindi niyo ba naiisip man lang na gumising sa reyalidad na kahit anong gawin niyo hindi niyo matatakasan ang kamatayan. Magkulong man kayo sa likod ng malaking talon na ito para takbuhan o taguan ang kamatayan. Wala kayong magagawa. Mamimili lang naman kayo sa dalawa eh. Mamatay ng may dignidad at kabuluhan ang buhay niyo o mamatay bilang isang duwag at makasariling tao. Sa tingin niyo alin doon ang magiging kamatayan niyo? Siyempre mamatay bilang isang duwag at makasariling tao. Wag kayong mag-alala hindi na namin kayo pipilitin pa. Sana maging masaya ko sa mga desisyon na ginagawa niyo ng sa ganoon hindi naman mapunta sa wala ang lahat ng sakripisyo ng mga mahal niyo sa buhay" sabi ko saka hinila si lia para bumaba nadaanan pa namin si grave na walang ekspresyon ang mukha.
Napatingin ako sa paligid. Yung iba nakayuko habang yung iba naman ay nakatulala dahil siguro sa sinabi ko. Tama iyan. Pag-isipan niyo lahat ng sinabi ko.
"Raven hindi kaya sumobra kana sa mga sinabi mo kanina?" tanong ni Lia
"Tama lang ang sinabi ni akisha. Minsan may mga bagay tayong dapat sabihin kahit alam nating makakasakit ito dahil kung hindi hindi din nila malalaman ang mga pagkakamali nila ay hindi sila magigising mula sa mga panaginip nila. Ito ang reyalidad Lia. Tadhana nating lahat na mamatay. Kahit ilang beses pa silang matakot walang mangyayari" sabi ni ash na nasa harap namin kasama niya sila lia at pati na ang kambal.
"Ate Raven ang ganda po ng speech niyo doon kanina. Pati kayo ate lia" sabi ni xes
"Wala naman akong nasabing maganda eh halos si raven na ang nagsalita doon" sabi ni lia
"Malaki po ang nagawa niyo ate Lia. Nagmakaawa po kayo sa kanila na hindi niyo dapat ginagawa dahil isa kayong prinsesa. Pero ginawa niyo padin po. Sinantabi niyo ang pride niyo at nagmakaawa kayo. Malaking tulong na po iyon ate lia" sabi ni zayv
"You don't need to be useful lia because you already are. You are useful more than what you think. So stop thinking low about yourself. You're a princess always remember that" sabi ko
"Maraming salamat" naiiyak na sabi ni lia
Hays. Naku iyakin talaga.
Pagkadating namin sa bahay nila grave ay nakita namin si lola mildred.
"Lola Mildred hindi po ba kayo galit samin dahil sa sinabi ni raven kanina?" tanong ni lia dahilan para tumawa si lola mildred
"Bakit naman ako magagalit iha? Totoo naman at may point naman si raven sa sinabi niya kanina. Nagpapasalamat pa nga ako sa sinabi ni raven. Matagal ko na iyong gustong sabihin sa kanila wala lang akong lakas ng loob na sabihin sa kanila iyon" sabi ni lola
Sinabi ni Lola Mildred na mag piknik kami nila lia sa may pinaka itaas ng bundok na nasa centro ng bayan nila. Hindi daw siya pwedeng sumama dahil masyado na siyang matanda para umakyat ng bundok. Sinama naman namin ang kambal. Si lola mildred ang naghanda ng mga pagkain.
Mga hapon na kami nakadating sa pinakatuktok ng bundok.
"Hays! Salamat nakadating din! Hindi naman kasi sinabi ni lola mildred na napakataas naman pala ng letseng bundok na ito!!" reklamo ni lia saka napaupo dahil sa pagod.
"Oo nga eh! Nakakapagod! Piling ko naiwan ko pa yata yumg binti ko doon sa baba hindi ko na maramdaman eh!" sabi ni chloe
Napailing na lang kami sa dalawa. Paanong hindi sila mapapagod eh ang laki-laki ng mga bag na dala nila. Kahit sila troy at brent malaki ang bag na dala. Dito na ba sila titira? Napatingin ako kila troybat brent na nakahiga na sa sobrang pagod. Nilatag na namin yung sapin at inayos ang mga pagkain. Dali-dali silang kumain dahil siguro sa pagod kaya gutom na gutom sila.
Pagkatapos naming kumain ay nagpahinga kami.
"Look!" sigaw ni lia kaya napatingin kami sa tinuturo ni lia
"Wow! Ang ganda ng sunset!! Amazing!!" sabi ni Chloe kanya-kanya ding puri sila troy at Brent. Pagkatapos ng sunset ay tumayo na si Ash.
"Bumalik na tayo" sabi ni Ash
"Wag muna! Dito na tayo magpalipas ng gabi!!" sabi ni Lia
"Are you nuts? Wala tayong ibang dala na gamit. Kung gusto mong matulog sa lupa mag-isa ka" sabi ni ash
"Lagi kaming handa noh!" sabi ni chloe saka binuksan ang bag at nilabas ang mga gamit. May malaki siyang tela na nilabas tas may nilabas siyang remote control saka pinundot iyon at ngayon meron na kaming tent.
Pagtingin ko kila troy meron na din silang nakahandang tent so bali 2 ang tent na nandito.
"Hindi din halatang plinano niyo ito noh?" sarcastic kong sabi
"Alam kasi naming hindi kayo papayag kasi mga kj kayo eh. Kaya di na namin sinabi sa inyo saka para surprise" sabi ni lia
Napabuntong hininga na lang si ash. Gumawa ng apoy si Ash para di kami malamigan lahat.
Nakaup silang lahat sa lupa habang nakapalibot sa apoy na ginawa ni ash at nagtatawanan habang ako naman ay nandito sa medyo malayo sa kanila at nakatanaw sa mga bahay sa baba. Humiga ako saka tinignan ang langit. Walang kabituin-bituin.
Biglang nawala ang langit sa paningin ko at napalitan ng mukha ng kambal.
"What are you doing here?" tanong ko
"Kayo po. Bakit kayo nandito? Bakit po kayo lumalayo?" tanong ni xes parang double meaning yun ah
"Because I had to and it will make me happy" sabi ko kaya nagkibit balikat na lang sila.
Umupo sila sa tabi ko. Humiga si xes sa hita ko habang si Zayv naman ay sumandal sa balikat ko.
"Can you sing us a lullaby?" tanong ni xes saka ako tinignan
Hindi ko alam pero may kakaiba sa mata nila ng kambal niya. Kung titigan nila ako parang kilalang-kilala na nila ako. Tumango na lang ako.
"Meron ka bang alam na lullaby ate?" tanong ko
"Meron akong isang alam na lullaby" sabi ko
Hindi ko alam kung saan ko narinig ang lullaby na iyon. Madalas ko iyong marinig sa panaginip ko. Hindi ko alam pero pamilyar sakin ang boses ng kumakanta nun. Sinubukan kong hanapin ang title ng kanta pero walang ganoong kanta. Pwede kong magamit ang kanta para mapapayag ang mga mamamayan dahil meroon akong empathy. Kayo kong iparamdam ang gusto kong maramdaman ng mga taong nakakarinig ng kanta ko. Iyon ang dahilan kaya napaamo ko ang mga dragon na umataki noon sa academy. Ang kailangan ko lang gawin ay bigyan silang lahat ng lakas ng loob at tapang.
Ngayon na ang tamang oras para gawin ang finale para sa palabas na ito. Tama lang pala na dito muna kami nagpalipas ng gabi. Mataas ito at nasa gitna pa. Kaya kong paabutin hanggang sa dulo ng bayan nila ang boses ko para masiguradong maririnig ng lahat ng mamamayan ng zarnia ang kanta ko.
"Kantahin niyo na po" sabi ni Zayv
"Fine" sabi ko saka pumikit.
--
THIRD PERSON'S POV
Naramdaman ng lahat na nag-iba ang ihip ng hangin.
(A/N: Play the video below for the song)
Cast away your worries, my dear
For tomorrow comes a new day
Hold to me, you've nothing to fear
For your dreams are not far away
Napatigil ang lahat sa kanya-kanyang ginagawa nila ng makarinig sila ng napaka gandang tinig. Tila hinehele ka nito sa sobrang lumanay ng boses niya.
Nakapikit lang habang dinadama nila lia ang kanta ni raven habang si ash naman ay nakatayo malapit kay akisha at tinitignan ang mukha nito habang kumakanta.
As you lay your head and you rest
May your dreams take over my love
Listen close, my son of the west
For your destiny lies above
Though the world is cruel
There's a light that still shines
In the darkest days of our lives
Nagsimulang tumulo ang luha ng lahat ng bigla nilang naalala ang panahon na nawala sa kanila ang mga mahal nila sa buhay. Yung iba naman na nasa bahay na kasalukuyang hawak ang mga litrato ng mga mahal nila ay napaiyak na.
When all hope seems lost
And you can't find your way
Think of me as you look to the sky
Napatingin ang lahat sa langit. Nakita nila kung paano mawala ang makapal na ulap at napalitan ng mga nagkikinangan at nag gagandahang mga bituin kaya mas lalo silang napaiyak.
Child mine, your future is bright
For your father's blood's in your veins
In dark times, I pray you will fight
For the world will soon know your name
Nang gabing iyon sa unang pagkakataon nagkaroon ng payapa at mahimbing na tulog ang lahat ng mga zarnia. Yung walang pumipigil. Yung malaya sa nakaraan. Dahil doon lubos silang nagpapasalamat kay raven. Sa unang pagkakataon nakatulog sila ng may ngiti sa labi.
Tumingin si raven sa kambal na parehong tulog na.
Napatingin si raven ng biglang mawala si zayv sa pagkakasandal sa kanya. Nakita niya si ash na buhat-buhat si zayv.
"Dalhin mo na si xes sa loob ng tent baka magkasakit pa siya" sabi ni ash saka pinasok sa loob ng tent nila si zayv kaya binuhat niya si xes saka dinala papasok sa loob ng tent at nakita niyang tulog na agad sila lia.
Dahan-dahan niyang nilapag si xes. Pagkalapag niya kay xes ay kinumutan niya agad ito dahil baka lamigin ito. Saka siya humiga sa tabi ni xes. Humarap siya kay xes. Inipit niya ang buhok nito na nakaharang sa mukha ni xes.
Pipikit na sana siya ng bigla siyang magulat ng niyakap siya ni xes ng mahigpit saka sumiksik sa akin. Nataas niya pa ang isang kamay niya baka kasi magising ito.
Nang mag sink in sa kanya ang ginawa nito ay napailing na lang siya saka binaba ang kamay niya at hinaplos ang buhok nito. Pumikit na siya at natulog.
Tomorrow there will be a change. Kailangan kong mas maging matigas dahil kung hindi mapupunta sa wala ang lahat. I need to stick with my plan no matter what. I need to dissipate.
-----------
To be continued..