Ngayong araw ay magtatapat ako kay Xander about my feelings for him.
Sana okay lang sa kanya. . .
Sana hindi niya masamain. .
Sana . .
Sana MAHAL DIN NIYA AKO. . .
Hi I’m Maxine Harkingson. Isang babaeng nababaliw sa isang lalaki na kahit may mahal ng iba ay ipinalalandakan pa rin ang sarili niya para lang mapansin. Ang taas noh? Pero kahit anong gawin ko ay bakit parang kaibigan lang ang turing niya sakin? May mali ba sa akin?
Siya nga pala, nandito ako sa isang coffee shop ngayon, naghihintay sa pinakamamahal kong si Xander. Ang tagal naman ata ni Xander, hindi ako mapakali sa kinauupuan ko hanggang sa may lumapit na sakin.
Okay lang po ba kayo, Ma’am? – Waiter
Tumango ako. Yeah. Actually, I'm waiting for someone.
Kanina ko lang kasi kita napapansin. Matagal pa bang dumating yung hinihintay mo? Pwede kitang dalhan ng coffee o baka naman ginugutom ka pwede kitang ilibre ng food dito. He said and gave an evil smile.
I don't even know him pero kung makapag-offer ay wagas. Pero kung ooffer man lang siya ay parang wala na sa lugar, kesa naman sa mapakunot noo ako ay tinawanan ko nalang siya.
Bakit mo ba tinanong ang isang costumer ng ganto? Di mo ba naiisip na pwede kang matanggal diyan sa pinaggagawa mo? I'm sure na alam mo na labag ito sa patakaran ng coffee shop ko yang ginagawa mo. The way you treat me or should I say, a customer, wasn't right.
Hindi ko pa pala nasabi sa inyo, ako ang nagmamay-ari ng coffee shop nato. My parents gave me a special gift when I was still a 4th year student in high school. It happened 4 years ago. I am now 19 years old. I'm turning 20 next month.
Miss, ano bang pinagsasabi mo? Napakunot noong sabi niya. Napalingon siya sa gilid niya at matawa-tawang sabi sakin. Hindi ako naniniwala na pagmamay-ari mo'to kung makapagyabang ka pa naman. Saka hindi ko pa nakikita ang may-ari dito at nakakasigurado ako na wala yun ngayon. Bakit ko ba pinagsasabi to basta kalimutan mo nalang yan. Alam mo ba na ang ganda mo? Pwede kitang ilibre araw-araw basta ba huwag mo kong irereport sa manager dito.
Magsasalita na sana ako nang hinila niya ako sa isang sulok ng coffee. It really hurts. Napakahigpit ng kapit niya sa braso ko. I really wanted to shout or do anything but I don’t want to catch the customers’ attention. Ayokong mabahidan ng pagkabastos ng isang waiter ang coffee shop na matagal ko ng pinagkakaingatan.
Again, he looked to his left and right.
Miss, alam ko gusto mo. Ang sarap kaya ng kape at pagkain namin dito kaso mahal lang. Ayaw mo nun, libre ka araw-araw, basta ba girlfriend kita. And then he winked at me. *Yucks* It was like ‘ew’. Can I go to the rest room just to vomit? Hindi sa nakakainsulto pero hiyang-hiya ako sa kanya. Ang lakas ng hangin ah. How come I have a worker that has a bad attitude? Napakabastos niya. Do you want me to describe him or not? His face is full of pimples. And, nevermind. He’s actually not neat and clean. I hope the past customers will still visit my coffee even his attitude is like that.
What did you just say? Can you tell me what just came to your mind to treat me this way? Honestly, if you gave me an apology maybe I’d treat you right this time. Mind that you’re in my restaurant. You are just a worker of mine. Even I’m not your boss, you should still respect me. You should know your limits. You’re crossing the line man. Napaka-feeling mo pa. Tsk.
If looks could kill, kanina ko pa tong mokong napatay. Pahingi nga ng kutsilyo o kahit toothpick lang, tusukin ko lang siya.
You're terribly crazy! I added.
I thought he would change his mind and give an apology but I was wrong.
Napakamot siya ng buhok. Paki ulit nga? Ano nga yung pinagsasabi mo? Wala akong naintindihan eh. Puro kasi English yung sinasabi mo kaya dumugo ilong ko. Teka, ibig mo bang sabihin payag ka?
Anak ng potato fries naman oh.
What the heck are you doing? Don't you understand? Again, I am the owner of this coffee shop of which you are working! Sinigawan ko na talaga siya. Nakakapuno na eh. Yung kinakatakutan ko, nangyari na. Pinagtitinginan na kami ng mga tao. Oh wait, I’m not doing anything wrong. Bakit sa akin nakatingin ang mga tao? F*ck this. I checked my watch. San na kaya si Xander? Napatingin ako sa waiter. Ngayon lang siya nagulat.
Huwag mong sabihin, ikaw si Maxim? Maxim Hankingson? Sabi niya sa akin na may pagtataka.
Ano? Maxine Harkingson, hindi Maxim Hankingson. Nagtatrabaho ka ba talaga dito o hindi?
Maam sorry po, sorry po.
Nang na gets na niya yung punto ko ay agad siyang yumuko sa harapan ko. Aba aba marunong din pala tong humingi ng despensa.
And you finally got it, yan pala ang ginagawa mo dito sa coffee shop ko kaya pala madalang nalang ang costumers dahil sa kagonggongan mo, nasaan ngayon si Manager Bree? *sighs*
I know it’s stupid to embarrass a person in front of people. Ngayon ko nga lang to nagawa sa tanang buhay ko.
Di pa rin siya umimik at nahiya pa talaga tong epal nato gusto ko na sana siyang tadyakan ng may sumulpot sa harap ko.
Maam, nandito na po ko. What can I do for you Maam? Di pa pala niya alam siguro dahil seryoso siya sa mga ginagawa niya dahil kahit man lang tong gulong to eh hindi na niya namalayan.
I’m glad you are here Manager Bree. I looked at her and then looked again at the waiter.
I know she knows when I’m angry. Napatingin siya sa lalaking nasa harapan ko.
Bebot! Ano nanamang ginawa mo? Huwag mo talagang sabihin sakin na inulit mo nanaman at si Maam Max pa ang nadiskitahan mo?
Inulit? Takteng waiter nato. Huwag ko sana siyang mapatay buti nalang ay walang access papano si Dad and Mom sa kung anong nangyayari dito sa coffee shop kundi hindi lang sa mapapatay lang siya kundi pati kamag-anak niya ay damay pero joke lang. Mababait ang parents ko kaso lang over-protective lalo na sa akin. And to be serious, hindi ko gawain ang pumatay ng tao. Hindi ako masama no.
By the way, Bree is a close friend of mine.. Kababata ko siya at tinatawag ko lang siyang Manager Bree with respect to her job. She’s older than me.
Napakamot ulo naman tong loko, “Eh’ Maam hindi ko naman sinasadya.” Lumuhod na siya sa amin. Maam Max, manager, please lang po huwag niyo po akong itanggal kayo nalang po ang tumanggap sakin, please po. Hindi ko na po talaga uulitin, promise.
Lahat na ng tao ay nakatingin samin pero binabalewala ko pa rin. At may gana pa talaga siyang mangako at maki-usap, sasabat na sana ako nang may nagsalita sa likod ko.
What happened, my dear? Bakit nagsalubong nanaman ang dalawa mong magagandang kilay? Takte, parang alam ko ata kung sino ang nagmamay-ari ng napakagandang boses na yun. Is that you Xander? Nambola pa tong kumag na to. Isa pa to eh, ang tagal dumating.
Lumingon nalang ako kung saan galing ang boses at siya nga, si Xander nga. Nilapitan ko siya at hinagkan ng pagka higpit-higpit.
Nagulat ata siya sa ginawa ko pero tinugunan naman ako ng yakap.
Nang humiwalaya ako sa kanya ay nagsalita na ako. Xander, it’s good to know you already here. Pagpasensiyahan mo na pero aayusin ko muna itong gusot na to, HIntayin mo nalang ako dun. Sabi ko sabay turo sa upuan. Takte, naisip ko nanaman ang sasabihin ko sana sa kanya, ano ang gagawin ko? Itutuloy ko pa ba o hindi nalang?
Oh sige, hintayin nalang kita dun, dalian mo huh’. Pumunta na siya dun ako naman ay sinabihan na si Bree na tanggalin na yung takteng waiter at humingi ng despensa sa mga nadistorbo.
Nang matapos ko nang masabi ay pumunta na ako sa kinaroroonan ni Xander. Kinakabahan na ako, di ko na alam kong anong gagawin. Habang papalapit na ako ay mas bumibilis ang tibok ng puso ko. Takte naman oh', sasabihin ko pa ba ang nararamdaman ko o itatago ko nalang to at humanap ng tiyempo? Pero bakit di ko mapigilan sarili ko, sasabihin ko na sa kanya.
Sa kinaroroonan ko ay nakikita ko si Xander na nakangiti parang walang problemang iniisip. Nang nasa harapan ko na siya, isa na lang ang nasa isipan ko. Sasabihin ko na talaga as in major major na ilalabas ko ang tinanatago kong feelings para sa kanya.
Nakatulala ka ata? Bakit may problema ba? Tanong niya sa akin. Di ko na talaga maisip ang gagawin ko kaya ng tinanong na niya ako ay ito lang ang sinabi ko.
I love you Xander.
Bakas sa mukha niya ang pagkagulat pero manhid talaga tong lalaking to'
Nandiyan ka nanaman Max, puro ka nalang biro. Sumeryoso ka na nga.
Xander, hindi ako nagbibiro. Alam mong mahal kita simula pa noon, manhid ka lang kasi.
Yan ba talaga ang pakay mo sa akin, Max? Fine, sorry. Sana naisip ko agad ang kahihinatnan nito. Hindi ko alam na dinadamdam mo pala bawat ginagawa ko sayo. Aaminin ko, you're special to me but as a little sister lang at sana maiintindihan mo yun Max.
Tumayo siya at tumalikod habang ako naman ay nagpupumigil na umiyak. Pero agad naman siyang humarap sakin at may inabot sa kamay ko.
Isinasauli ko na ang ring na ibinigay mo sakin. Dear, sorry talaga but I suggest that you should delete my number in your phone so that no more communication will happen. Alam mo naman siguro kung bakit ko to ginagawa di ba? You know that I have already a fiance, her name is Sara at di ko siya ipagpapalit kaninuman. Max at kahit na wala akong fiance ay di ko rin kayang mahalin ka dahil kapatid lang ang turing ko sayo. Take care always Max.
Napahinto siya sa pagsasalita at yumuko ng saglit. I love you but only as a friend. I’m sorry.
Sinubukan niyang ngumiti at ngayon ay lumakad na nga siya papalayo at di na bumalik. Ang sakit . . ang sakit masaktan, ang sakit malaman ang katotohanan na di niya ko kayang mahalin. Nakayuko pa rin ako sa aking kinauupuan at dito na bumuhos ang luha kong pinag-iingatan.
Halos tumutulo na ang luha ko sa sahig, iyak pa rin ako ng iyak. Di sa katagalan ay may humarap sa akin, lalaki ata pero di ko mamukhaan dahil di ko pa rin kaya ang magpakita sa mukha kong panay ang iyak.
Miss, panyo oh' . narinig ko pa siyang tumatawa. Grrr!
Hanep ka rin pala noh? Akalaing nakaya mong I confess ang feelings mo sa gag*ng lalaki na yun. Ganyan ba talagang magmahal kayong mga babae? Pshhh. Para akong nanood ng movie kanina, pwede kang hirangin na best actress diyan. Nakakaawa ka tingnan alam mo ba yun, o tsa' alis nako. Umiyak ka nalang diyan, diba yan naman ang ginagawa niyo kapag nasasaktan kayo? So cheap.
Asar tong lalaking to ah'. Haharapin ko sana siya ng pagtingin ko sa kinaroroonan niya ay wala na siya. Asan na kaya yun? Ang dali naman ata niyang mawala? Ang sakit niya pa magsalita, wala ba siyang puso babae pa talaga ang sinabihan niya nang ganun.
Pero kahit magalit ako sa lalaking yun, para asan pa. May point naman siya, nagpakatanga ako dahil lang sa lalaki. Pagkatapos kong ibigay ang huling tulo ng luha ko ay agad na akong nagpaalam kay Bree at umuwi na sa bahay.
Ni relax ko nalang sarili ko sa kwarto. Kahit malaki pa ang sugat ng puso ko, iniisip kong magpakaseryoso sa buhay ko at limutin ang nangyari kanina
cause this day is a nightmare for me. . .