author's corner
yun yun eh!!
tapos na ang MLB!!
magiging LBM NA!!
hahaha.. XD
just kidding..
^_________^
kitakits sa susunod na gawa ko..
this last chapter will be worth reading..
i promise.
with matching taas kamay sa harap ng computer yan..
kaya swear na swear na swear!!
haha.. ^.^
lovelots,
annmare_17
ps. sorry kung medyo na late..
nagaantay kasi ako ng susunod na magcocomment dun sa comment ko sa last chaptie para mabigyan ng dedication..
pero unfortunately, walang nagcomment.. kaya.. :(
at naging busy rin ako sa Buwan ng Wika..
napili ba naman aketchi na isali sa binibining buwan ng wika..
di, nataranta ang lola nyo!! >.<
thanks be to God kasi nanalo..
2nd runner up!! ^______________^
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
NATHAN'S POV
I was so depressed.
Hindi sa nalalapit naming kasal ni Jess.. but because of.. Juls.
Hindi ko siya mahanap.
Pinipilit ko siyang kalimutan para mapagpatuloy na ang buhay ko pero.. palagi ko na lang siyang naalala.
I miss her so much that it kills me every hour of every day na magkalayo kami.
Nagiging corny na rin ako ngayon dahil dun sa babaitang yun.
(_ _")
Nasa bahay ako ngayon, naaalala ang mga kakulitan naming dalawa.
Kahit na iyong sad moments dito.
Tss..
I really miss her.
Natigil ang mata ko sa kakatingin tingin sa bawat sulok ng makita ko ang piano ko.
I also longing to her voice and on how she played it.
I sigh heavily.
Naisipan ko na lang tumugtog na naaayon ngayon sa nararamdaman ko.
"Heaven Knows" by Rick Price..
(play the song at the right side ------------------------>)
She's always on my mind
From the time I wake till
I close my eyes
She's everywhere I go
She's all I know
And though she's far away
It just keeps gettin storenger
everyday
And even now she's gone
I'm still holding on
So tell me where do I start
Cause it breaking my heart
Don't wanna let her go
Maybe my love will come
Back someday
Only heaven knows
And maybe our hearts will
Find their way
Only heaven knows
And all I can do is hope and
Pray 'cause heaven knows
My friends keep tellin me
That if you really love her
You've gotta set her free
And if she returns in kind
I'll know she's mine
So tell me where do I start
Cause it breaking my heart
I Don't wanna let her go
Maybe my love will come
Back someday
Only heaven knows
And maybe our hearts will
Find their way
Only heaven knows
And all I can do is hope and
Pray 'cause heaven knows
Why I live in despair
'Cause wide awake or
Dreaming
I know she's never there
And all this time I act so brave
I'm shaking inside
Why it does hurt me so
Maybe my love will come
Back someday
Only heaven knows
And maybe our hearts will
Find their way
Only heaven knows
And all I can do is hope and
Pray 'cause heaven knows
Heven knows.....
"Para kaganino naman yang tinutugtog mo?"
Napa-igtad ako ng may nagsalita.
Tumingin ako sa likod ko.. si Papa lang pala.
"Wala po. Ahm.. I-i just played it. Bakit po kayo nandito?"tanong ko
"I have heard na hindi ka na daw pumapasok. Minsan pumapasok ka daw pero wala ka namang natatapos na gawain sa opisina. What happenning to you, my dear child?"
"Ahh, yun po ba. Ahh.. kasi po ano.. Ahh.. Wala-"pinutol nya yung sasabihin ko
"Is there something bothering you?"
Huminga na naman ako ng malalim.
"Pa.. You know naman na.. All my life i wanted Jess, diba? Gusto ko siyang maging girlfriend.. Gusto ko siyang palaging kasama.. Gusto ko siyang maging asawa. All my life I wanted her. Pero ngayong nakuha ko na yung gusto ko.. parang may hinahanap hanap naman ako." I explain to him.
"Baka naman your mind says she's the one but your heart says she's not?"
I shook my head.
"I don't know. Alam mo naman Papa na si Jess na ang babaeng pinapangarap ko.. pero si Juls?"
"Ahh.. Si Juls. Si Juls ang hinahanap hanap mo. You miss her?"
"Hinahanap ko siya, Papa, but luckily, hindi ko siya mahanap. I miss her so much! Yung kakulitan nya.. kadaldalan.. basta! >.< Nami-miss ko na siya!"
"That only mean, you are inlove with her. Hindi mo lang inaamin kasi nakatutok ang atensyon mo kung pano makukuha si Jess. But your heart know na hindi na siya ang tinitibok nito. Sabi nga nila, malalaman mong mahalaga ang taong yun sayo.. pag wala na siya sa tabi mo."
Natahimik ako sandali at biglang sinabi na..
"Pa, she's the only girl that makes my heart beats faster than it usually does and slower at the same time. When I'm not with her, I'm not living.. I'm only existing until I can hold her in my arms again."
My father smile.
What's wrong?
"Siya nga lang ang taong nagawang maging close ulit tayong dalawa. Miss ko na rin ang batang yun.. and I know where she is."sabi niya pa
"Wehh.. Totoo?! Hindi ko nga mahanap, tapos ikaw mahahanap mo?"
"Hmm.. Parang wala ka namang tiwala sa mahal mong ama.."
"Joke lang, Pa!! ^.^ Ikaw naman!!"
"Accidentally ko lang naman siya nakita, and then, nakausap ko siya. Pinapabalik ko na nga sa kompanya pero ayaw. It's all because of you."
"Pa, nasan siya?"
JULS'S POV
I wake up early.
Nakasanayan na kasi.
Mas nauna ako magising kaysa kay Sab.
So, nagprepare na lang ako ng almusal para naman makabawas na rin ng utang na loob sakanya.
Pagkaalis ni Sab, naglinis ako ng bahay.
Di naman ganun kalaki at kadumi kaya natapos ako by 10am.
Eh kasi naman, naglilinis ako ng bahay every other day kaya malinis pa rin.
Boring kasi dito!!
>.<
Pagkatapos ko nun,naupo ako sa sofa bitbit ang strawberries na galing sa ref na binili ko last time na lumabas ako dito sa condo na 'to na unfortunately, nakita ako ni Papa(Papa ni Nathan).
Then, suddenly, may nagdoorbell.
Ang kamalian ko talaga hindi ko sinilip muna kung sino.. basta basta ko na lang binuksan yung pinto at tumambad sakin ang gwapong mukha ni Nathan.. na may bitbit na bouquet of roses.
"Good morning!! ^.^" bati kaagad nung gwapong lalaki sa harapan ko
Nagulantang ako!!
Agad kong sinarado yung pintuan.. totoo ba yung nakita ko?? ('.')?
Nandito yung mokong?!
"Ohh.My. Gosh!!"
"Juls, please open the door. Mag-usap tayo."he said after he knocks
"Wala naman tayong dapat na pag-usapan eh.. at tsaka ito na, nag-uusap na tayo.."
Nge..
Ano ba itong lalaking 'to?!
Bakit ba yan nandito?!!
>.<
Sinong nagsabi sakanya na nandito ako?!!
Hindi pa ako ready makipag-usap sa kanya!!!
"Papasukin mo na ako para makapag-usap tayo ng maayos.."sabi ni Nathan na may nagmamakaawang boses
"Ayaw.. :3 hindi pwede!>.< Magagalit si Sab!! Kaya umalis ka na!!"
:3
Hindi naman talaga magagalit si Sab.. Palusotdotcom lang..
na sana kumagat yung MOKONG!!
>.<
"Hindi ako aalis hanggang hindi kita nakakausap!"madiin niyang sabi
"Nathan, naman. Please naman. Ayaw muna kitang makausap. Naiintindihan mo ba?"
"Bakit ba ayaw mo akong makausap ng masinsinan?! Alam mo ba na miss na miss na kita?!"
Ako rin naman eh..
"Miss na kita. Miss ko na yung kakulitan mo. Kadaldalan. At.. Ikaw. Miss na miss na kita."dagdag niya pa
Tuloy tuloy pa rin siyang nagsasalita kahit na hindi na ako sumasagot. May pakiramdam siyang nakikinig pa rin ako.
"Di na nagiging kompleto yung araw ko simula nung umalis ka. Then, I had realized na.. Seeing you is enough to make my day. Hearing your voice is enough to calm my weary soul. Seeing your smile and hearing your laugh make me happy and alive even after a long and tiring day. Kapag kasama kita, parang hindi ako napapagod. Iyong tipong parang ako si Superman.."
Kahit umiiyak na pala ako, dahil sa huling banat niya.. napangiti ako.
"At meron pa akong narealize.. na mahal na pala kita."
WAIT!!
O.o
ANO DAW?!
NABINGI BIGLA ANG DRAMA KO?!
Hindi ko tuloy na pigilan ang buksan yung pinto at tanungin ulit yung mokong!!
>.<
"Ano ulit yung pangalawang narealize mo? ('.')??"
Ngumiti siya.
Ehh??
"Sabi ko.. MAHAL KITA!! ^.^"
Tinitigan ko siya.
"Hmm? Pinagloloko mo na naman ako.(-.-)"
"Tss.. Hindi.*pinunasan niya yung luha dun sa pisngi ko* I love you, Juls. This feeling is new to me. I never thought I could feel something like this. It happened too fast. Bigla ko na lang naramdaman 'to. It is weird but I like it. I love this feeling of wanting to be with you, only you."
"Corny m-"
Nilapat niya yung hintuturo niya sa labi ko.
"Shh.. Tumahimik ka muna, pwede?"
Tinabig ko yung kamay niya.
"Kailangan pa bang ilagay yang daliri mo sa labi ko para patahimikin ako?! (^.~)"
"Ang ingay mo kasi!! Pabayain mo nga muna ako!! >:/"
Nagalit?!
"Opo na po, Mahal na Hari!!"
"Galit ka?!"
"Hindi! Ikaw nga galit diyan eh!!"
"Oo na!! Tumahimik ka na nga!"
"Ito na nga.."
Tumahimik na ako. Alam nyo namang masama magalit itong Mr. Sungit/Mokong ng buhay ko..
Naks!!
GUMAGANON NA AKO MS. WRITER!!
>.<
"Yan.. At isa pa.. ^.^ Hindi ako naapektuhan ng ganito kagrabe nung magbreak kami ni Jess. Pero nung umalis ka sa bahay ko, hirap na hirap ang kalooban ko. Parang ang lungkot-lungkot na ng bahay ko. It wasn't the same without you, Juls. I felt some aching wide deep within me when you left. And I figured out, I would never be happy again with someone if that someone is not you."
AAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!
KILIGKILIG!!
^_____________________________________^
>_____________________________________<
"Hmmp!"sabi ko na tinatapik tapik yung mukha niya
"Hindi ka parin naniniwala?! Nagpapaka-corny na ako dito, HINDI KA PA RIN NANINIWALA!!"
"Ohh.. RELAX KA LANG, PRE!! Inhale.. Exhale.. Hinga ng malalim.. then, swallow!!>.<"
Hinila niya yung ilong ko.. MY PRECIOUS!!
tama ba spelling?!
Ugh..
"ARAY, NATHAN!! >.<"
Binitawan niya rin kaagad.
"Hindi ka ba talaga naniniwala?"tanong nyang seryoso
"Naniniwala naman.. kay---"
Naputol yung sinasabi ko nag halikan niya ako bigla. Hindi ko na kinontra. Meaning lang nun.. yung lang ang gusto niyang marinig na sabihin ko. Tumigil na daw ako sa kakadakdak!!
Pareho kaming hinihingal ng matapos ang halik.
Nagtitigan..
"Kumakain ka ng strawberry, no?!"tanong niya bigla
"Ahuh! Pano mo nalaman yun?!"
"'Cause your lips taste like strawberries. Masarap!!"sabi niya at tinataas taas pa ang kilay niya
Binatukan ko nga.
"SIRAULO!!"
"Aray ko naman. ^_^ Namiss mo ako noh?!"
":3 Oo, naman. Nathan, yakapin mo nga ako. Iyong sobrang higpit ah. Kasi miss na miss kita. as in!"
Niyakap niya ako ng sobrang higpit!!
>.<
"I love you, Juls!"
"I love you, too"
"I love you, three"
"Hahaha.. Ilove you, four!!"
"Shh!! Mas mahal kaya kita!!"
"Hahahaha.. Sira talaga ulo mo, noh?!"
"Hindi. Naadik lang sayo!"
"Wushuu!! CHESSY!! May balak pa ba tayong pumasok? Parang gusto mo yata nandito na lang tayo eh?!"
"Saan mo gusto? Ako gusto ko dito na lang tayo."
"Adik ka talaga!!"
"Adik nga sayo. Ang kulet mo talaga! Paulet -ulet lang?!"
"Maka-Vice ganda?! Feeling mo, Bakla ka?!"
"Halikan kaya kita dyan!!"
"Subukan mo! At mararanasan mo mahalikan ang simento sa unang pagkakataon!"
"Hindi na. Feel ko lang maging kabayo. (_ _")"
Hahahahaha... XD
Panigurado magiging under 'tong lalaking 'to sakin.
Parang nakahanap lang talaga siya ng katapat. ^_^
Dito na nagtatapos ang aming kwento.
Magsisimula na po kami sa bagong kwento ng aming buhay.
Hanggang dito na lang..
BABUSH!!
BYE, BYE!!
(^.^)V
==========================================================================
Love hurts.
But it can be the most amazing feeling you will ever have. It will push you to your limits and it will show you how far you will go. It's all about the sad and happy moments that you spend with the love of your life that makes it all worth it.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
author's corner
nagbabalik ang inyong lingkod!!
last na author's corner na 'to dito.. :(
sa inyo lahat na readers, kahit maingay pa yan oh yung nagbabasa lang,
MARAMING SALAMAT SA TULOY TULOY NA PAGBASA NG KWENTONG ITO!
sobrang saya ko dahil kahit epekto lang ang kwentong ito ng kakulitan ko at kagulo ng utak ko at.. may susunod pa yang at.. kahilig ko lang magsulat ng kahit ano.. ka-echosan ko lang to eh.. binasa niyo pa rin ito.
Kahit yung simula eh parang sulat eng-eng.. pagpasensiyahan niyo na baguhan. (-.-)
tuloy tuloy pa rin kayo sa pagbasa.. ^__^
Maraming salamat!
at isa pang kahit.. kahit matagal tong matapos o matagal akong mag-update nung una.. may tuloy tuloy pa rin sa pag basa..
kamsahamnida!
xiexie!
domo arigato gozaimashita!
lahat yan salamat ang ibig sabihin...
sana maging ganito rin yung suporta dun sa isa ko pang gagawin.. o mas pa, sana..
OK!! BYEBYE NA!
MAY GOD BLESS ALL OF YOU!!
lovelots,
me.. annmare_17
ps. comment nyo yung gawa ko ng buo. pati na rin yung author. kung demanding ba, masungit , nakakairita.. kahit ano, wag niyo lang akong mumurahin. bad kasi yun eh.. ^.^ sabihin niyo lahat ng kapansinpasin o panget o maganda sa kwentong to.. gusto ko lang kasi malaman yung mali. Hindi ko kasi napapansin yung mga kapangitan ko.. kaya sabihin niyo sakin. Hindi ako mao-offend. ^.^ kasi mas gusto ko yung diretsahan kaysa hindi. prangka kasi.. this is my last favor.. sana magawa niyo.. please po.. salamat.! (^_^)