◇THE SHORTCUT◇
Delaney's POV,
"L..lincoln?" Nauutal ko agad na bulong.
Seryoso ang mukha nya, ganun din ang tingin nya sa mga mata ko.
"Bakit ka nagtago? Bakit hindi ka agad nagpakita?" Seryoso nyang tanong kaya agad akong napa iwas ng tingin.
"W..wala tayo sa tamang lugar para pag usapan 'to Lincoln. Kailangan ng kapatid ko ang tulong natin ngayon. Ipapaliwanag ko ang lahat sayo pag nasiguro ko ng ligtas si Hazelle, please?" Pagmamakaawa ko.
Napa iwas narin sya ng tingin at humugot ng malalim na hininga at ramdam ko rin ang konting galit nya.
"Fine. But I'm warning you, I'm still not forgiving you, unless you explained your reasons" aniya kaya napapikit nalang ako.
"Nakapasok na sa loob sila Dylan at Cole. Sila ng walo ang bahala sa mga tauhan ni Philip. Tayong dalawa ang pupunta kung nasaan si Hazelle" seryoso nyang sabi kaya tumango nalang ako.
"Franzei? May alam ka bang shortcut papunta kung saan tinago si Hazelle?" Tanong ko.
"Your not a-"
"I'll take care of that matter later. Now tell me the shortcut" pagputol ko sakanya.
"The shortcut is dangerous Delaney. You might not want to risk it" aniya.
"I don't care Franzei. Now can you just tell me where is the shortcut?" Sagot ko.
"Pagpasok mo sa pabrika, may makikita kang elevator pababa ng basement. But the elevator is risky, walang kasiguraduhan na gagana pa 'to paakyat. Gagana lang ang elevator paakyat kung may isang tao na pipindot ng button sa labas. Hindi ako papayag na maiwan ang isa sa-"
"Saan kami pwedeng dumaan bukod sa shortcut?" Biglang tanong ni Lincoln.
"Mas ligtas kung gagamitin nyo ang elevator sa opisina ni Philip. But the problem is, nandoon nagkumpulan ang buong tauhan nya kaya mahihirapan din kayo makapasok at nasa may pinaka dulong parte ng buong pabrika ang opisina nya, matatagalan kayo makarating doon. Wala narin kayong sapat na oras kung duon pa kayo dadaan" sagot ni Franzei.
"Nakakulong sa isang kwarto si Hazelle, she's unconsious dahil sa nalanghap nyang kemikal na usok sa buong kwarto. May bomba din na nakakonekta sa kadena at posas na nakalagay sa mga kamay at paa nya. May dalawang button kayong makikita doon, ang isang button ay mapapatigil ang orasan ng bomba at makakapagbukas ng posas at kadena kay Hazelle. Ang isang button ay makakapag-pasabog ng bomba sa buong basement" dagdag ni Franzei.
"Papunta na ang mga pulis na pinadala ni Dad. Matutulungan nila tayong mapa alis ang lahat ng tau-"
"Mauubos ang oras natin sa mga tauhan nya palang. Sabihin nanatin na mapapatay natin silang lahat, pero mahuhuli na tayong sagipin ang kapatid ko. We have no choice to go through the shortcut" putol ko sakanya at nakita ko naman ang seryoso nyang pagtitig sakin.
"Then I will go through the sho-"
"No. She's my sister. I'm the one who should save her. Ako rin ang may kasalanan kung bakit sya nalagay sa gantong sitwasyon. Sarili kong gusot, ako ang magpaplantsa" sagot ko.
"Ikaw ang bumaril kay Felix" aniya kaya napa iwas nanaman ako ng tingin.
"Oo. Pero ang akala ni Philip, si Hazelle ang bumaril kay Felix. Kasalanan ko kung bakit nandito ngayon ang kapatid ko. Napagbintangan sya sa isang kasalanan na hindi naman nya ginawa. Ginamit pa sya sa isang maduming pagnanasa ng lalaking yon. Nanay nya kapalit ng buhay nya ang gusto ng lalaking 'yon. And knowing her for a short time, I know how much she loved her mother, more than she loved herself. So I take the risk, I will save her life and her beloved mother for them to not feel the pain that I've been through. Ayokong maranasan nila na mawalan ng mahal sa buhay. Losing a mother is almost loosing half of your life. Hindi ko na kakayanin na pati ang tinuring kong pangalawang ina ay mawala rin" sagot ko at hindi ko na napigilan ang pagdaloy ng luha sa mata ko pero agad ko yun pinunasan.
"Then were both going through the shortcut. I can't let you go there alone. I can't afford to lose you again Delaney" aniya na ikinagulat ko.
"Time is running, kung sa shortcut kayo dadaan. You have one hour to save her" anunsiyo ni Franzei.
"Were going through the shortcut. Are you going or I'll go there alone, Boo?"
Nagulat ako ng marinig ko muli sakanya ang tawagan naming dalawa. Ng tinignan ko sya ay seryoso parin ang mukha nya pero hindi ko parin maiwasan na makaramdam ng konting kilig at saya.
"S..sasama ako" tipid kong sagot.
Tumalikod na sya at agad tumalon pababa. Ngayon ko lang nakita na may kataasan pala ang tatalunin ko.
"I'll catch you don't worry" bigla nyang sigaw mula sa baba kaya nanlaki ang mata ko.
"H..hindi na, kaya ko na" sagot ko pero ang totoo ay hindi ko talaga kaya.
"Sa tingin mo maliligtas natin ang kapatid mo kung mababalian ka?" Sagot nya kaya napa pikit nalang ako.
"O..Oo na. Tatalon na ko ah" sagot ko sakanya at bwumelo na ko ng pagtalon.
Pagbilang ko ng saktong tatlo ay naramdaman ko nalang ang paglutang ko sa ere at ang mga kamay na agad sumalo sa likod ko.
Pagdilat ko ay agad nagtama ang mga mata naming dalawa.
He never fails to catch me perfectly. The moment I fell for him, he catch me wholeheartedly.
Agad ko naman iniwas ang tingin ko.
"P..pwede mo na ko ibaba" sabi ko. Agad naman nya ko binaba at nagsimula na kami pumasok sa loob ng pabrika.
Pagpasok namin ay agad nahagip ng mata namin ang elevator na sinasabi ni Franzei. Nakita din naman ang mga nakaratay ng mga tauhan at mga wala ng malay.
Naglakad na kami agad papunta sa elevator. Sa itsura ng elevator ay mukhang nasa maganda parin itong kondisyon, but gaya nga ng kasabihan. Don't judge the book by its cover.
Sabay kaming pumasok sa loob ng elevator at nakita naming isang button lang ang nandon, ang button pababa.
Pinindot na ni Lincoln ang button at naramdaman nanamin ang pagbaba ng elevator.
"Kailan mo pa alam na magkapatid kayong dalawa?" Bigla nyang tanong.
"Bago mamatay si Mom, pinagtapat nya sakin kung sino ang ama ko. Pinalaki nya ko mag isa, at simula pagkabata ko, wala akong alam kung sino ang ama ko. A..alam mo naman yun diba?" Sabi ko. Deretso lang ang tingin nya at tumungo ang ulo nya.
"May kinalaman ba ang pagkamatay ng Mom mo sa pakikipaghiwalay mo sakin?" Tanong nya.
Bago ako sumagot ay bumukas na ang pinto ng elevator.
"Mauubos ang oras natin, kailangan nanatin syang puntahan" sagot ko at lumabas na ng elevator.
Madilim ang paligid ng basement pero buti nalang ay may dala si Lincoln na flashlight.
Nagulat naman ako ng mahigpit nyang hinawakan ang kamay ko habang hawak naman ng isang kamay nya ang flashlight.
Hindi na ko kumibo at hinayaan ko nalang sya na hawakan ang kamay ko.
"Franzei, sigurado ka bang dito ang daan? Walang ilaw sa kahit saan dito" tanong ni Lincoln.
"I'm Felix wife remember? Kabisado ko na ang bawat sulok ng pabrikang yan. Just trust me and pag nakapunta na kayo don, you'll see the blue room. Nandon si Hazelle" sagot ni Franzei.
"Thanks Franzei" sagot ko.
Nagpatuloy lang kami sa paglalakad hanggang sa matanaw nanamin ang isang asul na ilaw na sumisinag sa isang kulong na kwarto na puro salamin ang bawat sulok nito.
"Hazelle"
***
Pls vote and comment po^_^
Enjoy reading:)