- Το πιάσαμε ο Αχιλλέας είναι δικός σου.
- Δεν το εννοούσα έτσι, δεν είναι δικός μου.
- Φεύγω Αρια, πάρε με τηλέφωνο όταν με χρειαστείς.
Μου είπε και έφυγε, το ίδιο θα κάνω και εγώ.
Εφυγα τρεχοντας,και εφτασα στο σχολειο,τωρα εγω πρεπει να πηδηξω τα καγκελα;
Τι; Δεν μπορώ!
Εκεί που σκεφτόμουν, τον τρόπο με τον οποίο, θα πρέπει να περάσω την πόρτα. Ακούω μια φωνή, από πίσω μου.
- Τι εγινε γατούλα; Κάναμε κοπάνα με τον γκόμενο και τώρα που μας παράτησε, δεν έχουμε κάποιον να μας βοηθήσει να περάσουμε τα κάγκελα;
Είπε και αμέσως κατάλαβα ότι ήταν ο Αχιλλέας.
- Τι θες ρε Αχιλλέα;
- Ρε; Που πήγε το τραύλισμα Αριούλα; Δεν μας φοβάσαι πια; Μας δίνει θάρρος ο γκόμενος;
Μου είπε και με πλησίασε.
- Μη με πλησιάζεις!
Του είπα και έκανα δυο βήματα πίσω.
- Γιατί φοβάσαι;
Βασικά, τι ακριβώς φοβάσαι Άρια; Μην σε φιλήσω και ανταποκριθείς και μας χωρίσει ο γκόμενος;
- Φοβάμαι πως αν πλησιάσεις λίγο ακόμα θα σε χαστουκίσω. Και δεν πρόκειται να σε ξανά φιλήσω!
- Χαχαχα, αχ μικρή αχ. Το ξέρεις ότι αν με ξανα χαστουκίσεις, δεν θα αντιδράσω τόσο ψύχραιμα όπως την προηγούμενη φορά έτσι; Και θα σε φιλάω όποτε θέλω και εσύ ΠΆΝΤΑ θα ανταποκρίνεσαι!
- Γιατί να ανταποκρίνομαι; Για να φιλάς κάποια άλλη μετά;
- Οπ, κάποια μικρούλα ζήλεψε;
- Δεν ζηλεύω!
- Ναι σίγουρα! Όμως σε καταλαβαίνω και εγώ θα ζήλευα. Δεν είναι ότι καλύτερο, κάποιος που φιλούσες να φιλάει κάποια άλλη. Και ειδικά, αν αυτός που φιλούσες, ήταν μανάρι! Εγώ στη θέση σου, οχι απλά θα ζήλευα, αλλά θα τρελενομουν και για να του δείξω ότι είναι μόνο δικός μου... Θα τραβούσα αυτήν από τα μαλλιά, θα την έβγαζα έξω και θα τον άρπαζα και θα τον φιλούσα με τόσο πάθος που θα τον έκανα να ξεχάσει και το όνομα του.
- Τι; Αυτό ήθελες να κάνω;
Είπα ενώ είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό και αυτός μου χαμογέλασε πονηρά.
Να, να, να,χαμογελάει. Αυτό σημαίνει πως ήθελε να το κάνεις! Μωρή, ποτέ δεν είναι αργά, άρπαξε τον και φίλα τον!
Μου είπε το διαβολάκι.
Μα τι της λες; Όχι Άρια, εσύ ποτέ δεν τα έκανες αυτά δεν θα τα κάνεις τώρα! Σε παρακαλώ μη το κάνεις.
Τι της λες μωρέ; Άρια, άμα πας πάντα με το σταυρό στο χέρι δεν καταλήγεις πουθενά! Εγώ σου είπα, φίλα τον!
- Μπορεί να ήθελα, μπορεί και όχι. Εσύ όμως, δεν θα έχανες κάτι, αν δοκίμαζες.
Μου είπε ενώ με πλησίαζε.
- Και να με ξεφτίλιζες; Αποκαλώντας με πουτάνα;
- Για ποιον γαμημένο λόγο να σε αποκαλούσα έτσι;
- Γιατί, έτσι είστε εσείς τα αγόρια. Τις φιλάτε και όχι μόνο... Και μετά τις αποκαλείτε πουτάνες.
- Τι; Ούτε καν! Πρώτον, ό,τι και να κάνεις. Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ εσένα, συγκεκριμένα ΕΣΈΝΑ, δεν θα σε αποκαλούσα ποτέ πουτάνα!
- Ναι το είδαμε, όλα αυτά τα λες για να με ρίξεις στο κρεβάτι. Δικά σου λόγια Αχιλλέα, οχι δικά μου!
Είπα και πήγα να φύγω, αλλά με σταμάτησε κολλώντας με πάνω του και ύστερα, στον τοίχο. Με στρίμωξε και κόλλησε το σώμα του πιο πολύ πάνω μου. Δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα.
- Αλήθεια, πιστεύεις ότι θα το κάνω αυτό; Έστω, ας υποθέσουμε ότι το κάνω μαζί σου, πιστεύεις ότι μετά θα σε παρατήσω;
- Δεν ξέρω, από εσένα όλα τα περιμένω!
- Πω ρε πούστη μου ρε Άρια, σε ξέρω οχτώ γαμημένα χρόνια, με ξέρεις οχτώ χρόνια και ποτέ δεν τόλμησα να σε αγγίξω!
Αχιλλέας Ποβ(😈):
- Επειδή, δεν σε άφηνε ο αδερφός μου!
- Ναι και τώρα με αφήνει πολύ!
Της απάντησα ειρωνικά. Αυτός προσπαθεί να με απομακρύνει από αυτήν και αυτή τίποτα!
Δεν μίλησε καθόλου και προσπάθησε να ξεφύγει από το κράτημα μου. Αλλά εγώ την κόλλησα περισσότερο στον τοίχο.
- Ωραία, αν στα αλήθεια το πιστεύεις, σφαλιαρισε με όλη σου την δύναμη. Αλλά αν δεν το πιστεύεις, θέλω χωρίς ντροπές και χωρίς να το σκεφτείς καν να με φιλήσεις μέχρι να μην μπορείς να πάρεις ανάσα.
Της είπα και την ελευθερωσα.
Με κοίταξε στα μάτια και τα μάγουλα της άρχισαν να παίρνουν ένα ροζ χρώμα. Ωω ναι, θα με φιλήσει!
Με κοίταξε και κοντοστάθηκε.
- Κάντο! Είπαμε χωρίς ντροπές.
Της είπα, έκανε μύτες και με τράβηξε κοντά της φιλώντας με με πάθος όπως της είπα.
Στην αρχή την άφησα να με φιλήσει αυτή, αλλά κατάλαβα ότι δεν ξέρει να το κάνει οπότε ανέλαβα εγώ δράση. Την έπιασα από την μέση σφίγγοντας την πάνω μου, φιλώντας την με τόσο πάθος που ποτέ μου δεν είχα φιλήσει καμία! Της δαγωσα το κάτω χείλος και φάνηκε να της πόνεσε, για αυτό και της το έγλυψα για να της περάσει. Μετά απο κάποια λεπτα, σταματήσαμε για να πάρουμε ανάσα και τότε της είπα.
- Το ήξερα ότι με πιστεύεις!
--------------------------------------